در طول معاینه، پزشک مفصل آسیب دیده را از نظر تورم، قرمزی و انعطاف پذیری بررسی می کند.

 

 

تست های تصویربرداری

برای گرفتن عکس از مفصل آسیب دیده، پزشک ممکن است توصیه کند:

• اشعه ایکس. غضروف در تصاویر اشعه ایکس نشان داده نمی شود، اما از دست دادن غضروف با باریک شدن فضای بین استخوان های مفصل آشکار می شود. اشعه ایکس همچنین می تواند خارهای استخوانی را در اطراف مفصل نشان دهد.

   

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از استخوان و بافت‌های نرم از جمله غضروف استفاده می‌کنند. معمولاً براي تشخيص آرتروز نيازي به MRI نيست ، اما در مواردي مي تواند به ارائه اطلاعات بيشتر كمك كند.
•  

تست های آزمایشگاهی

تجزیه و تحلیل  خون یا مایع مفصلی می تواند به تشخیص کمک کند.

• آزمایشات خون. هیچ آزمایش خونی برای آرتروز وجود ندارد، آزمایش‌های خاص می‌تواند به رد سایر علل درد مفاصل مانند آرتریت روماتوئید کمک کند.

• تجزیه و تحلیل مایع مفصلی. پزشک ممکن است از یک سوزن برای کشیدن مایع از مفصل آسیب دیده استفاده کند. سپس این مایع برای التهاب مورد آزمایش قرار می گیرد و مشخص می شود که آیا درد ناشی از نقرس است یا عفونت به جای آرتروز.

   

رفتار

استئوآرتریت را نمی توان معکوس کرد، اما درمان می تواند درد را کاهش دهد و به حرکت بهتر کمک کند.

 

 

داروها

داروهایی که می توانند کمک به تسکین علائم آرتروز، در درجه اول درد کنند، عبارتند از:

• استامینوفن. نشان داده شده است که استامینوفن (تیلنول و...) به برخی از افراد مبتلا به استئوآرتریت که درد خفیف تا متوسط ​​دارند کمک می کند. مصرف بیش از دوز توصیه شده استامینوفن می تواند باعث آسیب بدن شود.

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). NSAID های بدون نسخه ، مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve)، که در دوزهای توصیه شده مصرف می شوند، معمولاً درد آرتروز را تسکین می دهند. NSAID های قوی تر با نسخه در دسترس هستند.

  NSAID ها می توانند باعث ناراحتی معده، مشکلات قلبی عروقی، مشکلات خونریزی و آسیب به کبد و کلیه شوند. NSAID ها به صورت ژل که روی پوست روی مفصل آسیب دیده اعمال می‌شوند، عوارض جانبی کمتری دارند و ممکن است به همان اندازه درد را تسکین دهند.

• دولوکستین (Cymbalta). این دارو که معمولاً به عنوان یک ضد افسردگی استفاده می شود، برای درمان دردهای مزمن از جمله درد آرتروز نیز تأیید شده است.
•  

درمان

• فیزیوتراپی. فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را برای تقویت عضلات اطراف مفصل، افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد نشان دهد. ورزش ملایم منظم که به تنهایی انجام می دهید، مانند شنا یا پیاده روی، می تواند به همان اندازه موثر باشد.
• کار درمانی. یک کاردرمانگر می‌تواند کمک کند تا راه‌هایی برای انجام کارهای روزمره بدون وارد کردن فشار اضافی به مفصل دردناک خود بیابید. به عنوان مثال، اگر آرتروز در دستان خود دارید، مسواک با دسته بزرگ می تواند مسواک زدن دندان ها را آسان تر کند. اگر آرتروز زانو دارید، یک نیمکت زیر دوش می‌تواند به تسکین درد ناشی از ایستادن کمک کند.
• تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS). برای تسکین درد از جریان الکتریکی کم ولتاژ استفاده می شود. این کار تسکین کوتاه مدت برای برخی از افراد مبتلا به آرتروز زانو و لگن فراهم می کند.
•  

