آمنیوسنتز روشی است که در آن مایع آمنیوتیک برای آزمایش یا درمان از رحم خارج می شود. مایع آمنیوتیک مایعی است که در دوران بارداری کودک را احاطه کرده و از آن محافظت می کند. این مایع حاوی سلول های جنینی و پروتئین های مختلف است.

 

 

اگرچه آمنیوسنتز می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد سلامت کودک ارائه دهد، اما مهم است که خطرات آمنیوسنتز را درک کنید - و برای نتایج آماده باشید.

 

 

چرا این کار انجام می شود

• آمنیوسنتز را می توان به دلایل مختلفی انجام داد:

   

  آزمایش ژنتیک. آمنیوسنتز ژنتیکی شامل نمونه برداری از مایع آمنیوتیک و آزمایش آن برای شرایط خاص مانند سندرم داون است.

   

  آزمایش ریه جنین. آزمایش بلوغ ریه جنین شامل نمونه برداری از مایع آمنیوتیک و آزمایش آن برای تعیین اینکه آیا ریه های نوزاد به اندازه کافی برای تولد بالغ هستند یا خیر.

   

  تشخیص عفونت جنین. گاهی اوقات، آمنیوسنتز برای ارزیابی عفونت یا سایر بیماری های نوزاد استفاده می شود. این روش همچنین می‌تواند برای ارزیابی شدت کم‌خونی در نوزادانی که حساسیت Rh دارند انجام شود - وضعیتی غیر معمول که در آن سیستم ایمنی مادر آنتی‌بادی‌هایی را علیه پروتئین خاصی روی سطح سلول‌های خونی نوزاد تولید می‌کند.

   

  رفتار. اگر در دوران بارداری بیش از حد مایع آمنیوتیک جمع آوری کنید (پلی هیدرآمنیوس)، آمنیوسنتز ممکن است برای تخلیه مایع آمنیوتیک اضافی از رحم انجام شود.

   

  آزمایش پدری. آمنیوسنتز می تواند DNA را از جنین جمع آوری کند که سپس می تواند با DNA پدر مقایسه شود.

   

آمنیوسنتز ژنتیکی

آمنیوسنتز ژنتیکی می تواند اطلاعاتی در مورد ساختار ژنتیکی کودک ارائه دهد. به طور کلی، آمنیوسنتز ژنتیکی زمانی ارائه می شود که نتایج آزمایش ممکن است تأثیر قابل توجهی بر مدیریت بارداری یا تمایل به ادامه بارداری داشته باشد.

 

آمنیوسنتز ژنتیکی معمولا بین هفته های 15 تا 20 بارداری انجام می شود. آمنیوسنتز انجام شده قبل از هفته 15 بارداری با نرخ بالاتری از عوارض همراه است.

 

 

 

ممکن است آمنیوسنتز ژنتیکی را در نظر بگیرید اگر:

 

 

• نتایج مثبتی از آزمایش غربالگری قبل از تولد داشتید. اگر نتایج یک آزمایش غربالگری - مانند غربالگری سه ماهه اول بارداری یا غربالگری DNA بدون سلول قبل از تولد - مثبت یا نگران کننده باشد، ممکن است برای تایید یا رد تشخیص، آمنیوسنتز را انتخاب کنید.

   

  در بارداری قبلی یک بیماری کروموزومی یا نقص لوله عصبی داشته اید. اگر بارداری قبلی تحت تأثیر شرایطی مانند سندرم داون یا نقص لوله عصبی - یک بیماری جدی که بر مغز یا نخاع کودک تأثیر می گذارد - تحت تأثیر قرار گرفته باشد، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آمنیوسنتز را برای تأیید یا رد این اختلالات پیشنهاد کند.

   

  شما 35 سال یا بیشتر دارید. نوزادانی که از زنان 35 سال و بالاتر متولد می شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های کروموزومی مانند سندرم داون هستند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است آمنیوسنتز را برای رد این شرایط پیشنهاد کند.

   

  سابقه خانوادگی یک بیماری ژنتیکی خاص دارید یا شما یا همسرتان ناقل یک بیماری ژنتیکی شناخته شده هستید. علاوه بر شناسایی سندرم داون و نقص لوله عصبی اسپینا بیفیدا، آمنیوسنتز می‌تواند برای تشخیص بسیاری از بیماری‌های ژنتیکی دیگر مانند فیبروز کیستیک استفاده شود.

