تومورهای ستون فقرات گاهی اوقات ممکن است نادیده گرفته شود زیرا شایع نیستند و علائم آنها شبیه علائم بیماری های رایج تر است. به همین دلیل، بسیار مهم است که پزشک، سابقه پزشکی کامل را بداند و معاینات فیزیکی و عصبی عمومی را انجام دهد.

اگر پزشک مشکوک به تومور ستون فقرات باشد، این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص و تعیین دقیق محل تومور کمک کنند:

 

• تصویربرداری رزوانس مغناطیسی ستون فقرات (MRI). MRI از یک میدان مغناطیسی  قدرتمند و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق از ستون فقرات، نخاع و اعصاب استفاده می کند. MRI معمولاً آزمایشی برای تشخیص تومورهای نخاع و بافت های اطراف آن است. یک ماده حاجب که به برجسته کردن بافت‌ها و ساختارهای خاص کمک می‌کند ممکن است در طول آزمایش به ورید دست یا ساعد تزریق شود.

  برخی از افراد ممکن است در داخل اسکنر ام آر آی احساس نفس تنگی داشته باشند یا صدای کوبش بلندی را که باعث ناراحتی می شود بشنوند. اما معمولاً برای رفع نویز به بیمار گوش گیر می‌دهند و برخی از اسکنرها مجهز به تلویزیون یا هدفون هستند. اگر خیلی مضطرب هستید، در مورد یک آرام بخش خفیف بپرسید تا به آرامش شما کمک کند. در شرایط خاص، ممکن است یک بیهوشی عمومی لازم باشد.

•  

• توموگرافی کامپیوتری (CT). این آزمایش از یک پرتو باریک تابش برای تولید تصاویر دقیق از ستون فقرات استفاده می کند. گاهی اوقات آن را با یک رنگ کنتراست تزریقی ترکیب می‌کنند تا تغییرات غیرطبیعی در کانال نخاعی یا نخاع راحت‌تر دیده شود. سی تی اسکن به ندرت برای کمک به تشخیص تومورهای ستون فقرات استفاده می شود.
• بیوپسی. تنها راه برای تعیین نوع دقیق تومور ستون فقرات، بررسی یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) در زیر میکروسکوپ است. نتایج بیوپسی به تعیین گزینه های درمانی کمک می کند.
•  
• سی تی اسکن
• ام آر آی
• بیوپسی سوزنی
•  

رفتار

در حالت ایده آل، هدف از درمان تومور نخاعی، از بین بردن کامل تومور است، اما این هدف ممکن است با خطر آسیب دائمی به نخاع و اعصاب اطراف آن همراه باشد. پزشکان همچنین باید سن و سلامت کلی را در نظر بگیرند. نوع تومور و اینکه آیا از ساختارهای ستون فقرات یا کانال نخاعی ناشی می‌شود یا از نقاط دیگر بدن به ستون فقرات سرایت کرده است نیز باید در تعیین برنامه درمانی در نظر گرفته شود.

 

 

گزینه های درمانی برای اکثر تومورهای ستون فقرات عبارتند از:

 

• نظارت. برخی از تومورهای ستون فقرات ممکن است قبل از ایجاد علائم کشف شوند، اغلب زمانی که برای بیماری دیگری مورد ارزیابی قرار می گیرید. اگر تومورهای کوچک رشد نمی کنند یا به بافت های اطراف فشار نمی آورند، نطارت دقیق آنها ممکن است تمام چیزی باشد که لازم است.

  در طول مشاهده، پزشک احتمالاً اسکن دوره ای سی تی یا ام آر آی را در یک فاصله زمانی مناسب برای نظارت بر تومور توصیه می کند.

• عمل جراحي. این اغلب درمان انتخابی برای تومورهایی است که می توانند با خطر قابل قبول آسیب نخاع یا آسیب عصبی برداشته شوند.

  تکنیک‌ها و ابزارهای جدیدتر به جراحان مغز و اعصاب اجازه می‌دهند به تومورهایی برسند که زمانی غیرقابل دسترس تلقی می‌شدند. میکروسکوپ های پرقدرت مورد استفاده در میکروسرجری تشخیص تومور از بافت سالم را آسان تر می کند.

  پزشکان همچنین می توانند عملکرد بافت نخاعی و سایر اعصاب مهم را در طول جراحی تحت نظر داشته باشند، بنابراین احتمال آسیب رساندن به آنها را به حداقل می رساند. در برخی موارد، امواج صوتی با فرکانس بسیار بالا ممکن است در طول جراحی برای شکستن تومورها و برداشتن قطعات مورد استفاده قرار گیرد.

