تنگی کانال نخاعی، باریک شدن فضاهای ستون فقرات است که می تواند بر روی اعصابی که در ستون فقرات حرکت می کنند فشار وارد کند. تنگی کانال نخاعی اغلب در ناحیه کمر و گردن رخ می‌دهد.

 

برخی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی ممکن است علائمی نداشته باشند. برخی دیگر ممکن است درد، سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف عضلانی را تجربه کنند. علائم می تواند در طول زمان بدتر شود.

 

تنگی ستون فقرات معمولاً در اثر تغییرات سایشی و پارگی در ستون فقرات مربوط به آرتروز ایجاد می شود. در موارد شدید تنگی نخاع، پزشکان ممکن است جراحی را برای ایجاد فضای اضافی برای نخاع یا اعصاب توصیه کنند.

 

 

انواع تنگی کانال نخاعی

انواع تنگی ستون فقرات بر اساس محل وقوع این بیماری طبقه بندی می شوند. امکان داشتن بیش از یک نوع وجود دارد. دو نوع اصلی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

 

تنگی گردن. در این حالت، باریک شدن در قسمتی از ستون فقرات در گردن رخ می دهد.

 

تنگی کمر. در این حالت، باریک شدن در قسمتی از ستون فقرات در قسمت پایین کمر رخ می دهد. این شایع ترین شکل تنگی نخاع است.

 

علائم

بسیاری از افراد شواهدی از تنگی نخاع در MRI یا سی تی اسکن دارند اما ممکن است علائمی نداشته باشند. هنگامی که رخ می دهد، اغلب به تدریج شروع و با گذشت زمان بدتر می شود. علائم بسته به محل تنگی و اینکه کدام اعصاب تحت تأثیر قرار می گیرند متفاوت است.

 

 

در ناحیه گردن (ستون فقرات گردنی)

 

بی حسی یا گزگز در دست، بازو، پا یا ساق پا

 

ضعف در دست، بازو، پا یا ساق پا

 

مشکلات راه رفتن و تعادل

 

گردن درد

 

در موارد شدید، اختلال عملکرد روده یا مثانه (فوریت ادرار و بی اختیاری ادرار)

 

 

در قسمت پایین کمر

 

بی حسی یا گزگز در پا یا ساق پا

 

ضعف در پا یا ساق پا

 

درد یا گرفتگی در یک یا هر دو پا هنگام ایستادن برای مدت طولانی یا هنگام راه رفتن، که معمولاً با خم شدن به جلو یا نشستن کاهش می یابد.

 

کمر درد

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

در صورت داشتن هر یک از علائم ذکر شده به پزشک مراجعه کنید.

 

علل

ستون فقرات از گردن به سمت پایین کمر می رود. استخوان های ستون فقرات یک کانال نخاعی را تشکیل می دهند که از نخاع (اعصاب) محافظت می کند.

 

برخی از افراد با یک کانال نخاعی کوچک به دنیا می آیند. اما بیشتر تنگی‌های نخاعی زمانی اتفاق می‌افتد که فضای باز درون ستون فقرات را باریک کند. علل تنگی کانال نخاعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

رشد بیش از حد استخوان. ساییدگی و پارگی آسیب ناشی از استئوآرتریت بر روی استخوان‌های ستون فقرات می‌تواند منجر به تشکیل خارهای استخوانی شود که می‌توانند به کانال نخاعی رشد کنند. بیماری پاژه، یک بیماری استخوانی که معمولاً بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد، همچنین می تواند باعث رشد بیش از حد استخوان در ستون فقرات شود.

 

فتق دیسک. بالشتک های نرمی که به عنوان ضربه گیر بین مهره ها عمل می کنند با افزایش سن خشک می شوند. شکاف در قسمت بیرونی دیسک ممکن است به برخی از مواد نرم داخلی اجازه فرار دهد و بر روی نخاع یا اعصاب فشار بیاورد.

 

رباط های ضخیم. بافتهای سختی که به نگه داشتن استخوان‌های ستون فقرات کمک می‌کنند به مرور زمان سفت و ضخیم می‌شوند. این رباط های ضخیم می توانند به کانال نخاع برآمده شوند.

 

تومورها. رشد غیرطبیعی می تواند در داخل طناب نخاعی، در غشاهایی که بافت نخاعی را می پوشاند یا در فضای بین نخاع و مهره ها ایجاد شود. این موارد در تصویربرداری ستون فقرات با MRI یا CT غیر معمول و قابل شناسایی هستند.

 

آسیب های ستون فقرات. تصادفات رانندگی و سایر ضربه ها می تواند باعث دررفتگی یا شکستگی یک یا چند مهره شود. استخوان جابجا شده از شکستگی ستون فقرات ممکن است به محتویات کانال نخاع آسیب برساند. تورم بافت مجاور بلافاصله پس از جراحی کمر نیز می تواند بر نخاع یا اعصاب فشار وارد کند.

 

عوامل خطر

اکثر افراد مبتلا به تنگی نخاعی بالای 50 سال سن دارند. اگرچه تغییرات دژنراتیو می تواند باعث تنگی کانال نخاعی در افراد جوان شود، دلایل دیگری باید در نظر گرفته شود. اینها شامل تروما، بدشکلی مادرزادی ستون فقرات مانند اسکولیوز و یک بیماری ژنتیکی است که بر رشد استخوان و عضله در سراسر بدن تأثیر می گذارد. تصویربرداری ستون فقرات می تواند این علل را متمایز کند.

 

عوارض

به ندرت، تنگی شدید نخاعی درمان نشده ممکن است پیشرفت کند و دائمی شود:

 

بی حسی

 

ضعف

 

مشکلات تعادل

 

بی اختیاری

 

فلج