بررسی اجمالی

بی اشتهایی عصبی (an-o-REK-see-uh) - اغلب به سادگی بی اشتهایی نامیده می شود - یک اختلال خوردن است که با وزن بدن پایین غیر طبیعی، ترس شدید از افزایش وزن و درک تحریف شده از وزن مشخص می شود. افراد مبتلا به بی اشتهایی برای کنترل وزن و شکل خود ارزش زیادی قائل هستند و از تلاش های شدید استفاده می کنند که به طور قابل توجهی در زندگی آنها اختلال ایجاد می کند.

 

 

برای جلوگیری از افزایش وزن یا ادامه کاهش وزن، افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولا مقدار غذایی که می خورند را به شدت محدود می کنند. آنها ممکن است با استفراغ بعد از غذا خوردن یا با استفاده نادرست ملین ها، کمک های رژیمی، دیورتیک ها یا تنقیه، کالری دریافتی را کنترل کنند. همچنین ممکن است با ورزش بیش از حد سعی در کاهش وزن داشته باشند. مهم نیست چقدر وزن کم شده است، فرد همچنان از افزایش وزن می ترسد.

 

 

بی اشتهایی واقعاً مربوط به غذا نیست. این یک راه بسیار ناسالم و گاهی تهدید کننده زندگی است که سعی کنید با مشکلات عاطفی کنار بیایید. هنگامی که شما بی اشتهایی دارید، اغلب لاغری را با ارزش خود یکی می دانید.

 

 

بی اشتهایی، مانند سایر اختلالات خوردن، می تواند زندگی شما را تحت الشعاع قرار دهد و غلبه بر آن بسیار دشوار است. اما با درمان، می توانید درک بهتری از شخصیت خود به دست آورید، به عادات غذایی سالم تر برگردید و برخی از عوارض جدی بی اشتهایی را معکوس کنید.

 

 

علائم

علائم و نشانه های احساس بی اشتهایی عصبی مربوط به گرسنگی است. بی اشتهایی همچنین شامل مسائل عاطفی و رفتاری است که شامل تصور غیر واقعی از وزن بدن و ترس بسیار شدید از افزایش وزن یا چاق شدن می شود.

ممکن است تشخیص علائم و نشانه‌ها دشوار باشد زیرا وزن کم بدن برای هر فرد متفاوت است و برخی افراد ممکن است بسیار لاغر به نظر نرسند. همچنین، افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب لاغری، عادات غذایی یا مشکلات جسمی خود را پنهان می کنند.

 

 

 

علائم فیزیکی

علائم و نشانه های فیزیکی بی اشتهایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• کاهش شدید وزن یا عدم افزایش وزن مورد انتظار رشد
• ظاهر لاغر
• شمارش غیر طبیعی خون
• خستگی
• بیخوابی
• سرگیجه یا غش
• کبود شدن انگشتان دست
• موهایی که نازک می شوند، می شکنند یا می ریزند
• موهای نرم و کرکی که بدن را پوشانده است
• عدم قاعدگی
• یبوست و درد شکم
• پوست خشک یا مایل به زرد
• عدم تحمل سرما
• ریتم های نامنظم قلب
• فشار خون پایین
• کم آبی بدن
• تورم بازوها یا پاها
• دندان های فرسوده و پینه روی بند انگشتان ناشی از استفراغ القایی

برخی از افرادی که بی اشتهایی دارند، دچار پرخوری و پاکسازی هم می شوند، مشابه افراد مبتلا به بولیمیا. اما افراد مبتلا به بی اشتهایی به طور کلی با وزن بدن پایین غیرطبیعی دست و پنجه نرم می کنند، در حالی که افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً وزن طبیعی تا بالاتر از نرمال دارند.

