از آنجایی که انواعی از سارکوم بافت نرم وجود دارد، تعیین ماهیت دقیق هر تومور بسیار مهم است تا بهترین درمان را انتخاب کنید.

 

 

تست های تصویربرداری

برای ارزیابی ناحیه مورد نظر، پزشک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:

 

اشعه ایکس

 

• اسکن توموگرافی کامپیوتری
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی
• توموگرافی گسیل پوزیترون
•  

بیوپسی

اگر مشکوک به سارکوم بافت نرم باشد، اغلب بهتر است در یک مرکز پزشکی که بسیاری از افراد مبتلا به این نوع سرطان را می‌بیند، مراقبت شوید. پزشکان با تجربه بهترین روش بیوپسی را برای اطمینان از درمان و برنامه ریزی مناسب جراحی انتخاب خواهند کرد. گزینه ها عبارتند از:

بیوپسی با سوزن مرکزی. با این روش می توان لوله های کوچکی از مواد تومور به دست آورد. پزشکان معمولاً سعی می کنند از چندین بخش تومور نمونه برداری کنند.

بیوپسی جراحی. در برخی موارد، پزشک ممکن است جراحی را برای به دست آوردن یک نمونه بزرگتر از بافت یا برداشتن کامل یک تومور کوچک پیشنهاد دهد.

 

در آزمایشگاه، یک پزشک آموزش دیده در تجزیه و تحلیل بافت های بدن (آسیب شناس) نمونه بافت را برای علائم سرطان بررسی می کند. پاتولوژیست همچنین نمونه را تجزیه و تحلیل می کند تا نوع سرطان را بفهمد و مشخص کند که آیا سرطان تهاجمی است یا خیر.

 

رفتار

گزینه های درمانی برای سارکوم بافت نرم به اندازه، نوع و محل تومور بستگی دارد.

 

 

عمل جراحی

جراحی یک درمان رایج برای سارکوم بافت نرم است. جراحی به طور کلی شامل برداشتن سرطان و برخی از بافت های سالم اطراف آن است.

زمانی که سارکوم بافت نرم بازوها و پاها را تحت تاثیر قرار می دهد، ممکن است پرتودرمانی و شیمی درمانی برای کوچک کردن تومور برای جلوگیری از قطع عضو در نظر گرفته شود.

 

پرتو درمانی

پرتودرمانی شامل درمان سرطان با پرتوهای پرقدرت انرژی است.

 

گزینه ها عبارتند از:

 

• قبل از جراحی. تابش اشعه قبل از جراحی می تواند به کوچک شدن تومور کمک کند تا برداشتن آن آسان تر باشد.
• در حین جراحی. تابش حین عمل باعث می شود که دوز بالاتری از تابش مستقیماً به ناحیه مورد نظر ارسال شود و در عین حال بافت های اطراف کمتر آسیب ببینند.
• بعد از عمل جراحی. اشعه بعد از عمل می تواند به از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده کمک کند.

   

شیمی درمانی

شیمی درمانی یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. شیمی درمانی می تواند با قرص یا از طریق ورید (داخل وریدی) انجام شود. برخی از اشکال سارکوم بافت نسبت به سایرین به شیمی درمانی بهتر پاسخ می دهند. به عنوان مثال، درمان شیمی درمانی برای درمان رابدومیوسارکوم استفاده می شود.

 

 

درمان دارویی هدفمند 

برخی از انواع سارکوم بافت نرم دارای ویژگی های خاصی در سلول های خود هستند که می توانند از طریق درمان های دارویی هدفمند مورد حمله قرار گیرند. این داروها بهتر از شیمی درمانی عمل می کنند و تقریباً سمی نیستند. درمان های هدفمند به ویژه در تومورهای استرومال دستگاه گوارش (GISTs) مفید بوده است.

 

مقابله و حمایت

تشخیص سرطان می تواند طاقت فرسا باشد. با گذشت زمان راه هایی برای کنار آمدن با پریشانی و عدم اطمینان سرطان پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، ممکن است موارد زیر به شما کمک کند:

 

در مورد سارکوم به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد سارکوم بافت نرم، از جمله گزینه های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود سوال کنید. همانطور که در مورد سارکوم بافت نرم اطلاعات بیشتری کسب می کنید، ممکن است در تصمیم گیری های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید.

 

• دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سارکوم بافت نرم خود مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه اگر در بیمارستان هستید و وقتی احساس می کنید تحت تأثیر سرطان هستید، آنها می توانند به عنوان حمایتگر عاطفی عمل کنند.
• کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشید به صحبت های شما درباره امیدها و ترس هایتان گوش می دهد. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نظر و دریافت یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، عضو یا گروه حمایت از سرطان ممکن است مفید باشد.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر پزشک خانواده مشکوک به سارکوم بافت نرم باشد، احتمالاً به یک پزشک سرطان (انکولوژیست) که در سارکوم تخصص دارد، ارجاع داده می شوید. سارکوم بافت نرم نسبتاً نادر است و بهتر است توسط فردی که تجربه آن را دارد، در یک مرکز آکادمیک یا تخصصی سرطان، درمان شود.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می‌کنید، تهیه کنید.
• از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که با شما بیاید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می شود، مشکل است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

تهیه فهرستی از سوالات از قبل می تواند کمک کند از زمان خود با پزشک بهترین استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سوالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. در مورد سرطان، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• آیا من سرطان دارم؟
• آیا احتمال دیگری برای علائم من وجود دارد؟
• برای تشخیص به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آماده سازی دارد؟
• چه نوع سارکوم دارم؟
• چه مرحله ای است؟
• چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• آیا سرطان ممکن است حذف شود؟
• چه نوع عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
• آیا جایگزینی برای درمان پیشنهادی وجود دارد؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
• آیا رژیم غذایی یا فعالیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که آن را با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
• آیا باید درمان های دیگری مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی را انجام دهم؟
• آیا جراح پیشنهادی شما در این نوع خاص از عمل سرطان مجرب است؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی متوجه علائم و نشانه های خود شدید؟
• آیا درد را تجربه می کنید؟
• آیا به نظر می رسد چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چیزی شما را بدتر می کند؟
• آیا سابقه خانوادگی سرطان دارید؟ اگر چنین است، آیا می دانید چه نوع سرطانی وجود دارد؟
•