آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص لنفوم سلول T پوستی عبارتند از:

 

• معاینه فیزیکی. پزشک، پوست را از نظر نواحی لکه دار، پوسته پوسته یا توده های برآمده و جامد معاینه می کند. همچنین برای بررسی علائمی که نشان می‌دهد، غدد لنفاوی یا سایر اندام‌ها ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته باشند، معاینه خواهید شد.

   

• آزمایشات خون. ممکن است برای درک بهتر وضعیت از آزمایش های خون مانند شمارش کامل خون استفاده شود. گاهی اوقات سلول های سرطانی در خون یافت می شوند، به ویژه با سندرم سزاری.

• بیوپسی های پوستی. برای تشخیص لنفوم سلول T پوست معمولاً به روشی برای بریدن نمونه کوچکی از پوست (پوست بیوپسی) نیاز است. پوست را ممکن است با یک ابزار دایره ای برش دهند (بیوپسی پانچ). برای ضایعات و تومورهای بزرگتر، بیوپسی ممکن است با یک چاقوی کوچک انجام شود (بیوپسی برش).

  Advertisement

   

  Mayo Clinic does not endorse companies or products. Advertising revenue supports our not-for-profit mission.

  Advertising & Sponsorship

  • Policy
  • Opportunities
  • Ad Choices

  یک پزشک متخصص در تجزیه و تحلیل خون و بافت (آسیب شناس) نمونه را در آزمایشگاه بررسی می کند تا مشخص شود که آیا سلول های سرطانی در آن وجود دارد یا خیر. گاهی اوقات نمونه برداری از پوست برای تایید نیاز است. آزمایشات پیشرفته برای تجزیه و تحلیل بافت ممکن است سرنخ هایی را در مورد سرطان کشف کند که به پزشک کمک می کند پیش آگهی را تشخیص دهد و گزینه های درمانی را تعیین کند.

• تست های تصویربرداری. اگر این نگرانی وجود داشته باشد که سلول های سرطانی به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است، پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) یا توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) را توصیه کند.

رفتار

درمان های زیادی برای افراد مبتلا به لنفوم سلول T پوستی در دسترس است. اینکه کدام درمان برای شما بهترین است به وضعیت خاصتان، از جمله میزان یا مرحله لنفوم بستگی دارد. اکثر افراد ترکیبی از درمان‌ها را برای لنفوم سلول T پوستی دریافت می‌کنند.

 

گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• کرم ها و پمادهای پوستی. داروها را می توان به صورت کرم، ژل و پماد بر روی پوست استفاده کرد. کورتیکواستروئیدها می توانند به کنترل قرمزی و خارش پوست کمک کنند. شیمی درمانی می تواند روی پوست برای حمله به سلول های سرطانی اعمال شود.
• نور درمانی (فوتوتراپی). فتوتراپی شامل قرار دادن پوست در معرض طول موج های نور، مانند اشعه ماوراء بنفش B یا ماوراء بنفش A است. دستگاه های مختلفی در فتوتراپی استفاده می شود، از جمله غرفه هایی که بیشتر بدن را در معرض نور قرار می دهند. گاهی اوقات فتوتراپی پس از استفاده از دارویی که سلول های پوست را به نور حساس تر می کند انجام می شود (فتودینامیک تراپی). سلول های سالم به سرعت بازسازی می شوند، اما سلول های سرطانی نه.
• پرتو درمانی. پرتودرمانی از پرتوهای انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. اگر یک ناحیه از لنفوم سلول T پوستی دارید، ممکن است پرتودرمانی استاندارد با اشعه ایکس توصیه شود. برای افرادی که مناطق بیشتری از سرطان دارند، پرتودرمانی ممکن است با پرتوهای الکترونی انجام شود که پوست را هدف قرار می‌دهد و بر اندام‌های داخلی تأثیر نمی‌گذارد. تابش پرتو الکترونی معمولاً به تمام پوست اعمال می شود.
• داروها. داروهای مورد استفاده برای درمان لنفوم سلول T پوستی شامل درمان هایی برای کنترل سیستم ایمنی مانند داروهای استروئیدی و اینترفرون است. داروهای شیمی درمانی به سلول های در حال رشد سریع از جمله سلول های سرطانی حمله می کنند. داروهای درمان هدفمند با هدف قرار دادن آسیب پذیری های خاص سلول ها به سلول های سرطانی حمله می کنند.
• قرار دادن سلول های خونی در معرض نور. روشی به نام فوتوفرز خارج از بدن شامل مصرف دارویی است که سلول ها را نسبت به نور حساس تر می کند. سپس خون از طریق دستگاهی فیلتر می‌شود که آن را در معرض نور ماوراء بنفش قرار می دهد، قبل از اینکه خون به بدن برگردد.
• پیوند مغز استخوان. پیوند مغز استخوان که به عنوان پیوند سلول های بنیادی نیز شناخته می‌شود، روشی است برای جایگزینی مغز استخوان بیمار با مغز استخوان سالم از یک اهدا کننده همسان (پیوند مغز استخوان آلوژنیک). در طول پیوند، داروهای شیمی درمانی برای سرکوب مغز استخوان بیمار دریافت خواهید کرد. سپس سلول‌های اهداکننده سالم به بدن تزریق می‌شوند، جایی که به استخوان‌ها می‌روند و شروع به بازسازی مغز استخوان می‌کنند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