  اما حتی با آخرین پیشرفت های تکنولوژیکی در جراحی، نمی توان همه تومورها را به طور کامل حذف کرد. هنگامی که تومور نمی تواند به طور کامل برداشته شود، جراحی ممکن است با پرتودرمانی یا شیمی درمانی یا هر دو انجام شود.

  بهبودی پس از جراحی ستون فقرات بسته به روش ممکن است هفته ها یا بیشتر طول بکشد. ممکن است از دست دادن موقت حس یا سایر عوارض، از جمله خونریزی و آسیب به بافت عصبی را تجربه کنید.

•  

• پرتو درمانی. پرتو درمانی ممکن است برای از بین بردن بقایای تومورهایی که پس از جراحی باقی می مانند، برای درمان تومورهای غیرقابل عمل یا برای درمان آن دسته از تومورهایی که جراحی در آنها بسیار خطرناک است، استفاده شود.

  داروها ممکن است به کاهش برخی از عوارض جانبی اشعه مانند تهوع و استفراغ کمک کنند.

  گاهی اوقات، پرتودرمانی ممکن است برای کمک به، به حداقل رساندن مقدار بافت آسیب دیده و موثرتر کردن درمان تنظیم شود. تغییرات ممکن است از تغییر ساده دوز پرتو تا استفاده از تکنیک های پیچیده مانند پرتودرمانی منسجم سه بعدی باشد.

• شیمی درمانی. شیمی درمانی یک درمان استاندارد برای بسیاری از انواع سرطان است که از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. پزشک می تواند تعیین کند که آیا شیمی درمانی ممکن است  مفید باشد، چه به تنهایی یا همراه با پرتودرمانی.

  عوارض جانبی ممکن است شامل خستگی، حالت تهوع، استفراغ، افزایش خطر عفونت و ریزش مو باشد.

• داروهای دیگر. از آنجایی که جراحی و پرتودرمانی و همچنین خود تومورها می‌توانند باعث التهاب در داخل نخاع شوند، پزشکان گاهی اوقات کورتیکواستروئیدها را برای کاهش تورم تجویز می‌کنند، چه پس از جراحی یا در طول پرتودرمانی.

  اگرچه کورتیکواستروئیدها التهاب را کاهش می دهند، اما معمولاً فقط برای دوره های کوتاه استفاده می شوند تا از عوارض جانبی جدی مانند ضعف عضلانی، پوکی استخوان، فشار خون بالا، دیابت و افزایش حساسیت و عفونت جلوگیری شود.

•  

• طب جایگزین

• اگرچه هیچ داروی جایگزینی برای درمان سرطان وجود ندارد، برخی از درمان‌های مکمل یا جایگزین ممکن است به کاهش برخی از علائم کمک کنند.

• یکی از این درمان ها طب سوزنی است. در طول درمان طب سوزنی، پزشک سوزن های ریزی را در نقاط دقیق وارد پوست می کند. تحقیقات نشان می دهد که طب سوزنی ممکن است در تسکین حالت تهوع و استفراغ مفید باشد. طب سوزنی همچنین ممکن است به تسکین انواع خاصی از درد در افراد مبتلا به سرطان کمک کند. 

• حتماً در مورد خطرات و مزایای درمان مکمل یا جایگزینی که قصد امتحان آن را دارید با پزشک خود صحبت کنید. برخی از درمان‌ها، مانند داروهای گیاهی، می‌توانند با داروهایی که مصرف می‌کنید تداخل ایجاد کنند.

•  

مقابله و حمایت

 

 

دانستن اینکه یک تومور ستون فقرات دارید می تواند طاقت فرسا باشد. اما می توانید پس از تشخیص اقدامات لازم را برای مقابله با آن انجام دهید.

 

 تلاش کنید برای:

 

تمام آنچه می توانید در مورد تومور نخاعی خاص خود بیابید. سوالات خود را یادداشت کنید و آنها را در قرار ملاقات خود بیاورید. همانطور که پزشک به سوالات پاسخ می دهد، یادداشت برداری کنید یا از یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود بخواهید که برای یادداشت برداری همراه شود.

 

هر چه شما و خانواده تان بیشتر درباره مراقبت خود بدانید و درک کنید، وقتی زمان تصمیم گیری برای درمان فرا می رسد، اعتماد به نفس بیشتری خواهید داشت.

