افتادگی واژن خلفی زمانی اتفاق می‌افتد که دیواره نازک بافتی که راست روده را از واژن جدا می‌کند ضعیف می‌شود و اجازه می‌دهد دیواره واژن برآمده شود. افتادگی واژن خلفی را رکتوسل (REK-toe-seel) نیز می نامند.

زایمان و سایر فرآیندهایی که بر بافت‌های لگن فشار وارد می‌کنند می‌توانند به افتادگی واژن خلفی تبدیل شوند. یک افتادگی کوچک ممکن است هیچ علامت یا علائمی ایجاد نکند.

اگر پرولاپس خلفی واژن بزرگ باشد، ممکن است برآمدگی قابل توجهی از بافت از طریق دهانه واژن ایجاد شود. این برآمدگی ممکن است ناراحت کننده یا دردناک باشد.

در صورت نیاز، خودمراقبتی و سایر گزینه‌های غیرجراحی اغلب موثر هستند. افتادگی شدید واژن خلفی ممکن است نیاز به ترمیم جراحی داشته باشد.

 

 

علائم

پرولاپس کوچک خلفی واژن (رکتوسل) ممکن است هیچ علامت یا علائمی ایجاد نکند.

 

 

در غیر این صورت، ممکن است متوجه شوید:

 

• برآمدگی نرمی از بافت در واژن که ممکن است از دهانه واژن بیرون بزند
• مشکل در اجابت مزاج
• احساس فشار یا پری رکتوم 

• احساس اینکه رکتوم بعد از اجابت مزاج کاملاً تخلیه نشده است

   

• مشکلات جنسی، مانند احساس خجالت یا احساس شلی در بافت واژن

بسیاری از زنان مبتلا به افتادگی واژن خلفی، افتادگی سایر اندام‌های لگنی مانند مثانه، رحم یا - برای زنانی که برای برداشتن رحم (هیسترکتومی) جراحی می‌شوند - بالای واژن را تجربه می‌کنند.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

افتادگی واژن خلفی حتی در زنانی که بچه دار نشده اند شایع است. در واقع، حتی ممکن است ندانید که افتادگی واژن خلفی دارید.

 

اما گاهی اوقات، افتادگی متوسط ​​​​یا شدید واژن خلفی می تواند آزاردهنده یا ناراحت کننده باشد.

 

 

به پزشک خود مراجعه کنید اگر:

 

• یک برآمدگی آزاردهنده از بافت دارید که از دهانه واژن بیرون زده است
• درمان یبوست در تولید مدفوع نرم و راحت بین یکبار در روز تا سه بار در هفته موفقیت آمیز نیست.
•  
• علل

افتادگی واژن خلفی ناشی از فشار روی کف لگن است. دلایل افزایش فشار کف لگن عبارتند از:

 

• یبوست مزمن یا زور زدن همراه با اجابت مزاج
• سرفه مزمن یا برونشیت
• بلند کردن مکرر اجسام سنگین
• اضافه وزن یا چاق بودن
•  

بارداری و زایمان

ماهیچه ها، رباط ها و بافت همبند که از واژن حمایت می کنند در طول بارداری و زایمان کشیده و ضعیف می شوند. هرچه تعداد بارداری ها بیشتر باشد، شانس برای ایجاد افتادگی واژن خلفی بیشتر است.

زنانی که فقط زایمان سزارین داشته اند، کمتر دچار افتادگی واژن خلفی می شوند.

 

 

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر افتادگی واژن خلفی را افزایش دهند عبارتند از:

 

• ژنتیک. برخی از زنان با بافت های همبند ضعیف تری در ناحیه لگن متولد می شوند و به طور طبیعی احتمال ابتلا به افتادگی واژن خلفی در آنها افزایش می یابد.
• زایمان. اگر چند فرزند به دنیا آورده اید، خطر ابتلا به افتادگی خلفی واژن در شما بیشتر است. اگر در طول زایمان در بافت بین دهانه واژن و مقعد (پارگی پرینه) یا برش هایی که دهانه واژن را گسترش می دهد (اپیزیوتومی) دچار پارگی شده اید، ممکن است در معرض خطر بیشتری نیز باشید.
• سالخوردگی. با افزایش سن، به طور طبیعی توده عضلانی، خاصیت ارتجاعی و عملکرد عصبی را از دست می دهید و این باعث کشیدگی یا ضعیف شدن عضلات می شود.
• چاقی. وزن اضافی بدن بر بافت های کف لگن فشار وارد می کند.
•  

جلوگیری

برای کاهش خطر بدتر شدن افتادگی واژن خلفی، سعی کنید:

 

• تمرینات کگل را به طور منظم انجام دهید. این تمرینات می تواند عضلات کف لگن را تقویت کند - به خصوص بعد از بچه دار شدن مهم است.
• درمان و پیشگیری از یبوست. مایعات فراوان بنوشید و غذاهای پر فیبر مانند میوه ها، سبزیجات، لوبیاها و غلات کامل مصرف کنید.
• از بلند کردن وسایل سنگین خودداری کنید و به درستی بلند کنید. هنگام بلند کردن، به جای کمر یا پشت از پاهای خود استفاده کنید.
• سرفه را کنترل کنید. سرفه مزمن یا برونشیت را درمان کنید و سیگار نکشید.
• از افزایش وزن خودداری کنید. با پزشک خود صحبت کنید تا وزن ایده آل خود را تعیین کنید و در صورت نیاز به کاهش وزن بپردازید.
•