پیوند قرنیه

پیوند قرنیه (کراتوپلاستی) یک روش جراحی برای جایگزینی بخشی از قرنیه با بافت قرنیه اهدایی است. قرنیه سطح شفاف و گنبدی شکل چشم است. این جایی است که نور وارد چشم می شود و بخش بزرگی از توانایی چشم برای دیدن واضح است.

پیوند قرنیه می تواند بینایی را بازیابی کند، درد را کاهش دهد و ظاهر قرنیه آسیب دیده یا بیمار را بهبود بخشد.

اکثر روش های پیوند قرنیه موفقیت آمیز هستند. اما پیوند قرنیه خطر کمی از عوارض مانند رد قرنیه اهداکننده دارد.

چرا این کار انجام می شود

پیوند قرنیه اغلب برای بازگرداندن بینایی به فردی که قرنیه آسیب دیده دارد استفاده می شود. پیوند قرنیه همچنین می تواند درد یا سایر علائم و نشانه های مرتبط با بیماری های قرنیه را تسکین دهد.

تعدادی از شرایط را می توان با پیوند قرنیه درمان کرد، از جمله:

قرنیه ای که به بیرون برآمده می شود (قوز قرنیه)

دیستروفی فوکس، یک بیماری ارثی

نازک شدن یا پارگی قرنیه

زخم قرنیه، ناشی از عفونت یا آسیب

تورم قرنیه

زخم قرنیه که به درمان دارویی پاسخ نمی دهد

عوارض ناشی از جراحی قبلی چشم

خطرات

پیوند قرنیه نسبتاً بی خطر است. با این حال، خطر کوچکی از عوارض جدی را به همراه دارد، مانند:

عفونت چشم

افزایش فشار در کره چشم (آب سیاه)

مشکلات مربوط به بخیه های مورد استفاده برای محکم کردن قرنیه اهدا کننده

رد قرنیه اهدا کننده

خون ریزی

مشکلات شبکیه، مانند جدا شدن یا تورم شبکیه

علائم و نشانه های رد قرنیه

سیستم ایمنی بدن می تواند به اشتباه به قرنیه اهدا کننده حمله کند. این رد نامیده می شود و ممکن است نیاز به درمان پزشکی یا پیوند قرنیه دیگری داشته باشد.

علائم و نشانه های رد شدن:

از دست دادن بینایی

چشم درد

چشم های قرمز

حساسیت به نور

رد در حدود 10 درصد از پیوند قرنیه رخ می دهد.

روش انجام

قبل از جراحی پیوند قرنیه، باید تحت موارد زیر قرار گیرید:

یک معاینه کامل چشم. چشم پزشک به دنبال شرایطی است که ممکن است بعد از جراحی باعث عوارض شود.

اندازه گیری چشم. چشم پزشک تعیین می کند که به چه اندازه قرنیه اهدایی نیاز دارید.

مروری بر تمام داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید. ممکن است لازم باشد مصرف برخی داروها یا مکمل ها را قبل یا بعد از پیوند قرنیه خود متوقف کنید.

درمان سایر مشکلات چشمی. مشکلات چشمی نامربوط، مانند عفونت یا التهاب، می تواند شانس شما را برای پیوند قرنیه موفقیت آمیز کاهش دهد. چشم پزشک این مشکلات را قبل از جراحی درمان می کند.

پیدا کردن قرنیه اهدا کننده

قرنیه های مورد استفاده در پیوند قرنیه از افرادی است که فوت کرده اند. قرنیه برای افرادی که به دلایل ناشناخته جان خود را از دست داده اند یا از اهداکنندگانی که شرایط خاصی داشتند، مانند بیماری هایی که می توانند گسترش یابند، جراحی قبلی چشم یا بیماری چشمی استفاده نمی شود.

مراحل پیوند بخشی از قرنیه

پیوند قرنیه تمام ضخامت یا ضخامت جزئی قرنیه بیمار را برداشته و با بافت اهداکننده سالم جایگزین می‌کند. جراح قرنیه تصمیم می گیرد که از کدام روش استفاده کند. این نوع روش ها عبارتند از:

کراتوپلاستی نافذ (PK) پیوند قرنیه تمام ضخامت. جراح تمام ضخامت قرنیه غیرطبیعی یا بیمار را برش می دهد تا یک دیسک کوچک به اندازه دکمه از بافت قرنیه را جدا کند. برای انجام این برش دایره ای دقیق از ابزار خاصی استفاده شده است.

قرنیه اهدایی که به تناسب بریده شده است در دهانه قرار می گیرد. سپس جراح از بخیه قرنیه جدید در جای خود استفاده می کند. بخیه ها ممکن است در یک ویزیت بعدی با چشم پزشک برداشته شوند.

کراتوپلاستی اندوتلیال (EK). این روش‌ها بافت‌های بیمار را از لایه‌های قرنیه پشتی، از جمله اندوتلیوم و لایه نازکی از بافت که از اندوتلیوم در برابر آسیب و عفونت محافظت می‌کند (غشاء Descemet) خارج می‌کند. بافت دهنده، جایگزین بافت برداشته شده می شود.

