اختلال پرخوری یک اختلال جدی در خوردن است که در آن مکرراً مقادیر زیادی غذا مصرف می‌کنید و احساس می‌کنید نمی‌توانید غذا خوردن را متوقف کنید.

 

تقریباً همه در مواقعی پرخوری می‌کنند، اما برای برخی از افراد، پرخوری بیش از حد که به نظر می رسد خارج از کنترل است و به یک اتفاق عادی تبدیل می شود، از مرز اختلال پرخوری عبور می کند.

 

هنگامی که دچار اختلال پرخوری هستید، ممکن است از پرخوری خجالت بکشید و عهد کنید که آن را متوقف کنید. اما آنقدر احساس اجبار می کنید که نمی توانید در مقابل هوس ها مقاومت کنید و به پرخوری ادامه دهید. اگر اختلال پرخوری دارید، درمان می تواند کمک کننده باشد.

 

علائم

اکثر افراد مبتلا به اختلال پرخوری اضافه وزن دارند یا چاق هستند، اما ممکن است وزن طبیعی باشد.

 

 علائم و نشانه های رفتاری و عاطفی اختلال پرخوری عبارتند از:

خوردن مقادیر زیاد غذا در یک زمان مشخص، مثلاً در یک دوره دو ساعته

 

احساس می کنید که رفتار غذایی خارج از کنترل است

 

خوردن حتی زمانی که سیر هستید یا گرسنه نیستید

 

خوردن سریع در طول دوره های پرخوری

 

غذا خوردن تا زمانی که به طور ناراحت کننده ای سیر شوید

 

اغلب به تنهایی یا مخفیانه غذا می خورید

 

احساس افسردگی، انزجار، شرم، گناه یا ناراحتی از غذا خوردن دارید

 

رژیم گرفتن مکرر، احتمالاً بدون کاهش وزن

 

 

برخلاف افراد مبتلا به بولیمیا، پس از یک پرخوری، به طور منظم کالری اضافی دریافتی را با استفراغ، استفاده از ملین ها یا ورزش بیش از حد جبران نمی کنید. ممکن است سعی کنید رژیم بگیرید یا وعده های غذایی معمولی بخورید. اما محدود کردن رژیم غذایی ممکن است به سادگی منجر به پرخوری بیشتر شود.

 

شدت اختلال پرخوری با تعداد دفعات وقوع پرخوری در طول یک هفته تعیین می شود.

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

اگر علائم اختلال پرخوری دارید، در اسرع وقت به دنبال کمک پزشکی باشید. مشکلات پرخوری می تواند در دوره خود از کوتاه مدت تا عود کننده متفاوت باشد یا در صورت عدم درمان ممکن است سال ها ادامه داشته باشد.

 

در مورد علائم و احساسات خود با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید. اگر تمایلی به درمان ندارید، با فردی که به او اعتماد دارید در مورد آنچه که می گذرانید صحبت کنید. یک دوست، عزیز، معلم یا عضو خانواده می تواند به شما کمک کند تا اولین گام ها را برای درمان موفق اختلال پرخوری بردارید.

 

 

 

کمک به عزیزی که علائم دارد

 

یک فرد مبتلا به اختلال پرخوری ممکن است در پنهان کردن رفتار متخصص شود و تشخیص این مشکل را برای دیگران دشوار کند. اگر عزیزی دارید که فکر می‌کنید ممکن است علائم اختلال پرخوری داشته باشد، در مورد نگرانی‌های خود بحثی آزاد و صادقانه داشته باشید.

 

تشویق و حمایت کنید. برای یافتن یک متخصص سلامت روان و گرفتن وقت ملاقات، به عزیزتان کمک کنید. حتی ممکن است پیشنهاد دهید که همراهش باشید.

 

علل

علل اختلال پرخوری ناشناخته است. اما ژنتیک، عوامل بیولوژیکی، رژیم غذایی طولانی مدت و مسائل روانی خطر ابتلا را افزایش می دهد.

 

عوامل خطر

اختلال پرخوری در زنان بیشتر از مردان است. اگرچه افراد در هر سنی ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا شوند، اما اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه 20 شروع می شود.

 

عواملی که می توانند خطر ابتلا به اختلال پرخوری را افزایش دهند عبارتند از:

 

• سابقه خانوادگی. اگر والدین یا خواهر و برادر اختلال خوردن داشته باشند، احتمال ابتلا به اختلال خوردن بسیار بیشتر است. این ممکن است نشان دهد که ژن های ارثی خطر ابتلا به اختلال خوردن را افزایش می دهند.
• رژیم گرفتن. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری سابقه رژیم غذایی دارند. رژیم غذایی یا محدود کردن کالری در طول روز ممکن است باعث میل به پرخوری شود، به خصوص اگر علائم افسردگی دارید.
• مسائل روانی. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری احساس منفی نسبت به خود و مهارت ها و دستاوردهایشان دارند. محرک های پرخوری می تواند شامل استرس، تصور ضعیف از بدن و در دسترس بودن غذاهای پرخوری ترجیحی باشد.
•  

عوارض

ممکن است مشکلات روحی و جسمی مرتبط با پرخوری ایجاد شود.

 

عوارضی که ممکن است در اثر اختلال پرخوری ایجاد شود عبارتند از:

 

• کیفیت پایین زندگی
• مشکلات عملکرد در محل کار، زندگی شخصی یا موقعیت های اجتماعی
• ایزوله سازی اجتماعی
• چاقی
•  
• شرایط پزشکی مرتبط با چاقی، مانند مشکلات مفصلی، بیماری قلبی، دیابت نوع 2، بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) و برخی از اختلالات تنفسی مرتبط با خواب
•  

اختلالات روانپزشکی که اغلب با اختلال پرخوری مرتبط هستند، عبارتند از:

• افسردگی
• اختلال دو قطبی
• اضطراب
• اختلالات مصرف مواد
•  

جلوگیری

هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از پرخوری وجود ندارد، اما اگر علائمی دارید و از آن راضی نیستید، از متخصص کمک بگیرید. ارائه مراقبت‌های پزشکی می‌تواند بسیار مفید باشد.

اگر فکر می‌کنید دوست یا یکی از عزیزانتان مشکل پرخوری دارد، قبل از بدتر شدن وضعیت، او را به سمت رفتار سالم‌تر و درمان حرفه‌ای هدایت کنید.

•