در دیستروفی فوکس (fewks)، مایع در لایه شفاف (قرنیه) جلوی چشم جمع می شود و باعث تورم و ضخیم شدن قرنیه می شود. این می تواند منجر به خیرگی، تاری دید و ناراحتی چشم شود.

 

دیستروفی فوکس معمولاً هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند باعث شود بینایی در طول سال ها به تدریج بدتر شود. به طور معمول، این بیماری در دهه 30 و 40 سالگی شروع می‌شود، اما بسیاری از افراد مبتلا به دیستروفی فوش تا زمانی که به 50 یا 60 سالگی نرسند علائمی از خود بروز نمی دهند.

 

برخی از داروها و مراحل خودمراقبتی ممکن است به تسکین علائم و نشانه های دیستروفی فوکس کمک کند. اما زمانی که این اختلال پیشرفته است و بینایی بر توانایی برای عملکرد خوب تأثیر می گذارد، بهترین راه برای بازگرداندن بینایی، جراحی پیوند قرنیه است.

 

علائم

با پیشرفت بیماری، علائم دیستروفی فوکس، که معمولا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار می دهد، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دید تار یا ابری که گاهی اوقات به عنوان عدم وضوح دید عمومی توصیف می شود.

   

  نوسان بینایی، با علائم بدتر در صبح پس از بیدار شدن از خواب و به تدریج در طول روز بهبود می‌یابد. با پیشرفت بیماری، تاری دید ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا بهبود یابد یا بهبود نیابد.

   

  تابش خیره کننده، که می تواند دید را در نور کم و روشن کاهش دهد.

   

  دیدن هاله های اطراف چراغ ها

   

  درد یا شن ناشی از تاول های ریز روی سطح قرنیه 

•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر برخی از این علائم را دارید و به خصوص اگر با گذشت زمان بدتر می شوند، به یک چشم پزشک مراجعه کنید، که ممکن است شما را به یک متخصص قرنیه ارجاع دهد. اگر علائم به طور ناگهانی ایجاد شد، برای یک قرار ملاقات فوری با پزشک تماس بگیرید. سایر بیماری های چشمی که علائم مشابه دیستروفی فوکس را ایجاد می کنند نیز نیاز به درمان فوری دارند.

 

علل

به طور معمول، سلول‌های پوشاننده داخل قرنیه (سلول‌های اندوتلیال) به حفظ تعادل مایع در قرنیه کمک می‌کنند و از تورم قرنیه جلوگیری می‌کنند. اما با دیستروفی فوکس، سلول‌های اندوتلیال به تدریج می‌میرند یا خوب کار نمی‌کنند و در نتیجه تجمع مایع (ادم) در قرنیه ایجاد می‌شود. این امر باعث ضخیم شدن قرنیه و تاری دید می شود.

 

دیستروفی فوکس معمولا ارثی است. اساس ژنتیکی این بیماری پیچیده است - اعضای خانواده ممکن است به درجات مختلفی تحت تأثیر قرار گیرند یا اصلاً تحت تأثیر قرار نگیرند.

 

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به دیستروفی فوکس را افزایش می دهند عبارتند از:

 

• جنسیت. دیستروفی فوکس در زنان بیشتر از مردان است.
• ژنتیک. سابقه خانوادگی دیستروفی فوکس خطر ابتلا را افزایش می دهد.
• سن. اگرچه نوع نادری از دیستروفی فوکس با شروع زودرس وجود دارد که در دوران کودکی شروع می شود، معمولاً این بیماری در دهه 30 و 40 سالگی شروع و علائم پس از آن ایجاد می‌شود.
•