بیماری مزمن کلیه که نارسایی مزمن کلیه نیز نامیده می شود، از دست دادن تدریجی عملکرد کلیه را توصیف می کند. کلیه‌ها مواد زائد و مایعات اضافی خون را فیلتر می‌کنند و سپس از طریق ادرار دفع می‌شوند. هنگامی که بیماری مزمن کلیه به مرحله پیشرفته می رسد، سطوح خطرناکی از مایعات، الکترولیت ها و مواد زائد در بدن تجمع می یابد.

در مراحل اولیه بیماری مزمن کلیه، ممکن است علائم و نشانه های کمی داشته باشید. بیماری مزمن کلیوی ممکن است تا زمانی که عملکرد کلیه به طور قابل توجهی مختل نشود، آشکار نشود.

درمان بیماری مزمن کلیه بر کاهش سرعت پیشرفت آسیب کلیوی متمرکز است، معمولاً با کنترل علت زمینه ای. بیماری مزمن کلیه می تواند به نارسایی کلیه در مرحله نهایی پیشرفت کند که بدون فیلتر مصنوعی (دیالیز) یا پیوند کلیه کشنده است.

 

علائم

اگر آسیب کلیه به کندی پیشرفت کند، علائم و نشانه های بیماری مزمن کلیوی به مرور زمان ایجاد می شود. علائم و نشانه های بیماری کلیوی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• حالت تهوع
• استفراغ
• از دست دادن اشتها
• خستگی و ضعف
• مشکلات خواب
• تغییرات در میزان ادرار
• کاهش تیزبینی ذهنی
• انقباضات و گرفتگی ها
• تورم پا و مچ پا
• خارش مداوم
• درد قفسه سینه، اگر مایع در اطراف دیواره قلب جمع شود
• تنگی نفس، اگر مایع در ریه ها جمع شود
• فشار خون بالا که کنترل آن مشکل است

علائم و نشانه‌های بیماری کلیوی اغلب غیراختصاصی هستند، به این معنی که می‌توانند توسط سایر بیماری‌ها نیز ایجاد شوند. از آنجایی که کلیه ها بسیار سازگار هستند و قادر به جبران عملکرد از دست رفته هستند، علائم و نشانه ها ممکن است تا زمانی که آسیب جبران ناپذیر رخ ندهد ظاهر نشوند.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت داشتن هر گونه علامت یا علائم بیماری کلیوی، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

اگر شرایط پزشکی دارید که خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می دهد، احتمالاً پزشک فشار خون و عملکرد کلیه را با آزمایش ادرار و خون در طول بازدیدهای منظم مطب کنترل می کند. از پزشک خود بپرسید که آیا این آزمایشات برای شما ضروری است یا خیر.

 

علل

بیماری مزمن کلیوی زمانی رخ می دهد که یک بیماری یا شرایط، عملکرد کلیه را مختل کند و باعث بدتر شدن آسیب کلیه در طی چندین ماه یا سال شود.

 

 

بیماری ها و شرایطی که باعث بیماری مزمن کلیه می شوند عبارتند از:

• دیابت نوع 1 یا نوع 2
• فشار خون بالا
• گلومرولونفریت(gloe-mer-u-low-nuh-FRY-tis)، التهاب واحدهای فیلتر کننده کلیه (گلومرول)
• نفریت بینابینی (in-tur-STISH-ul nuh-FRY-tis)، التهاب لوله های کلیه و ساختارهای اطراف آن
• بیماری کلیه پلی‌کیستیک
• انسداد طولانی مدت مجاری ادراری، ناشی از بیماری هایی مانند بزرگی پروستات، سنگ کلیه و برخی سرطان ها
• ریفلاکس مجرای ادراری (ves-ih-koe-yoo-REE-tur-ul)، وضعیتی که باعث برگشت ادرار به کلیه ها می شود.
• عفونت مکرر کلیه که پیلونفریت نیز نامیده می شود (pie-uh-low-nuh-FRY-tis)
•  

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیه را افزایش دهند عبارتند از:

 

• دیابت
• فشار خون بالا
• بیماری های قلبی و عروقی
• سیگار کشیدن
• چاقی
• سابقه خانوادگی بیماری کلیوی
• ساختار غیر طبیعی کلیه
• سن بالاتر
•  

عوارض

بیماری مزمن کلیه می تواند تقریباً هر قسمت از بدن را تحت تأثیر قرار دهد. عوارض بالقوه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احتباس مایعات، که می‌تواند منجر به تورم در دست‌ها و پاها، فشار خون بالا یا مایع در ریه‌ها شود (ادم ریوی)
• افزایش ناگهانی سطح پتاسیم در خون (هیپرکالمی)، که می تواند عملکرد قلب را مختل کند و ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.
• بیماری های قلبی و عروقی 
• استخوان های ضعیف و افزایش خطر شکستگی استخوان
• کم خونی
• کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ یا کاهش باروری
• آسیب به سیستم عصبی مرکزی، که می تواند باعث مشکل در تمرکز، تغییرات شخصیتی یا تشنج شود
• کاهش پاسخ ایمنی، که فرد را در برابر عفونت آسیب پذیرتر می کند
• پریکاردیت، التهاب غشای کیسه مانندی که قلب را می پوشاند (پریکارد)
• عوارض بارداری که خطراتی برای مادر و جنین در حال رشد دارد
• آسیب غیر قابل برگشت به کلیه ها (مرحله پایانی بیماری کلیه) که در نهایت برای زنده ماندن نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد.
•  

جلوگیری

برای کاهش خطر ابتلا به بیماری کلیوی:

 

• دستورالعمل های مربوط به داروهای بدون نسخه را دنبال کنید. هنگام استفاده از مسکن‌های بدون نسخه، مانند آسپرین، ایبوپروفن (ادویل، موترین IB و...) و استامینوفن (تیلنول و...)، دستورالعمل‌های روی بسته را دنبال کنید. مصرف بیش از حد مسکن‌ها می‌تواند منجر به آسیب کلیه شود و به طور کلی در صورت ابتلا به بیماری کلیوی باید از مصرف آن اجتناب کرد. از پزشک خود بپرسید که آیا این داروها برای شما بی خطر هستند یا خیر.
• وزن سالم را حفظ کنید. اگر وزن مناسبی دارید، برای حفظ آن با فعالیت بدنی بیشتر روزهای هفته تلاش کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، با پزشک خود در مورد استراتژی های کاهش وزن سالم صحبت کنید. اغلب این شامل افزایش فعالیت بدنی روزانه و کاهش کالری است.
• سیگار نکشید. سیگار کشیدن می تواند به کلیه ها آسیب برساند و آسیب کلیوی موجود را بدتر کند. اگر سیگاری هستید، با پزشک خود در مورد راهکارهای ترک سیگار صحبت کنید. گروه های حمایتی، مشاوره و داروها همگی می توانند کمک کنند تا این کار را متوقف کنید.
• شرایط بیماری را با کمک پزشک خود مدیریت کنید. اگر بیماری یا شرایطی دارید که خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می دهد، با پزشک خود برای کنترل آنها همکاری کنید. از پزشک خود در مورد آزمایشات برای بررسی علائم آسیب کلیه بپرسید.
•