آنسفالیت

آنسفالیت (en-sef-uh-LIE-tis) التهاب مغز است. دلایل مختلفی وجود دارد، اما شایع ترین آن عفونت ویروسی است.

انسفالیت اغلب فقط علائم و نشانه های خفیف شبیه آنفولانزا ایجاد می کند - مانند تب یا سردرد - یا اصلاً هیچ علامتی ندارد. گاهی اوقات علائم شبیه آنفولانزا شدیدتر است. انسفالیت همچنین می‌تواند باعث اختلال در تفکر، تشنج یا مشکلات حرکتی یا حواس مانند بینایی یا شنوایی شود.

در برخی موارد، آنسفالیت می تواند تهدید کننده زندگی باشد. تشخیص و درمان به موقع مهم است زیرا پیش بینی چگونگی تأثیر آنسفالیت بر هر فرد دشوار است.

علائم

اکثر افراد مبتلا به آنسفال ویروسی علائم خفیفی شبیه آنفولانزا دارند، مانند:

سردرد
تب
درد در درمان یا مفاصل
خستگی یا ضعف

گاهی اوقات علائم و نشانه ها شدیدتر هستند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:

گیجی، بی قراری یا توهم
تشنج
از دست دادن حس یا فلج در نواحی خاص از صورت یا بدن
ضعف عضلانی
مشکلات گفتاری یا شنوایی
از دست دادن هوشیاری (از جمله کما)

در نوزادان و کودکان خردسال، علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

برآمدگی در نقاط نرم (فونتانل) جمجمه نوزاد
تهوع و استفراغ
سفتی بدن
تغذیه ضعیف یا بیدار نشدن برای تغذیه
تحریک پذیری

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم شدیدتر مرتبط با آنسفالیت را تجربه کردید، فوراً مراقبت کنید. سردرد شدید، تب و تغییر هوشیاری نیاز به مراقبت فوری دارد.

نوزادان و کودکان خردسال با هر گونه علائم یا نشانه های آنسفالیت باید تحت مراقبت های فوری قرار گیرند.

علل

علت دقیق آنسفالیت اغلب ناشناخته است. با این حال، هنگامی که یک علت شناخته شده است، شایع ترین عفونت ویروسی است. عفونت های باکتریایی و شرایط التهابی غیر عفونی نیز می توانند باعث انسفالیت شوند.

دو نوع اصلی آنسفالیت وجود دارد:

آنسفالیت اولیه این وضعیت زمانی رخ می دهد که یک ویروس یا عامل مستقیماً مغز را آلوده کند. ممکن است در یک منطقه خاص باشد یا ممکن است که از یک بیماری قبلی غیر فعال باشد.
آنسفالیت ثانویه این وضعیت ناشی از واکنش سیستم ایمنی معیوب به عفونت در سایر نقاط بدن است. سیستم ایمنی بدن به جای اینکه فقط به سلول های عامل عفونت حمله کند، به اشتباه به سلول های سالم مغز نیز حمله می کند. آنسفالیت ثانویه که به عنوان آنسفالیت پس از عفونی نیز شناخته می شود، اغلب دو تا سه هفته پس از عفونت اولیه رخ می دهد.

علل شایع ویروسی

عواملی که می توانند باعث ایجاد ویروس انسفالیت شوند عبارتند از:

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV). هر دو HSV نوع 1 - همراه با تبخال و تاول های تب در اطراف دهان - و HSV نوع 2 - مرتبط با تبخال تناسلی - می توانند باعث انسفالیت شوند. انسفالیت ناشی از HSV نوع 1 نادر است اما می تواند منجر به آسیب قابل توجه مغز یا مرگ شود.
سایر ویروس های تبخال اینها شامل ویروس اپشتین بار است که معمولاً باعث مونونوکلئوز عفونی می شود و ویروس واریسلا زوستر که معمولاً باعث آبله مرغان و زونا می شود.
انتروویروس ها این ویروس ها شامل ویروس فلج اطفال و ویروس کوکساکی هستند که معمولاً باعث بیماری با علائمی شبیه آنفولانزا، التهاب چشم و درد شکم می شوند.
ویروس های انتقال از پشه علائم ممکن است در عرض چند روز تا چند هفته پس از قرار گرفتن در معرض یک ویروس منتقل شود.
از طریق کنه ویروس Powassan توسط کنه ها حمل می شود و باعث ایجاد آنسفالیت می شود. علائم معمولاً حدود یک هفته پس از گزش یک کنه عفونی ظاهر می شود.
ویروس هاری با ویروس هاری که معمولاً از طریق نیش حیوان آلوده منتقل می شود، پس از بروز علائم باعث بروز سریع آنسفالیت می شود. هاری یک علت نادر آنسفالیت است.
عفونت های دوران کودکی بیماری های رایج دوران کودکی - مانند سرخک (سرخچه)، اوریون و سرخک آلمانی (سرخچه) - از علل نسبتاً شایع آنسفالیت ثانویه بودند. این دلایل در حال حاضر به دلیل وجود واکسن برای این بیماری نادر است.

عوامل خطر

هر کس ممکن است به آنسفالیت مبتلا شود. عواملی که ممکن است خطر را افزایش دهند عبارتند از:

سن. برخی از انواع آنسفالیت در گروه های سنی خاص شایع تر یا شدیدتر هستند. به طور کلی، کودکان خردسال و افراد مسن در معرض خطر بیشتر انواع آنسفالیت های ویروسی هستند.
سیستم ایمنی ضعیف شده. افرادی که اچ آی وی/ایدز دارند، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند یا افرادی که باعث ضعف سیستم ایمنی می شوند، در معرض خطر ابتلا به انسفالیت هستند.
مناطق جغرافیایی ویروس های منتقله از پشه یا کنه در مناطق جغرافیایی خاص رایج هستند.
فصل سال. بیماری های منتقل شده از طریق پشه و کنه در تابستان شایع تر است.

