الکتروشوک درمانی(ECT) روشی است که تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود و در آن جریان‌های الکتریکی کوچکی از مغز عبور می‌کند و عمداً باعث ایجاد یک تشنج کوتاه می‌شود. به نظر می رسد ECT باعث ایجاد تغییراتی در شیمی مغز می شود که می تواند به سرعت علائم برخی از شرایط سلامت روان را معکوس کند.

ECT اغلب زمانی کار می کند که سایر درمان ها ناموفق باشند و دوره درمان کامل شود، اما ممکن است برای همه کارساز نباشد.

بسیاری از انگ های مرتبط با ECT بر اساس درمان های اولیه است که در آن دوزهای بالای الکتریسیته بدون بیهوشی تجویز می شود که منجر به از دست دادن حافظه، شکستگی استخوان ها و سایر عوارض جانبی جدی می شود.

امروزه ECT بسیار ایمن است. اگرچه ECT ممکن است هنوز هم عوارض جانبی ایجاد کند، اما اکنون از جریان های الکتریکی داده شده در یک محیط کنترل شده برای دستیابی به بیشترین سود با کمترین خطرات ممکن استفاده می شود.

چرا این کار انجام می شود

الکتروشوک درمانی (ECT) می تواند بهبودهای سریع و قابل توجهی را در علائم شدید چندین بیماری روانی ایجاد کند. ECT برای درمان موارد زیر استفاده می شود:

افسردگی شدید، به ویژه زمانی که با جدا شدن از واقعیت (روان پریشی)، تمایل به خودکشی یا امتناع از خوردن همراه باشد.

افسردگی مقاوم به درمان، افسردگی شدیدی که با داروها یا درمان های دیگر بهبود نمی یابد.

شیدایی شدید، حالت سرخوشی شدید، بی قراری یا بیش فعالی که به عنوان بخشی از اختلال دوقطبی رخ می دهد. سایر علائم شیدایی عبارتند از: اختلال در تصمیم گیری، رفتار تکانشی یا پرخطر، سوء مصرف مواد و روان پریشی.

کاتاتونیا که با عدم تحرک، حرکات سریع یا عجیب، عدم تکلم و سایر علائم مشخص می شود. این بیماری با اسکیزوفرنی و برخی دیگر از اختلالات روانپزشکی مرتبط است. در برخی موارد، کاتاتونیا ناشی از یک بیماری پزشکی است.

بی قراری و پرخاشگری در افراد مبتلا به زوال عقل، که می تواند درمان آن دشوار باشد و بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.

هنگامی که داروها تحمل نمی شوند یا سایر اشکال درمانی کار نمی کنند، ECT ممکن است یک گزینه درمانی خوب باشد. در برخی موارد از ECT استفاده می شود:

در دوران بارداری، زمانی که نمی توان داروها را مصرف کرد زیرا ممکن است به جنین در حال رشد آسیب برساند.

در افراد مسن که نمی توانند عوارض جانبی دارو را تحمل کنند.

در افرادی که درمان های ECT را به مصرف دارو ترجیح می دهند.

زمانی که ECT در گذشته موفق بوده است.

خطرات

اگرچه ECT به طور کلی بی خطر است، خطرات و عوارض جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

گیجی. بلافاصله پس از درمان، ممکن است دچار سردرگمی شوید که می تواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. ممکن است ندانید کجا هستید یا چرا آنجا هستید. به ندرت، گیجی ممکن است چند روز یا بیشتر طول بکشد. گیجی به طور کلی در افراد مسن بیشتر قابل توجه است.

از دست دادن حافظه. برخی از افراد در به خاطر سپردن رویدادهایی که درست قبل از درمان یا در هفته ها یا ماه ها قبل از درمان یا به ندرت از سال های قبل رخ داده اند، مشکل دارند. به این حالت فراموشی رتروگراد می گویند. همچنین ممکن است در یادآوری وقایعی که در هفته های درمان رخ داده اند، مشکل داشته باشید. برای اکثر افراد، این مشکلات حافظه معمولاً ظرف چند ماه پس از پایان درمان بهبود می‌یابند.

