پزشکان اغلب آزمایش های متعددی را برای شناسایی عفونت زمینه ای تجویز می کنند.

آزمایشات خون

نمونه خون برای آزمایش موارد زیر استفاده می شود:

شواهد عفونت

مشکلات لخته شدن

عملکرد غیر طبیعی کبد یا کلیه

اختلال در دسترسی به اکسیژن

عدم تعادل الکترولیت

 

سایر تست های آزمایشگاهی

سایر تست های آزمایشگاهی برای شناسایی منبع عفونت ممکن است شامل نمونه هایی از موارد زیر باشد:

ادرار

ترشحات زخم

ترشحات تنفسی

تست های تصویربرداری

 

اگر محل عفونت به راحتی پیدا نشود، پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری زیر را تجویز کند:

اشعه ایکس. اشعه ایکس می تواند عفونت های ریه ها را شناسایی کند.

سونوگرافی. این فناوری از امواج صوتی برای تولید تصاویر بلادرنگ بر روی مانیتور ویدیویی استفاده می‌کند. سونوگرافی ممکن است به ویژه برای بررسی عفونت در کیسه صفرا و کلیه مفید باشد.

توموگرافی کامپیوتری (CT). این فناوری اشعه ایکس را از زوایای مختلف می گیرد و آنها را ترکیب می کند تا برش های مقطعی از ساختارهای داخلی بدن  را به تصویر بکشد. عفونت های کبد، پانکراس یا سایر اندام های شکمی در سی تی اسکن راحت تر دیده می شوند.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این فناوری از امواج رادیویی و یک آهنربای قوی برای تولید تصاویر مقطعی یا سه بعدی از ساختارهای داخلی بدن  استفاده می کند. MRI ممکن است در شناسایی عفونت های بافت نرم یا استخوان مفید باشد.

رفتار

درمان تهاجمی زودهنگام احتمال بهبودی را افزایش می دهد. افرادی که سپسیس دارند نیاز به نظارت دقیق و درمان در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان دارند. ممکن است برای تثبیت تنفس و عملکرد قلب به اقدامات نجات دهنده نیاز باشد.

 

داروها

تعدادی از داروها در درمان سپسیس و شوک سپتیک استفاده می شود. آنها عبارتند از:

آنتی بیوتیک ها. درمان با آنتی بیوتیک در اسرع وقت شروع می شود. معمولاً ابتدا از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف که در برابر انواع باکتری ها موثر هستند استفاده می شود. پس از دریافت نتایج آزمایش‌های خون، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک دیگری را که هدف آن مبارزه با باکتری‌های ایجادکننده عفونت است، تغییر دهد.

مایعات داخل وریدی. استفاده از مایعات داخل وریدی در اسرع وقت آغاز می شود.

وازوپرسورها. اگر فشار خون  حتی پس از دریافت مایعات داخل وریدی بسیار پایین بماند، ممکن است یک داروی وازوپرسور داده شود. این دارو رگ های خونی را منقبض می کند و به افزایش فشار خون کمک می‌کند.

سایر داروهایی که ممکن است دریافت کنید عبارتند از: دوزهای پایین کورتیکواستروئیدها، انسولین برای کمک به حفظ سطح قند خون پایدار، داروهایی که پاسخ‌های سیستم ایمنی را اصلاح می‌کنند و مسکن‌ها یا آرام‌بخش‌ها.

 

مراقبت حمایتی

افرادی که سپسیس دارند اغلب مراقبت های حمایتی شامل اکسیژن دریافت می کنند. بسته به شرایط، ممکن است نیاز به داشتن دستگاهی برای تنفس داشته باشید. اگر کلیه ها تحت تأثیر قرار گرفته اند، ممکن است نیاز به دیالیز داشته باشید.

 

عمل جراحی

ممکن است برای از بین بردن منابع عفونت، مانند مجموعه‌ای از چرک (آبسه)، بافت‌های عفونی یا بافت‌های مرده به جراحی نیاز باشد.