گلومرولونفریت (gloe-mer-u-low-nuh-FRY-tis) التهاب فیلترهای ریز در کلیه ها (گلومرول) است. گلومرول‌ها مایعات اضافی، الکترولیت‌ها و مواد زائد را از جریان خون خارج کرده و به ادرار می‌رسانند. گلومرولونفریت می تواند به طور ناگهانی (حاد) یا به تدریج (مزمن) ایجاد شود.

 

 

گلومرولونفریت به خودی خود یا به عنوان بخشی از بیماری دیگری مانند لوپوس یا دیابت رخ می دهد. التهاب شدید یا طولانی مدت همراه با گلومرولونفریت می تواند به کلیه ها آسیب برساند. درمان بستگی به نوع گلومرولونفریت دارد.

 

علائم

علائم و نشانه های گلومرولونفریت بستگی به این دارد که آیا شکل حاد یا مزمن آن را دارید یا خیر. اولین نشانه مبنی بر اینکه چیزی اشتباه است ممکن است ناشی از علائم یا نتایج یک آزمایش معمول ادرار باشد.

 

 

علائم و نشانه های گلومرولونفریت عبارتند از:

 

ادرار صورتی یا کولا رنگ به دلیل گلبول های قرمز در ادرار (هماچوری)

 

ادرار کف آلود به دلیل پروتئین اضافی (پروتئینوری)

 

فشار خون بالا

 

احتباس مایعات (ادم) با تورم مشهود در صورت، دست‌ها، پاها و شکم

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

اگر علائمی دارید که نگرانتان می کند، فوراً از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

 

 

علل

 

بسیاری از شرایط می توانند باعث گلومرولونفریت شوند. گاهی این بیماری در خانواده ها دیده می شود و گاهی علت آن ناشناخته است. شرایطی که می تواند منجر به التهاب گلومرول کلیه شود عبارتند از:

 

عفونت ها

• گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک. گلومرولونفریت ممکن است یک یا دو هفته پس از بهبودی عفونت گلودرد استرپتوکوکی یا به ندرت عفونت پوست ایجاد شود. برای مبارزه با عفونت، بدن آنتی بادی های اضافی تولید می کند که در نهایت می تواند در گلومرول ها مستقر شود و باعث التهاب شود.

  احتمال ابتلای کودکان به گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک نسبت به بزرگسالان بیشتر است و همچنین احتمال بهبودی سریع آنها بیشتر است.

• اندوکاردیت باکتریایی. گاهی اوقات باکتری ها می توانند از طریق جریان خون پخش شوند و در قلب مستقر شوند و باعث عفونت یک یا چند دریچه قلب شوند. اگر نقص قلبی، مانند دریچه قلب آسیب دیده یا مصنوعی دارید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستید. اندوکاردیت باکتریایی با بیماری گلومرولی همراه است، اما ارتباط بین این دو نامشخص است.
• عفونت های ویروسی. عفونت های ویروسی مانند ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، هپاتیت B و هپاتیت C می توانند گلومرولونفریت را تحریک کنند.
•  

بیماری های ایمنی

• لوپوس. یک بیماری التهابی مزمن، می‌تواند بسیاری از قسمت‌های بدن از جمله پوست، مفاصل، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، قلب و ریه‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.
• سندرم گودپاسچر. سندرم گودپاسچر، یک اختلال ریوی ایمونولوژیک نادر که می‌تواند پنومونی را تقلید کند، باعث خونریزی در ریه‌ها و همچنین گلومرولونفریت می‌شود.
• نفروپاتی IgA این بیماری گلومرولی اولیه که با دوره های مکرر خون در ادرار مشخص می شود، از رسوب ایمونوگلوبولین A (IgA) در گلومرول ها ناشی می شود. نفروپاتی IgA می تواند برای سال ها بدون علائم قابل توجه پیشرفت کند.
•  

واسکولیت

• پلی آرتریت. این شکل از واسکولیت رگ های خونی کوچک و متوسط ​​را در بسیاری از قسمت های بدن مانند قلب، کلیه ها و روده ها تحت تاثیر قرار می دهد.
• گرانولوماتوز وگنر. این شکل از واسکولیت، رگ‌های خونی کوچک و متوسط ​​در ریه‌ها، مجاری هوایی فوقانی و کلیه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
•  

