استئوآرتریت شایع ترین شکل آرتریت است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف محافظ انتهای استخوان‌ها به مرور زمان از بین برود.

 

اگرچه استئوآرتریت می تواند به هر مفصلی آسیب برساند، اما این اختلال بیشتر مفاصل دست، زانو، لگن و ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد.

 

علائم استئوآرتریت معمولا قابل مدیریت است، اگرچه آسیب به مفاصل قابل جبران نیست. فعال ماندن، حفظ وزن سالم و دریافت درمان های خاص ممکن است پیشرفت بیماری را کند کند و به بهبود درد و عملکرد مفاصل کمک کند.

 

 

علائم

علائم آرتروز به کندی ایجاد می شود و با گذشت زمان بدتر می‌شود. علائم و نشانه های آن عبارتند از:

• درد. مفاصل آسیب دیده ممکن است در حین یا بعد از حرکت آسیب ببینند.
• سفتی، سختی. سفتی مفاصل ممکن است در هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از مدتی غیرفعال بودن بیشتر قابل توجه باشد.
• نرمی. هنگامی که به مفصل فشار کمی وارد می‌کنید یا در نزدیکی آن فشار وارد می‌کنید، ممکن است احساس درد داشته باشید.
• از دست دادن انعطاف پذیری ممکن است نتوانید مفصل خود را در دامنه کامل حرکت آن حرکت دهید.
• احساس رنده شدن. ممکن است هنگام استفاده از مفصل احساس رنده شدن داشته باشید و ممکن است صدای ترکیدن یا ترقه را بشنوید.
• خارهای استخوانی این تکه‌های اضافی استخوان، که شبیه توده‌های سخت هستند، می‌توانند در اطراف مفصل آسیب‌دیده ایجاد شوند.
• تورم. این ممکن است ناشی از التهاب بافت نرم اطراف مفصل باشد.
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر درد یا سفتی مفاصل دارید که از بین نمی رود، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

 

 

علل

 

استئوآرتریت زمانی اتفاق می افتد که غضروفی که انتهای استخوان های مفاصل را می پوشاند به تدریج تحلیل می رود. غضروف بافتی سفت و لغزنده است که حرکت مفصل تقریباً بدون اصطکاک را امکان پذیر می کند.

در نهایت، اگر غضروف به طور کامل فرسوده شود، استخوان روی استخوان ساییده می شود.

استئوآرتریت اغلب به عنوان یک بیماری ساییدگی شناخته شده است. اما علاوه بر تجزیه غضروف، آرتروز کل مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد. باعث تغییراتی در استخوان و زوال بافت های همبند می شود که مفصل را کنار هم نگه می دارد و ماهیچه را به استخوان متصل می کند. همچنین باعث التهاب پوشش مفصل می شود.

 

 

عوامل خطر

عواملی که می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند عبارتند از:

 

سن بالاتر. خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش می یابد.

 

جنسیت. زنان بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند، اگرچه دلیل آن مشخص نیست.

 

چاقی. حمل وزن اضافی بدن به طرق مختلف به آرتروز کمک می کند و هر چه وزن بیشتر باشد، خطر ابتلا به آن بیشتر می شود. افزایش وزن به مفاصل تحمل کننده وزن، مانند باسن و زانو، فشار اضافه می کند. همچنین، بافت چربی پروتئین هایی تولید می کند که می تواند باعث التهاب مضر در مفاصل و اطراف آن شود.

 

آسیب های مفصلی. صدمات، مانند آسیب هایی که هنگام ورزش یا تصادف رخ می دهد، می تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. حتی صدماتی که سال‌ها پیش رخ داده و به ظاهر بهبود یافته‌اند، می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند.

 

فشار مکرر روی مفصل. اگر شغل یا ورزشی که انجام می‌دهید فشار مکرری بر مفصل وارد می‌کند، ممکن است در نهایت آن مفصل دچار آرتروز شود.

 

ژنتیک. برخی از افراد تمایل به ابتلا به آرتروز را به ارث می برند.

 

بدشکلی های استخوانی. برخی از افراد با مفاصل ناقص یا غضروف معیوب به دنیا می آیند.

 

بیماری های متابولیک خاص. اینها شامل دیابت و وضعیتی است که در آن بدن آهن زیادی دارد (هموکروماتوز).

 

 

 

عوارض

 

استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو است که با گذشت زمان بدتر می شود و اغلب منجر به درد مزمن می‌شود. درد و سفتی مفاصل می تواند آنقدر شدید شود که کارهای روزانه را دشوار کند.

 

 

افسردگی و اختلالات خواب می تواند ناشی از درد و ناتوانی آرتروز باشد.