آسیب ACL، پارگی یا رگ به رگ شدن رباط صلیبی قدامی (ACL) است - یکی از نوارهای بافتی قوی که به اتصال استخوان ران (فمور) به ساق پا (درشت نی) کمک می کند. آسیب های ACL بیشتر در طول ورزش هایی رخ می دهد که شامل توقف یا تغییر جهت ناگهانی، پریدن و فرود می شود - مانند فوتبال، بسکتبال، فوتبال و اسکی در سراشیبی.

 

بسیاری از مردم صدای پاپ را می شنوند یا در زانو احساس می‌کنند که آسیب دیدگی ACL رخ می دهد. زانو ممکن است متورم شود، احساس ناپایداری کند و برای تحمل وزن بیش از حد دردناک شود.

 

 

بسته به شدت آسیب ACL، درمان ممکن است شامل تمرینات استراحت و توانبخشی برای کمک به بازیابی قدرت و ثبات یا جراحی برای جایگزینی رباط پاره شده و سپس توانبخشی باشد. یک برنامه تمرینی مناسب ممکن است به کاهش خطر آسیب ACL کمک کند.

علائم

علائم و نشانه های آسیب ACL معمولاً عبارتند از:

 

• صدای پاپ بلند یا احساس "ترک" در زانو
• درد شدید و ناتوانی در ادامه فعالیت
• تورم سریع
• از دست دادن دامنه حرکتی
• احساس بی ثباتی یا «تسلیم شدن» با تحمل وزن
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر گونه آسیب به زانو باعث علائم آسیب ACL شد، فورا به دنبال مراقبت پزشکی باشید. مفصل زانو ساختار پیچیده ای از استخوان ها، رباط ها، تاندون ها و سایر بافت هایی است که با هم کار می کنند. تشخیص سریع و دقیق برای تعیین شدت آسیب و درمان مناسب بسیار مهم است.

 

علل

رباط ها نوارهای بافتی محکمی هستند که یک استخوان را به استخوان دیگر متصل می کنند. ACL ، یکی از دو رباطی که در وسط زانو متقاطع می شوند، استخوان ران را به استخوان ساق پا متصل می کند و به تثبیت مفصل زانو کمک می کند.

 

آسیب ACL اغلب در طول فعالیت های ورزشی و تناسب اندام اتفاق می افتد که می تواند بر زانو فشار وارد کند:

• کاهش ناگهانی سرعت و تغییر جهت 

  فرود ناشی از یک پرش

  توقف ناگهانی

  دریافت ضربه مستقیم به زانو یا برخورد، مانند تکل فوتبال

   

هنگامی که رباط آسیب می بیند، معمولاً پارگی جزئی یا کامل بافت وجود دارد. یک آسیب خفیف ممکن است رباط را کشیده اما دست نخورده باقی بگذارد.

 

عوامل خطر

تعدادی از عوامل وجود دارد که خطر آسیب ACL را افزایش می دهد ، از جمله:

 

• زن بودن - احتمالاً به دلیل تفاوت در آناتومی، قدرت عضلانی و تأثیرات هورمونی است
• شرکت در برخی ورزش ها مانند فوتبال، بسکتبال، ژیمناستیک و اسکی در سراشیبی
• تهویه ضعیف
• استفاده از الگوهای حرکتی معیوب، مانند حرکت دادن زانوها به داخل در حین اسکات
• پوشیدن کفشی که مناسب نیست
• استفاده از تجهیزات ورزشی بد نگهداری، مانند پابندهای اسکی که به درستی تنظیم نشده اند
• بازی روی چمن مصنوعی
•  

عوارض

افرادی که آسیب ACL را تجربه می کنند ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتروز در زانو هستند. حتی در صورت انجام عمل جراحی برای بازسازی رباط، آرتروز ممکن است رخ دهد.

عوامل متعددی از جمله شدت آسیب اصلی، وجود آسیب‌های مرتبط در مفصل زانو یا سطح فعالیت پس از درمان احتمالاً بر خطر آرتریت تأثیر می‌گذارند.

 

جلوگیری

ورزش و تمرین مناسب می تواند به کاهش خطر آسیب ACL کمک کند. یک پزشک ورزشی، فیزیوتراپ، مربی ورزشی یا سایر متخصصان پزشکی ورزشی می تواند ارزیابی، دستورالعمل و بازخوردی را ارائه دهد که می تواند در کاهش خطرات کمک کند.

 

 

برنامه هایی برای کاهش آسیب ACL عبارتند از:

تمریناتی برای تقویت هسته مرکزی - از جمله باسن، لگن و پایین شکم - با هدف آموزش ورزشکاران برای جلوگیری از حرکت دادن زانو به سمت داخل در حین اسکات

 

تمریناتی که عضلات پا را تقویت می کند، به ویژه تمرینات همسترینگ، برای اطمینان از تعادل کلی در قدرت عضلات پا

 

ورزش و تمرین با تاکید بر تکنیک و وضعیت مناسب زانو در هنگام پریدن و فرود آمدن از پرش

 

آموزش بهبود تکنیک هنگام انجام حرکات چرخشی 

 

تمرین برای تقویت عضلات پاها، باسن و همچنین تمرین برای بهبود تکنیک های پرش و فرود و جلوگیری از حرکت زانو به سمت داخل - ممکن است به کاهش خطر آسیب ACL در ورزشکاران زن کمک کند.

 

 

 

تجهیزات ورزشی

برای کمک به جلوگیری از آسیب، کفش و بالشتک مناسب برای ورزش خود بپوشید. اگر در سراشیبی اسکی می کنید، مطمئن شوید که بند اسکی توسط یک متخصص آموزش دیده به درستی تنظیم شده است.

 

به نظر نمی‌رسد استفاده از زانوبند از آسیب ACL جلوگیری کند یا خطر آسیب مجدد بعد از جراحی را کاهش دهد.