پزشک ممکن است بر اساس علائم و نشانه ها، سابقه پزشکی و خانوادگی و معاینه فیزیکی، میگرن با هاله را تشخیص دهد.

اگر هاله با سر درد همراه نباشد، ممکن است آزمایش‌های خاص برای درمان بیماری‌های جدی‌تر مانند حمله ایسکمیک گذرا (TIA) توصیه شود.

ارزیابی ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه چشم یک معاینه کامل چشم، که توسط چشم پزشک انجام می شود، می تواند به رد کردن مشکلات چشمی که ممکن است باعث علائم بینایی شود کمک کند.
• توموگرافی کامپیوتری سر (CT) اسکن. این تکنیک اشعه ایکس تصاویر دقیقی از مغز تولید می کند.
• تصویربرداری رزنانس مغناطیسی (MRI). این روش تصویربرداری، تصاویر داخلی از جمله مغز تولید می کند.

پزشک ممکن است بیمار را به یک دکتر متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد تا بیماری های مغزی را که می‌تواند باعث علائم شود، کنترل کند.

رفتار

برای میگرن همراه با هاله، درست مانند میگرن به تنهایی، درمان با هدف تسکین درد میگرن انجام می‌شود.

داروهایی برای تسکین

داروهایی که برای تسکین درد میگرنی استفاده می‌شوند، زمانی بهترین کارایی را دارند که در اولین نشانه‌های میگرن  مصرف شوند – به محض شروع علائم و نشانه‌های هاله میگرنی. بسته به شدت درد میگرن، انواع داروهایی که می توان برای درمان آن استفاده کرد عبارتند از:

• مسکن ها. این مسکن‌های بدون نسخه یا تجویزی شامل آسپرین یا ایبوپروفن (ادویل، موترین آی‌بی، و غیره) هستند. هر گاه به طور مکرر مصرف شود، ممکن است باعث سردرد ناشی از مصرف بیش از حد و احتمال زخم و مشکل در دستگاه گوارش شود.

  داروهای تسکین میگرن که کافئین، آسپرین و استامینوفن (Excedrin Migraine) را ترکیب می‌کنند ممکن است مفید باشند، اما معمولاً فقط در برابر درد خفیف میگرن.

• داروهای تریپتان داروهایی مانند سوماتریپتان (Imitrex, Tosymra) و ریزاتریپتان (Maxalt, Maxalt-MLT) برای درمان میگرن، زیرا مسیرهای درد را در مغز مسدود می‌کنند . مصرف آنها را به صورت قرص، واکسن یا اسپری بینی می تواند علائم میگرن را تسکین دهد. ممکن است برای کسانی که در معرض خطر سکته مغزی یا حمله قلبی هستند، ایمن نباشند.

• دی هیدروارگوتامین (DHE 45، Migranal). این دارو که به صورت اسپری بینی یا تزریقی موجود است، زمانی مؤثر است که مدت کوتاهی پس از شروع علائم میگرن برای میگرنی که بیشتر از 24 ساعت طول بکشد مصرف شود. عوارض جانبی می تواند شامل بدتر شدن استفراغ و حالت تهوع مرتبط با میگرن باشد.

   

  افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا یا بیماری کلیوی یا کبدی باید از مصرف دی هیدروارگوتامین اجتناب کنند.

• لاسمیدیتان (Reyvow). این قرص خوراکی جدیدتر برای درمان میگرن با یا بدون هاله تایید شده است. در آزمایشات دارویی، لاسمیدیتان به طور قابل توجهی درد سردرد را بهبود بخشید. لاسمیدیتان می تواند اثر آرام بخشی داشته باشد و باعث سرگیجه شود، بنابراین به افرادی که آن را مصرف می کنند توصیه می کنند تا هشت ساعت از رانندگی و کار با ماشین آلات خودداری کنند.

• آنتاگونیست های پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP). Ubrogepant (Ubrelvy) و rimegepant (Nurtec ODT) آنتاگونیست های خوراکی CGRP هستند که اخیراً برای درمان میگرن حاد با یا بدون هاله در بزرگسالان تأیید شده اند. در کارآزمایی‌های دارویی، داروهای این دسته از دارونما در تسکین درد و سایر علائم میگرن مانند حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا دو ساعت پس از مصرف مؤثرتر بودند.

   

  عوارض جانبی شایع عبارتند از خشکی دهان، حالت تهوع و خواب آلودگی بیش از حد. Ubrogepant و rimegepant نباید با داروهای مهارکننده قوی CYP3A4 مصرف شوند.

• داروهای مخدر. برای افرادی که نمی توانند سایر داروهای میگرن را مصرف کنند، داروهای مخدر ممکن است کمک کننده باشد. از آنجایی که آنها می توانند بسیار اعتیادآور باشند، معمولاً فقط در صورتی استفاده می شوند که هیچ درمان دیگری مؤثر نباشد.

• داروهای ضد تهوع. اگر میگرن همراه با هاله همراه با حالت تهوع و استفراغ باشد، می‌تواند کمک کند. داروهای ضد تهوع عبارتند از کلرپرومازین، متوکلوپرامید (Reglan) یا پروکلروپرازین (Compro). اینها معمولاً همراه با داروهای مسکن مصرف می شوند.

