نکروز آواسکولار مرگ بافت استخوانی به دلیل کمبود خون است. که به آن استئونکروز نیز گفته می شود، می تواند منجر به شکستگی های کوچک در استخوان و فروپاشی نهایی استخوان شود.

 

شکستگی استخوان یا مفصل دررفته می تواند جریان خون بخشی از استخوان را مختل کند. نکروز آواسکولار همچنین با استفاده طولانی مدت از داروهای استروئیدی با دوز بالا و مصرف الکل همراه است.

 

هر کسی ممکن است مبتلا شود، اما این بیماری در افراد بین 30 تا 50 سال شایع‌تر است.

 

علائم

بسیاری از افراد در مراحل اولیه نکروز آواسکولار هیچ علامتی ندارند. با بدتر شدن شرایط، مفصل آسیب دیده ممکن است تنها زمانی آسیب ببیند که وزن روی آن باشد. در نهایت، ممکن است حتی زمانی که دراز کشیده اید، درد را احساس کنید.

 

درد می تواند خفیف یا شدید باشد و معمولاً به تدریج ایجاد می شود. درد همراه با نکروز آواسکولار لگن ممکن است روی کشاله ران، ران یا باسن متمرکز شود. علاوه بر لگن، نواحی احتمالی تحت تاثیر قرار گرفتن شانه، زانو، دست و پا هستند.

 

برخی از افراد دچار نکروز آواسکولار در هر دو طرف می شوند - مانند هر دو لگن یا هر دو زانو.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر در هر مفصلی درد مداوم دارید به پزشک مراجعه کنید. اگر فکر می کنید استخوان شکسته یا دررفتگی مفصل دارید، فوراً به دنبال مراقبت پزشکی باشید.

 

علل

نکروز آواسکولار زمانی رخ می دهد که جریان خون به استخوان قطع شود یا کاهش یابد. کاهش جریان خون می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• ترومای مفصلی یا استخوانی. یک آسیب، مانند دررفتگی مفصل، ممکن است به عروق خونی مجاور آسیب برساند. درمان‌های سرطان شامل پرتودرمانی نیز می‌تواند استخوان را ضعیف کرده و به رگ‌های خونی آسیب برساند.
• رسوبات چربی در رگ های خونی. چربی (لیپیدها) می تواند رگ های خونی کوچک را مسدود کند و جریان خونی را که استخوان ها را تغذیه می کند، کاهش دهد.
• بیماری های خاص. شرایط پزشکی، مانند کم خونی سلول داسی شکل و بیماری گوچر نیز می توانند باعث کاهش جریان خون در استخوان شوند.

برای حدود 25 درصد از افراد مبتلا به نکروز آواسکولار، علت قطع جریان خون ناشناخته است.

 

عوامل خطر

عوامل خطر برای ایجاد نکروز آواسکولار عبارتند از:

 

• ضربه. صدمات، مانند دررفتگی یا شکستگی لگن، می تواند به رگ های خونی مجاور آسیب برساند و جریان خون به استخوان ها را کاهش دهد.
• استفاده از استروئید. استفاده از کورتیکواستروئیدها با دوز بالا، مانند پردنیزون، یکی از علل شایع نکروز آواسکولار است. دلیل آن ناشناخته است، اما یک فرضیه این است که کورتیکواستروئیدها می‌توانند سطح چربی خون را افزایش  و جریان خون را کاهش دهند.
• مصرف الکل. مصرف نوشیدنی الکلی می تواند باعث ایجاد رسوبات چربی در رگ های خونی شود.
• استفاده از بیس فسفونات. استفاده طولانی مدت از داروها برای افزایش تراکم استخوان ممکن است به ایجاد استئونکروز فک کمک کند. این عارضه نادر در برخی از افراد تحت درمان با دوزهای بالای این داروها برای سرطان هایی مانند مولتیپل میلوما و سرطان سینه متاستاتیک رخ داده است.
• درمان های پزشکی خاص. پرتودرمانی برای سرطان می تواند استخوان را ضعیف کند. پیوند اعضا به ویژه پیوند کلیه نیز با نکروز آواسکولار همراه است.
•  

شرایط پزشکی مرتبط با نکروز آواسکولار عبارتند از:

 

• پانکراتیت
• دیابت
• بیماری گوچر
• HIV/AIDS
• لوپوس اریتماتوز سیستمیک
• کم خونی داسی شکل
•  

عوارض

نکروز آواسکولار بدون درمان با گذشت زمان بدتر می شود. در نهایت، استخوان ممکن است فرو بریزد. همچنین باعث می شود که استخوان شکل صاف خود را از دست بدهد و به طور بالقوه منجر به آرتریت شدید شود.

 

 

جلوگیری

برای کاهش خطر نکروز آواسکولار و بهبود سلامت عمومی:

• از مصرف الکل خودداری کنید. نوشیدن الکل یکی از عوامل خطر اصلی ایجاد نکروز آواسکولار است.
• سطح کلسترول را پایین نگه دارید. تکه های ریز چربی معمول ترین ماده ای هستند که خون رسانی به استخوان ها را مسدود می کنند.
• نظارت بر مصرف استروئید. مطمئن شوید که پزشکتان در مورد استفاده قبلی یا فعلی شما از استروئیدهای با دوز بالا اطلاع دارد. به نظر می رسد آسیب استخوانی مربوط به استروئید با دوره های مکرر استروئیدهای با دوز بالا بدتر می شود.
• سیگار نکشید. سیگار خطر را افزایش می دهد.
•