پزشک یا دندانپزشک در مورد علائم صحبت می کند و فک را معاینه می کند. او احتمالاً از شما می خواهد:

 

• هنگامی که دهان خود را باز و بسته می کنید به فک خود گوش دهید و احساس کنید.

   

  دامنه حرکتی فک خود را رعایت کنید.

   

  بر روی نواحی اطراف فک خود فشار دهید تا محل های درد یا ناراحتی را شناسایی کنید.

   

   

  اگر پزشک یا دندانپزشک مشکوک به مشکل باشد، ممکن است به موارد زیر نیاز داشته باشید:

   

  اشعه ایکس دندان برای بررسی دندان ها و فک 

   

  سی تی اسکن برای ارائه تصاویر دقیق از استخوان های درگیر در مفصل

   

  MRI برای آشکار کردن مشکلات دیسک مفصل یا بافت نرم اطراف آن

   

   

  آرتروسکوپی TMJ گاهی اوقات در تشخیص اختلال TMJ استفاده می شود. در طول آرتروسکوپی TMJ، پزشک یک لوله نازک کوچک (کانولا) را به فضای مفصل وارد می‌کند و سپس یک دوربین کوچک (آرتروسکوپ) برای مشاهده ناحیه و کمک به تعیین تشخیص وارد می‌شود.

   

 

رفتار

در برخی موارد، علائم اختلالات TMJ ممکن است بدون درمان از بین بروند. اگر علائم ادامه یابد، پزشک ممکن است گزینه‌های درمانی مختلفی را توصیه کند که اغلب بیش از یک مورد باید همزمان انجام شود.

 

 

داروها

همراه با سایر درمان‌های غیرجراحی، این گزینه‌های دارویی ممکن است به تسکین درد مرتبط با اختلالات TMJ کمک کنند:

• مسکن و ضد التهاب. اگر داروهای مسکن بدون نسخه برای تسکین درد TMJ کافی نباشد، پزشک یا دندانپزشک ممکن است مسکن‌های قوی‌تری مانند ایبوپروفن را برای مدتی محدود تجویز کند.
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای. این داروها، مانند آمی‌تریپتیلین، بیشتر برای افسردگی استفاده می شوند، اما در دوزهای پایین، گاهی اوقات برای تسکین درد، کنترل دندان قروچه و بی‌خوابی استفاده می شوند.
• شل کننده های عضلانی این نوع داروها گاهی اوقات برای چند روز یا چند هفته برای کمک به تسکین درد ناشی از اختلالات TMJ ایجاد شده توسط اسپاسم عضلانی استفاده می شوند.
•  

درمان ها

درمان های غیردارویی برای اختلالات TMJ عبارتند از:

• آتل های دهان یا محافظ های دهان (وسایل اکلوزال). اغلب، افراد مبتلا به درد فک از پوشیدن یک وسیله نرم یا سفت که روی دندان‌هایشان قرار می‌گیرد سود می‌برند، اما دلایل مفید بودن این دستگاه‌ها به خوبی شناخته نشده است.
• فیزیوتراپی. همراه با تمرینات کشش و تقویت عضلات فک، درمان ها ممکن است شامل اولتراسوند، گرمای مرطوب و یخ باشد.
• مشاوره. آموزش و مشاوره می تواند در درک عوامل و رفتارهایی که ممکن است درد را تشدید کند کمک کند، بنابراین می توانید از آنها دوری کنید. به عنوان مثال می توان به فشردن یا ساییدن دندان ها، تکیه دادن به چانه یا جویدن ناخن ها اشاره کرد.
•  
• جراحی یا روش های دیگر

هنگامی که روش‌های دیگر کمکی نمی‌کنند، پزشک ممکن است موارد زیر را پیشنهاد کند:

 

آرتروسنتز. آرتروسنتز (ahr-throe-sen-TEE-sis) یک روش کم تهاجمی است که شامل وارد کردن سوزن‌های کوچک در مفصل می‌شود تا مایع از طریق مفصل آبیاری شود تا زباله‌ها و محصولات جانبی التهابی حذف شوند.

 

تزریقات. در برخی افراد، تزریق کورتیکواستروئید به مفصل ممکن است مفید باشد. به ندرت، تزریق سم بوتولینوم نوع A (بوتاکس) به عضلات فک مورد استفاده برای جویدن ممکن است درد مرتبط با اختلالات TMJ را تسکین دهد.