 

• دریافت پشتیبانی. فردی را پیدا کنید که بتوانید احساسات و نگرانی های خود را با او در میان بگذارید. ممکن است یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده داشته باشید که شنونده خوبی باشد. یا با یک روحانی یا مشاور صحبت کنید.

  سایر افراد مبتلا به تومورهای ستون فقرات ممکن است بتوانند بینش های منحصر به فردی ارائه دهند. 

• مراقب خودتان باشید. تا حد امکان یک رژیم غذایی سالم و غنی از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل انتخاب کنید. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید چه زمانی می توانید دوباره ورزش کنید. به اندازه کافی بخوابید تا احساس آرامش کنید.

• با صرف زمان برای فعالیت های آرامش بخش، مانند گوش دادن به موسیقی یا نوشتن در یک مجله، استرس را در زندگی خود کاهش دهید.

•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائم و نشانه‌هایی دارید که در تومورهای ستون فقرات مشترک هستند - مانند کمردرد مداوم و غیرقابل توضیح، ضعف یا بی‌حسی در پاها، یا تغییرات در عملکرد روده یا مثانه، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

پس از معاینه پزشک، ممکن است به دکتری معرفی شوید که برای تشخیص و درمان سرطان (انکولوژیست)، بیماری های مغز و نخاع (متخصص مغز و اعصاب، جراح مغز و اعصاب یا جراح ستون فقرات)، یا اختلالات استخوانی (جراح ارتوپد) آموزش دیده است.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک داشته باشید.

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

• علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان آن را یادداشت کنید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود را فهرست کنید، از جمله تمام شرایطی که دارید و نام داروهای تجویزی و بدون نسخه ای که مصرف می کنید.
• به هر گونه سابقه خانوادگی تومورهای مغزی یا ستون فقرات، به ویژه در یکی از بستگان درجه یک، مانند والدین یا خواهر و برادر توجه کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می‌شود، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  
• سوالاتی که در نوبت اولیه باید از پزشک بپرسید عبارتند از:
• چه چیزی ممکن است باعث علائم من شود؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟
• برای گام های بعدی در تعیین تشخیص و درمان من چه توصیه ای می کنید؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
•  

سوالاتی که باید از متخصص سرطان یا مغز و اعصاب بپرسید عبارتند از:

 

• آیا من تومور ستون فقرات دارم؟
• چه نوع توموری دارم؟
• تومور در طول زمان چگونه رشد خواهد کرد؟
• چه عواقبی ممکن است داشته باشد؟
• اهداف درمان من چیست؟
• آیا من کاندید عمل جراحی هستم؟ خطرات چیست؟
• آیا من کاندید پرتودرمانی هستم؟ خطرات چیست؟
• آیا شیمی درمانی نقشی دارد؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• اگر اولین درمان موفقیت آمیز نبود، در مرحله بعد چه تلاشی خواهیم کرد؟
• چشم انداز بلند مدت برای وضعیت من چیست؟
• آیا به نظر دوم نیاز دارم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سؤالات اضافی که ممکن است در طول قرار ملاقاتتان پیش بیاید، درنگ نکنید.

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. فکر کردن در مورد پاسخ های خود از قبل می تواند کمک کند تا از قرار خود نهایت استفاده را ببرید. دکتری که شما را برای یک تومور احتمالی ستون فقرات ویزیت می کند ممکن است بپرسد:

 

• علائم شما چیست؟
• اولین بار چه زمانی متوجه این علائم شدید؟
• آیا علائم با گذشت زمان بدتر شده است؟
• اگر درد دارید، به نظر می رسد درد از کجا شروع می شود؟
• آیا درد به سایر قسمت های بدن سرایت می کند؟
• آیا در فعالیت هایی شرکت کرده اید که ممکن است درد را توضیح دهد، مانند یک ورزش جدید یا طولانی مدت باغبانی؟
• آیا ضعف یا بی حسی در پاهای خود تجربه کرده اید؟
• آیا در راه رفتن مشکل داشته اید؟
• آیا در عملکرد مثانه یا روده مشکلی داشته اید؟
• آیا تشخیص بیماری دیگری برای شما داده شده است؟
• آیا در حال حاضر از داروهای بدون نسخه یا نسخه ای استفاده می کنید؟
• آیا سابقه خانوادگی تومورهای غیرسرطانی یا سرطانی ستون فقرات دارید؟
•