 

 

 

علائم عاطفی و رفتاری

علائم رفتاری بی اشتهایی ممکن است شامل تلاش برای کاهش وزن با موارد زیر باشد:

 

• محدودیت شدید دریافت غذا از طریق رژیم غذایی یا روزه داری
• ورزش بیش از حد
• پرخوری و استفراغ خودساخته برای خلاص شدن از غذا، که ممکن است شامل استفاده از ملین‌ها، تنقیه، کمک‌های رژیمی یا محصولات گیاهی باشد.
•  

علائم و نشانه های احساسی و رفتاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• اشتغال به غذا، که گاهی شامل پختن غذاهای مفصل برای دیگران اما نخوردن آنها می شود

   

  حذف مکرر وعده های غذایی یا امتناع از خوردن

   

  انکار گرسنگی یا بهانه آوردن برای نخوردن

   

  خوردن فقط چند غذای "ایمن" خاص، معمولاً غذاهای کم چربی و کالری

   

  اتخاذ یک وعده غذایی سفت و سخت یا آداب غذا خوردن، مانند تف کردن غذا بعد از جویدن

   

  عدم تمایل به غذا خوردن در جمع

   

  دروغ گفتن در مورد اینکه چقدر غذا خورده است

   

  ترس از افزایش وزن که ممکن است شامل وزن کردن یا اندازه گیری مکرر بدن باشد

   

  بررسی مکرر در آینه برای عیوب درک شده

   

  شکایت از چاق بودن یا داشتن قسمت هایی از بدن که چاق هستند

   

  پوشاندن در لایه های لباس

   

  خلق و خوی بی احساس(عدم احساسات)

   

  کناره گیری اجتماعی

   

  تحریک پذیری

   

  بیخوابی

   

  کاهش علاقه به رابطه جنسی

   

   

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 خیلی از افراد مبتلا به بی اشتهایی کمتر، در ابتدا نیاز به درمان ندارند. تمایل به لاغر ماندن آنها بر نگرانی در مورد سلامتی غلبه می کند. اگر عزیزی دارید که نگران آن هستید، با پزشک صحبت کنید.

اگر هر یک از مشکلات ذکر شده در بالا را تجربه می کنید، یا اگر فکر می کنید ممکن است اختلال خوردن داشته باشید، کمک بگیرید. اگر بی اشتهایی خود را از نزدیکانتان پنهان می کنید، سعی کنید فردی را پیدا کنید که به او اعتماد دارید تا در مورد آنچه در حال رخ دادن است صحبت کنید.

 

 

علل

علت دقیق بی اشتهایی ناشناخته است. مانند بسیاری از بیماری ها، احتمالاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی است.

 

• بیولوژیکی. اگرچه هنوز مشخص نیست که کدام ژن ها درگیر هستند، اما ممکن است تغییرات ژنتیکی وجود داشته باشد که برخی افراد را در معرض خطر ابتلا به بی اشتهایی قرار دهد. برخی از افراد ممکن است تمایل ژنتیکی به سمت کمال گرایی، حساسیت و پشتکار داشته باشند - همه صفات مرتبط با بی اشتهایی.
• روانشناسی. برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است ویژگی های شخصیتی وسواسی داشته باشند که باعث می شود با وجود گرسنگی به رژیم های سخت پایبند باشند و غذا را کنار بگذارند. آنها ممکن است تمایل شدیدی به کمال گرایی داشته باشند، که باعث می شود فکر کنند هرگز به اندازه کافی لاغر نیستند. و ممکن است سطح بالایی از اضطراب داشته باشند و برای کاهش آن به خوردن محدود بپردازند.
• محیطی. فرهنگ مدرن غربی بر لاغری تاکید دارد. موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن برابر است. فشار همسالان ممکن است به میل به لاغر شدن، به ویژه در بین دختران جوان کمک کند.
•  

عوامل خطر

بی اشتهایی در دختران و زنان شایع تر است. با این حال، پسران و مردان به طور فزاینده ای دچار اختلالات خوردن شده اند که احتمالاً به فشارهای اجتماعی مربوط می شود.

بی اشتهایی نیز در بین نوجوانان شایع تر است. با این حال، افراد در هر سنی می توانند به این اختلال خوردن مبتلا شوند، اگرچه در افراد بالای 40 سال نادر است. نوجوانان ممکن است به دلیل تمام تغییراتی که بدن آنها در دوران بلوغ متحمل می شود، بیشتر در معرض خطر باشند. آنها همچنین ممکن است با افزایش فشار همسالان مواجه شوند و نسبت به انتقاد یا حتی اظهارنظرهای غیر معمول در مورد وزن یا شکل بدن حساس تر باشند.

