پزشک در ابتدا یک تاریخچه پزشکی دقیق می گیرد و ممکن است در مورد رشد اخیر سؤالاتی بپرسد. در طول معاینه فیزیکی، ممکن است از کودکتان بخواهد بایستد و سپس از کمر به سمت جلو خم شود، با بازوهای آویزان آزادانه، تا ببیند آیا یک طرف قفسه سینه برجسته‌تر از طرف دیگر است یا خیر.

پزشک ممکن است یک معاینه عصبی برای بررسی موارد زیر انجام دهد:

• ضعف عضلانی
• بی حسی
• رفلکس های غیر طبیعی

تست های تصویربرداری

اشعه ایکس ساده می تواند تشخیص اسکولیوز را تایید کرده و شدت انحنای ستون فقرات را آشکار کند. قرار گرفتن مکرر در معرض تشعشع می تواند به یک نگرانی تبدیل شود، زیرا در طول سال ها چندین مرتبه در معرض اشعه ایکس گرفته می شود تا مشخص شود که آیا منحنی در حال بدتر شدن است یا خیر.

برای کاهش این خطر، پزشک ممکن است یک سیستم تصویربرداری را پیشنهاد کند که از دوزهای کمتری از تابش برای ایجاد یک مدل سه بعدی از ستون فقرات استفاده می کند. با این حال، این سیستم در همه مراکز درمانی قابل ارائه نیست. سونوگرافی گزینه دیگری است، اگرچه می تواند در تعیین شدت منحنی اسکولیوز دقت کمتری داشته باشد.

اگر پزشک مشکوک باشد که یک بیماری زمینه‌ای - مانند ناهنجاری نخاعی - باعث ایجاد اسکولیوز می‌شود، ممکن است تصویربرداری رزوانس مغناطیسی (MRI) توصیه شود.

رفتار

درمان های اسکولیوز بسته به شدت انحنا متفاوت است. کودکانی که انحنای بسیار خفیفی دارند معمولاً به هیچ درمانی نیاز ندارند، اگرچه ممکن است نیاز به معاینات منظم داشته باشند تا ببینند که آیا منحنی با رشد آنها بدتر می شود یا خیر.

اگر انحنای ستون فقرات متوسط ​​یا شدید باشد ممکن است به بریس یا جراحی نیاز باشد. عواملی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از:

• بلوغ. اگر رشد استخوان های کودک متوقف شده باشد، خطر پیشرفت منحنی کم است. این همچنین به این معنی است که بریس‌ها بیشترین تأثیر را در کودکانی که استخوان‌هایشان هنوز در حال رشد است دارند. بلوغ استخوان را می توان با اشعه ایکس دست بررسی کرد.
• شدت منحنی. منحنی های بزرگتر به مرور زمان بدتر می شوند.
• جنسیت. خطر پیشرفت در دختران بسیار بیشتر از پسران است.

بریس ها

اگر استخوان‌های کودک هنوز در حال رشد هستند و او اسکولیوز متوسط ​​دارد، ممکن است پزشک استفاده از بریس را توصیه کند. استفاده از بریس باعث درمان اسکولیوز یا معکوس شدن انحنا نمی شود، اما معمولاً از بدتر شدن انحنا جلوگیری می کند.

رایج ترین نوع بریس از پلاستیک ساخته شده است و به گونه ای طراحی شده است که با بدن مطابقت داشته باشد. این بریس زیر لباس تقریباً نامرئی است، زیرا زیر بازوها و اطراف قفسه سینه، کمر و باسن قرار می گیرد.

اکثر بریس ها بین 13 تا 16 ساعت در روز استفاده می شوند. اثربخشی بریس با تعداد ساعاتی که در روز استفاده می شود افزایش می یابد. کودکانی که از بریس استفاده می کنند معمولاً می‌توانند در بیشتر فعالیت ها شرکت کنند و محدودیت های کمی دارند. در صورت لزوم، بچه ها می توانند بریس را برای شرکت در ورزش یا سایر فعالیت های بدنی بردارند.

بریس ها زمانی که تغییر بیشتری در ارتفاع ایجاد نشود، متوقف می شوند. به طور متوسط، دختران در 14 سالگی و پسران در 16 سالگی رشد خود را کامل می کنند، اما این میزان در افراد مختلف بسیار متفاوت است.

عمل جراحي

اسکولیوز شدید معمولاً با گذشت زمان پیشرفت می‌کند، بنابراین پزشک ممکن است جراحی اسکولیوز را برای کمک به صاف کردن انحنا و جلوگیری از بدتر شدن آن پیشنهاد دهد.