عوارض

عوارض آنسفالیت بسته به عواملی است مانند:

سن
علت عفونت
بیماری اولیه
زمان شروع بیماری تا درمان

افراد مبتلا به بیماری نسبتاً خفیف معمولاً طی چند هفته بدون درمان بهبود می یابند.

عوارض بیماری شدید

بیماری شدید می تواند به مغز آسیب برساند و احتمالاً به کما یا مرگ منتهی می شود.

سایر عوارض - که شدت آنها بسیار متفاوت است - ممکن است برای ماه ها باقی بماند یا دائمی باشد. این ویژگی می تواند شامل موارد زیر باشد:

خستگی مداوم
ضعف یا عدم تعادل
تغییر شخصیت
مشکلات حافظه
فلج
نقص شنوایی یا بینایی
اختلالات گفتاری

جلوگیری

بهترین راه برای جلوگیری از آنسفالیت ویروس ها، انجام احتیاط برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض ویروس ها است که باعث ایجاد بیماری می شود. سعی کنید:

بهداشت را خوب رعایت کنید. دست ها را به صورت مکرر و کامل با آب و صابون بشویید، به خصوص بعد از استفاده از توالت و قبل و بعد از غذا.
ظروف را به اشتراک نگذارید ظروف غذاخوری و نوشیدنی را به اشتراک نگذارید.
عادات خوب را به فرزندان خود بیاموزید. اطمینان حاصل کنید که بهداشت را رعایت می کنند و از استفاده از ظروف مشترک در خانه و مدرسه خودداری می کنند.
واکسن بزنید واکسن های خود و فرزندانتان را در جریان نگه دارید. قبل از سفر، با پزشک خود در مورد واکسیناسیون های توصیه شده برای مقاصد مختلف صحبت کنید.

محافظت در برابر پشه و کنه

برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض پشه و کنه:

برای محافظت از خود لباس بپوشید. اگر بین غروب و سحر که پشه‌ها بیشترین فعالیت را دارند، و زمانی که در یک منطقه جنگلی با علف‌های بلند و درختچه‌هایی که کنه‌ها شایع‌تر هستند، هستید، پیراهن‌های آستین بلند و شلوار بلند بپوشید.
از ماده دافع پشه استفاده کنید. مواد شیمیایی را می توان هم روی پوست و هم برای لباس استفاده کرد. برای استفاده از ماده دافع به صورت خود، آن را روی دستان خود اسپری کنید و سپس روی صورت خود بمالید. اگر هم از ضدآفتاب و هم از ماده دافعه استفاده می کنید، ابتدا از ضد آفتاب استفاده کنید.
از حشره کش استفاده کنید. سازمان حفاظت از محیط زیست استفاده از محصولات حاوی پرمترین توصیه می کند که حشرات و پشه ها را دفع و از بین می برد. این محصولات را می توان بر روی لباس، چادر و سایر وسایل فضای باز اسپری کرد. پرمترین نباید روی پوست مالیده شود.
از پشه ها دوری کنید. از فعالیت های غیرضروری در مکان هایی که پشه ها در آنها شایع است خودداری کنید. در صورت امکان، از غروب تا سحر، زمانی که بیشتر فعال هستند، در خارج از منزل نباشید.
از شر منابع آب خارج از خانه خلاص شوید. آب راکد را در حیاط خود حذف کنید، جایی که پشه ها می توانند تخم های خود را بگذارند. مشکلات رایج عبارتند از گلدان های گل یا سایر ظروف باغبانی، سقف های صاف، لاستیک های قدیمی و گرفتگی ناودان ها.
به دنبال علائم بیماری ویروسی در فضای باز باشید. اگر متوجه پرندگان یبیمار یا در حال مرگ شدید، مشاهدات خود را به بخش بهداشت گزارش دهید.

محافظت برای کودکان خردسال

استفاده از دافع حشرات در نوزادان کمتر از 2 ماه توصیه نمی شود. در عوض، کالسکه نوزاد را با پشه بند بپوشانید.

برای نوزادان و کودکان بزرگتر، مواد دافع با 10 درصد تا 30 درصد DEET بی خطر در نظر گرفته می شوند. محصولات حاوی DEET و ضد آفتاب برای کودکان توصیه نمی شود زیرا استفاده مجدد - که ممکن است برای ضد آفتاب لازم باشد - کودک را در معرض DEET بیش از حد قرار می دهد.

نکاتی در مورد استفاده از مواد دافع پشه برای کودکان عبارتند از:

همیشه در استفاده از مواد دافع پشه به کودکان کمک کنید.
روی لباس و پوست باز اسپری کنید.
برای جلوگیری از خطر استنشاق ماده دافع، در بیرون از منزل از دافع استفاده کنید.
اسپری دافع را روی دستان خود اسپری کنید و سپس آن را روی صورت کودک خود بمالید. مراقب اطراف چشم و گوش باشید.
از مواد دافع بر روی دست کودکان خردسال که ممکن است دست خود را در دهان خود قرار دهند، استفاده نکنید.
زمانی که به داخل خانه می آید، پوست درمان شده را با آب و صابون بشویید.