تشخیص

آزمایش‌هایی که برای تشخیص SCAD استفاده می‌شوند مشابه آزمایش‌هایی هستند که برای ارزیابی سایر انواع حملات قلبی استفاده می‌شوند.

 

 

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

آنژیوگرافی کرونر

در طول آنژیوگرافی کرونر، پزشکان یک رنگ مخصوص به شریان‌ها تزریق می‌کنند تا در آزمایش‌های تصویربرداری نمایان شوند. برای وارد کردن رنگ به شریان‌ها، پزشکان یک لوله بلند و نازک (کاتتر) را در شریان - معمولاً در پا یا بازو - قرار می‌دهند و لوله‌ها را به شریان‌های قلب می‌کشند.

زمانی که رنگ آزاد می شود، پزشکان از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویری از رگ ها استفاده می کنند. اشعه ایکس ممکن است ناهنجاری هایی را در شریان نشان دهد که به تایید SCAD کمک می کند . آنژیوگرافی کرونری همچنین می تواند نشان دهد که سرخرگ های قلب (شریان های کرونری) غیر طبیعی و پیچ خورده هستند (شریان های پیچ در پیچ).

 

 

سونوگرافی داخل عروقی 

در طول کاتتریزاسیون قلب، ممکن است یک کاتتر تصویربرداری ویژه به شریان منتقل شود تا با استفاده از صدا (اولتراسوند) تصاویر ایجاد کند. این امکان وجود دارد که علاوه بر آنژیوگرافی بیماران کرونر، برای کمک به پزشکان در تایید SCAD و برنامه ریزی درمان انجام شود.

 

 

توموگرافی انسجام نوری

ممکن است یک کاتتر مجهز به نور مخصوص به شریان ها برای ایجاد تصاویر مبتنی بر نور وارد شود. پزشکان ممکن است این آزمایش را پس از آنژیوگرافی عروق کرونر انجام دهند.

 

 

 

این تصاویر ممکن است ناهنجاری‌هایی را در یک سرخرگ نشان دهند که می‌تواند به پزشکان در تأیید تشخیص و جمع‌آوری اطلاعات برای راهنمایی درمان کمک کند.

 

 

 

آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری قلب (CT).

در طول آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری قلب (CT)، روی یک میز در داخل یک دستگاه دونات شکل دراز می کشید. یک لوله اشعه ایکس در داخل دستگاه در اطراف بدن می چرخد ​​و تصاویری از قلب و قفسه سینه جمع آوری می کند که می تواند ناهنجاری هایی را در شریان ها نشان دهد.

سی تی آنژیوگرافی قلب ممکن است علاوه بر آزمایشات دیگر یا به عنوان یک آزمایش پیگیری برای ارزیابی وضعیت پس از SCAD استفاده شود.

 

رفتار

هدف از درمان SCAD بازگرداندن جریان خون به قلب است. گاهی اوقات، درمان به طور طبیعی رخ می دهد. در برخی دیگر، پزشکان ممکن است مجبور شوند با باز کردن شریان با بالون یا استنت، جریان خون را بازیابی کنند. ممکن است از جراحی بای پس نیز استفاده شود.

 

مناسب‌ترین درمان‌ها به وضعیت بیمار بستگی دارد، از جمله اندازه و محل پارگی در شریان و همچنین علامت یا علائمی که تجربه می‌کنید. در صورت امکان، پزشکان به جای ترمیم آن با روش‌های تهاجمی، به شریان آسیب‌دیده اجازه می‌دهند خود به خود بهبود یابد.

 

برای برخی افراد، داروها ممکن است علائم SCAD را تسکین دهند . در این شرایط، ممکن است تنها با دارو درمان شود. اگر درد قفسه سینه یا علائم دیگر ادامه یابد، ممکن است به درمان های دیگری نیاز باشد.