گزینه های جراحی عبارتند از:

• همجوشی ستون فقرات. در این روش، جراحان دو یا چند استخوان در ستون فقرات (مهره ها) را به یکدیگر متصل می کنند تا نتوانند به طور مستقل حرکت کنند. تکه های استخوان یا موادی شبیه استخوان بین مهره ها قرار می گیرد. میله‌های فلزی، قلاب‌ها، پیچ‌ها یا سیم‌ها معمولاً آن قسمت از ستون فقرات را صاف و ثابت نگه می‌دارند در حالی که مواد استخوانی قدیمی و جدید با هم ترکیب می‌شوند.
• میله انبساط. اگر اسکولیوز در سنین جوانی به سرعت در حال پیشرفت باشد، جراحان می توانند یک یا دو میله قابل انبساط را در امتداد ستون فقرات بچسبانند که طول آن با رشد کودک تنظیم شود. میله ها هر 3 تا 6 ماه یا با جراحی یا در کلینیک با استفاده از کنترل از راه دور بلند می شوند.
• اتصال بدن مهره ها این روش را می توان از طریق برش های کوچک انجام داد. پیچ‌ها در امتداد لبه بیرونی منحنی غیرطبیعی ستون فقرات قرار می‌گیرند و یک طناب محکم و انعطاف‌پذیر از میان پیچ‌ها عبور می‌کند. وقتی طناب سفت می شود، ستون فقرات صاف می شود. همانطور که کودک رشد می کند، ستون فقرات ممکن است حتی بیشتر صاف شود.
• عوارض جراحی ستون فقرات ممکن است شامل خونریزی، عفونت یا آسیب عصبی باشد.

هیچ فعالیت خاصی برای ایجاد یا اصلاح اسکولیوز شناخته شده نیست. به طور کلی، افراد مبتلا به اسکولیوز هیچ محدودیتی در مورد بلند کردن یا فعالیت ندارند. ورزش عمومی یا شرکت در ورزش ممکن است به بهبود سلامت و تندرستی کلی کمک کند.

طب جایگزین

مطالعات نشان می دهد که درمان های زیر برای اسکولیوز کمکی به اصلاح انحنا نمی کند:

• دستکاری کایروپراکتیک
• بریس های نرم
• تحریک الکتریکی عضلات
• مکمل های غذایی

مقابله و حمایت

مقابله با اسکولیوز برای یک فرد جوان در مرحله پیچیده زندگی می تواند دشوار باشد. نوجوانان با تغییرات فیزیکی و چالش های عاطفی و اجتماعی بمباران می شوند. با اضافه شدن تشخیص اسکولیوز، نوجوانان ممکن است احساس خشم، ناامنی و ترس کنند.

یک گروه همسالان قوی و حمایت کننده می تواند تأثیر قابل توجهی در پذیرش کودک یا نوجوان از اسکولیوز، بریس یا درمان جراحی داشته باشد. فرزندتان را تشویق کنید تا با دوستانش صحبت کند و از آنها حمایت کند.

پیوستن به یک گروه حمایتی برای والدین و کودکان مبتلا به اسکولیوز را در نظر بگیرید. اعضای گروه پشتیبانی می توانند مشاوره ارائه دهند، تجربیات زندگی واقعی را منتقل کنند و کمک کنند با دیگرانی که با چالش های مشابه روبرو هستند ارتباط برقرار کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

پزشک کودک ممکن است در یک ویزیت معمولی از کودک، اسکولیوز را بررسی کند. بسیاری از مدارس نیز برنامه های غربالگری برای اسکولیوز دارند. معاینات فیزیکی قبل از شرکت در ورزش اغلب اسکولیوز را تشخیص می دهد. اگر به شما اطلاع داده شد که فرزندتان ممکن است اسکولیوز داشته باشد، برای تایید این وضعیت به پزشک مراجعه کنید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی بنویسید که شامل موارد زیر باشد:

• توضیحات مفصلی از علائم و نشانه های کودک، در صورت وجود
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که فرزند شما در گذشته داشته است
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که در خانواده وجود دارد
• سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:

• اولین بار چه زمانی متوجه این مشکل در فرزندتان شدید؟
• آیا برای کودک درد ایجاد می کند؟
• آیا کودک مشکلات تنفسی دارد؟
• آیا کسی در خانواده برای اسکولیز درمان شده است؟
• آیا فرزند شما در شش ماه گذشته به سرعت رشد کرده است؟
• آیا کودک شما شروع به قاعدگی کرده است؟ چه مدت؟