کیست‌های گانگلیون توده‌های غیرسرطانی هستند که معمولاً در امتداد تاندون‌ها یا مفاصل مچ دست ایجاد می‌شوند. آنها همچنین ممکن است در مچ پا ایجاد شوند. کیست های گانگلیون معمولاً گرد یا بیضی شکل هستند و با مایع ژله ای پر می شوند.

 

کیست های گانگلیونی کوچک می توانند به اندازه نخود باشند، در حالی که کیست های بزرگتر می توانند حدود یک اینچ (2.5 سانتی متر) قطر داشته باشند. کیست های گانگلیونی اگر روی عصب مجاور فشار بیاورند می توانند دردناک باشند. مکان آنها گاهی اوقات می تواند در حرکت مفصل اختلال ایجاد کند.

 

اگر کیست گانگلیون برایتان مشکل ایجاد می کند، ممکن است پزشکتان توصیه کند که کیست را با سوزن تخلیه کنید. برداشتن کیست با جراحی نیز یک گزینه است. اما اگر علائمی ندارید، درمان لازم نیست. در بسیاری از موارد، کیست ها خود به خود از بین می‌روند.

 

علائم

توده های مرتبط با کیست گانگلیون را می توان با موارد زیر مشخص کرد:

• محل. کیست های گانگلیونی اغلب در امتداد تاندون ها یا مفاصل مچ دست ایجاد می شوند. شایع ترین مکان های بعدی مچ پا و پا هستند. این کیست ها می توانند در نزدیکی مفاصل دیگر نیز ایجاد شوند.

   

  شکل و اندازه. کیست های گانگلیونی گرد یا بیضی شکل هستند و معمولاً کمتر از یک اینچ (2.5 سانتی متر) قطر دارند. بعضی ها آنقدر کوچک هستند که نمی توان آنها را حس کرد. اندازه کیست می تواند نوسان داشته باشد و اغلب وقتی از آن مفصل برای حرکات تکراری استفاده می کنید بزرگتر می شود.

   

  درد. کیست های گانگلیون معمولاً بدون درد هستند. اما اگر کیست روی عصب فشار بیاورد - حتی اگر کیست خیلی کوچک باشد که یک توده قابل توجه را تشکیل نمی دهد - می تواند باعث درد، گزگز، بی حسی یا ضعف عضلانی شود.

   

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر توده یا درد قابل توجهی در مچ دست، مچ پا یا پای خود احساس کردید، به پزشک مراجعه کنید. او می‌تواند تشخیص دهد و تعیین کند که آیا به درمان نیاز دارید یا خیر. 

 

علل

هیچ کس دقیقاً نمی داند چه چیزی باعث ایجاد کیست گانگلیون می شود. از یک مفصل یا پوشش تاندون رشد می‌کند و شبیه یک بالون کوچک آب روی ساقه است و به نظر می‌رسد زمانی رخ می‌دهد که بافتی که مفصل یا تاندون را احاطه کرده است از جای خود بیرون بزند. داخل کیست یک مایع روان کننده غلیظ شبیه به مایعی است که در مفاصل یا اطراف تاندون ها یافت می شود.

 

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به کیست گانگلیونی را افزایش دهند عبارتند از:

 

• جنس و سن. کیست گانگلیون می تواند در هر فرد ایجاد شود، اما بیشتر در زنان بین 20 تا 40 سال رخ می‌دهد.
• آرتروز. افرادی که آرتریت ساییدگی در مفاصل انگشتان نزدیک به ناخن‌هایشان دارند، در معرض خطر بیشتر برای ایجاد کیست‌های گانگلیونی در نزدیکی این مفاصل هستند.
• آسیب مفصل یا تاندون. مفاصل یا تاندون هایی که در گذشته آسیب دیده اند بیشتر در معرض ابتلا به کیست های گانگلیونی هستند.
•