سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) یک بیماری مزمن و بالقوه تهدید کننده زندگی است که توسط ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ایجاد می شود. HIV با آسیب رساندن به سیستم ایمنی بدن، توانایی بدن برای مبارزه با عفونت و بیماری را مختل می کند.

 

HIV یک عفونت مقاربتی (STI) است. همچنین می تواند از طریق تماس با خون آلوده یا از مادر به کودک در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی سرایت کند. بدون دارو، ممکن است سالها طول بکشد تا اچ آی وی سیستم ایمنی را تا حدی ضعیف کند که به ایدز مبتلا شوید.

 

هیچ درمانی برای HIV/AIDS وجود ندارد، اما داروها می توانند به طور چشمگیری پیشرفت بیماری را کاهش دهند. این داروها مرگ و میر ناشی از ایدز را در بسیاری از کشورهای توسعه یافته کاهش داده است.

 

علائم

عفونت اولیه (اچ آی وی حاد)

 

برخی از افراد آلوده به HIV در عرض دو تا چهار هفته پس از ورود ویروس به بدن دچار بیماری شبیه آنفولانزا می شوند. این بیماری که به عنوان عفونت اولیه (حاد) HIV شناخته می شود، ممکن است چند هفته طول بکشد. علائم و نشانه های احتمالی عبارتند از:

 

تب

 

سردرد

 

دردهای عضلانی و درد مفاصل

 

کهیر

 

گلو درد و زخم های دردناک دهان

 

غدد لنفاوی متورم، عمدتاً روی گردن

 

اسهال

 

کاهش وزن

 

سرفه

 

عرق شبانه

 

 

این علائم می توانند آنقدر خفیف باشند که حتی ممکن است متوجه آنها نشوید. با این حال، مقدار ویروس در جریان خون (بار ویروسی) در این زمان بسیار زیاد است. در نتیجه، عفونت در طول عفونت اولیه راحت تر از مرحله بعدی گسترش می یابد.

 

 

عفونت نهفته بالینی (HIV مزمن)

 

در این مرحله از عفونت، HIV هنوز در بدن و در گلبول های سفید وجود دارد. با این حال، بسیاری از افراد ممکن است در این مدت هیچ علامت یا عفونتی نداشته باشند.

 

اگر درمان ضد رتروویروسی (ART) دریافت نمی کنید، این مرحله می تواند سال ها طول بکشد. برخی افراد خیلی زودتر دچار بیماری شدیدتر می شوند.

 

 

عفونت علامت دار HIV

 

همانطور که ویروس به تکثیر و تخریب سلول های ایمنی ادامه می دهد - سلول هایی در بدن که به مبارزه با میکروب ها کمک می کنند - ممکن است دچار عفونت های خفیف یا علائم و نشانه های مزمن شوید، مانند:

 

تب

 

خستگی

 

غدد لنفاوی متورم - اغلب یکی از اولین علائم عفونت HIV است

 

اسهال

 

کاهش وزن

 

عفونت قارچی دهان (برفک دهان)

 

زونا (هرپس زوستر)

 

ذات الریه

 

پیشرفت به سمت ایدز

به لطف درمان های ضد ویروسی بهتر، بیشتر مبتلایان بهHIV منجر به ایدز نمی شوند. اچ آی وی بدون درمان، معمولاً طی 8 تا 10 سال به ایدز تبدیل می شوند.

وقتی که ایدز رخ می دهد، سیستم ایمنی بدن به شدت آسیب دیده است. ابتلای احتمالی به بیماری های فرصت‌طلب یا سرطان‌های فرصت‌طلب بیشتر است - بیماری‌هایی که معمولاً در افراد با سیستم ایمنی سالم باعث بیماری نمی‌شوند.