 

 

قرار دادن استنت برای باز نگه داشتن شریان

اگر SCAD جریان خون را به قلب مسدود کرده است یا اگر داروها درد قفسه سینه را کنترل نمی کنند، پزشک ممکن است توصیه کند که یک لوله توری کوچک (استنت) در داخل شریان قرار دهید تا آن را باز نگه دارد. استنت می تواند به بازگرداندن جریان خون به قلب کمک کند.

 

برای قرار دادن استنت، پزشکان یک لوله بلند و نازک (کاتتر) را در شریان - معمولاً در پا یا بازو - قرار می‌دهند و لوله را به شریان‌های قلب هدایت می‌کنند. اشعه ایکس برای کمک به پزشک برای دیدن محل قرار دادن کاتتر استفاده می شود.

یک سیم با یک بالون تخلیه شده از طریق کاتتر به پارگی در شریان منتقل می شود. سپس بالون باد می‌شود و استنت را در برابر دیواره‌های شریان گسترش می‌دهد. استنت در جای خود رها می شود تا شریان را باز نگه دارد.

 

 

جراحی برای دور زدن شریان آسیب دیده

اگر درمان های دیگر جواب نداده اند یا اگر بیش از یک پارگی در شریان دارید، پزشک ممکن است جراحی را برای ایجاد راهی جدید برای رسیدن خون به قلب توصیه کند.

 

جراحی بای پس عروق کرونر شامل برداشتن رگ خونی از قسمت دیگری از بدن، مانند ساق پا است. آن رگ خونی در جای خود بخیه می شود تا جریان خون را در اطراف شریان آسیب دیده منحرف کند.

 

 

داروها

پس از SCAD ، پزشک ممکن است داروهایی را توصیه کند، از جمله:

 

• آسپرین. آسپرین ممکن است به جلوگیری از مشکلات بیماری قلبی عروقی بعد از SCAD کمک کند.
• داروهای رقیق کننده خون داروهایی که تعداد پلاکت های لخته کننده خون را کاهش می دهند (ضد انعقادها) و می توانند خطر تشکیل لخته در شریان پاره شده را کم کنند.
• داروهای فشار خون داروهایی که برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شوند می‌توانند تقاضای قلب برای خون را کاهش دهند و فشار را در شریان آسیب دیده کاهش دهند.
•  برای کاهش خطر ابتلا به SCAD دیگر، ممکن است نیاز باشد به طور نامحدود به مصرف داروهای فشار خون ادامه دهید .
• داروهایی برای کنترل درد قفسه سینه این داروها (نیترات ها و مسدود کننده های کانال کلسیم) می‌توانند به درمان درد قفسه سینه که ممکن است بعد از SCAD تجربه کنید کمک کنند .
• داروهای کلسترول افرادی که سطح کلسترول غیرطبیعی و سایر عوامل خطر را دارند ممکن است نیاز به مصرف دارو برای کنترل سطح کلسترول خود داشته باشند.
•  

مراقبت مداوم

پس از درمان SCAD ، برای نظارت بر هرگونه تغییر در وضعیت خود، به قرار ملاقات های منظم با پزشک خود نیاز دارید. پزشک همچنین ممکن است انواع دیگری از مراقبت ها را برای کمک به بهبودی و جلوگیری از سایر مشکلات سلامتی توصیه کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• توانبخشی قلبی. توانبخشی قلبی یک برنامه ورزشی و آموزشی است که برای کمک به بهبودی از یک بیماری جدی قلبی طراحی شده است. توانبخشی قلبی اغلب شامل ورزش تحت نظارت، مشاوره تغذیه، حمایت عاطفی و آموزش است.
• بررسی سابقه پزشکی خانوادگی برخی از بیماری های ارثی، مانند بیماری بافت همبند سندرم مارفان، در افرادی که SCAD داشته اند دیده شده است. پزشک ممکن است شما را به یک مشاور ژنتیک ارجاع دهد تا سابقه پزشکی خانوادگی‌تان را بررسی کند و تعیین کند که آیا آزمایش ژنتیک ممکن است مناسب باشد یا خیر.
• به دنبال نقاط ضعف در سایر رگ های خونی است. پزشک ممکن است استفاده از سی‌تی آنژیوگرافی را برای بررسی نقاط ضعف و ناهنجاری در سایر عروق خونی مانند FMD توصیه کند.
•  

