بازسازی ACL جراحی برای جایگزینی رباط متقاطع قدامی (KROO-she-ate) پارگی (ACL) - یک رباط اصلی در زانو است. آسیب های ACL معمولاً در طول ورزش هایی رخ می دهد که شامل توقف های ناگهانی و تغییر جهت می شود - مانند فوتبال، بسکتبال و والیبال.

 

رباط ها نوارهای بافتی محکمی هستند که یک استخوان را به استخوان دیگر متصل می کنند. در طی بازسازی ACL، رباط پاره شده برداشته می شود و با نواری از بافت جایگزین می شود که معمولاً عضله را به استخوان (تاندون) متصل می کند. تاندون پیوندی از قسمت دیگری از زانو خود شخص یا از اهدا کننده فوت شده گرفته می شود.

 

بازسازی ACL یک جراحی سرپایی است که توسط یک پزشک متخصص در روش های جراحی استخوان ها و مفاصل (جراح ارتوپد) انجام می شود.

 

چرا این کار انجام می‌شود

ACL - یکی از دو رباطی که از وسط زانو عبور می کند - استخوان ران را به استخوان ساق پا متصل می کند و به تثبیت مفصل زانو کمک می کند.

آسیب های بیشتر ACL در حین ورزش و فعالیت های تناسب اندام اتفاق می افتد که می تواند به زانو فشار وارد کند:

 

• کاهش سرعت و تغییر جهت 
• چرخش با کوبش پای محکم 
• فرود آمدن از پرش اشتباه
• توقف ناگهانی
• دریافت ضربه مستقیم به زانو

یک دوره فیزیوتراپی ممکن است با موفقیت آسیب ACL را برای افرادی که نسبتاً غیرفعال هستند، درگیر ورزش و فعالیت‌های تفریحی متوسط ​​هستند یا ورزش‌هایی انجام می‌دهند که فشار کمتری به زانو وارد می‌کنند، درمان کند.

 

 

بازسازی ACL به طور کلی توصیه می شود اگر:

شما یک ورزشکار هستید و می خواهید به ورزش خود ادامه دهید، به خصوص اگر ورزش شامل پریدن یا چرخش باشد.

بیش از یک رباط آسیب دیده است

یک پارگی مینیسک دارید که نیاز به ترمیم دارد

آسیب باعث می شود زانو در حین فعالیت های روزمره کمانش کند

جوان هستید (اگرچه عوامل دیگری مانند سطح فعالیت و بی ثباتی زانو مهمتر از سن هستند)

 

خطرات

بازسازی ACL یک روش جراحی است. و مانند هر جراحی دیگری، خونریزی و عفونت در محل جراحی خطرات بالقوه ای هستند. سایر خطرات مرتبط با بازسازی ACL عبارتند از:

درد یا سفتی زانو

بهبود ضعیف پیوند

شکست پیوند پس از بازگشت به ورزش

 

 

روش انجام

قبل از جراحی، احتمالاً چندین هفته تحت فیزیوتراپی خواهید بود. هدف قبل از جراحی کاهش درد و تورم، بازگرداندن دامنه کامل حرکت زانو و تقویت عضلات است. افرادی که با زانوی سفت و متورم وارد عمل می‌شوند، ممکن است بعد از جراحی دامنه حرکتی کامل را به دست نیاورند.

 

بازسازی ACL یک روش سرپایی است، بنابراین می توانید در همان روز به خانه بروید. ترتیبی دهید که کسی شما را به خانه برساند.

 

غذا و داروها

در مورد هر گونه دارو یا مکمل های غذایی که مصرف می کنید به جراح خود بگویید. اگر به طور منظم از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، ممکن است پزشک از شما بخواهد که مصرف این نوع داروها را حداقل یک هفته قبل از جراحی متوقف کنید تا خطر خونریزی کاهش یابد.

دستورالعمل های پزشک خود را در مورد زمان توقف خوردن، نوشیدن و مصرف هر داروی دیگر در شب قبل از جراحی دنبال کنید.

 

آنچه را می توان انتظار داشت

بیهوشی عمومی معمولاً در طول بازسازی ACL استفاده می شود، بنابراین در طول عمل بیهوش خواهید شد. بازسازی ACL معمولا از طریق برش های کوچک انجام می شود - یکی برای نگه داشتن یک دوربین فیلمبرداری نازک و لوله مانند و دیگری برای دسترسی ابزارهای جراحی به فضای مفصل.

 

در طول روش

جراح، رباط آسیب دیده را برمی دارد و آن را با بخشی از تاندون جایگزین می کند. این بافت جایگزین پیوند نامیده می شود و از قسمت دیگری از زانو یا تاندون یک اهدا کننده فوت شده می آید.

جراح، سوکت‌ها یا تونل‌هایی را در استخوان ران و ساق پا سوراخ می‌کند تا پیوند را به‌طور دقیق در جای خود قرار دهد و سپس با پیچ یا سایر دستگاه‌ها روی استخوان‌ها محکم می‌شود. این پیوند به عنوان داربستی عمل می کند که بافت رباط جدید می تواند روی آن رشد کند.

 

بعد از عمل

پس از بهبودی از بیهوشی، می توانید همان روز به خانه بروید. قبل از رفتن به خانه، راه رفتن با عصا را تمرین می‌کنید و جراح ممکن است از شما بخواهد که برای محافظت از پیوند از زانوبند یا آتل استفاده کنید.

 

پزشک دستورالعمل های خاصی را در مورد نحوه کنترل تورم و درد بعد از جراحی می دهد. به طور کلی، مهم است که پای خود را بالا نگه دارید، یک پوشش سرد یا یخ روی زانوی خود بمالید و تا حد امکان استراحت کنید.

 

داروهایی که به تسکین درد کمک می کنند شامل داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (ادویل، موترین IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) هستند. پزشک ممکن است داروهای قوی تری مانند ملوکسیکام (Mobic)، ترامادول (Ultram، Qdolo، ConZip) یا اکسی کدون (OxyContin، Roxicodone، و غیره) تجویز کند. اگر مواد افیونی تجویز می شوند، آنها باید فقط برای درد ناگهانی مصرف شوند زیرا عوارض جانبی زیادی دارند و خطر اعتیاد قابل توجهی دارند.

توصیه های جراح خود را در مورد زمان یخ گذاشتن روی زانو، مدت زمان استفاده از عصا و زمان ایمن بودن تحمل وزن روی زانوی خود دنبال کنید. همچنین به شما گفته می‌شود که چه زمانی می‌توانید دوش بگیرید یا حمام کنید، چه زمانی باید پانسمان زخم را عوض کنید و چگونه مراقبت‌های پس از جراحی را مدیریت کنید.

 

فیزیوتراپی پیشرونده بعد از جراحی ACL به تقویت عضلات اطراف زانو و بهبود انعطاف پذیری کمک می‌کند. یک فیزیوتراپ به شما یاد می دهد که چگونه تمریناتی را با نظارت مستمر یا در خانه انجام دهید. پیروی از برنامه توانبخشی برای بهبودی مناسب و دستیابی به بهترین نتایج ممکن مهم است.

 

نتایج

بازسازی موفقیت آمیز ACL همراه با توانبخشی متمرکز معمولاً می تواند ثبات و عملکرد را به زانو بازگرداند. در چند هفته اول پس از جراحی، باید تلاش کنید تا دامنه حرکتی برابر با زانوی مقابل خود را به دست آورید. بهبودی به طور کلی حدود نه ماه طول می کشد.

 

ممکن است 8 تا 12 ماه یا بیشتر طول بکشد تا ورزشکاران بتوانند به ورزش خود بازگردند.