تشخیص

پزشکان ممکن است افتادگی دریچه میترال را در هر سنی و به احتمال زیاد افتادگی دریچه میترال را در حین گوش دادن به قلب با گوشی پزشکی در طول معاینه تشخیص می دهند.

اگر افتادگی دریچه میترال دارید، ممکن است صدای کلیک را بشنوید که در این حالت شایع است. پزشک همچنین ممکن است سوفل قلب را تشخیص دهد که به دلیل نشت خون به دهلیز چپ است.

 

 

تست ها

تست هایی که می‌توانند برای ارزیابی قلب مورد استفاده قرار گیرند، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• اکوکاردیوگرافی. اکوکاردیوگرام یک ارزیابی سونوگرافی غیرتهاجمی قلب است. معمولاً برای تشخیص و تعیین شدت بیماری انجام می شود.

  این تست از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویر از قلب استفاده می کند و به پزشکان کمک می کند تا جریان خون را از طریق دریچه میترال ببینند و میزان نشت خون را اندازه گیری کنند.

  پزشک ممکن است اکوکاردیوگرام از طریق مری را توصیه کند. در این آزمایش، پزشک یک لوله قابل انعطاف با یک دستگاه کوچک (مبدل) متصل به گلو و مری - لوله‌ای که پشت دهان را به معده متصل می‌کند -  وارد می‌کند. مبدل را می توان برای به دست آوردن تصاویر دقیق تر از قلب و دریچه میترال استفاده کرد.

• اشعه ایکس قفسه سینه. رادیوگرافی قفسه سینه تصویری از قلب، ریه ها و رگ های خونی را نشان می دهد و می تواند به پزشک در تشخیص کمک کند. همچنین می تواند نشان دهد که آیا قلب بزرگ شده است یا خیر.

• الکتروکاردیوگرام (ECG). در این آزمایش غیر تهاجمی، یک تکنسین پروب هایی را روی قفسه سینه قرار می دهد که تکانه های الکتریکی را که باعث ضربان قلب می شود، ثبت می کند.

   نوار قلب این سیستم های الکتریکی را ثبت می کند و می تواند به پزشک کمک کند تا بی نظمی در ریتم قلب را تشخیص دهد.

• سنجش استرس. پزشک ممکن است آزمایش را انجام دهد تا ببیند آیا نارسایی دریچه میترال، فرد را برای ورزش محدود می کند یا خیر. در تست استرس، ورزش می کنید یا از داروهای قلب استفاده می کنید تا ضربان قلب را افزایش دهید و کار قلب خود را سخت تر کنید.

  همچنین اگر پزشک در حال تلاش است، برای تعیین اینکه آیا به بیماری دیگری مانند بیماری ویروسی مبتلا هستید یا خیر.

• آنژیوگرافی کرونر این آزمایش از تصویربرداری اشعه ایکس برای دیدن رگ های خونی قلب استفاده می کند. 

• در برخی موارد، پزشک ممکن است برای جمع آوری اطلاعات بیشتر در مورد شدت بیماری، آنژیوگرافی عروق کرونر را توصیه کند.

•  

رفتار

اکثر افراد مبتلا به افتادگی دریچه میترال، به ویژه افراد بدون علائم، نیازی به درمان ندارند.

اگر دچار نارسایی دریچه میترال هستید اما علائمی ندارید، پزشک ممکن است بسته به شدت بیماری به شما توصیه کند که مرتباً برای معاینات بعدی برای نظارت بر وضعیت خود مراجعه کنید.

 

با این حال، اگر علائمی دارید و مقدار قابل توجهی خون از دریچه میترال نشت می کند، پزشک ممکن است داروها یا جراحی را توصیه کند.

 

 

داروها

داروها می توانند ریتم ناهنجاری های مرتبط با افتادگی دریچه میترال یا سایر عوارض را درمان کنند. برخی از داروهایی که ممکن است برای شما تجویز شود عبارتند از:

 

• مسدود کننده های بتا. این داروها به جلوگیری از ضربان نامنظم قلب کمک می‌کنند و باعث می‌شوند قلب آهسته‌تر و با نیروی کمتری ضربان داشته باشد که باعث کاهش فشار خون می‌شود.
•  مسدودکننده‌های بتا همچنین به رگ‌های خونی کمک می‌کنند تا جریان خون را بهبود بخشند و باز شوند.

   

• قرص های آب (ادرار آور). پزشک ممکن است برای تخلیه مایعات از ریه ها داروهای ادرار آور تجویز کند.
• داروهای ریتم قلب اگر آریتمی دارید، پزشک ممکن است دارو برای درمان آن تجویز کند، مانند پروپافون (Rythmol SR)، سوتالول (Betapace، Sorine، Sotylize)، فلکائینید و آمیودارون (Pacerone). این داروها با استفاده از سیستم های الکتریکی در بافت قلب به کنترل ریتم کمک می کنند.
• آسپرین.  اگر افتادگی دریچه میترال و سابقه سکته دارید، ممکن است پزشک آسپرین را برای کاهش خطر لخته شدن خون تجویز کند.

   

• رقیق کننده های خون. اگر فیبریلاسیون دهلیزی، سابقه نارسایی قلبی یا سابقه سکته داشته باشید، ممکن است پزشک یک رقیق کننده خون را برای جلوگیری از لخته شدن خون پیشنهاد کند. آنها عبارتند از وارفارین (کومادین، جانتون)، هپارین، دابیگاتران (پراداکسا)، ریواروکسابان (Xarelto)، آپیکسابان (Eliquis) و ادوکسابان (Savaysa).

  رقیق‌کننده‌های می‌توانند عوارض جانبی خطرناکی داشته باشند، اما باید دقیقاً طبق دستور مصرف شوند.