 

علائم و نشانه های برخی از این عوامل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• تعریق 

•  

  تب مکرر

   

  اسهال مزمن

   

  غدد لنفاوی متورم

   

  لکه های سفید مداوم یا ضایعات غیر معمول روی زبان یا در دهان 

   

  خستگی مداوم و غیر قابل توضیح

   

  ضعف        

   

  کاهش وزن

   

  بثورات یا برجستگی های پوست

• لرز

   

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر فکر می کنید ممکن است به HIV آلوده شده باشید یا در خطر ابتلا به این ویروس هستید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

 

 

علل

HIV توسط یک ویروس ایجاد می شود. می تواند از طریق تماس جنسی یا خون یا از مادر به کودک در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی سرایت کند.

 

 

چگونه HIV به ایدز تبدیل می شود؟

HIV سلول‌های CD4 T را از بین می‌برد - گلبول‌های سفید خون که نقش مهمی در کمک به بدن در مبارزه با بیماری دارند. هرچه سلول های CD4 T کمتری داشته باشید، سیستم ایمنی بدن ضعیف تر می شود.

می توانید سال ها قبل از اینکه به ایدز تبدیل شود، عفونت HIV داشته باشید، با علائم کم یا بدون علائم. ایدز زمانی تشخیص داده می‌شود که تعداد سلول‌های CD4 T به زیر 200 برسد یا دچار یک عارضه تعریف‌کننده ایدز، مانند عفونت جدی یا سرطان باشید.

 

 

نحوه انتشار HIV

 

برای آلوده شدن بهHIV، خون آلوده، مایع منی یا ترشحات واژن باید وارد بدن شود. این می تواند از چند طریق اتفاق بیفتد:

• با داشتن رابطه. در صورت داشتن رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با شریک بیماری که خون، مایع منی یا مواد واژن وارد بدن می شود، ممکن است مبتلا شوید. این فعالیت‌ها می‌توانند از طریق زخم‌های دهان یا پارگی‌های کوچک که گاهی در رکتوم و واژن در حین رابطه ایجاد می‌شود، وارد بدن شود.
• با استفاده از سوزن های مشترک. به اشتراک گذاری وسایل آلوده به داروی IV (سوزن و سرنگ) فرد را در معرض خطر قرار می دهید.HIV و سایر بیماری های عفونی مانند هپاتیت قرار می دهد.
• از انتقال خون. در برخی موارد، ممکن است از طریق انتقال خون منتقل شود. بیمارستان‌ها و بانک‌های خون اکنون منبع خون را برای آنتی‌بادی‌هایHIVبررسی می کنند، بنابراین این خطر بسیار ناچیز است.
• در دوران بارداری یا زایمان یا از طریق شیردهی. مادران آلوده می توانند ویروس را به نوزادان خود منتقل کنند. مادرانی که HIV مثبت هستند و در دوران بارداری برای عفونت تحت درمان قرار می‌گیرند، می توانند به طور قابل توجهی خطر را برای نوزادان خود کاهش دهند.

   

چگونه HIV منتشر نمی شود

نمی توانید از طریق تماس معمولی به اچ آی وی مبتلا شوید. این به این معناست که نمی توانید با در آغوش گرفتن، بوسیدن یا دست دادن با فردی که به بیماری مبتلا می شود، به اچ آی وی یا ایدز مبتلا شوید.

 

HIV از طریق هوا، آب یا نیش حشرات منتقل نمی شود.

 

 

عوامل خطر

هر کس در هر سن، نژاد یا جنسیت ممکن است به  HIV / AIDS آلوده شود. با این حال خطر ابتلا بیشتر است اگر:  

رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید. هر بار که رابطه جنسی دارید از کاندوم جدید لاتکس استفاده کنید. رابطه مقعدی از رابطه جنسی واژینال خطرناک تر است. اگر چندین شریک جنسی داشته باشید، خطر ابتلا به HIV افزایش می یابد.

• STI داشته باشید. بسیاری از بیماری های مقاربتی باعث ایجاد زخم های باز در ناحیه تناسلی می‌شوند. این زخم ها به عنوان دری برای ورود HIV به بدن عمل می کنند.

   

  از داروهای IV استفاده کنید. افرادی که از داروهای IV استفاده می کنند، اغلب سوزن و سرنگ مشترک دارند. این آنها را در معرض قطرات خون دیگران قرار می دهد.

