آرنج گلف باز

آرنج گلف باز وضعیتی است که باعث ایجاد درد در جایی می شود که تاندون های عضلات ساعد به برجستگی استخوانی در داخل آرنج متصل می شود. درد ممکن است به ساعد و مچ دست سرایت کند.

آرنج گلف باز شبیه آرنج تنیس بازان است که در قسمت بیرونی آرنج ایجاد می شود. این به گلف بازان محدود نمی شود. تنیس بازان و سایر بازیکنانی که مکرراً از مچ دست خود استفاده می کنند یا انگشتان خود را فشار می دهند نیز می توانند به آرنج گلف باز مبتلا شوند.

درد آرنج گلف باز نباید شما را از زمین مسابقه یا فعالیت های مورد علاقه خود دور کند. استراحت و درمان مناسب می تواند بسیار کمک کننده باشد.

علائم

آرنج گلف باز با موارد زیر مشخص می شود:

درد و حساسیت. درد معمولاً در قسمت داخلی آرنج احساس می‌شود، گاهی اوقات درد در امتداد قسمت داخلی ساعد گسترش می یابد و معمولاً با حرکات خاصی بدتر می شود.

سفتی، سختی. ممکن است آرنج سفت شود و مشت زدن باعث درد شود.

ضعف. ممکن است در دست و مچ خود دچار ضعف شده باشید.

بی حسی یا گزگز. این احساسات ممکن است در یک یا چند انگشت - معمولا انگشت حلقه و انگشت کوچک - منتشر شود.

درد آرنج گلف باز می تواند به طور ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود. درد ممکن است با حرکات خاصی بدتر شود، مانند تاب دادن چوب گلف.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر استراحت، یخ و مسکن های بدون نسخه، درد و حساسیت آرنج را کاهش نمی دهند، با پزشک خود مشورت کنید و به دنبال مراقبت فوری باشید اگر:

آرنج داغ و ملتهب است و تب دارید

نمی توانید آرنج خود را خم کنید

به نظر می رسد آرنج تغییر شکل داده

مشکوک هستید که یک استخوان شکسته دارید

علل
آرنج گلف باز که به عنوان اپی کندیلیت داخلی نیز شناخته می شود، در اثر آسیب به ماهیچه ها و تاندون هایی که مچ دست و انگشتان را کنترل می کنند، ایجاد می شود. آسیب معمولاً مربوط به استرس زیاد یا مکرر است - به خصوص حرکات شدید مچ دست و انگشتان. بلند کردن نامناسب، پرتاب یا ضربه زدن، و همچنین گرم کردن خیلی کم یا شرایط بد نیز می تواند به آرنج گلف باز کمک کند.

علاوه بر گلف، بسیاری از فعالیت ها و مشاغل می توانند منجر به آرنج گلف باز شوند، از جمله:

ورزش های راکتی. تکنیک نامناسب با ضربات تنیس، به ویژه بک هند، می تواند باعث آسیب به تاندون شود. استفاده بیش از حد از تاپ اسپین و استفاده از راکتی که خیلی کوچک یا سنگین است نیز می تواند منجر به آسیب شود.

ورزش پرتابی. تکنیک نادرست توپ زدن در بیسبال یا سافت بال می تواند یکی دیگر از مقصران باشد. فوتبال، تیراندازی با کمان و پرتاب نیزه نیز می تواند باعث ایجاد آرنج گلف باز شود.

تمرین با وزنه. بلند کردن وزنه ها با استفاده از تکنیک های نامناسب، مانند حلقه کردن مچ دست در حین ورزش، می تواند عضلات و تاندون های آرنج را بیش از حد تحت فشار قرار دهد.

حرکات شغلی اجباری و تکراری. اینها در زمینه هایی مانند ساخت و ساز، لوله کشی و نجاری اتفاق می افتد

برای ایجاد آرنج گلف باز، این فعالیت معمولاً باید بیش از یک ساعت در روز در بسیاری از روزها انجام شود.
عوامل خطر
در معرض خطر هستید، اگر:
سن 40 سال یا بیشتر دارید
فعالیت های تکراری حداقل دو ساعت در روز را دارید
چاق هستید
سیگاری هستید
جلوگیری
می توانید اقداماتی را برای جلوگیری از آرنج گلف باز انجام دهید:
عضلات ساعد خود را تقویت کنید. از وزنه های سبک استفاده کنید یا توپ تنیس را فشار دهید. حتی تمرینات ساده می توانند به عضلات کمک کنند تا انرژی ناشی از استرس فیزیکی ناگهانی را جذب کنند.
قبل از فعالیت خود حرکات کششی انجام دهید. چند دقیقه پیاده روی کنید یا آهسته بدوید تا ماهیچه هایتان گرم شوند. سپس قبل از شروع بازی، حرکات کششی ملایم انجام دهید.
فرمتان را درست کنید. ورزش شما هر چه باشد، از یک مربی بخواهید فرم شما را بررسی کند تا از اضافه بار روی عضلات جلوگیری شود.
از تجهیزات مناسب استفاده کنید. اگر از تجهیزات قدیمی‌تر استفاده می‌کنید، می‌توانید آن را به تجهیزات سبک‌تر ارتقا دهید. اگر تنیس بازی می کنید، مطمئن شوید که راکت مناسب است. یک راکت با دسته کوچک یا سر سنگین ممکن است خطر مشکلات آرنج را افزایش دهد.
به درستی بلند کنید. هنگام بلند کردن هر چیزی - از جمله وزنه های آزاد - مچ دست خود را سفت و ثابت نگه دارید تا نیروی وارد شده به آرنج خود را کاهش دهید.
بدانید چه زمانی استراحت کنید. سعی کنید از آرنج خود بیش از حد استفاده نکنید. در اولین نشانه درد آرنج، استراحت کنید.

مطالب مرتبط