آمپول های کورتیزون تزریق هایی هستند که می توانند به تسکین درد و التهاب در ناحیه خاصی از بدن کمک کنند. آنها بیشتر به مفاصل - مانند مچ پا، آرنج، لگن، زانو، شانه، ستون فقرات یا مچ دست تزریق می‌شوند. حتی مفاصل کوچک دست یا پا ممکن است از تزریق کورتیزون سود ببرند.

 

تزریق ها معمولا حاوی یک داروی کورتیکواستروئید و یک بی حس کننده موضعی هستند. اغلب، می‌توانید یکی را در مطب پزشک خود دریافت کنید. به دلیل عوارض جانبی احتمالی، تعداد واکسن هایی که می‌توانید در یک سال دریافت کنید به طور کلی محدود است.

 

چرا این کار انجام می شود

تزریق کورتیزون ممکن است در درمان آرتریت التهابی، مانند آرتریت روماتوئید، موثر باشد. آنها همچنین می توانند بخشی از درمان سایر شرایط باشند، از جمله:

 

کمر درد

 

بورسیت

 

نقرس

 

آرتروز

 

آرتریت پسوریاتیک

 

آرتریت واکنشی

 

روماتیسم مفصلی

 

تاندونیت

 

 

 

خطرات

 

عوارض جانبی احتمالی تزریق کورتیزون با دوزهای بیشتر و استفاده مکرر افزایش می یابد. عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• آسیب غضروف
• مرگ استخوان 
• عفونت مفاصل
• آسیب عصبی
• گرگرفتگی موقت صورت
• شعله ور شدن موقت درد و التهاب در مفصل
• افزایش موقت قند خون
• ضعیف شدن یا پارگی تاندون
• نازک شدن استخوان مجاور (پوکی استخوان)
• نازک شدن پوست و بافت نرم اطراف محل تزریق
• سفید یا روشن شدن پوست اطراف محل تزریق
•  

محدودیت در تعداد واکسن های کورتیزون

این نگرانی وجود دارد که تزریق مکرر کورتیزون ممکن است به غضروف داخل مفصل آسیب برساند. بنابراین پزشکان معمولا تعداد واکسن های کورتیزون را به یک مفصل محدود می کنند.

 

به طور کلی، نباید بیشتر از هر شش هفته و معمولاً بیش از سه یا چهار بار در سال تزریق کورتیزون انجام دهید.

 

 

روش انجام

 

اگر داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنید، ممکن است لازم باشد برای کاهش خطر خونریزی یا کبودی، مصرف آنها را چند روز قبل از تزریق کورتیزون متوقف کنید. برخی از مکمل های غذایی نیز اثر رقیق کنندگی خون دارند. از پزشک خود بپرسید که از چه داروها و مکمل هایی باید قبل از تزریق کورتیزون خودداری کنید.

 

اگر در دو هفته قبل تب با دمای 100.4 فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) یا بیشتر داشته اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

 

 

 

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

 

در حین تزریق کورتیزون

 

ممکن است پزشک از شما بخواهد که لباس خود را بپوشید. سپس به گونه ای قرار می گیرید که پزشک بتواند به راحتی سوزن را وارد کند.

 

اطراف محل تزریق تمیز می شود. پزشک همچنین ممکن است یک اسپری بی حس کننده برای بی حس کردن ناحیه ای که سوزن وارد می شود استفاده کند. در برخی موارد، پزشک ممکن است از اولتراسوند یا نوعی اشعه ایکس به نام فلوروسکوپی برای مشاهده پیشرفت سوزن در داخل بدن استفاده کند – تا آن را در نقطه مناسب قرار دهد.

 

زمانی که سوزن وارد می شود، احتمالاً مقداری فشار احساس خواهید کرد. اگر ناراحتی زیادی دارید به پزشک خود اطلاع دهید.

 

سپس دارو در محل تزریق رها می شود. به طور معمول، واکسن های کورتیزون شامل یک داروی کورتیکواستروئیدی برای تسکین درد و التهاب در طول زمان و یک بی حس کننده برای تسکین فوری درد است.

 

 

 

بعد از تزریق کورتیزون

 

برخی از افراد بعد از تزریق کورتیزون دچار قرمزی و احساس گرما در قفسه سینه و صورت می شوند. اگر دیابت دارید، تزریق کورتیزون ممکن است به طور موقت سطح قند خون را افزایش دهد.

 

 

پس از تزریق کورتیزون، پزشک ممکن است از شما بخواهد:

 

ناحیه تزریق را برای یک یا دو روز محافظت کنید. به عنوان مثال، اگر واکسن کورتیزون در شانه خود دریافت کردید، از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید. اگر واکسن کورتیزون در زانوی خود دریافت کردید، تا زمانی که می توانید از پاهای خود مراقبت کنید.

 

در صورت نیاز برای تسکین درد، یخ را روی محل تزریق قرار دهید. از پدهای گرمایشی استفاده نکنید.

 

به مدت دو روز از وان یا جکوزی استفاده نکنید. دوش گرفتن اشکالی ندارد.

 

مراقب علائم عفونت، از جمله افزایش درد، قرمزی و تورم باشید که بیش از 48 ساعت طول می کشد.

 

 

 

نتایج

 

 

نتایج تزریق کورتیزون معمولاً به دلیل درمان بستگی دارد. تزریق کورتیزون معمولاً تا 48 ساعت پس از تزریق باعث شعله ور شدن موقت درد و التهاب می شود. پس از آن، درد و التهاب مفصل آسیب دیده باید کاهش یابد و می تواند تا چند ماه ادامه یابد.

 

 

 

مطالب مرتبط