عوارض جسمی. در روزهای درمان ECT، برخی افراد حالت تهوع، سردرد، درد فک یا درد عضلانی را تجربه می کنند. اینها معمولاً با داروها قابل درمان هستند.

عوارض پزشکی. مانند هر نوع روش پزشکی، به ویژه روشی که شامل بیهوشی است، خطرات عوارض پزشکی وجود دارد. در طول ECT، ضربان قلب و فشار خون افزایش می‌یابد و در موارد نادری می‌تواند منجر به مشکلات قلبی جدی شود. اگر مشکلات قلبی دارید، ECT ممکن است خطر بیشتری داشته باشد.

آماده شدن برای انجام

قبل از انجام اولین درمان ECT، به ارزیابی کامل نیاز دارید که معمولاً شامل موارد زیر است:

تاریخچه پزشکی

معاینه فیزیکی کامل

ارزیابی روانپزشکی

آزمایشات اولیه خون

الکتروکاردیوگرام (ECG) برای بررسی سلامت قلب 

بحث در مورد خطرات بیهوشی

این آزمایشات کمک می کند تا مطمئن شوید که ECT برای شما ایمن است.

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

روش ECT حدود 5 تا 10 دقیقه طول می کشد، با زمان اضافی برای آماده سازی و بهبودی. ECT را می‌توان در زمانی که در بیمارستان بستری هستید یا به عنوان یک روش سرپایی انجام داد.

قبل از عمل

برای آماده شدن برای روش ECT:

بیهوشی عمومی خواهید داشت. بنابراین می توانید انتظار محدودیت های غذایی را قبل از عمل داشته باشید. به طور معمول، این بدان معناست که بعد از نیمه شب هیچ غذایی یا آب مصرف نمی شود و فقط یک جرعه آب برای مصرف داروهای صبحگاهی است. تیم مراقبت های بهداشتی دستورالعمل های خاصی را قبل از عمل به بیمار می دهد.

ممکن است یک معاینه فیزیکی مختصر داشته باشید. این اساساً برای بررسی قلب و ریه هاست.

یک خط داخل وریدی (IV) وارد خواهند کرد. پرستار یا سایر اعضای تیم یک لوله IV را در بازو یا دست وارد می کند که از طریق آن می توان داروها یا مایعات را تجویز کرد.

روی سرتان پدهای الکترود قرار می‌دهند. ECT می تواند یک طرفه باشد که در آن جریان های الکتریکی فقط بر روی یک طرف مغز متمرکز می شوند یا دو طرفه که در آن هر دو طرف مغز جریان های الکتریکی متمرکز را دریافت می کنند.

بیهوشی و داروها

در شروع عمل، این داروها را از طریق IV دریافت خواهید کرد:

یک داروی بیهوشی که باعث بیهوشی و بی اطلاعی از عمل می شود

شل کننده عضلانی برای به حداقل رساندن تشنج و جلوگیری از آسیب

بسته به شرایط سلامتی که دارید یا واکنش های قبلی به ECT ممکن است داروهای دیگری دریافت کنید.

تجهیزات

در طول عمل:

• یک کاف فشار خون که در اطراف یک مچ پا قرار می‌گیرد، مانع از ورود داروهای شل‌کننده عضلانی به پا می‌شود و بر عضلات آنجا تأثیر می‌گذارد. هنگامی که این روش شروع می شود، پزشک می تواند فعالیت تشنج را با نظارت بر حرکت در آن پا کنترل کند.

  مانیتورها، مغز، قلب، فشار خون و اکسیژن مصرفی را بررسی می کنند.

  ممکن است از طریق ماسک اکسیژن به شما اکسیژن داده شود.

  همچنین ممکن است به شما یک محافظ دهان داده شود تا به محافظت از دندان و زبان در برابر آسیب کمک کند.