•  

عمل جراحی

اگرچه اکثر افراد مبتلا به افتادگی دریچه میترال نیازی به جراحی ندارند، پزشک ممکن است درمان جراحی را در صورت نارسایی شدید دریچه میترال، چه علائمی داشته باشید یا نه، پیشنهاد دهد.

 

 

نارسایی شدید دریچه میترال در نهایت می تواند باعث نارسایی قلبی شود و از پمپاژ موثر خون توسط قلب جلوگیری کند. اگر نارسایی بیش از حد طول بکشد، ممکن است قلب برای جراحی بسیار ضعیف باشد.

 

 

جراحی شامل ترمیم یا تعویض دریچه میترال است. ترمیم و تعویض دریچه ممکن است با استفاده از جراحی قلب باز یا جراحی کم تهاجمی انجام شود. جراحی کم تهاجمی شامل برش‌های کوچک‌تر است و ممکن است از دست دادن خون کمتر و زمان بهبودی سریع‌تری داشته باشد.

 

 

برای اکثر افراد، ترمیم دریچه میترال بهترین درمان جراحی است. در طول جراحی، جراح دریچه را اصلاح می کند تا با اتصال مجدد بافت دریچه شل یا با برداشتن بافت اضافی، جریان خون به عقب را متوقف کند. جراح همچنین ممکن است حلقه اطراف دریچه قلب را برای جلوگیری از نشت خون به عقب تقویت کند.

 

 

اگر ترمیم دریچه میترال ممکن نباشد، جراح ممکن است آن را با یک دریچه مصنوعی که ساخته دست انسان (مکانیکی) است یا از بافت انسانی ساخته شده یا از گاو یا خوک گرفته شده است، جایگزین کند.

 

 

دریچه های مکانیکی می توانند مادام العمر دوام بیاورند، اما برای جلوگیری از تشکیل لخته های خون روی دریچه، باید از رقیق کننده خون استفاده کنید. اگر لخته خون آزاد شود، ممکن است باعث سکته شود. به طور کلی نیازی به مصرف رقیق کننده خون با دریچه ای ساخته شده از بافت انسانی یا حیوانی ندارید، اما این دریچه ها فقط حدود 10 سال عمر می کنند.

 

 

درمان دریچه ترانس کاتتر

اگر نارسایی شدید دریچه میترال دارید و نمی‌توانید یک عمل جراحی انجام دهید، پزشک ممکن است روشی به نام درمان دریچه ترانس کاتتر را توصیه کند. این تکنیک جدید به پزشک اجازه می‌دهد تا با کاشت وسیله‌ای با استفاده از یک لوله (کاتتر) که در یک رگ خونی در کشاله ران قرار گرفته و به قلب هدایت می‌شود، یک دریچه را ترمیم کند.

 

آنتی بیوتیک ها به ندرت توصیه می شوند

پزشکان توصیه می کنند که برخی از افراد مبتلا به بیماری دریچه میترال قبل از انجام برخی از موارد دندانپزشکی یا پزشکی، آنتی بیوتیک مصرف کنند. با این حال، انجمن قلب گفته است که آنتی بیوتیک در بیشتر موارد برای افرادی که مبتلا به نارسایی دریچه میترال یا افتادگی دریچه میترال هستند، دیگر نیازی نیستند.

اگر در گذشته به شما گفته شده است که قبل از هر اقدامی آنتی بیوتیک مصرف کنید، با پزشک خود در مورد اینکه آیا هنوز لازم است یا خیر، مشورت کنید.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اکثر افراد مبتلا به افتادگی دریچه میترال زندگی طبیعی، سازنده و بدون علامت دارند.

 

پزشکان معمولاً محدودیت‌هایی در سبک زندگی یا در ورزش شخصی یا برنامه غذایی توصیه نمی‌کنند. با این حال، از پزشک خود بپرسید که آیا تغییری در سبک زندگی توصیه می کنید یا خیر. اگر نارسایی شدید دریچه میترال دارید، ممکن است محدودیت‌های ورزشی را توصیه کنید.

 

پزشک ممکن است ویزیت های منظم را برای ارزیابی وضعیت توصیه کند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند کوتاه باشند، و از آنجا که اغلب موارد زیادی برای بحث وجود دارد، بهتر است برای آن آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

 

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید.
• هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که به نظر می رسد نامرتبط با افتادگی دریچه میترال باشد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله موارد مشابه بیماری قلبی، نارسایی قلبی، اختلالات ژنتیکی، سکته مغزی، فشار خون بالا یا پایین و...
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می‌کنید، تهیه کنید
• در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می شود، مشکل است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• برای بحث در مورد رژیم غذایی و عادات ورزشی خود آماده باشید. اگر قبلاً از یک رژیم غذایی یا ورزش روتین پیروی نمی کردید، آماده باشید تا در مورد هر مشکلی که ممکن است در شروع کار با آن مواجه شوید، با پزشک خود صحبت کنید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سوالات خود را از مهم ترین به کم ترین فهرست کنید. 

 

 

برای پرولاپس دریچه میترال، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی ممکن است باعث علائم من شود؟
• احتمال دیگر برای علائم من چیست؟
• به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟
• آیا نیاز به درمان دارم؟ چه نوع؟
• جایگزین های مشخصی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• اگر نیاز به جراحی داشته باشم، کدام جراح را برای ترمیم دریچه میترال پیشنهاد می کنید؟
• آیا جایگزینی برای داروی عمومی که  تجویز می کنید وجود دارد؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که  با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایتی را توصیه می کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که آماده کرده اید از پزشک خود بپرسید، هر زمانی که چیزی را متوجه نشدید از پرسیدن دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سوالاتی می پرسد.  برای پاسخ دادن به آنها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•