بررسی اجمالی

الکتروکاردیوگرام سیگنال های الکتریکی قلب را ثبت می کند. این یک آزمایش معمول و بدون درد است که برای تشخیص مشکلات سریع و نظارت بر سلامت قلب استفاده می شود.

الکتروکاردیوگرام - که ECG یا EKG نیز نامیده می شود - اغلب در مطب پزشک، کلینیک یا اتاق بیمارستان انجام می شود. دستگاه های نوار قلب تجهیزات استاندارد در اتاق های عمل و آمبولانس ها هستند. برخی از دستگاه های شخصی، مانند ساعت های هوشمند، مانیتورینگ را ارائه می دهند . از پزشک خود بپرسید که آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر.

 

 

انواع

کاربردها

الکتروکاردیوگرام یک روش بدون درد و غیر تهاجمی برای کمک به تشخیص بسیاری از مشکلات قلبی رایج در افراد در هر سنی است. پزشک ممکن است از الکتروکاردیوگرام برای تشخیص استفاده کند:

 

ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی)

اگر رگ‌های مسدود یا باریک در قلب (بیماری عروق کرونر) باعث درد قفسه سینه یا حمله قلبی شود.

این که آیا قبلاً حمله قلبی داشته اید یا خیر

برخی از درمان‌های پیشین، مانند ضربان ساز، چقدر خوب کار می کنند

 

در صورت داشتن هر یک از علائم و نشانه های زیر ممکن است نیاز به نوار قلب داشته باشید:

• درد قفسه سینه
• سرگیجه، سبکی سر یا گیجی
• تپش قلب
• نبض سریع
• نفس تنگی

• ضعف، خستگی یا کاهش توانایی ورزش کردن

   

انجمن قلب استفاده از الکتروکاردیوگرام را برای ارزیابی بزرگسالان کم خطر که علائمی ندارند توصیه نمی کند. اما اگر سابقه خانوادگی بیماری قلبی دارید، پزشک ممکن است الکتروکاردیوگرام را به عنوان آزمایش غربالگری پیشنهاد کند، حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشید.

اگر علائم ظاهر شوند و از بین بروند، ممکن است در طول ضبط استاندارد ECG ثبت نشوند. در این مورد ممکن است پزشک نظارت از راه دور یا ECG مداوم را توصیه کند که چندین نوع مختلف آن وجود دارد:

 

• مانیتور هولتر: هولتر مانیتور یک دستگاه پوشیدنی کوچک است که ECG مداوم را معمولا بین 24 تا 48 ساعت ثبت می کند.

   

• مانیتور رویداد: این دستگاه قابل حمل شبیه به مانیتور هولتر است، اما تنها در زمان‌های خاصی به مدت چند دقیقه در یک زمان خاص ضبط می‌کنند. می توانید آن را بیشتر از مانیتور هولتر بپوشید، معمولاً 30 روز. معمولاً وقتی علائم را احساس می کنید دکمه ای را فشار می دهید. وقتی ریتم غیرعادی تشخیص داده شود، برخی از دستگاه ها به طور خودکار ضبط می کنند.

   

خطرات

الکتروکاردیوگرام یک روش بی خطر است. خطر برق گرفتگی در طول آزمایش وجود ندارد زیرا الکترودهای استفاده شده الکتریسیته تولید نمی کنند. الکترودها فقط فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می کنند.

هنگام برداشتن الکترودها ممکن است ناراحتی جزئی داشته باشید، مانند برداشتن بانداژ. در برخی افراد در جایی که برچسب‌های الکترود را قرار داده اند، راش خفیف ایجاد می شود.

 

 

روش انجام 

 

هیچ آمادگی خاصی برای الکتروکاردیوگرام استاندارد لازم نیست. در مورد هر گونه دارو و مکملی که مصرف می کنید به پزشک خود بگویید. اینها اغلب می توانند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند.

 

 

آنچه را می توان انتظار داشت

الکتروکاردیوگرام را می توان در مطب پزشک یا بیمارستان انجام داد و توسط یک پزشک، یک پرستار یا تکنسین انجام می شود.

