آزمایش استرس هسته ای از مقدار کمی ماده رادیواکتیو (ردیاب) و یک دستگاه تصویربرداری برای ایجاد تصاویری که جریان خون را به قلب نشان می دهد، استفاده می کند. این آزمایش جریان خون را در حالت استراحت و در حین فعالیت اندازه گیری می کند و نواحی با جریان خون ضعیف یا آسیب در قلب را نشان می دهد.

 

تست استرس هسته ای یکی از چندین نوع تست استرس است. رادیو ردیاب مورد استفاده در تست استرس هسته ای به پزشک کمک می کند تا در صورت ابتلا به بیماری عروق کرونر، خطر حمله قلبی یا سایر رویدادهای قلبی را تعیین کند. تست استرس هسته ای ممکن است بعد از یک تست استرس ورزشی معمولی انجام شود تا اطلاعات بیشتری در مورد قلب بدست آید، یا ممکن است اولین تست استرس مورد استفاده باشد.

 

این آزمایش با استفاده از اسکنر فناوری انتشار پوزیترون (PET) یا اسکنر توموگرافی کامپیوتری با انتشار عکس (SPECT) انجام می شود. آزمایش استرس هسته ای را می توان مطالعه تصویربرداری پرفیوژن میوکارد (MPI)، مطالعه PET قلبی یا مطالعه SPECT قلب نامید.

 

چرا این کار انجام می شود

اگر علائم بیماری قلبی مانند درد قفسه سینه یا تنگی نفس دارید، ممکن است نیاز به تست استرس هسته‌ای داشته باشید. در صورت تشخیص بیماری قلبی، ممکن است از تست استرس هسته ای نیز برای راهنمایی درمان استفاده شود. پزشک ممکن است آزمایش استرس هسته ای را به موارد زیر توصیه کند:

 

بیماری عروق کرونر را تشخیص دهد. شریان‌های کرونر، رگ‌های خونی اصلی هستند که خون، اکسیژن و مواد مغذی قلب را تامین می‌کنند. بیماری عروق کرونر زمانی ایجاد می شود که این شریان ها آسیب ببینند یا بیمار شوند - معمولاً به دلیل تجمع رسوبات حاوی کلسترول و سایر مواد (پلاک).

 

اگر علائمی مانند درد قفسه سینه یا تنگی نفس دارید، تست استرس هسته‌ای می‌تواند به تشخیص اینکه آیا بیماری عروق کرونر دارید یا خیر و این وضعیت چقدر شدید است، کمک می‌کند.

 

یک برنامه درمانی را تعیین کنید. اگر به بیماری عروق کرونر مبتلا هستید، آزمایش استرس هسته ای می‌تواند به پزشک بگوید که درمان چقدر خوب کار می کند. این آزمایش همچنین به پزشک کمک می کند تا با تعیین میزان ورزش که قلب می تواند تحمل کند، درمان مناسب را، برنامه ریزی کند.

 

آزمایش استرس هسته ای به طور کلی بی خطر و عوارض نادر است. مانند هر روش پزشکی، خطر عوارضی وجود دارد که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی). آریتمی هایی که در طول تست استرس رخ می دهند معمولاً مدت کوتاهی پس از توقف ورزش یا از بین رفتن دارو از بین می روند. آریتمی های تهدید کننده زندگی نادر هستند.

حمله قلبی. اگرچه بسیار نادر است، اما ممکن است یک تست استرس هسته ای باعث حمله قلبی شود.

فشار خون پایین. فشار خون ممکن است در حین یا بلافاصله پس از ورزش کاهش یابد و احتمالاً باعث سرگیجه یا ضعف شود. پس از توقف ورزش، مشکل باید برطرف شود.

 

سرگیجه یا درد قفسه سینهاین علائم می تواند در طول تست استرس هسته ای رخ دهد. برخی افراد نیز در طول تست استرس دچار حالت تهوع، لرزش، سردرد، گرگرفتگی، تنگی نفس و اضطراب می شوند. این علائم و نشانه ها معمولاً خفیف و مختصر هستند، اما در صورت بروز آنها به پزشک خود اطلاع دهید.