   

عوارض

عفونت HIV سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند و احتمال ابتلا به بسیاری از عفونت ها و انواع خاصی از سرطان را افزایش می دهد.

 

 

شناسایی های مشترک HIV/AIDS

 

• پنوموسیستیس پنومونی (PCP). این بیماری قارچی می تواند باعث بیماری شدید شود.اگرچه با درمان های فعلی برای HIV/AIDSبه میزان قابل توجهی کاهش یافته است ،PCPشایع ترین علت ذات الریه در افراد آلوده به HIVاست .

   

• کاندیدیازیس (برفک دهان). کاندیدیازیس یک بیماری شایع مرتبط با HIV است . این باعث می‌شود یک پوشش ضخیم سفید روی دهان، زبان، مری یا واژن ایجاد شود.
• سل (TB). در کشورهای با منابع محدود، سل شایع ترین عفونت فرصت طلب مرتبط با HIV است. این یکی از علل اصلی مرگ و میر در میان افراد مبتلا به ایدز است.

   

• سیتومگالوویروس.  این ویروس رایج تبخال در مایعات بدن مانند بزاق، خون، ادرار، مایع منی و شیر مادر منتقل می شود. یک سیستم ایمنی سالم ویروس را غیرفعال می کند و در بدن خفته باقی می‌ماند. اگر سیستم ایمنی بدن ضعیف شود، ویروس دوباره ظاهر می شود - و باعث آسیب به چشم ها، دستگاه گوارش، ریه ها یا سایر اندام ها می شود.

   

• مننژیت کریپتوکوکی. مننژیت التهاب غشاء و مایع اطراف مغز و نخاع (مننژ) است. مننژیت کریپتوکوکی یک عفونت شایع سیستم عصبی مرکزی مرتبط با HIV است که توسط قارچ موجود در خاک ایجاد می شود.

   

• توکسوپلاسموز. این عفونت بالقوه کشنده توسط توکسوپلاسما گوندی ایجاد می شود، یک انگل که عمدتا توسط گربه ها پخش می شود. گربه‌های آلوده انگل‌ها را در مدفوع خود دفع می‌کنند که ممکن است به سایر حیوانات و انسان‌ها سرایت کند. توکسوپلاسموز می تواند باعث بیماری قلبی شود و تشنج زمانی رخ می دهد که به مغز سرایت کند.

   

سرطان های مشترک HIV/AIDS

• لنفوم. این سرطان از گلبول های سفید شروع می شود. شایع ترین علامت اولیه تورم بدون درد غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل یا کشاله ران است.
• سارکوم کاپوزی. تومور دیواره رگ های خونی، سارکوم کاپوزی معمولاً به صورت ضایعات صورتی، قرمز یا بنفش روی پوست و دهان ظاهر می شود. در افرادی که پوست تیره‌تری دارند، ضایعات ممکن است قهوه‌ای تیره یا سیاه به نظر برسند. سارکوم کاپوزی می تواند اندام های داخلی از جمله دستگاه گوارش و ریه ها را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

   

سایر عوارض

• سندرم هدر رفتن. HIV/AIDS درمان نشده می تواند باعث کاهش وزن قابل توجهی شود که اغلب با اسهال، ضعف مزمن و تب همراه است.

   

  عوارض عصبی. HIV  می تواند علائم عصبی مانند گیجی، فراموشی، افسردگی، اضطراب و مشکل در راه رفتن را ایجاد کند. اختلالات عصبی-شناختی مرتبط با (HIV (HAND می تواند از علائم خفیف، تغییرات رفتاری و کاهش عملکرد ذهنی تا زوال عقل شدید که باعث ضعف و ناتوانی در عملکرد می‌شود، متغیر باشد.

   

  بیماری کلیوی. نفروپاتی مرتبط با (HIV (HIVAN التهاب فیلترهای ریز کلیه است که مایعات اضافی و مواد زائد را از خون خارج و به ادرار منتقل می کند. اغلب افراد سیاهپوست یا اسپانیایی تبار را مبتلا می کند.