دو نوع کراتوپلاستی اندوتلیال وجود دارد. نوع اول که کراتوپلاستی اندوتلیال Descemet stripping (DSEK) نام دارد، از بافت دهنده برای جایگزینی حدود یک سوم قرنیه استفاده می کند.

نوع دوم، به نام کراتوپلاستی اندوتلیال غشای Descemet (DMEK، از لایه بسیار نازکتری از بافت دهنده استفاده می کند. بافت مورد استفاده در DMEK بسیار نازک و شکننده است. این روش از DSEK چالش برانگیزتر است و معمولاً مورد استفاده قرار نمی گیرد.

کراتوپلاستی لایه‌ای قدامی (ALK). دو روش مختلف بافت بیمار را از لایه های جلویی قرنیه از جمله اپیتلیوم و استروما خارج می کنند، اما لایه اندوتلیال پشتی را در جای خود باقی می گذارند.

عمق آسیب قرنیه نوع روش ALK مناسب را تعیین می کند. کراتوپلاستی لایه‌ای قدامی سطحی (SALK) تنها لایه‌های جلویی قرنیه را جایگزین می‌کند و استرومای سالم و اندوتلیوم را دست نخورده باقی می‌گذارد. هنگامی که آسیب قرنیه عمیق تر به استروما گسترش می یابد، از روش پیوند لایه قدامی عمیق (DALK) استفاده می شود. سپس بافت سالم اهداکننده برای جایگزینی قسمت برداشته شده متصل می شود (پیوند).

پیوند قرنیه مصنوعی (کراتوپروتز). در برخی موارد، اگر افراد واجد شرایط پیوند قرنیه از قرنیه اهدایی نباشند، ممکن است قرنیه مصنوعی (کراتوپروتز) دریافت کنند.

پزشک در مورد اینکه کدام روش جراحی پیوند قرنیه برای شما بهترین است، چه چیزی در طول عمل باید انتظار داشته باشید و خطرات این عمل را توضیح خواهد داد.

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

در طول روش

در روز پیوند قرنیه، به شما یک مسکن برای کمک به آرامش و یک بی‌حس کننده موضعی برای بی‌حس کردن چشم‌تان داده می‌شود. در هر صورت، نباید احساس درد کنید.

جراحی در یک زمان روی یک چشم انجام می شود. مدت زمان صرف شده در جراحی متفاوت است و به شرایط بستگی دارد.

بعد از عمل

هنگامی که پیوند قرنیه کامل شد، می توانید انتظار داشته باشید:

داروها را دریافت کنید. قطره چشم و گاهی اوقات داروهای خوراکی بلافاصله پس از پیوند قرنیه و در دوران نقاهت به کنترل عفونت، تورم و درد کمک می کند. قطره های چشمی برای سرکوب سیستم ایمنی به جلوگیری از رد قرنیه کمک می کند.

محافظ چشم استفاده کنید. محافظ چشم یا عینک از چشم در هنگام بهبودی محافظت می کند.

به پشت دراز بکشید. بسته به نوع پیوند، ممکن است مجبور شوید برای مدتی پس از جراحی این کار را انجام دهید تا بافت جدید در جای خود باقی بماند.

از آسیب دیدن خودداری کنید. برنامه ریزی کنید که بعد از پیوند قرنیه به آرامی به فعالیت های عادی خود از جمله ورزش برسید. چشم خود را مالش یا فشار ندهید. تا پایان عمر، باید اقدامات احتیاطی بیشتری انجام دهید تا به چشم خود آسیب نرسانید.

برای معاینات بعدی مکرر برگردید. انتظار داشته باشید که در سال بعد از جراحی به طور منظم به چشم پزشک مراجعه کنید تا پیشرفت و عوارض را بررسی کند.

نتایج

اکثر افرادی که پیوند قرنیه دریافت می کنند حداقل تا حدی بینایی آنها بازسازی می شود. آنچه می توانید بعد از پیوند قرنیه انتظار داشته باشید بستگی به دلیل جراحی و سلامت شما دارد.

خطر عوارض و رد قرنیه تا سال ها پس از پیوند قرنیه ادامه دارد. به همین دلیل سالانه به چشم پزشک مراجعه کنید. رد قرنیه اغلب با دارو قابل کنترل است.

اصلاح بینایی بعد از جراحی

بینایی ممکن است در ابتدا بدتر از قبل از جراحی باشد زیرا چشم با قرنیه جدید سازگار می شود. ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بینایی بهبود یابد.

هنگامی که لایه بیرونی قرنیه بهبود یافت - چند هفته تا چند ماه پس از جراحی - چشم پزشک برای انجام تنظیماتی که می تواند بینایی را بهبود بخشد، کار خواهد کرد، مانند:

اصلاح ناهمواری در قرنیه (آستیگماتیسم). بخیه‌هایی که قرنیه اهداکننده را روی چشم نگه می‌دارد ممکن است باعث فرورفتگی و برآمدگی در قرنیه شود و دید را در نقاطی تار کند. پزشک شما است برخی از این موارد را با رها کردن برخی بخیه ها و سفت کردن برخی دیگر اصلاح کند.

اصلاح مشکلات بینایی عیوب انکساری مانند نزدیک بینی و دوربینی را می توان با عینک، لنز تماسی یا در برخی موارد با لیزر چشم اصلاح کرد.