 

روش انجام 

 

پزشک دستورالعمل های خاصی را در مورد چگونگی آماده شدن برای تست استرس هسته ای می دهد.

 

 

غذا و داروها

ممکن است از شما خواسته شود که برای مدتی قبل از تست استرس هسته ای غذا نخورید، ننوشید یا سیگار نکشید. ممکن است لازم باشد روز قبل و روز آزمایش از مصرف کافئین خودداری کنید.

 

از پزشک خود بپرسید که آیا ادامه مصرف تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه قبل از انجام آزمایش برایتان بی خطر است یا خیر، زیرا ممکن است با تست های استرس خاصی تداخل داشته باشند.

 

اگر از اسپری برای آسم یا سایر مشکلات تنفسی استفاده می کنید، به پزشک اطلاع دهید. مطمئن شوید که پزشک و عضو تیم مراقبت های بهداشتی که بر تست استرس نظارت می کنند می دانند که شما از اسپری استنشاقی استفاده می کنید.

 

پوشاک و وسایل شخصی

لباس راحت و کفش پیاده روی بپوشید یا همراه داشته باشید. در روز تست استرس هسته ای، روغن، لوسیون یا کرم به پوست خود نزنید.

 

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

تست استرس هسته ای شامل تزریق یک ردیاب رادیواکتیو، سپس گرفتن دو مجموعه تصویر از قلب است– یکی در حالت استراحت و دیگری بعد از ورزش.

 

تست استرس هسته ای همراه با تست استرس ورزشی انجام می شود که در آن روی تردمیل راه می روید. اگر قادر به ورزش نیستید، دارویی را از طریق IV دریافت خواهید کرد که با افزایش جریان خون به قلب، ورزش را تقلید می کند.

 

 

آزمایش استرس هسته ای بسته به ردیاب رادیواکتیو و آزمایش های تصویربرداری مورد استفاده می تواند دو ساعت یا بیشتر طول بکشد.

 

 

کارهای قبل از تست استرس  

پزشک سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و اینکه چند بار و به طور فعال ورزش می کنید، خواهد پرسید. این به تعیین میزان تمرینی که در طول آزمون برایتان بهترین است کمک می کند. پزشک همچنین به قلب و ریه ها برای هر گونه مشکلی که ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد گوش می دهد.

 

در طول آزمایش استرس هسته ای

قبل از شروع آزمایش، یک پرستار یا تکنسین یک خط IV را در بازو وارد می کند و رادیو ردیاب (که رادیودارو نیز نامیده می شود) را تزریق می کند.

 

رادیو ردیاب ممکن است زمانی که برای اولین بار به بازو تزریق می شود احساس سردی کنید. چند دقیقه طول می کشد تا سلول های قلب، رادیو ردیاب را جذب کنند. هنگامی که این کار انجام شد، بی‌حرکت روی یک تخت دراز می‌کشید و در حالی که قلبتان در حالت استراحت است، اولین مجموعه عکس‌هایتان را می‌گیرید.

 

سپس، یک پرستار یا تکنسین تکه های چسبنده (الکترود) را روی سینه، پاها و بازوها قرار می دهد. برخی از نواحی ممکن است نیاز به تراشیدن داشته باشند تا به چسبندگی آنها کمک شود. این الکترودها دارای سیم‌هایی هستند که به دستگاه الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG) متصل می‌شوند، که سیگنال‌های الکتریکی را که باعث تحریک ضربان قلب می‌شود، ثبت می‌کند. یک کاف روی بازو، فشار خون را در طول آزمایش چک می کند. ممکن است از شما خواسته شود که در طول آزمایش در یک لوله نفس بکشید تا نشان دهید که در طول ورزش چقدر می توانید تنفس کنید.

 

اگر نمی توانید ورزش کنید، پزشک دارویی را به خط IV تزریق می کند که جریان خون را به قلب افزایش می دهد. عوارض جانبی احتمالی ممکن است مشابه عوارض ناشی از ورزش باشد، مانند گرگرفتگی یا تنگی نفس و ممکن است دچار سردرد شوید.