   

  یافته های سونوگرافی غیر طبیعی دارید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است آمنیوسنتز را برای تشخیص یا رد شرایط ژنتیکی مرتبط با یافته های غیرطبیعی سونوگرافی توصیه کند.

   

آمنیوسنتز بلوغ ریه جنین

آمنیوسنتز بلوغ ریه جنین می تواند تعیین کند که آیا ریه های نوزاد برای تولد آماده هستند یا خیر. این نوع آمنیوسنتز تنها در صورتی انجام می شود که زایمان زودهنگام - چه از طریق القاء یا سزارین - برای جلوگیری از عوارض بارداری برای مادر در شرایط غیر اورژانسی در نظر گرفته شود. معمولا بین هفته های 32 تا 39 بارداری انجام می شود. در اوایل هفته 32، بعید است که ریه های نوزاد به طور کامل رشد کنند.

 

 

با این حال، آمنیوسنتز برای همه مناسب نیست. اگر عفونتی مانند HIV/AIDS، هپاتیت B یا هپاتیت C داشته باشید، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از انجام آمنیوسنتز جلوگیری کند. این عفونت ها می توانند در طول آمنیوسنتز به کودک منتقل شوند.

 

 

خطرات

آمنیوسنتز خطرات مختلفی دارد، از جمله:

 

 

نشت مایع آمنیوتیک. به ندرت، مایع آمنیوتیک پس از آمنیوسنتز از طریق واژن نشت می کند. با این حال، در بیشتر موارد مقدار مایع از دست رفته اندک است و در عرض یک هفته متوقف می شود و احتمالاً بارداری به طور طبیعی ادامه می یابد.

 

سقط جنین. آمنیوسنتز سه ماهه دوم با خطر خفیف سقط جنین - حدود 0.1 تا 0.3 درصد - همراه است. تحقیقات نشان می دهد که خطر سقط جنین در آمنیوسنتز قبل از هفته 15 بارداری بیشتر است.

 

آسیب سوزن. در طول آمنیوسنتز، کودک ممکن است دست یا پای خود را در مسیر سوزن حرکت دهد. با این حال، آسیب های شدید سوزن نادر است.

 

حساسیت Rh . به ندرت، آمنیوسنتز ممکن است باعث شود سلول های خونی نوزاد وارد جریان خون مادر شود. اگر خون Rh منفی دارید و آنتی بادی برای خون Rh مثبت ایجاد نکرده اید، پس از آمنیوسنتز یک محصول خونی به نام گلوبولین ایمنی Rh به شما تزریق می شود. این کار از تولید آنتی بادی های Rh در بدن جلوگیری می کند که می توانند از جفت عبور کرده و به گلبول های قرمز خون کودک آسیب برسانند. آزمایش خون می تواند تشخیص دهد که آیا شروع به تولید آنتی بادی کرده اید یا خیر.

عفونت. به ندرت، آمنیوسنتز ممکن است باعث عفونت رحم شود.

 

انتقال عفونت. اگر عفونتی مانند هپاتیت C، توکسوپلاسموز یا HIV/AIDS دارید، ممکن است عفونت در طول آمنیوسنتز به کودک منتقل شود.

 

به یاد داشته باشید، آمنیوسنتز ژنتیکی معمولاً زمانی ارائه می شود که نتایج آزمایش ممکن است تأثیر قابل توجهی بر مدیریت بارداری داشته باشد. در نهایت، تصمیم برای انجام آمنیوسنتز ژنتیکی به عهده شماست. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا مشاور ژنتیک می تواند به شما کمک کند تا همه عوامل را در تصمیم گیری در نظر بگیرید.

 

روش کار

اگر قبل از هفته 20 بارداری آمنیوسنتز انجام می دهید، پر بودن مثانه در طول عمل برای حمایت از رحم ممکن است مفید باشد. قبل از قرار ملاقات، مقدار زیادی مایعات بنوشید. پس از هفته 20 بارداری، مثانه باید در طول آمنیوسنتز خالی باشد تا احتمال سوراخ شدن آن به حداقل برسد.