مقابله و حمایت

SCAD می تواند یک تشخیص غیرمنتظره و تکان دهنده باشد. این وضعیت می تواند علائم جدی و ترسناکی ایجاد کند و اغلب افرادی را که ممکن است عوامل خطر کمی برای بیماری قلبی داشته باشند، تحت تاثیر قرار دهد.

 

هر فردی راه خود را برای مقابله با یک تشخیص پیدا می کند. به مرور زمان خواهید یافت که چه چیزی برای شما مفید است. تا آن زمان، ممکن است سعی کنید:

 

• درباره تشخیص خود بیشتر بدانید. در مورد SCAD به اندازه کافی بیاموزید تا با پزشک خود در مورد مراقبت صحبت کنید. در مورد ویژگی های وضعیت خود، مانند محل و اندازه پارگی شریان و توضیحاتی در مورد درمان هایی که دریافت کرده اید، بپرسید.

  اگر شما یک زن هستید و به SCAD مبتلا شده اید ، ممکن است پزشک توصیه کند از بارداری خودداری کنید. با پزشک خود در مورد توصیه های او صحبت کنید.

  از تیم مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که کجا می توانید اطلاعات بیشتری در مورد SCAD بیابید .

• مراقب خودتان باشید. با مراقبت خوب به بهبودی بدن خود کمک کنید. به عنوان مثال، به اندازه کافی بخوابید تا با احساس آرامش از خواب بیدار شوید، یک رژیم غذایی سالم پر از میوه ها و سبزیجات داشته باشید و راه های سالمی برای مقابله با استرس پیدا کنید، مانند گوش دادن به موسیقی یا نوشتن افکار خود. اگر احساس اضطراب یا افسردگی می کنید، با پزشک خود صحبت کنید. پزشک ممکن است توصیه کند که با یک متخصص سلامت روان (روانشناس) صحبت کنید.

  اگر پزشک احساس می کند که ایمن است، سعی کنید فعالیت بدنی متوسطی مانند پیاده روی را برای 30 تا 40 دقیقه بیشتر روزهای هفته انجام دهید.

• وقت خود را با خانواده و دوستان بگذرانید. گذراندن وقت با خانواده و دوستان و بحث در مورد نگرانی های خود می تواند کمک کند تا با شرایط خود کنار بیایید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در بیشتر موارد، SCAD یک وضعیت اضطراری است. اگر احساس درد قفسه سینه دارید یا مشکوک به حمله قلبی هستید، فوراً با  اورژانس تماس بگیرید.

در روزهای پس از تشخیص اولیه، احتمالاً سؤالات زیادی در مورد وضعیت خود خواهید داشت. از آنجایی که جلسات با پزشکان می تواند مختصر باشد و از آنجایی که اغلب موارد زیادی برای بحث وجود دارد، بهتر است با نوشتن سوالات خود آماده شوید. در صورت تمام شدن زمان، آنها را از مهم ترین به کم اهمیت ترین سوال کنید.

 

 

برخی از سوالاتی که ممکن است بخواهید بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی باعث SCAD من شد ؟
• دلایل احتمالی دیگر برای علائم یا وضعیت من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• مناسب ترین درمان چیست؟
• آیا پارگی رگ به خودی خود بهبود می یابد؟
• جایگزین های رویکرد اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• خطر داشتن یک SCAD دیگر چیست؟
• آیا من ناهنجاری رگ های خونی دیگر مانند FMD دارم؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• اگر بخواهم بچه های بیشتری داشته باشم، آیا بارداری برایم بی خطر است؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که پیش می‌آید تردید نکنید.