 

اگر آزمایش هسته‌ای با یک تست استرس ورزشی سنتی ترکیب شود، از شما خواسته می‌شود روی تردمیل راه بروید یا دوچرخه ثابت بزنید. آرام آرام شروع می کنید و با ادامه آزمون، تمرین سخت تر می شود. برای حفظ تعادل می توانید از نرده روی تردمیل استفاده کنید. 

 

تا زمانی که ضربان قلب به هدف تعیین شده برسد یا علائمی ایجاد کنید که اجازه ادامه دادن را نمی دهد، به ورزش ادامه می دهید، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• درد قفسه سینه متوسط ​​تا شدید
• تنگی نفس شدید
• فشار خون بالا یا پایین غیر طبیعی
• ریتم غیر طبیعی قلب
• سرگیجه

• تغییرات خاصی در ECG

   

شما و پزشکتان در مورد محدودیت های ایمن خود برای ورزش صحبت خواهید کرد. می‌توانید هر زمان که برای ادامه دادن خیلی ناراحت هستید، آزمایش را متوقف کنید.

 

 

هنگامی که ضربان قلب، پس از ورزش به اوج خود می رسد، یک تزریق رادیو ردیاب دیگر خواهید داشت. سپس روی یک تخت بی حرکت دراز می کشید و مجموعه دوم تصاویر را می گیرید. ردیاب رادیویی روی تصاویر نشان داده می‌شود و هر ناحیه از قلب را که جریان خون کافی ندارد، برجسته می‌کند.

 

پزشک، دو مجموعه از تصاویر گرفته شده را با هم مقایسه می کند تا ببیند چگونه خون در قلب جریان می‌یابد، در حالی که در حال استراحت و استرس فیزیکی هستید.

 

 

بعد از تست استرس هسته ای

بعد از اینکه ورزش را متوقف کردید، ممکن است از شما خواسته شود چند ثانیه ثابت بایستید و سپس برای مدت کوتاهی دراز بکشید و مانیتورها در جای خود قرار بگیرند. با بازگشت ضربان قلب و تنفس به حالت عادی، پزشک می‌تواند مراقب هرگونه مشکلی باشد.

 

وقتی آزمایش کامل شد، ممکن است به فعالیت های عادی بازگردید، مگر اینکه پزشک بگوید. ردیاب رادیواکتیو به طور طبیعی بدن را در ادرار یا مدفوع ترک می کند. مقدار زیادی آب بنوشید تا ردیاب از بدن خارج شود.

 

 

نتایج

پزشک نتایج تست استرس هسته ای را با شما در میان می گذارد. نتایج می تواند نشان دهد:

 

 

جریان خون طبیعی در هنگام ورزش و استراحت. ممکن است نیازی به آزمایشات بیشتری نداشته باشید.

 

جریان خون طبیعی در هنگام استراحت، اما نه در هنگام ورزش. بخشی از قلب به اندازه کافی خون دریافت نمی کند وقتی که به خودتان فشار می آورید. این ممکن است به این معنی باشد که یک یا چند شریان مسدود شده دارید (بیماری عروق کرونر).

 

کاهش جریان خون در هنگام استراحت و ورزش. بخشی از قلب همیشه خون کافی دریافت نمی کند، که می تواند به دلیل بیماری شدید عروق کرونر یا حمله قلبی قبلی باشد.

 

فقدان جریان خون در قسمت هایی از قلب. مناطقی از قلب که ردیاب رادیواکتیو را نشان نمی دهند، در اثر حمله قلبی آسیب دیده اند.

 

اگر جریان خون کافی در قلب خود ندارید، ممکن است نیاز به انجام آنژیوگرافی عروق کرونر داشته باشید. این آزمایش مستقیماً به عروق خونی تغذیه کننده قلب نگاه می کند. اگر گرفتگی شدید دارید، ممکن است به آنژیوپلاستی و استنت گذاری یا جراحی قلب باز (بای پس عروق کرونر) نیاز داشته باشید.

 

 

مطالب مرتبط