در طول معاینه فیزیکی، پزشک در مورد علائم می پرسد و به دنبال تورم یا توده های قابل توجه در مفاصل می گردد.

پزشک ممکن است در حالی که انگشت شست را با فشار روی استخوان مچ حرکت می دهد، مفصل را نگه دارد. اگر این حرکت صدای ساییدن ایجاد کند، یا باعث درد یا احساس شن ایجاد کند، احتمالاً غضروف ها ساییده شده اند و استخوان ها به یکدیگر ساییده می شوند.

 

تکنیک های تصویربرداری، معمولاً اشعه ایکس، می تواند نشانه های آرتریت انگشت شست را نشان دهد، از جمله:

خارهای استخوانی

غضروف فرسوده

از دست دادن فضای مفصلی

اطلاعات بیشتر

رفتار

در مراحل اولیه آرتریت انگشت شست، درمان معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های غیرجراحی است. اگر آرتریت شست شدید باشد، ممکن است جراحی لازم باشد.



دارو

برای تسکین درد، پزشک ممکن است توصیه کند:

داروهای موضعی مانند کپسایسین یا دیکلوفناک که روی پوست روی مفصل قرار می گیرندو

مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول و...)، ایبوپروفن (ادویل، موترین IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve).

مسکن‌های تجویزی مانند سلکوکسیب (Celebrex) یا ترامادول (Conzip، Ultram).


 

 

آتل

یک آتل می تواند از مفصل حمایت کند و حرکت شست و مچ را محدود کند. ممکن است فقط در شب یا در طول روز و شب از آتل استفاده کنید.


آتل می تواند کمک کند:

درد را کاهش می دهد.

هنگام انجام وظایف، مفصل را در موقعیت مناسب قرار می دهد.

به مفصل استراحت می دهد.

 

تزریقات

اگر مسکن‌ها و آتل مؤثر نباشند، پزشک ممکن است تزریق یک کورتیکواستروئید طولانی‌مدت را به مفصل شست توصیه کند. تزریق کورتیکواستروئید می تواند باعث تسکین موقت درد و کاهش التهاب شود.

 

 

عمل جراحی

اگر به درمان های دیگر پاسخ نمی دهید یا اگر به سختی می توانید انگشت شست خود را خم کنید و بچرخانید، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. گزینه ها عبارتند از:

فیوژن مفصل (آرترودزیس). استخوان‌های مفصل آسیب‌دیده به طور دائمی جوش می‌خورند. مفصل ذوب شده می تواند وزن را بدون درد تحمل کند، اما انعطاف پذیری ندارد.

استئوتومی. استخوان های مفصل آسیب دیده برای کمک به اصلاح ناهنجاری ها تغییر مکان می دهند.

ترابلکتومی . یکی از استخوان های مفصل شست (ذوزنقه) برداشته می شود.

تعویض مفصل (آرتروپلاستی). تمام یا بخشی از مفصل آسیب دیده برداشته می شود و با پیوند یکی از تاندون ها جایگزین می شود.

این جراحی ها همگی می توانند به صورت سرپایی انجام شوند. پس از جراحی، می توانید انتظار داشته باشید که گچ یا آتل را روی انگشت شست و مچ تا شش هفته ببندند. هنگامی که گچ برداشته شد، ممکن است فیزیوتراپی برای کمک به بازیابی قدرت و حرکت دست انجام دهید.

اطلاعات بیشتر


شیوه زندگی و درمان های خانگی

برای کاهش درد و بهبود تحرک مفاصل، سعی کنید:

ابزار دستی را اصلاح کنید. خرید تجهیزات تطبیقی ​​- مانند شیشه بازکن، کلید چرخان و زیپ بزرگ - که برای افرادی با قدرت دست محدود طراحی شده است را در نظر بگیرید. دستگیره های درب سنتی را که باید با انگشت شست خود بگیرید، با اهرم تعویض کنید.

سرما اعمال کنید. یخ گذاشتن به مدت 5تا 15 دقیقه چندین بار در روز می تواند به تسکین تورم و درد کمک کند.

حرارت اعمال کنید. برای برخی، گرما ممکن است در تسکین درد مؤثرتر از سرما باشد.



آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است به پزشک متخصص در اختلالات مفاصل (روماتولوژیست) ارجاع داده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید


علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.

اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایط و هرگونه سابقه آسیب به مفصل دردناک را یادداشت کنید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های خود تهیه کنید.

از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کند تا کمک کند آنچه دکتر می گوید را به خاطر بسپارید.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.



سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید


محتمل ترین علت علائم من چیست؟

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟

آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا مزمن؟

چه درمان هایی در دسترس هستند؟

آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگر تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد.برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است بپرسند:

درد از چه زمانی شروع شد؟

علائم چقدر شدید است؟ آیا پیوسته هستند یا گاه به گاه؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد یا بدتر می کند؟




  • مطالب مرتبط