انتقال خون یک روش معمول پزشکی است که در آن خون اهدایی از طریق لوله باریکی که در داخل ورید بازو قرار داده می‌شود، در اختیار قرار می‌گیرد.

 

این روش بالقوه نجات دهنده می تواند به جایگزینی خون از دست رفته در اثر جراحی یا جراحت کمک کند.

 

انتقال خون معمولاً بدون عارضه انجام می شود. هنگامی که عوارض رخ می دهد، معمولا خفیف هستند.

 

چرا این کار انجام می شود

مردم به دلایل زیادی از جمله جراحی، جراحت، بیماری و اختلالات خونریزی، تزریق خون دریافت می کنند.

 

خون دارای اجزای مختلفی است، از جمله:

 

گلبول های قرمز اکسیژن را حمل می کنند و به حذف مواد زائد کمک می کنند

 

سلول های سفید به بدن کمک می کنند تا با عفونت ها مبارزه کند

 

پلاسما قسمت مایع خون است

 

پلاکت ها به لخته شدن خون به درستی کمک می کنند

 

تزریق خون قسمت یا قسمت‌هایی از خون مورد نیاز را فراهم می‌کند و گلبول‌های قرمز خون معمولاً تزریق می‌شوند. همچنین می توانید خون کامل را دریافت کنید که حاوی تمام قسمت ها است، اما تزریق خون کامل رایج نیست.

 

محققان در حال کار بر روی ساخت خون مصنوعی هستند. تاکنون هیچ جایگزین خوبی برای خون انسان در دسترس نیست.

 

 

خطرات

 

انتقال خون به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود، اما خطر عوارض وجود دارد. عوارض خفیف و به ندرت شدید می تواند در طول تزریق خون یا چند روز یا بیشتر پس از آن رخ دهد.

 

واکنش های شایع تر شامل واکنش های آلرژیک است که ممکن است باعث کهیر و خارش و تب شود.

 

واکنش های خونی

بانک های خون، اهداکنندگان را غربال می کنند و خون اهدا شده را برای کاهش خطر عفونت های مرتبط با انتقال خون آزمایش می کنند، بنابراین عفونت هایی مانند HIV یا هپاتیت B یا C بسیار نادر هستند.

 

واکنش های جدی دیگر

همچنین موارد نادر، این حالات عبارتند از:

 

• واکنش همولیتیک ایمنی حاد. سیستم ایمنی بدن به گلبول‌های قرمز خون حمله می‌کند، زیرا گروه خونی اهداکننده مناسب نیست. سلول های مورد حمله، ماده ای را در خون آزاد می کنند که به کلیه ها آسیب می رساند.

   

  واکنش همولیتیک تاخیری مشابه یک واکنش همولیتیک ایمنی حاد، این واکنش کندتر رخ می دهد. ممکن است یک تا چهار هفته طول بکشد تا متوجه کاهش سطح گلبول های قرمز خون شوید.

   

  بیماری پیوند در مقابل میزبان. در این شرایط، گلبول های سفید تزریق شده به مغز استخوان حمله می کنند. معمولاً کشنده است، بیشتر احتمال دارد افرادی را که سیستم ایمنی آنها به شدت ضعیف شده است، مانند افرادی که برای لوسمی یا لنفوم درمان می شوند، تحت تاثیر قرار دهد.

   

روش کار

خون قبل از تزریق خون مورد آزمایش قرار می گیرد تا مشخص شود که آیا گروه خونی A، B، AB یا O است و آیا خون Rh مثبت یا Rh منفی است. خون اهدایی مورد استفاده برای انتقال خون باید با گروه خونی شما سازگار باشد.

 

اگر در گذشته واکنشی نسبت به انتقال خون داشته اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

 

آنچه را می توان انتظار داشت

انتقال خون معمولاً در بیمارستان، کلینیک سرپایی یا مطب پزشک انجام می شود. این روش معمولاً یک تا چهار ساعت طول می کشد، بسته به اینکه کدام قسمت از خون دریافت را می کنید و چه مقدار خون نیاز دارید.

 

 

قبل از عمل

 

در برخی موارد، می‌توانید قبل از جراحی انتخابی برای خود خون اهدا کنید، اما بیشتر تزریق‌ها شامل خون اهدایی افراد غریبه است. یک بررسی هویتی اطمینان حاصل می کند که خون صحیح را دریافت می کنید.

 

 

در طول روش

 

یک خط داخل وریدی (IV) با یک سوزن به یکی از رگ های خونی وارد می شود. خون اهدایی که در یک کیسه پلاستیکی ذخیره شده است از طریق IV وارد جریان خون می شود. برای انجام این عمل که معمولاً یک تا چهار ساعت طول می کشد، نشسته یا دراز خواهید کشید.

 

یک پرستار شما را در طول عمل تحت نظر خواهد داشت و فشار خون، دما و ضربان قلب را اندازه گیری می کند. در صورت بروز موارد زیر فوراً به پرستار بگویید:

 

تب

 

تنگی نفس

 

لرز

 

خارش غیر معمول

 

درد سینه یا کمر

 

یک حس ناراحتی

 

 

بعد از عمل

 

 

سوزن و خط IV برداشته خواهد شد. ممکن است در اطراف محل سوزن کبودی ایجاد شود، اما این کبودی باید ظرف چند روز برطرف شود.

 

اگر در روزهای بلافاصله پس از تزریق خون دچار تنگی نفس یا درد قفسه سینه یا کمر شدید با پزشک خود تماس بگیرید.

 

نتایج

ممکن است نیاز به آزمایش خون بیشتری داشته باشید تا ببینید بدن چگونه به خون اهداکننده پاسخ می‌دهد. 

 

برخی شرایط نیاز به بیش از یک بار تزریق خون دارند.

 

 

مطالب مرتبط