انجام اقداماتی برای مراقبت از پوست ممکن است به تسکین علائم، مانند خارش، و کاهش خطر ابتلا به عفونت کمک کند. پزشک ممکن است درمان های خاصی را برای کنترل خارش و مدیریت خطر عفونت  بدهد.

 

همچنین ممکن است موارد زیر کمک کند:

 

• از صابون ملایم و بدون عطر استفاده کنید. استفاده از صابون ملایم که باعث تحریک اضافی نمی‌شود ممکن است به کنترل خارش کمک کند.
• پوست را مرطوب نگه دارید. استفاده از لوسیون روی پوست بعد از دوش گرفتن و حمام می تواند به کنترل خارش کمک کند و مانعی برای محافظت در برابر میکروب هایی که می توانند باعث عفونت شوند، ایجاد کند.
• در مورد حمام سفید کننده بپرسید. از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف منظم حمام سفید کننده یا خیساندن برای کاهش خطر عفونت مفید است یا خیر. برای حمام سفید کننده، 1/2 فنجان (118 میلی لیتر) سفید کننده خانگی، بدون سفید کننده غلیظ، را به یک وان 40 گالن (151 لیتری) پر از آب گرم اضافه کنید. دو یا سه بار در هفته تا 10 دقیقه خیس کنید. پس از آن، با آب تمیز بشویید و از کرم مرطوب کننده استفاده کنید.
•  

مقابله و حمایت

با گذشت زمان، آنچه کمک می کند با عدم اطمینان و ناراحتی ناشی از تشخیص سرطان کنار بیایید، خواهید یافت. تا آن زمان، ممکن است موارد زیر به شما کمک کند:

 

• در مورد لنفوم به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک در مورد سرطان خود، از جمله نتایج آزمایش، گزینه های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود بپرسید. همانطور که در مورد سرطان بیشتر می آموزید، ممکن است در تصمیم گیری های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید.
• دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سرطان خود مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را فراهم کنند، مانند کمک به مراقبت از خانه تان و وقتی احساس می کنید تحت تأثیر سرطان هستید، آنها می توانند به عنوان حمایت عاطفی عمل کنند.

• کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشد به صحبت های شما درباره امیدها و ترس هایتان گوش دهد. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، عضو روحانی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، با یک قرار ملاقات با پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که  کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

وقتی قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً قبل از انجام یک آزمایش خاص غذا نخورید. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم، از جمله علائمی که به نظر نامرتبط با دلیل قرار ملاقات است
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست را با خود بیاورید تا کمک کند اطلاعاتی را که داده می‌شود به خاطر بسپارید.

 

 

برای لنفوم سلول T پوستی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟
• به غیر از محتمل ترین علت، دلایل احتمالی دیگر برای علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سوالاتی می پرسد، مانند:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•