بیماری روانی که اختلالات سلامت روان نیز نامیده می شود، به طیف گسترده ای از شرایط سلامت روان اشاره دارد - اختلالاتی که بر خلق و خو، تفکر و رفتار تأثیر می گذارد. نمونه هایی از بیماری های روانی عبارتند از افسردگی، اختلالات اضطرابی، اسکیزوفرنی، اختلالات خوردن و رفتارهای اعتیادآور.

بسیاری از مردم هر از گاهی نگرانی های مربوط به سلامت روان دارند. اما نگرانی در مورد سلامت روان زمانی به یک بیماری روانی تبدیل می شود که علائم و نشانه های مداوم باعث استرس مکرر شده و بر توانایی برای عملکرد تأثیر بگذارد.

یک بیماری روانی می تواند فرد را بدبخت کند و در زندگی روزمره، مانند مدرسه، محل کار یا روابط، مشکلاتی ایجاد کند. در بیشتر موارد، علائم را می توان با ترکیبی از داروها و گفتار درمانی (روان درمانی) مدیریت کرد.

 

 

علائم

 

علائم و نشانه های بیماری روانی بسته به اختلال، شرایط و سایر عوامل می تواند متفاوت باشد.

 

علائم بیماری روانی می تواند بر احساسات، افکار و رفتارها تأثیر بگذارد.

 

 

نمونه هایی از علائم و نشانه ها عبارتند از:

 

احساس غمگینی یا ناراحتی

 

تفکر آشفته یا کاهش توانایی تمرکز

 

ترس یا نگرانی بیش از حد، یا احساس گناه شدید

 

تغییرات خلقی شدید

 

کناره گیری از دوستان و فعالیت ها

 

خستگی قابل توجه، انرژی کم یا مشکلات خواب

 

جدا شدن از واقعیت (هذیان)، پارانویا یا توهم

 

ناتوانی در کنار آمدن با مشکلات یا استرس های روزانه

 

مشکل در درک و ارتباط با موقعیت ها و افراد

 

مشکلات مصرف الکل یا مواد مخدر

 

تغییرات عمده در عادات غذایی

 

تغییر میل جنسی

 

خشم بیش از حد، خصومت یا خشونت

 

تفکر خودکشی

 

گاهی اوقات علائم یک اختلال سلامت روان به صورت مشکلات جسمی مانند درد معده، کمر درد، سردرد یا سایر دردهای غیر قابل توضیح ظاهر می شود.

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

 

اگر علامت یا علائم بیماری روانی دارید، به متخصص سلامت روان مراجعه کنید. اکثر بیماری های روانی به خودی خود بهبود نمی یابند و در صورت عدم درمان، بیماری روانی ممکن است در طول زمان بدتر شود و مشکلات جدی ایجاد کند.

 

 

اگر افکار خودکشی دارید 

افکار و رفتار خودکشی در برخی از بیماری های روانی رایج است. اگر فکر می کنید ممکن است به خود آسیب برسانید یا اقدام به خودکشی کنید، فورا کمک بگیرید:

 

 

فوراً با اورژانس تماس بگیرید.

 

 

با متخصص سلامت روان خود تماس بگیرید.

 

 

از ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود کمک بگیرید.

 

 

با یک دوست صمیمی یا عزیز ارتباط برقرار کنید.

 

 

با یک روحانی تماس بگیرید.

 

 

تفکر خودکشی به خودی خود بهتر نمی شود - پس کمک بگیرید

 

کمک به یک عزیز

 

اگر فرد مورد علاقه شما علائم بیماری روانی را نشان می دهد، در مورد نگرانی های خود با او گفتگوی آزاد و صادقانه داشته باشید. ممکن است نتوانید کسی را مجبور به دریافت مراقبت های حرفه ای کنید، اما می‌توانید تشویق و حمایت کنید. همچنین می توانید به عزیزتان کمک کنید تا یک متخصص سلامت روانی واجد شرایط را پیدا کند و یک قرار ملاقات بگذارد. حتی ممکن است بتوانید به قرار ملاقات بروید. اگر فرد مورد علاقه شما به خود آسیب رسانده است یا قصد انجام آن را دارد، او را به بیمارستان ببرید یا برای کمک با اورژانس تماس بگیرید.