 

قبل از انجام

ممکن است از شما خواسته شود که لباس بیمارستان بپوشید. اگر در قسمت‌هایی از بدنتان که الکترودها در آن قرار می‌گیرند مو دارید، تکنسین ممکن است موها را بتراشد تا برچسب‌ها بچسبند.

زمانی که آماده شدید، از شما خواسته می شود که روی میز یا تخت معاینه دراز بکشید.

 

در حین انجام

در طول ECG، حداکثر 12 حسگر (الکترود) به قفسه سینه و اندام متصل می شود. الکترودها تکه های چسبنده با سیم هایی هستند که به مانیتور متصل می شوند. آنها سیگنال های الکتریکی را که باعث ضربان قلب می شود ضبط می کنند. کامپیوتر اطلاعات را ثبت می کند و به صورت امواج روی مانیتور یا روی کاغذ نمایش می دهد.

در طول آزمایش می توانید به طور طبیعی نفس بکشید، اما باید بی حرکت دراز بکشید. مطمئن شوید که گرم هستید و آماده اید که بی حرکت دراز بکشید. حرکت، صحبت کردن یا لرزیدن ممکن است نتایج آزمایش را مخدوش کند. ECG  استاندارد چند دقیقه طول می کشد.

 

بعد از انجام

بعد از نوار قلب می توانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید.

 

 

نتایج

ممکن است پزشک نتایج را در همان روز الکتروکاردیوگرام یا در نوبت بعدی با شما در میان بگذارد.

اگر الکتروکاردیوگرام نرمال باشد، ممکن است نیازی به آزمایشات دیگری نداشته باشید. اگر نتایج نشان دهنده یک ناهنجاری در قلب باشد، ممکن است به نوار قلب دیگر یا سایر آزمایشات تشخیصی مانند اکوکاردیوگرام نیاز داشته باشید. درمان بستگی به این دارد که چه چیزی باعث علائم و نشانه ها شده است.

 

پزشک اطلاعات ثبت شده توسط دستگاه ECG را بررسی می کند و هر گونه مشکل در قلب را بررسی می کند، از جمله:

• ضربان قلب. به طور معمول، ضربان قلب را می توان با بررسی نبض اندازه گیری کرد. اگر نبض به سختی قابل احساس باشد یا خیلی سریع یا نامنظم باشد که نمی توان دقیق شمارش کرد، نوار قلب ممکن است مفید باشد. نوار قلب می تواند به پزشک کمک کند تا ضربان قلب غیرمعمول سریع (تاکی کاردی) یا ضربان قلب غیرمعمول آهسته (برادی کاردی) را شناسایی کند.

   

• ریتم قلب. ECG می تواند بی نظمی ریتم قلب (آریتمی)  را نشان دهد. این شرایط ممکن است زمانی رخ دهد که هر بخشی از سیستم الکتریکی قلب دچار مشکل شود. در موارد دیگر، داروهایی مانند مسدودکننده های بتا، کوکائین، آمفتامین ها و داروهای سرماخوردگی و آلرژی بدون نسخه می توانند باعث ایجاد آریتمی شوند.
• حمله قلبی. ECG  می تواند شواهدی از حمله قلبی قبلی یا حمله قلبی در حال پیشرفت را نشان دهد. الگوهای ECG ممکن است نشان دهند که کدام قسمت از قلب آسیب دیده است و همچنین چه میزان آسیب دیده است.

   

• خون و اکسیژن کافی به قلب نمی رسد. ECG  انجام شده در حالی که علائم دارید می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا درد قفسه سینه ناشی از کاهش جریان خون در عضله قلب است یا نه، مانند درد قفسه سینه ناشی از آنژین ناپایدار.

   

• ناهنجاری های ساختاری ECG می تواند سرنخ هایی در مورد بزرگ شدن حفره ها یا دیواره های قلب، نقایص قلبی و سایر مشکلات قلبی ارائه دهد.

   

اگر پزشک هر گونه مشکلی را در نوار قلب پیدا کند، ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای بررسی اینکه آیا درمان ضروری است یا خیر تجویز کند.