 

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی این روش را توضیح می‌دهد و از شما می‌خواهد قبل از شروع عمل، یک فرم رضایت نامه را امضا کنید. از کسی بخواهید که برای حمایت عاطفی، شما را در قرار ملاقات همراهی کند یا بعد از آن شما را به خانه برساند.

 

 

آنچه را می توان انتظار داشت

آمنیوسنتز معمولاً در یک مرکز زایمان سرپایی انجام می شود.

 

 

در طول روش

ابتدا، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از سونوگرافی برای تعیین محل دقیق جنین در رحم استفاده می کند. روی تخت معاینه به پشت دراز می کشید و شکم خود را آشکار می کنید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یک ژل را روی شکم اعمال می کند و سپس از یک دستگاه کوچک به نام مبدل اولتراسوند استفاده می کند تا موقعیت کودک را روی مانیتور نشان دهد.

 

در مرحله بعد، پزشک شکم را با یک ماده ضد عفونی کننده تمیز می کند. به طور کلی، بیهوشی استفاده نمی شود. اکثر زنان تنها ناراحتی خفیفی را در طول عمل گزارش می کنند.

 

با هدایت سونوگرافی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یک سوزن نازک و توخالی را از طریق دیواره شکم و داخل رحم وارد می کند. مقدار کمی از مایع آمنیوتیک به داخل یک سرنگ خارج می شود و سوزن خارج می شود. مقدار مشخصی از مایع آمنیوتیک برداشته شده به تعداد هفته های پیشرفت بارداری بستگی دارد.

 

در حالی که سوزن وارد می شود و مایع آمنیوتیک خارج می شود، باید بی حرکت دراز بکشید. ممکن است وقتی سوزن وارد پوستتان می شود احساس سوزش کنید و وقتی سوزن وارد رحم می شود احساس گرفتگی کنید.

 

 

بعد از عمل

پس از آمنیوسنتز، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به استفاده از سونوگرافی برای نظارت بر ضربان قلب کودک ادامه می دهد. ممکن است بعد از آمنیوسنتز دچار گرفتگی یا ناراحتی خفیف لگن شوید.

 

 

بعد از انجام این عمل می توانید سطح فعالیت عادی خود را از سر بگیرید. با این حال، ممکن است لازم باشد از ورزش شدید و فعالیت جنسی برای یک یا دو روز اجتناب کنید.

 

در همین حال، نمونه مایع آمنیوتیک در آزمایشگاه آنالیز می شود. برخی از نتایج ممکن است ظرف چند روز در دسترس باشند. نتایج دیگر ممکن است تا چهار هفته طول بکشد.

 

اگر موارد زیر را دارید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید:

 

 

خونریزی واژینال یا از دست دادن مایع آمنیوتیک از طریق واژن

 

گرفتگی شدید رحم که بیش از چند ساعت طول می کشد

 

تب

 

قرمزی و التهاب در جایی که سوزن وارد شده است

 

 

فعالیت غیرمعمول جنین یا عدم تحرک جنین

 

نتایج

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا مشاور ژنتیک در درک نتایج آمنیوسنتز کمک می کند.

 

برای آمنیوسنتز ژنتیکی، نتایج آزمایش می تواند به طور قابل اعتمادی شرایط ژنتیکی مختلف مانند سندرم داون را رد یا تشخیص دهد. با این حال، آمنیوسنتز نمی تواند تمام شرایط ژنتیکی و نقایص مادرزادی را شناسایی کند.

 

اگر آمنیوسنتز نشان دهد که کودک یک بیماری کروموزومی یا ژنتیکی دارد که قابل درمان نیست، ممکن است با تصمیمات سختی روبرو شوید - مانند اینکه آیا بارداری را ادامه دهید یا خیر. از تیم مراقبت های بهداشتی و عزیزان خود کمک بگیرید.

 

 

برای آمنیوسنتز بلوغ ریه جنین، نتایج آزمایش می تواند به طور قابل اعتمادی بلوغ ریه نوزاد را نشان دهد. اگر نیاز دارید نوزاد را زود به دنیا بیاورید، این اطلاعات می تواند اطمینان خاطر بدهد که کودک برای تولد آماده است.