اسپیرومتری (spy-ROM-uh-tree) یک تست معمول پزشکی است که برای ارزیابی عملکرد ریه ها با اندازه‌گیری میزان هوای تنفسی، میزان بازدم و سرعت بازدم استفاده می شود.

اسپیرومتری برای تشخیص آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) و سایر شرایطی که بر تنفس تأثیر می‌گذارند استفاده می‌شود. همچنین ممکن است به صورت دوره ای برای نظارت بر وضعیت ریه و بررسی اینکه آیا درمان یک بیماری مزمن ریوی کمک می کند تا بهتر نفس بکشید استفاده شود.

چرا این کار انجام می‌شود

پزشک ممکن است آزمایش اسپیرومتری را پیشنهاد دهد اگر مشکوک باشد که علائم یا نشانه ها، ممکن است از یک بیماری مزمن ریوی باشد:

• آسم
• COPD
• برونشیت مزمن
• آمفیزم
• فیبروز ریوی

اگر قبلاً مبتلا به اختلال مزمن ریوی تشخیص داده شده‌اید، اسپیرومتری ممکن است به صورت دوره‌ای برای بررسی میزان عملکرد داروهای شما و اینکه آیا مشکلات تنفسی تحت کنترل هستند یا خیر، استفاده شود. ممکن است قبل از یک جراحی برنامه ریزی شده برای بررسی اینکه آیا عملکرد ریه برای سختی های یک عمل کافی است یا خیر، اسپیرومتری تجویز شود. علاوه بر این، اسپیرومتری ممکن است برای غربالگری اختلالات ریوی مرتبط با شغل استفاده شود.

اسپیرومتری به طور کلی یک آزمایش بی خطر است. ممکن است پس از انجام آزمایش برای لحظه ای احساس تنگی نفس یا سرگیجه کنید.

از آنجایی که این آزمایش به مقداری تلاش نیاز دارد، اگر اخیراً یک حمله قلبی داشته اید یا برخی از بیماری‌های قلبی دیگر را داشته باشید، انجام نمی‌شود. به ندرت، این آزمایش باعث ایجاد مشکلات شدید تنفسی می شود.

روش انجام 

دستورالعمل های پزشک خود را در مورد اینکه آیا باید قبل از آزمایش از مصرف داروهای تنفسی استنشاقی یا سایر داروها اجتناب کنید، دنبال کنید. سایر آماده سازی ها شامل موارد زیر است:

 

لباس های گشادی بپوشید که با توانایی برای نفس عمیق تداخل نداشته باشد.

از خوردن یک وعده غذایی بزرگ قبل از آزمایش خودداری کنید، بنابراین تنفس راحت تر خواهد بود.

آنچه را می توان انتظار داشت

برای امجام آزمایش اسپیرومتری نیاز است که در یک لوله متصل به دستگاهی به نام اسپیرومتر تنفس کنید. قبل از انجام آزمایش، یک پرستار، یک تکنسین یا پزشک، دستورالعمل های خاصی را به شما می دهد. با دقت گوش کنید و اگر چیزی واضح نیست سوال بپرسید. انجام صحیح تست برای نتایج دقیق و معنی دار ضروری است.

 

به طور کلی، می توانید در طول آزمایش اسپیرومتری انتظار موارد زیر را داشته باشید:

 

احتمالاً در طول آزمون می نشینید.

یک گیره روی بینی قرار می گیرد تا سوراخ های بینی بسته بماند.

یک نفس عمیق میکشید و تا آنجا که میتوانید نفس خود را برای چند ثانیه داخل لوله بیرون میدهید. مهم است که لب‌های شما یک مهر و موم در اطراف لوله ایجاد کنند تا هوا به بیرون نشت نکند.

باید حداقل سه بار آزمایش را انجام دهید تا مطمئن شوید نتایج نسبتاً سازگار است. اگر بین سه نتیجه تفاوت زیادی وجود داشته باشد، ممکن است لازم باشد آزمون را دوباره تکرار کنید. بالاترین مقدار در بین سه نتیجه تست نزدیک، به عنوان نتیجه نهایی استفاده می شود.

کل فرآیند معمولا کمتر از 15 دقیقه طول می کشد.

پزشک ممکن است پس از دور اولیه آزمایشات، یک داروی استنشاقی برای باز کردن ریه‌ها به شما بدهد. باید 15 دقیقه صبر کنید و سپس مجموعه دیگری از اندازه گیری ها را انجام دهید. سپس پزشک می‌تواند نتایج دو اندازه‌گیری را مقایسه کند تا ببیند آیا گشادکننده برونش جریان هوای را بهبود بخشیده است یا خیر.

نتایج

اندازه گیری های کلیدی اسپیرومتری شامل موارد زیر است:

 

ظرفیت حیاتی اجباری (FVC). این بزرگترین مقدار هوایی است که می توانید پس از تنفس عمیق تا جایی که می توانید به زور بازدم کنید. خواندن FVC کمتر از حد معمول نشان دهنده تنفس محدود است.

حجم بازدم اجباری (FEV). این مقدار هوا است که می توانید در یک ثانیه از ریه های خود خارج کنید. این به پزشک کمک می کند تا شدت مشکلات تنفسی را ارزیابی کند. مقادیر کمتر FEV-1 نشان دهنده انسداد بیشتر است.

•