مصرف برخی از این داروها در دوران بارداری ایمن نیست. اگر باردار هستید یا در تلاش برای باردار شدن هستید، از هیچ یک از این داروها بدون مشورت با پزشک خود استفاده نکنید.

داروهای پیشگیرانه

داروها می توانند به پیشگیری از میگرن های مکرر، با یا بدون هاله کمک کنند. اگر سردردهای مکرر، طولانی مدت یا شدید دارید که به خوبی به درمان پاسخ نمی دهند، پزشک ممکن است داروهای پیشگیرانه را توصیه کند.

هدف داروهای پیشگیرانه کاهش تعداد دفعات سردرد میگرنی با یا بدون هاله، حرکت و مدت زمان آنهاست. گزینه ها عبارتند از:

• داروهای کاهش دهنده فشار خون. اینها شامل مسدود کننده های بتا مانند پروپرانولول (Inderal، InnoPran XL) و متوپرولول تارتارات (Lopressor) است. مسدود کننده های کانال کلسیم مانند وراپامیل می تواند برای میگرن همراه با هاله مفید باشند.
• داروهای ضد افسردگی. یک داروی ضد افسردگی سه حلقه ای (آمی تریپتیلین) می تواند از میگرن جلوگیری کند. به دلیل عوارض جانبی آمی تریپتیلین، مانند خواب، ممکن است به جای آن داروهای ضد عوارض جانبی تجویز شود.
• داروهای ضد تشنج. والپروات و توپیرامات (Topamax، Qudexy XR) ممکن است در صورت داشتن میگرن کمتر کمک کننده باشند، اما می توانند عوارض جانبی مانند سرگیجه، تغییرات وزن، حالت تهوع و موارد دیگر ایجاد کنند. این داروها برای زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری دارند، توصیه نمی شود.
• تزریق بوتاکس. تزریق onabotulinumtoxinA (بوتاکس) تقریباً هر 12 هفته به پیشگیری از میگرن در برخی از بزرگسالان کمک می کند.
• آنتی بادی های مونوکلونال. CGRPErenumab-aooe (Aimovig)، fremanezumab-vfrm (Ajovy)، galcanezumab-gnlm (Emgality) و eptinezumab-jjmr (Vyepti) داروهای جدیدتری هستند که توسط سازمان غذا و دارو برای درمان میگرن ارائه می شوند. آنها به صورت ماهانه یا سه ماهه به صورت تزریقی تجویز می شوند. شایع ترین عارضه جانبی در محل تزریق است.

از پزشک خود بپرسید که آیا این داروها برای شما مناسب هستند یا خیر. مصرف برخی از این داروها در دوران بارداری ایمن نیست. اگر باردار هستید یا در تلاش برای باردار شدن هستید، از هیچ یک از این داروها بدون مشورت با پزشک خود استفاده نکنید.

مدیریت استرس و سبک زندگی

وقتی علائم میگرن همراه با هاله شروع شد، سعی کنید به یک اتاق ساکت و تاریک مراجعه کنید. چشمان خود را ببندید و استراحت کنید یا چرت بزنید. یک پارچه خنک یا یک کیسه یخ پیچیده شده در حوله یا پارچه را روی پیشانی خود قرار دهید.

سایر احتمالاتی که ممکن است میگرن همراه با هاله را تسکین دهد عبارتند از:

• تکنیک های آرامش بخش. بیوفیدبک و سایر اشکال تمرین آرامش‌بخشی راه‌هایی را برای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا به بیمار آموزش می‌دهند که ممکن است به کاهش تعداد میگرن‌ها کمک کند.
• یک روال خواب و خوردن ایجاد کنید. زیاد یا کم نخوابید. روزانه یک برنامه خواب و بیداری ثابت تنظیم و دنبال کنید. سعی کنید هر روز غذا را در ساعت مخصوص بخورید.
• به مقدار زیاد مایعات بنوشید. هیدراته ماندن، به ویژه با آب، ممکن است کمک کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر اختلالات بینایی یا حسی موقتی دارید، به پزشک خانواده خود مراجعه کنید. در برخی موارد، ممکن است به پزشک متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شوید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

• علائم خود را پیگیری کنید. با نوشتن شرحی از هر حادثه از اختلالات بینایی یا احساسات غیرمعمول، از جمله زمان، مدت زمانی که طول کشیده و چه چیزی باعث آنها شده است، یک دفتر یادداشت سردرد داشته باشید. دفتر یادداشت سردرد می تواند به پزشک کمک کند تا وضعیت را تشخیص دهد و پیشرفت بیماری را در بین ویزیت ها پیگیری کند.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های اصلی یا تغییرات زندگی را یادداشت کنید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

برای میگرن همراه با هاله ، برخی از سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• علت احتمالی علائم من چیست؟
• در صورت وجود به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت احتمالاً موقتی است یا مزمن؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند؟ کدام را پیشنهاد می کنید؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که باید رعایت کرد؟

از پرسیدن سوالات دیگری که دارید دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سوالاتی می پرسد، از جمله:

• از چه زمانی علائم شروع شد؟
• چه نوع علائم بصری یا سایر احساسات را دارید؟
• آن ها چقدر دوام می آورند؟
• آیا به دنبال آنها سردرد شروع می شود؟
• اگر سردرد دارید، چند بار دچار سردرد می شوید و چقدر طول می کشد؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•