پزشک احساس حساسیت در بینی و صورت بیمار می کند و به داخل بینی نگاه می کند و معمولاً می تواند تشخیص را بر اساس معاینه فیزیکی انجام دهد.

 

 

روش های دیگری که ممکن است برای تشخیص سینوزیت حاد و سایر بیماری ها مورد استفاده قرار گیرد عبارتند از:

• آندوسکوپی بینی. یک لوله نازک و منعطف (آندوسکوپی) با نور فیبر نوری که از طریق بینی وارد می‌شود به پزشک اجازه می دهد تا داخل سینوس ها را به صورت بصری بررسی کند.
• مطالعات تصویربرداری. سی تی اسکن، جزئیات سینوس ها و ناحیه بینی را نشان می دهد. معمولاً برای سینوزیت حاد بدون عارضه توصیه نمی شود، اما مطالعات تصویربرداری ممکن است به یافتن ناهنجاری ها یا عوارض مشکوک کمک کند.

• نمونه بینی و سینوس. معمولاً تست های آزمایشگاهی برای تشخیص سینوزیت حاد ضروری نیست. با این حال، زمانی که بیماری به درمان پاسخ نمی‌دهد یا بدتر می‌شود، نمونه‌های بافتی (کشت) از بینی یا سینوس‌ها ممکن است به یافتن علت، مانند عفونت باکتریایی کمک کنند.

   

• تست آلرژی اگر پزشک مشکوک باشد که آلرژی باعث سینوزیت حاد شده است، آزمایش پوستی آلرژی را توصیه می کند. آزمایش پوست ایمن و سریع است و می تواند به تشخیص دقیق آلرژنی که باعث شعله ور شدن بینی می شود کمک کند.

   

   

رفتار

اکثر موارد سینوزیت حاد خود به خود بهبود می یابند. تکنیک های خودمراقبتی معمولاً تنها چیزی است که برای کاهش علائم نیاز دارید.

 

 

درمان هایی برای تسکین علائم

پزشک ممکن است درمان هایی را برای کمک به تسکین علائم سینوزیت توصیه کند، از جمله:

 

• اسپری بینی سالین. که روزانه چندین بار آن را به بینی خود اسپری می کنید تا مجرای بینی را بشویید.
• کورتیکواستروئیدهای بینی. این اسپری های بینی به پیشگیری و درمان التهاب کمک می کند. به عنوان مثال می توان به فلوتیکازون (تسکین آلرژی فلوناز، تسکین آلرژی حساس به فلوناز)، بودزونید (آلرژی راینوکورت)، مومتازون (ناسونکس) و بکلومتازون (Beconase AQ، Qnasl، و غیره) اشاره کرد.
• ضد احتقان ها. این داروها به صورت مایعات، قرص‌ها و اسپری‌های بینی بدون نسخه (OTC) و نسخه‌ای در دسترس هستند. فقط برای چند روز از ضد احتقان بینی استفاده کنید. در غیر این صورت ممکن است باعث بازگشت شدیدتر (تراکم برگشتی) شوند.

• مسکن های OTC مسکن‌های درد، مانند استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (ادویل، موترین IB) یا آسپرین.

  هنگام دادن آسپرین به کودکان یا نوجوانان احتیاط کنید. کودکان و نوجوانانی که از آبله مرغان یا علائم شبه آنفولانزا بهبود می یابند هرگز نباید آسپرین مصرف کنند. این به این دلیل است که آسپرین با سندرم ری، یک بیماری نادر اما بالقوه تهدید کننده زندگی، در چنین کودکانی مرتبط است.

•  

آنتی بیوتیک ها

معمولاً برای درمان سینوزیت حاد نیازی به آنتی بیوتیک نیست. حتی اگر سینوزیت حاد باکتریایی باشد، ممکن است بدون درمان برطرف شود. پزشک ممکن است منتظر بماند و قبل از تجویز آنتی بیوتیک، ببیند که آیا سینوزیت حاد بدتر می شود یا خیر.

با این حال، علائم شدید، پیشرونده یا مداوم ممکن است به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشد. اگر پزشک آنتی بیوتیک تجویز کرد، حتماً کل دوره را حتی پس از بهبود علائمتان مصرف کنید. اگر مصرف آنها را زود قطع کنید، علائم ممکن است عود کند.

 

 

ایمونوتراپی

اگر آلرژی به سینوزیت کمک کند، واکسن های آلرژی (ایمونوتراپی) که به واکنش بدن به آلرژن های خاص کمک می کند، می تواند مفید باشد.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

این مراحل خودیاری می تواند به تسکین علائم سینوزیت کمک کند:

• استراحت. به بدن کمک می کند تا با عفونت مقابله کند و بهبودی را تسریع کند.
• حفره های  سینوسی خود را مرطوب کنید. در حالی که بخار یک کاسه آب داغ را تنفس می کنید، حوله ای را روی سر خود بکشید. بخار را به سمت صورت خود نگه دارید. یا یک دوش آب گرم بگیرید و در هوای گرم و مرطوب تنفس کنید. این به کاهش درد و کمک به تخلیه مخاط کمک می کند.

• مجاری بینی خود را بشویید. از یک بطری فشرده (Sinus Rinse) یا ظرف نتی (neti pot) استفاده کنید. این درمان خانگی که شست و شوی بینی نام دارد، می تواند به پاکسازی سینوس ها کمک کند.
•  

پزشکی جایگزین

هیچ درمانی برای کاهش عوارض سینوزیت حاد ثابت نشده است. پیشنهاد شده است که محصولات حاوی ترکیبات از گیاهان ممکن است کمک کننده باشد. این درمان‌های ترکیبی شامل گل گاو زبان، گل سنجد، گیلاس و خاکشیر است.

عوارض جانبی احتمالی این محصولات گیاهی شامل ناراحتی معده، اسهال و واکنش های پوستی آلرژیک است. قبل از مصرف هر مکمل گیاهی یا غذایی با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که آنها بی‌خطر هستند و با داروهایی که مصرف می کنید تداخل ندارند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

هنگامی که به پزشک مراجعه می کنید، منتظر معاینه کامل سینوس های خود باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم ، از جمله علائمی که به نظر می رسد بی ارتباط با دلیل قرار ملاقات باشد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله اینکه آیا آلرژی یا آسم دارید و سابقه خانوادگی دارید.
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها.
•  
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

برای سینوزیت حاد، سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی ممکن است باعث علائم من شود؟
• دلیل احتمالی دیگر برای علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت من احتمالاً موقتی است یا مزمن؟
• بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های مشخصی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً از شما سؤالاتی می پرسد، مانند:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
• آیا سیگار می کشید یا در اطراف دود یا سایر آلاینده ها هستید؟
•