شرایطی که ممکن است باعث ایجاد اسکار گلومرول شود:

• فشار خون بالا. این می تواند به کلیه ها آسیب برساند و توانایی آنها را برای عملکرد طبیعی مختل کند. گلومرولونفریت همچنین می تواند منجر به فشار خون بالا شود زیرا عملکرد کلیه را کاهش می‌دهد و می تواند بر نحوه مدیریت کلیه ها با سدیم تأثیر بگذارد.

   

  بیماری کلیوی دیابتی (نفروپاتی دیابتی). این می تواند هر فرد مبتلا به دیابت را تحت تاثیر قرار دهد و معمولا سال ها طول می کشد تا ایجاد شود. کنترل خوب سطح قند خون و فشار خون ممکن است از آسیب کلیه جلوگیری کند یا آن را کند کند.

   

  گلومرولواسکلروز سگمنتال کانونی. این وضعیت با اسکار پراکنده برخی از گلومرول ها مشخص می‌شود، این وضعیت می تواند ناشی از بیماری دیگری باشد یا بدون دلیل شناخته شده ای رخ دهد.

   

  به ندرت، گلومرولونفریت مزمن در خانواده ها دیده می شود. یکی از اشکال ارثی، سندرم آلپورت، نیز ممکن است شنوایی یا بینایی را مختل کند.

   

  علاوه بر علل ذکر شده در بالا، گلومرولونفریت با سرطان های خاصی مانند مولتیپل میلوما، سرطان ریه و لوسمی لنفوسیتی مزمن همراه است.

•  

عوارض

گلومرولونفریت می تواند به کلیه ها آسیب برساند به طوری که آنها توانایی تصفیه خود را از دست بدهند. در نتیجه سطوح خطرناک مایعات، الکترولیت ها و مواد زائد در بدن جمع می شود.

 

عوارض احتمالی گلومرولونفریت عبارتند از:

 

نارسایی حاد کلیه. از دست دادن عملکرد در قسمت فیلتر نفرون می تواند منجر به تجمع سریع مواد زائد شود. ممکن است نیاز به دیالیز اورژانسی داشته باشید - وسیله ای مصنوعی برای خارج کردن مایعات و مواد زائد اضافی از خون - معمولاً توسط دستگاه کلیه مصنوعی.

 

بیماری مزمن کلیوی. کلیه ها به تدریج توانایی تصفیه خود را از دست می دهند. عملکرد کلیه که به کمتر از 10 درصد ظرفیت طبیعی بدتر می شود منجر به بیماری کلیوی در مرحله نهایی می شود که برای ادامه زندگی نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد.

 

فشار خون بالا. آسیب به کلیه ها و در نتیجه تجمع مواد زائد در جریان خون می تواند فشار خون را افزایش دهد.

 

سندرم نفروتیک. با این سندروم، پروتئین بیش از حد در ادرار باعث پروتئین بسیار کمی در خون می شود. سندرم نفروتیک می تواند با کلسترول خون بالا و تورم (ادم) پلک ها، پاها و شکم همراه باشد.

 

 

 

جلوگیری

 

 

ممکن است هیچ راهی برای پیشگیری از اکثر اشکال گلومرولونفریت وجود نداشته باشد. با این حال، در اینجا چند مرحله وجود دارد که ممکن است مفید باشد:

 

به دنبال درمان سریع عفونت استرپتوکوکی همراه با گلودرد یا زرد زخم باشید.

 

برای جلوگیری از عفونت هایی که می تواند منجر به برخی از اشکال گلومرولونفریت، مانند HIV و هپاتیت شود، از دستورالعمل های رابطه جنسی ایمن پیروی کنید و از مصرف داخل وریدی دارو خودداری کنید.

 

فشار خون بالا را کنترل کنید، که احتمال آسیب به کلیه ها در اثر فشار خون بالا را کاهش می دهد.

 

قند خون خود را کنترل کنید تا از نفروپاتی دیابتی جلوگیری کنید.