   

  بیماری کبد. بیماری کبد نیز یک عارضه مهم است، به ویژه در افرادی که هپاتیت B یا هپاتیت C نیز دارند.

   

•  

جلوگیری

هیچ واکسنی برای پیشگیری از عفونت HIV و هیچ درمانی برای ایدز وجود ندارد. اما می توانید از خود و دیگران در برابر عفونت محافظت کنید.

 

 

برای کمک به جلوگیری از گسترشHIV:

 

• از درمان به عنوان پیشگیری (TasP) استفاده کنید. اگر با HIV زندگی می کنید، مصرف داروهای HIV می تواند شریک زندگی شما را از آلوده شدن به ویروس جلوگیری کند. اگر مطمئن شوید که بار ویروسی شما غیرقابل تشخیص است - آزمایش خون هیچ ویروسی را نشان نمی دهد - ویروس را به شخص دیگری منتقل نمی کنید. استفاده از TasP به این معنی است که داروی خود را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید و معاینات منظم را انجام دهید.

   

  اگر در معرض HIV قرار گرفته اید از پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) استفاده کنید. اگر فکر می‌کنید از طریق رابطه جنسی، سوزن یا در محل کار در معرض تماس قرار گرفته اید، با پزشک خود تماس بگیرید یا به بخش اورژانس مراجعه کنید. مصرف PEP در اسرع وقت در 72 ساعت اول می‌تواند خطر ابتلا به HIV را تا حد زیادی کاهش دهد. شما باید به مدت 28 روز دارو مصرف کنید.

   

  هر بار که رابطه جنسی دارید از کاندوم جدید استفاده کنید. هر بار که رابطه واژینال دارید از کاندوم جدید استفاده کنید. خانم ها می توانند از کاندوم زنانه استفاده کنند. اگر از روان کننده استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که بر پایه آب است. روان کننده های مبتنی بر روغن می توانند کاندوم ها را ضعیف کرده و باعث شکستگی آن ها شوند. 

   

  پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) را در نظر بگیرید. داروهای ترکیبی امتریسیتابین به همراه تنوفوویر (Truvada) و امتریسیتابین به همراه تنوفوویر آلافنامید (Descovy) می توانند خطر ابتلا به عفونت HIV از راه جنسی را در افراد در معرض خطر بسیار بالا کاهش دهند. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، PrEP می تواند خطر ابتلا به اچ آی وی را از رابطه جنسی تا بیش از 90 درصد و از مصرف مواد مخدر تزریقی تا بیش از 70 درصد کاهش دهد. 

   

  پزشک این داروها را برای پیشگیری از اچ آی وی تنها در صورتی تجویز می کند که قبلاً به عفونت HIV مبتلا نشده باشید. قبل از شروع مصرف PrEP و سپس هر سه ماه تا زمانی که آن را مصرف می کنید، به آزمایش HIV نیاز دارید. 

  باید هر روز داروها را مصرف کنید. آنها از سایر بیماری های مقاربتی جلوگیری نمی کنند، بنابراین همچنان باید رابطه جنسی ایمن داشته باشید. اگر هپاتیت B دارید، قبل از شروع درمان باید توسط یک متخصص بیماری های عفونی یا کبد مورد ارزیابی قرار بگیرید.

   

  اگر HIV دارید به شریک جنسی خود بگویید. مهم است که به شریک جنسی خود بگویید که HIV مثبت هستید. آنها باید آزمایش شوند.

   

  از یک سوزن تمیز استفاده کنید. اگر از سوزن برای تزریق دارو استفاده می کنید، مطمئن شوید که استریل است و آن را به اشتراک نگذارید. به دنبال کمک برای مصرف مواد مخدر باشید.

   

  اگر باردار هستید، فورا مراقبت های پزشکی را دریافت کنید. اگر HIV مثبت هستید، ممکن است عفونت را به کودک خود منتقل کنید. اما اگر در دوران بارداری تحت درمان قرار بگیرید، می توانید خطر ابتلا به نوزاد خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.

•