سندرم درد منطقه ای پیچیده (CRPS) نوعی درد مزمن است که معمولاً بازو یا پا را درگیر می کند. CRPS معمولاً پس از آسیب، جراحی، سکته مغزی یا حمله قلبی ایجاد می شود. درد با شدت آسیب اولیه تناسبی ندارد.

CRPS غیر معمول است و علت آن به وضوح شناخته نشده است. درمان زمانی موثرتر است که زود شروع شود. در چنین مواردی بهبود و حتی بهبودی کامل امکان پذیر است.

علائم

علائم و نشانه های CRPS عبارتند از:

 

• سوزش مداوم یا درد ضربان دار، معمولاً در بازو، پا، دست یا پا
• حساسیت به لمس یا سرما
• تورم ناحیه دردناک
• تغییرات در دمای پوست - متناوب بین تعریق و سرد
• تغییر در رنگ پوست، از سفید و لکه دار تا قرمز یا آبی
• تغییر در بافت پوست، که ممکن است در ناحیه آسیب دیده حساس، نازک یا براق شود
• تغییرات در رشد مو و ناخن
• سفتی، تورم و آسیب مفاصل
• اسپاسم عضلانی، لرزش، ضعف و از دست دادن توان (آتروفی)
• کاهش توانایی حرکت دادن قسمت آسیب دیده بدن

علائم ممکن است در طول زمان تغییر کند و از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. درد، تورم، قرمزی، تغییرات قابل توجه در دما و حساسیت مفرط (مخصوصاً به سرما و لمس) معمولاً در ابتدا رخ می دهد.

با گذشت زمان، اندام آسیب دیده می تواند سرد و رنگ پریده شود. ممکن است دچار تغییرات پوستی و ناخن و همچنین اسپاسم عضلانی و سفت شدن آن شود. هنگامی که این تغییرات رخ می دهد، این وضعیت اغلب غیر قابل برگشت است.

 

CRPS گاهی اوقات ممکن است از منبع خود به سایر نقاط بدن مانند اندام مقابل گسترش یابد.

 

در برخی افراد، علائم و نشانه های CRPS خود به خود از بین می روند. در برخی دیگر، علائم و نشانه ها ممکن است برای ماه ها تا سال ها باقی بماند. درمان زمانی که در اوایل دوره بیماری شروع شود احتمالاً مؤثرترین خواهد بود.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر درد مداوم و شدیدی را تجربه می‌کنید که بر اندام تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود لمس یا حرکت آن اندام غیرقابل تحمل به نظر برسد، برای تعیین علت به پزشک مراجعه کنید. درمان زودهنگام CRPS مهم است .

 

 

علل

علت CRPS به طور کامل شناخته نشده است. تصور می شود که این بیماری در اثر آسیب یا ناهنجاری سیستم عصبی محیطی و مرکزی ایجاد می شود. CRPS معمولاً در نتیجه تروما یا آسیب رخ می دهد.

CRPS در دو نوع، با علائم و نشانه های مشابه، اما علل متفاوت رخ می دهد:

 

• نوع 1. همچنین به عنوان دیستروفی سمپاتیک رفلکسی (RSD) شناخته می شود، این نوع پس از یک بیماری یا آسیبی که مستقیماً به اعصاب اندام آسیب دیده آسیب نمی رساند رخ می دهد. حدود 90 درصد از افراد مبتلا، CRPS  نوع 1 دارند.
• نوع 2. زمانی که به عنوان causalgia شناخته می شود، این نوع علائمی مشابه علائم نوع 1 دارد. اما نوع 2 CRPS پس از یک آسیب عصبی مشخص رخ می دهد.

بسیاری از موارد CRPS پس از ضربه شدید به بازو یا پا رخ می دهد. این می تواند شامل آسیب له شدن یا شکستگی باشد.

سایر آسیب های بزرگ و جزئی - مانند جراحی، حملات قلبی، عفونت ها و حتی رگ به رگ شدن مچ پا - نیز می توانند منجر به CRPS شوند .

به خوبی درک نشده است که چرا این آسیب ها می توانند CRPS را تحریک کنند. همه کسانی که چنین آسیبی دارند، به توسعه CRPS ادامه نمی دهند . ممکن است به دلیل تعامل ناکارآمد بین سیستم عصبی مرکزی و محیطی و پاسخ های التهابی نامناسب باشد.

 

عوارض

اگر CRPS به موقع تشخیص داده و درمان نشود، بیماری ممکن است به علائم و نشانه های ناتوان کننده تر پیشرفت کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تحلیل بافت (آتروفی). اگر به دلیل درد یا سفتی از حرکت دادن دست یا پا خودداری کنید یا دچار مشکل شوید، پوست، استخوان ها و عضلات ممکن است شروع به تحلیل رفتن و ضعیف شدن کنند.
• سفت شدن عضلات (انقباض). همچنین ممکن است سفت شدن عضلات خود را تجربه کنید. این ممکن است منجر به شرایطی شود که در آن دست و انگشتان یا پا و انگشتان پا در یک موقعیت ثابت منقبض می شوند.
•  

جلوگیری

این مراحل ممکن است در کاهش خطر ابتلا به CRPS کمک کند:

 

• مصرف ویتامین C بعد از شکستگی مچ دست. مطالعات نشان داده است افرادی که پس از شکستگی مچ دست، دوز بالایی از ویتامین C مصرف می‌کنند ، در مقایسه با افرادی که ویتامین C مصرف نمی‌کنند، در معرض خطر کمتری برای CRPS هستند.
• تحرک اولیه بعد از سکته مغزی. برخی تحقیقات نشان می دهد که افرادی که بلافاصله پس از سکته مغزی (تحرک اولیه) از رختخواب بلند می شوند و راه می روند، خطر ابتلا به CRPS را کاهش می دهند .

 

مطالب مرتبط