   

   

  ایجاد تشنج مختصر

  هنگامی که از داروی بیهوشی خوابیده اید و ماهیچه هایتان شل شده اند، پزشک دکمه ای را روی دستگاه ECT فشار می دهد. این باعث می شود مقدار کمی جریان الکتریکی از طریق الکترودها به مغز منتقل شود و تشنجی ایجاد کند که معمولاً کمتر از 60 ثانیه طول می کشد.

  به دلیل بی حسی و شل کننده عضلانی، آرام می مانید و از شوک بی خبر می شوید. تنها نشانه بیرونی مبنی بر شوک ممکن است حرکت ریتمیک پا باشد اگر فشار خون کاف در اطراف مچ پا وجود دارد.

  در داخل، فعالیت در مغز به طور چشمگیری افزایش می یابد. آزمایشی به نام الکتروانسفالوگرام (EEG) فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کند. افزایش ناگهانی فعالیت در نوار مغزی، سیگنال شروع تشنج و به دنبال آن یک تسطیح که نشان می دهد تشنج تمام شده است.

  چند دقیقه بعد، اثرات بی حس کننده کوتاه اثر و شل کننده عضلانی شروع به از بین رفتن می کند. شما به یک منطقه بهبودی منتقل می شوید، جایی که برای هر گونه مشکل احتمالی تحت نظر قرار می گیرید. هنگامی که از خواب بیدار می شوید، ممکن است دوره ای از سردرگمی را تجربه کنید که از چند دقیقه تا چند ساعت یا بیشتر طول می کشد.

   

   

  مجموعه ای از درمان ها

  درمان های ECT به طور کلی دو تا سه بار در هفته به مدت سه تا چهار هفته انجام می شود - در مجموع 6 تا 12 درمان. برخی از پزشکان از روش جدیدتری به نام الکتروشوک درمانی با پالس اولترا کوتاه یک طرفه استفاده می کنند که روزانه در روزهای هفته انجام می شود.

   

  تعداد و نوع درمان هایی که نیاز دارید به شدت علائم و سرعت بهبود آنها بستگی دارد.

   

  به طور کلی می توانید چند ساعت پس از عمل به فعالیت های عادی بازگردید. با این حال، ممکن است به برخی از افراد توصیه شود تا یک تا دو هفته پس از آخرین ECT در یک سری، یا حداقل تا 24 ساعت پس از یک درمان در طول درمان نگهدارنده، به سر کار بازنگردند، تصمیمات مهمی نگیرند، یا رانندگی نکنند. از سرگیری فعالیت ها بستگی به زمان برطرف شدن از دست دادن حافظه و سردرگمی دارد.

   

   

  نتایج

  بسیاری از افراد پس از حدود شش درمان با الکتروشوک درمانی متوجه بهبود علائم خود می شوند. بهبود کامل ممکن است بیشتر طول بکشد، اگرچه ECT ممکن است برای همه کارساز نباشد. در مقایسه، پاسخ به داروهای ضد افسردگی ممکن است چند هفته یا بیشتر طول بکشد.

   

  هیچ کس به طور قطع نمی داند که چگونه ECT به درمان افسردگی شدید و سایر بیماری های روانی کمک می کند. با این حال، آنچه شناخته شده است این است که بسیاری از جنبه های شیمیایی عملکرد مغز در طول و بعد از فعالیت تشنج تغییر می کند. این تغییرات شیمیایی ممکن است بر روی یکدیگر ایجاد شوند و به نوعی علائم افسردگی شدید یا سایر بیماری های روانی را کاهش دهند. به همین دلیل است که ECT در افرادی که یک دوره کامل از چندین درمان را دریافت می کنند، موثرتر است.

   

  حتی پس از بهبود علائم، همچنان به درمان مداوم افسردگی برای جلوگیری از عود نیاز دارید. درمان مداوم ممکن است ECT با فرکانس کمتر باشد، اما اغلب شامل داروهای ضد افسردگی یا سایر داروها یا مشاوره روانشناختی (روان درمانی) است.