جراحی و روش های دیگر

اگر درمان های محافظه کارانه کمکی نکرد، ممکن است بخواهید روش هایی مانند موارد زیر را در نظر بگیرید:

• تزریق کورتیزون. تزریق کورتیکواستروئید به مفصل ممکن است درد را برای چند هفته تسکین دهد. پزشک ناحیه اطراف مفصل را بی حس می کند، سپس یک سوزن را در فضای داخل مفصل قرار می دهد و دارو را تزریق می کند. تعداد تزریق‌های کورتیزون که می‌توانید هر سال دریافت کنید به طور کلی به سه یا چهار تزریق محدود می‌شود، زیرا این دارو می‌تواند در طول زمان آسیب مفاصل را بدتر کند.
• تزریق روغن. تزریق هیالورونیک اسید ممکن است با ایجاد بالشتک در زانو درد را تسکین دهد، اگرچه برخی تحقیقات نشان می دهد که این تزریق ها تسکین بیشتری از دارونما ندارند. هیالورونیک اسید شبیه به جزئی است که به طور معمول در مایع مفصلی یافت می شود.
• تراز مجدد استخوان ها. اگر آرتروز یک طرف زانو بیشتر از طرف دیگر آسیب دیده باشد، استئوتومی ممکن است مفید باشد. در استئوتومی زانو، جراح استخوان را در بالا یا پایین زانو برش می‌دهد و سپس یک لبه از استخوان را برمی‌دارد یا اضافه می‌کند. این کار وزن بدن را از قسمت فرسوده زانو دور می کند.
• تعویض مفصل. در جراحی تعویض مفصل، جراح سطوح آسیب دیده مفصل را برمی دارد و با قطعات پلاستیکی و فلزی جایگزین می کند. خطرات جراحی شامل عفونت و لخته شدن خون است. مفاصل مصنوعی ممکن است فرسوده یا شل شوند و در نهایت ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

هرچه می توانید در مورد وضعیت خود و نحوه مدیریت آن بیاموزید، به ویژه در مورد اینکه چگونه تغییرات سبک زندگی می تواند بر علائم تأثیر بگذارد. ورزش و کاهش وزن در صورت اضافه وزن راه های مهمی برای کاهش درد مفاصل و سفتی آرتروز است.

 

• ورزش. ورزش کم ضربه می تواند استقامت را افزایش داده و عضلات اطراف مفصل را تقویت کند و مفصل را پایدارتر کند. پیاده روی، دوچرخه سواری یا ایروبیک در آب را امتحان کنید. اگر درد مفاصل جدیدی احساس کردید، آن را متوقف کنید.

  درد جدیدی که ساعت‌ها بعد از ورزش ادامه می‌یابد احتمالاً به این معنی است که در آن زیاده‌روی کرده‌اید، نه اینکه آسیبی به بار آورده‌اید یا باید ورزش را متوقف کنید. یک یا دو روز بعد با شدت کمتری دوباره سعی کنید.

• کاهش وزن. حمل وزن اضافی فشار وارده بر مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانوها و باسن را افزایش می دهد. حتی کاهش وزن جزئی می تواند فشار و درد را کاهش دهد. با یک متخصص تغذیه در مورد روش های سالم کاهش وزن صحبت کنید.

چیزهای دیگری که باید امتحان کنید عبارتند از:

• درمان های حرکتی. تای چی و یوگا شامل تمرینات و حرکات کششی ملایم همراه با تنفس عمیق هستند. بسیاری از افراد از این درمان ها برای کاهش استرس در زندگی خود استفاده می کنند و تحقیقات نشان می دهد که تای چی و یوگا ممکن است درد آرتروز را کاهش داده و حرکت را بهبود بخشد.

  مطمئن شوید که یوگایی که انتخاب می‌کنید فرم ملایمی است و مربی می‌داند کدام یک از مفاصل تحت تأثیر قرار گرفته است. از حرکاتی که باعث درد در مفاصل می شود خودداری کنید.