 

آرتروسکوپی TMJ. در برخی موارد، جراحی آرتروسکوپی می تواند به اندازه جراحی مفصل باز برای درمان انواع مختلف اختلالات TMJ موثر باشد. یک لوله نازک کوچک در فضای مفصل قرار داده می شود، سپس آرتروسکوپ وارد می شود و از ابزارهای جراحی کوچک برای جراحی استفاده می شود. آرتروسکوپی TMJ خطرات و عوارض کمتری نسبت به جراحی مفصل باز دارد، اما محدودیت هایی نیز دارد.

 

کندیلوتومی اصلاح شده. کندیلوتومی اصلاح شده kon-dih-LOT-uh-mee) TMJ) را به طور غیرمستقیم با جراحی روی فک پایین مورد بررسی قرار می دهد، اما نه در خود مفصل. ممکن است برای درمان درد و در صورت تجربه قفل شدن مفید باشد.

 

جراحی مفصل باز. اگر درد فک با درمان های محافظه کارانه تر برطرف نشد و به نظر می رسد که ناشی از یک مشکل ساختاری در مفصل باشد، پزشک یا دندانپزشک ممکن است جراحی مفصل باز (آرتروتومی) را برای ترمیم یا جایگزینی مفصل پیشنهاد دهد. با این حال، جراحی مفصل باز خطرات بیشتری نسبت به سایر روش‌ها دارد و پس از بحث در مورد مزایا و معایب باید با دقت مورد توجه قرار گیرد.

 

اگر پزشک جراحی یا سایر روش‌ها را توصیه کرد، حتماً در مورد مزایا و خطرات احتمالی صحبت کنید و بپرسید که همه گزینه‌های درمانی چیست.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

آگاهی بیشتر از عادات مربوط به تنش - فشردن فک، دندان قروچه یا جویدن مداد - کمک می کند تا دفعات آنها را کاهش دهید. نکات زیر ممکن است در کاهش علائم اختلالات TMJ کمک کند:

 

• از استفاده بیش از حد از عضلات فک خودداری کنید. غذاهای نرم بخورید. غذا را به قطعات کوچک برش دهید. از غذاهای چسبناک یا جویدنی دوری کنید. از جویدن آدامس خودداری کنید.
• حرکات کششی و ماساژ. پزشک، دندانپزشک یا فیزیوتراپ ممکن است به شما نشان دهد که چگونه تمریناتی را انجام دهید که عضلات فک را کشش و تقویت می کند و چگونه خودتان عضلات را ماساژ دهید.
• گرما یا سرما. قرار دادن حرارت گرم و مرطوب یا یخ در کنار صورت ممکن است به کاهش درد کمک کند.
•  

پزشکی جایگزین

تکنیک های طب مکمل و جایگزین ممکن است به مدیریت درد مزمن که اغلب با اختلالات TMJ مرتبط است کمک کند. مثالها عبارتند از:

• طب سوزنی. متخصصی که در زمینه طب سوزنی آموزش دیده است، دردهای مزمن را با قرار دادن سوزن های نازک در نقاط خاصی از بدن، درمان می کند.
• تکنیک های آرامش بخش. کند کردن آگاهانه تنفس و کشیدن نفس‌های عمیق و منظم می‌تواند به شل شدن عضلات منقبض کمک کند که می‌تواند درد را کاهش دهد.
• بیوفیدبک. دستگاه های الکترونیکی که بر سفتی عضلات خاص نظارت می کنند می توانند در تمرین تکنیک های آرام سازی موثر کمک کنند.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً ابتدا در مورد علائم TMJ با پزشک خانواده یا دندانپزشک خود صحبت خواهید کرد. اگر درمان‌های پیشنهادی به اندازه کافی تسکین ندهند، ممکن است به پزشک متخصص در اختلالات TMJ ارجاع داده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

ممکن است بخواهید فهرستی تهیه کنید که به سوالات زیر پاسخ دهد:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا تا به حال در گذشته این اتفاق افتاده است؟
• آیا اخیراً سطح استرس افزایش یافته است؟
• آیا سردرد، گردن درد یا دندان درد مکرر دارید؟
• چه داروها و مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟
•  

از پزشک یا دندانپزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:

 

• آیا درد ثابت است یا علائم می آیند و می روند؟
• به نظر می رسد چه فعالیتی باعث ایجاد درد می شود؟
• آیا وقتی فکتان را حرکت می‌دهید صدا می‌دهد یا تکان می‌خورد؟ آیا این کار دردناک است؟
• آیا باز کردن دهان به طور معمول دشوار است؟

پزشک یا دندانپزشک بر اساس پاسخ ها، علائم و نیازهای شما سؤالات بیشتری می پرسد. آماده سازی و پیش بینی سوالات کمک می کند تا از زمان خود بهترین استفاده را ببرید.