 

 

 

عوامل خاصی خطر بی اشتهایی را افزایش می دهند، از جمله:

 

• ژنتیک تغییرات در ژن های خاص ممکن است افراد را در معرض خطر بی اشتهایی قرار دهد. کسانی که یکی از بستگان درجه یک - والدین، خواهر و برادر یا فرزندشان - که به این اختلال مبتلا هستند، در معرض خطر بسیار بیشتری برای بی اشتهایی هستند.
• رژیم گرفتن و گرسنگی. رژیم غذایی یک عامل خطر برای ابتلا به اختلال خوردن است. شواهد قوی وجود دارد که بسیاری از علائم بی اشتهایی در واقع علائم گرسنگی هستند. گرسنگی بر مغز تأثیر می گذارد و بر تغییرات خلقی، مشکل در تفکر، اضطراب و کاهش اشتها تأثیر می گذارد. گرسنگی و کاهش وزن ممکن است نحوه عملکرد مغز را در افراد آسیب پذیر تغییر دهد، که ممکن است رفتارهای محدود کننده غذایی را تداوم بخشد و بازگشت به عادات غذایی عادی را دشوار کند.
• انتقال ها چه مدرسه، خانه یا شغل جدید. قطع رابطه یا مرگ یا بیماری یکی از عزیزان، می تواند استرس عاطفی ایجاد کند و خطر بی اشتهایی را افزایش دهد.
•  

عوارض

بی اشتهایی می تواند عوارض متعددی داشته باشد. در شدیدترین حالت ممکن است کشنده باشد. مرگ ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد - حتی زمانی که فردی به شدت کم وزن نباشد. این ممکن است ناشی از ریتم غیرطبیعی قلب (آریتمی) یا عدم تعادل الکترولیت ها باشد - مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم که تعادل مایعات را در بدن شما حفظ می کنند.

 

 

سایر عوارض بی اشتهایی عبارتند از:

 

• کم خونی
• مشکلات قلبی، مانند افتادگی دریچه میترال، ریتم غیر طبیعی قلب یا نارسایی قلبی
• از دست دادن استخوان (پوکی استخوان)، افزایش خطر شکستگی
• از دست دادن عضله
• در زنان، عدم پریود
• در مردان، تستوسترون کاهش یافته 
• مشکلات گوارشی، مانند یبوست، نفخ یا حالت تهوع
• ناهنجاری های الکترولیت، مانند پایین بودن پتاسیم، سدیم و کلرید خون
• مشکلات کلیوی

اگر فرد مبتلا به بی اشتهایی به شدت دچار سوءتغذیه شود، همه اعضای بدن از جمله مغز، قلب و کلیه ها ممکن است آسیب ببینند. این آسیب ممکن است به طور کامل قابل برگشت نباشد، حتی زمانی که بی اشتهایی تحت کنترل باشد.

 

علاوه بر انبوه عوارض جسمی، افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولاً دارای سایر اختلالات سلامت روان نیز هستند. آنها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

 

• افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات خلقی
• اختلالات شخصیت
• اختلالات وسواس اجباری
• سوء مصرف الکل و مواد
• آسیب به خود، افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی
•  

جلوگیری

هیچ راه تضمینی برای جلوگیری از بی اشتهایی عصبی وجود ندارد. پزشکان مراقبت های اولیه (اطفال، پزشک خانواده و متخصص داخلی) ممکن است در موقعیت خوبی برای شناسایی شاخص های اولیه بی اشتهایی و جلوگیری از پیشرفت بیماری کامل باشند. به عنوان مثال، آنها می توانند سوالاتی در مورد عادات غذایی و رضایت از ظاهر در طول قرار ملاقات های معمول پزشکی بپرسند.

اگر متوجه شدید که یکی از اعضای خانواده یا دوستی اعتماد به نفس پایین، عادات شدید رژیم غذایی و نارضایتی از ظاهر دارد، در مورد این مسائل با او صحبت کنید. اگرچه ممکن است نتوانید از ایجاد یک اختلال خوردن جلوگیری کنید، می توانید در مورد رفتار سالم تر یا گزینه های درمانی صحبت کنید.