در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است به کیست فشار وارد کند تا حساسیت یا ناراحتی را آزمایش کند. او ممکن است سعی کند نوری را به کیست بتاباند تا تشخیص دهد که آیا کیست یک توده جامد یا پر از مایع است.

پزشک همچنین ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری - مانند اشعه ایکس، سونوگرافی یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) - را برای رد سایر بیماری‌ها، مانند آرتریت یا تومور توصیه کند. MRI و سونوگرافی همچنین می توانند کیست های پنهان را پیدا کنند.

تشخیص کیست گانگلیون ممکن است با آسپیراسیون تایید شود، فرآیندی که در آن پزشک از یک سوزن و سرنگ برای بیرون کشیدن (آسپیراسیون) مایع موجود در کیست استفاده می کند. مایع حاصل از کیست گانگلیون غلیظ و شفاف یا نیمه شفاف خواهد بود.

 

رفتار

کیست های گانگلیون اغلب بدون درد هستند و نیازی به درمان ندارند. پزشک ممکن است یک رویکرد تماشا و انتظار را پیشنهاد کند. اگر کیست باعث درد یا اختلال در حرکت مفصل می شود، پزشک ممکن است توصیه کند:

 

بی حرکتی. از آنجا که فعالیت می تواند باعث بزرگتر شدن کیست گانگلیون شود، ممکن است بی حرکت کردن موقت ناحیه با بریس یا آتل کمک کند. با کوچک شدن کیست، ممکن است فشار روی اعصاب آزاد شود و درد را تسکین دهد. از استفاده طولانی مدت از بریس یا آتل که می تواند باعث ضعیف شدن عضلات مجاور شود خودداری کنید.

 

آسپیراسیون. در این روش، پزشک از یک سوزن برای تخلیه مایع کیست استفاده می کند. کیست ممکن است عود کند.

 

 

عمل جراحی. اگر روش‌های دیگر جواب نداده باشند، این ممکن است یک گزینه باشد. در طی این روش، پزشک کیست و ساقه ای را که آن را به مفصل یا تاندون متصل می کند، خارج می کند. به ندرت، جراحی می تواند به اعصاب، رگ های خونی یا تاندون های اطراف آسیب برساند و کیست ممکن است حتی پس از جراحی عود کند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

برای تسکین درد، مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) را در نظر بگیرید. در برخی موارد، اصلاح کفش‌ها یا نحوه بستن آن‌ها می‌تواند درد مرتبط با کیست‌های گانگلیونی روی مچ پا یا پا را کاهش دهد.

 

 

کارهایی که نباید انجام داد

یک درمان خانگی قدیمی برای کیست گانگلیون شامل "کوبیدن" کیست با یک جسم سنگین بود. این راه حل خوبی نیست زیرا نیروی ضربه می تواند به ساختارهای اطراف دست یا پا آسیب برساند. همچنین سعی نکنید خودتان با سوراخ کردن کیست آن را با سوزن "خالی" کنید. این بعید است موثر باشد و می‌تواند منجر به عفونت شود.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. او ممکن است شما را به یک جراح دست ارجاع دهد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید پاسخ سوالات زیر را بنویسید:

 

• چه مدت است که توده را دارید؟ 
• آیا تا به حال به مفصل نزدیکترین توده آسیب رسانده اید؟
• آیا آرتروز دارید؟
• چه داروها و مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است زمانی را که نزد پزشک هستید مفیدتر کند. ممکن است بپرسد:

 

• آیا درد یا حساسیت دارید؟
• آیا با توانایی در استفاده از مفصل تداخل دارد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
•