ترومبوسیتوپنی وضعیتی است که در آن تعداد پلاکت خون کم است. پلاکت ها (ترومبوسیت ها) سلول های خونی بی رنگی هستند که به لخته شدن خون کمک می کنند. پلاکت ها با جمع شدن و تشکیل پلاک در آسیب های رگ های خونی، خونریزی را متوقف می کنند.

 

ترومبوسیتوپنی ممکن است در نتیجه یک اختلال مغز استخوان مانند لوسمی یا مشکل سیستم ایمنی رخ دهد. یا می تواند از عوارض جانبی مصرف برخی داروها باشد. هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد.

 

ترومبوسیتوپنی می تواند خفیف باشد و علائم و نشانه های کمی ایجاد کند. در موارد نادر، تعداد پلاکت ها می تواند آنقدر کم باشد که خونریزی داخلی خطرناکی رخ دهد. گزینه های درمانی در دسترس هستند.

 

علائم

علائم و نشانه های ترومبوسیتوپنی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

کبودی آسان یا زیاد (پورپورا)

 

خونریزی سطحی در پوست که به صورت بثورات لکه‌های بنفش متمایل به قرمز (پتشی)، معمولاً در قسمت پایین پاها ظاهر می‌شود.

 

خونریزی طولانی مدت از بریدگی

 

خونریزی از لثه یا بینی

 

وجود خون در ادرار یا مدفوع

 

جریان قاعدگی غیرمعمول سنگین

 

خستگی

 

طحال بزرگ شده

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

اگر علائمی از ترومبوسیتوپنی دارید که شما را نگران می کند، از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

 

خونریزی که متوقف نمی شود یک اورژانس پزشکی است. برای خونریزی هایی که با روش های معمول کمک های اولیه مانند اعمال فشار به ناحیه قابل کنترل نیست، فوراً کمک بگیرید.

 

 

علل

 

ترومبوسیتوپنی به این معنی است که کمتر از 150000 پلاکت در هر میکرولیتر خون در گردش دارید. از آنجا که هر پلاکت فقط حدود 10 روز عمر می کند، بدن به طور معمول با تولید پلاکت های جدید در مغز استخوان، منبع پلاکت خود را به طور مداوم تجدید می‌کند.

ترومبوسیتوپنی به ندرت ارثی است. یا ممکن است توسط تعدادی از داروها یا شرایط ایجاد شود. علت هرچه باشد، پلاکت‌های در گردش با یک یا چند فرآیند زیر کاهش می‌یابند: 

به دام افتادن پلاکت‌ها در طحال، کاهش تولید پلاکت یا افزایش تخریب پلاکت‌ها.

 

پلاکت های به دام افتاده

طحال عضو کوچکی به اندازه مشت است که درست در زیر قفسه سینه در سمت چپ شکم قرار دارد. به طور معمول، طحال برای مبارزه با عفونت و فیلتر کردن مواد ناخواسته از خون کار می کند. طحال بزرگ شده - که می تواند ناشی از تعدادی اختلال باشد - می تواند تعداد زیادی پلاکت را در خود جای دهد که باعث کاهش تعداد پلاکت ها در گردش می شود.

 

کاهش تولید پلاکت

پلاکت ها در مغز استخوان تولید می شوند. عواملی که می توانند تولید پلاکت را کاهش دهند عبارتند از:

 

• سرطان خون و سایر سرطان ها
• برخی از انواع کم خونی
• عفونت های ویروسی مانند هپاتیت C یا HIV
• داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی
• مصرف الکل
•  

افزایش تجزیه پلاکت ها

برخی شرایط می‌توانند باعث شوند بدن پلاکت‌ها را سریع‌تر از تولید پلاکت‌ها مصرف کند یا از بین ببرد، که منجر به کمبود پلاکت در جریان خون می‌شود. نمونه هایی از این شرایط عبارتند از:

 

بارداری. ترومبوسیتوپنی ناشی از بارداری معمولاً خفیف است و بلافاصله پس از زایمان بهبود می یابد.

 

ترومبوسیتوپنی ایمنی. بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید باعث این نوع می شوند. سیستم ایمنی بدن به اشتباه به پلاکت ها حمله کرده و آنها را از بین می برد. اگر علت دقیق این بیماری شناخته نشده باشد، آن را پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک می نامند. این نوع بیشتر کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

 

باکتری در خون. عفونت های باکتریایی شدید شامل خون (باکتریمی) می تواند پلاکت ها را از بین ببرد.

 

پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک. این یک وضعیت نادر است که زمانی اتفاق می‌افتد که لخته‌های خون کوچک به طور ناگهانی در سراسر بدن ایجاد می‌شوند و تعداد زیادی پلاکت مصرف می‌کنند.

 

سندرم همولیتیک اورمیک. این اختلال نادر باعث افت شدید پلاکت ها، تخریب گلبول های قرمز خون و اختلال در عملکرد کلیه می شود.

 

داروها. برخی داروها می توانند تعداد پلاکت ها را در خون کاهش دهند. گاهی اوقات یک دارو سیستم ایمنی را گیج می کند و باعث تخریب پلاکت ها می شود. به عنوان مثال می توان به هپارین، کینین، آنتی بیوتیک های حاوی سولفا و داروهای ضد تشنج اشاره کرد.

 

 

 

عوارض

 

خونریزی داخلی خطرناک زمانی رخ می دهد که تعداد پلاکت به کمتر از 10000 پلاکت در میکرولیتر برسد. اگرچه نادر است، ترومبوسیتوپنی شدید می تواند باعث خونریزی در مغز شود که می تواند کشنده باشد.