 

علل

به طور کلی تصور می شود که بیماری های روانی توسط عوامل ژنتیکی و محیطی مختلفی ایجاد می شوند:

 

• صفات ارثی. بیماری روانی بیشتر در افرادی دیده می شود که خویشاوندان خونی آنها نیز بیماری روانی دارند. برخی از ژن ها ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری روانی را افزایش دهند و موقعیت زندگی ممکن است باعث آن شود.
• قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زای محیطی. قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زای محیطی، شرایط التهابی، سموم، الکل یا مواد مخدر در دوران بارداری گاهی می تواند با بیماری روانی مرتبط باشد.
• شیمی مغز. انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی مغزی هستند که به طور طبیعی وجود دارند که سیگنال ها را به سایر قسمت های مغز و بدن منتقل می کنند. هنگامی که شبکه های عصبی مربوط به این مواد شیمیایی مختل می شوند، عملکرد گیرنده های عصبی و سیستم های عصبی تغییر می کند و منجر به افسردگی و سایر اختلالات عاطفی می شود.
•  

عوامل خطر

برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری روانی را افزایش دهند، از جمله:

 

• سابقه بیماری روانی در یکی از خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر
• موقعیت های استرس زا در زندگی، مانند مشکلات مالی، مرگ یکی از عزیزان یا طلاق
• یک وضعیت پزشکی مداوم (مزمن)، مانند دیابت
• آسیب مغزی در نتیجه یک آسیب جدی (آسیب مغزی تروماتیک)، مانند ضربه شدید به سر
• تجربیات آسیب زا، مانند جنگ نظامی یا حمله
• استفاده از الکل یا مواد مخدر 
• سابقه سوء استفاده یا بی توجهی در دوران کودکی
• دوستان یا روابط سالم کم
• یک بیماری روانی قبلی

بیماری روانی شایع است. از هر 5 بزرگسال، 1 نفر در هر سال به بیماری روانی مبتلا می شود. بیماری روانی می تواند در هر سنی شروع شود، از دوران کودکی تا سال های بعدی بزرگسالی، اما بیشتر موارد زودتر در زندگی شروع می شوند.

اثرات بیماری روانی می تواند موقت یا طولانی مدت باشد. همچنین می توانید همزمان بیش از یک اختلال سلامت روان داشته باشید. به عنوان مثال، ممکن است افسردگی و اختلال مصرف مواد داشته باشید.

 

 

عوارض

بیماری روانی عامل اصلی ناتوانی است. بیماری روانی درمان نشده می تواند باعث مشکلات شدید سلامت عاطفی، رفتاری و جسمی شود. عوارضی که گاهی با بیماری روانی مرتبط است عبارتند از:

 

• ناراحتی و کاهش لذت از زندگی
• درگیری های خانوادگی
• مشکلات رابطه
• انزوای اجتماعی
• مشکلات تنباکو، الکل و سایر مواد مخدر
• از دست دادن کار یا مدرسه یا سایر مشکلات مربوط به کار یا مدرسه
• مشکلات حقوقی و مالی
• فقر و بی خانمانی
• خودآزاری و آسیب رساندن به دیگران، از جمله خودکشی یا قتل
• سیستم ایمنی ضعیف شده، بنابراین بدن برای مقاومت در برابر عفونت ها مشکل دارد
• بیماری قلبی و سایر شرایط پزشکی
•  

جلوگیری

هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از بیماری روانی وجود ندارد. با این حال، اگر یک بیماری روانی دارید، انجام اقداماتی برای کنترل استرس، افزایش انعطاف‌پذیری و افزایش عزت نفس پایین ممکن است به کنترل علائم کمک کند. این مراحل را دنبال کنید:

 

• به علائم هشدار دهنده توجه کنید. با پزشک یا درمانگر خود کار کنید تا بدانید چه چیزی ممکن است علائم را تحریک کند. برنامه ریزی کنید تا بدانید در صورت بازگشت علائم چه باید بکنید. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در علائم یا احساس خود با پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید. اعضای خانواده یا دوستان را برای مشاهده علائم هشدار مشارکت دهید.
• مراقبت های پزشکی روتین دریافت کنید. معاینات را نادیده نگیرید یا از مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود صرف نظر نکنید، به خصوص اگر احساس خوبی ندارید. ممکن است مشکل سلامتی جدیدی داشته باشید که باید درمان شود یا ممکن است عوارض جانبی دارو را تجربه کنید.
• وقتی به آن نیاز دارید کمک بگیرید. اگر صبر کنید تا علائم بدتر شوند، درمان بیماری‌های روانی سخت‌تر می‌شود. درمان نگهدارنده طولانی مدت همچنین ممکن است به جلوگیری از عود علائم کمک کند.
• مراقب خودتان باشید. خواب کافی، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم مهم هستند. سعی کنید یک برنامه منظم داشته باشید. اگر مشکل خواب دارید یا در مورد رژیم غذایی و فعالیت بدنی سوالی دارید با ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود صحبت کنید.
•