• گرما و سرما. گرما و سرما هر دو می توانند درد و تورم مفصل را تسکین دهند. گرما، به خصوص گرمای مرطوب، می تواند به آرامش عضلات و کاهش درد کمک کند. سرما می تواند دردهای عضلانی بعد از ورزش را تسکین دهد و اسپاسم عضلانی را کاهش دهد.
• کپسایسین. کپسایسین موضعی، عصاره فلفل چیلی که روی پوست روی مفصل آرتروز زده می‌شود، ممکن است کمک کند. ممکن است لازم باشد آن را سه تا چهار بار در روز به مدت چند هفته قبل از مشاهده فواید استفاده کنید. برخی افراد نمی توانند این تحریک را تحمل کنند. پس از استفاده از کرم کپسایسین دست های خود را به خوبی بشویید.
• بریس یا درج کفش. درج کفش یا سایر وسایل ممکن است به کاهش درد هنگام ایستادن یا راه رفتن کمک کند. این دستگاه‌ها می‌توانند از مفصل حمایت کنند تا فشار از روی آن برداشته شود.

• دستگاه های کمکی. دستگاه های کمکی می توانند به کاهش استرس روی مفاصل کمک کنند. عصا یا واکر هنگام راه رفتن وزن را از روی زانو یا باسن برمی دارد. عصا را در دست مقابل پایی که درد می کند بگیرید.

  در صورت ابتلا به آرتروز در انگشتان، ابزارهایی برای گرفتن ممکن است کار در آشپزخانه را آسان‌تر کند. کاتالوگ ها یا فروشگاه های لوازم پزشکی را بررسی کنید یا از پزشک یا کاردرمانگر خود در مورد وسایل کمکی سوال کنید.

•  

پزشکی جایگزین

درمان‌های طب مکمل و جایگزین که نویدبخش استئوآرتریت هستند عبارتند از:

• طب سوزنی. برخی از مطالعات نشان می دهد که طب سوزنی می تواند درد را تسکین دهد و عملکرد را در افرادی که آرتروز زانو دارند بهبود می بخشد. در طول طب سوزنی، سوزن های نازک به اندازه مو در نقاط دقیق بدن وارد پوست می شود.
• گلوکزامین و کندرویتین. مطالعات در مورد این مکمل های غذایی مختلف هستند. تعداد کمی برای افراد مبتلا به استئوآرتریت فوایدی یافته اند، در حالی که اکثر آنها نشان می دهند که این مکمل ها بهتر از دارونما عمل نمی کنند. گلوکزامین و کندرویتین می توانند با رقیق کننده های خون مانند وارفارین (Jantoven) تداخل داشته باشند و باعث مشکلات خونریزی شوند.
• اسیدهای چرب امگا 3. امگا 3 موجود در ماهی های چرب و مکمل های روغن ماهی ممکن است به تسکین درد و بهبود عملکرد کمک کند.

در مورد مکمل هایی که در نظر دارید با پزشک خود صحبت کنید.

 

مقابله و حمایت

توانایی برای مقابله با وجود درد و ناتوانی ناشی از آرتروز اغلب تعیین می‌کند که آرتروز چقدر بر زندگی تأثیر خواهد گذاشت. اگر احساس ناامیدی می کنید، با پزشک خود صحبت کنید، زیرا او ممکن است ایده هایی برای کمک به مقابله داشته باشد یا بتواند شما را به کسی که می تواند کمک کند ارجاع دهد.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید، که شما را به یک دکتر متخصص در اختلالات مفصلی (روماتولوژیست) یا جراحی ارتوپدی ارجاع دهد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

فهرستی تهیه کنید که شامل موارد زیر باشد:

 

• شرح مفصلی از علائم و زمان شروع آنها
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که شما، والدینتان و خواهر و برادرتان داشته اید
• تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه و مکمل های غذایی که مصرف می کنید و دوزها
• سوالاتی که باید از دکتر بپرسید
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:

 

• آیا درد ادامه دارد یا می آید و می رود؟
• آیا فعالیت ورزشی درد را بهتر یا بدتر می کند؟
• آیا تا به حال به این مفصل آسیب رسانده اید؟
•