کلستریدیوم دیفیسیل (klos-TRID-e-um dif-uh-SEEL)، که به عنوان Clostridioides difficile  و اغلب به عنوان C. difficile یا C. diff شناخته می شود، یک باکتری است که می تواند علائمی از اسهال تا التهاب تهدید کننده زندگی ایجاد کند. 

 

بیماری C. difficile بیشتر افراد مسن را در بیمارستان‌ها یا مراکز مراقبت طولانی‌مدت تحت تأثیر قرار می‌دهد و معمولاً پس از استفاده از داروهای آنتی‌بیوتیک رخ می‌دهد. با این حال، مطالعات نشان می‌دهد که میزان افزایش عفونت C. difficile در میان افرادی که به طور سنتی در معرض خطر بالا قرار نمی گیرند، مانند افراد جوان و سالمی که از آنتی بیوتیک استفاده نکرده اند و در یک مرکز مراقبت های بهداشتی نبوده اند، دیده می شود.

 

در سال های اخیر، عفونت C. difficile شایع تر، شدیدتر و درمان آن دشوار شده است. عفونت های مکرر C. difficile نیز در حال افزایش است.

علائم

برخی از افراد حامل باکتری C. difficile در روده خود هستند، اما هرگز بیمار نمی شوند، اگرچه به ندرت ممکن است عفونت گسترش یابد. علائم و نشانه ها معمولاً در عرض 5 تا 10 روز پس از شروع دوره آنتی بیوتیک ایجاد می شوند، اما ممکن است در اولین روز یا تا دو ماه بعد ظاهر شوند.

 

 

عفونت خفیف تا متوسط

 

شایع ترین علائم و نشانه های خفیف تا متوسط عفونت C. difficile عبارتند از:

 

• اسهال آبکی سه بار یا بیشتر در روز به مدت دو روز یا بیشتر
• گرفتگی و حساسیت خفیف شکم
•  

عفونت شدید

افرادی که دارای عفونت شدید C. difficile هستند تمایل به کم آبی بدن دارند و ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند.عفونت C. difficile  می تواند باعث التهاب روده بزرگ شود و گاهی اوقات تکه هایی از بافت را تشکیل دهد که می تواند خونریزی کند یا چرک ایجاد کند. علائم و نشانه های عفونت شدید عبارتند از:

 

 اسهال آبکی 10 تا 15 بار در روز

 

• گرفتگی و درد شکم که ممکن است شدید باشد
• ضربان قلب سریع
• تب
• خون یا چرک در مدفوع
• حالت تهوع
• کم آبی بدن
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن
• شکم متورم
• نارسایی کلیه
• افزایش تعداد گلبول های سفید خون

عفونت شدید C. difficile همچنین ممکن است باعث التهاب شدید روده، بزرگ شدن کولون (مگاکولون سمی نیز نامیده می شود) و سپسیس شود. افرادی که این شرایط را دارند اغلب در بخش مراقبت های ویژه بستری می شوند.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

برخی افراد در طول درمان با آنتی بیوتیک یا مدت کوتاهی پس از آن مدفوع شل دارند. این ممکن است ناشی از آسیب C. difficile باشد. به پزشک مراجعه کنید اگر علائم زیر را دارید :

 

• سه بار یا بیشتر مدفوع آبکی در روز
• علائم بیش از دو روز طول بکشد
• یک تب جدید
• درد یا گرفتگی شدید شکم
• خون در مدفوع 
•  
• علل

باکتری C. difficile در سراسر محیط زیست زیستی یافت می شود - در خاک، هوا، آب، مدفوع انسان و حیوان و محصولات غذایی گوشتی و گوشت های فرآوری شده. تعداد کمی از افراد سالم به طور طبیعی این باکتری را در روده بزرگ خود حمل می کنند و عوارض ناگواری ناشی از آن را ندارند.

اسپورهای باکتری C. difficile در مدفوع منتقل می‌شوند و زمانی که افراد آلوده دست‌های خود را به طور کامل نمی‌شویند، به غذا، سطح و اشیا پخش می‌کنند. این هاگ می کند هفته ها یا ماه ها در یک اتاق باقی بمانند. اگر سطح آلوده به هاگ C. difficile را لمس کنید، ممکن است ناخودآگاه باکتری را ببلعید.

پس از ایجاد، C. difficile می تواند سمومی تولید کند که به پوشش روده حمله کند. این سموم سلول‌ها را از بین می‌برند، لکه‌هایی از سلول‌های التهابی و بقایای سلولی پوسیده داخل روده تولید می‌کنند و باعث اسهال آبکی می‌شوند.

 

 

ظهور یک سویه جدید

یک سویه تهاجمی از C. difficile پدید آمده است که سموم بسیار نسبت به سویه های دیگر تولید می کند. سویه جدید ممکن است نسبت به برخی از داروها مقاوم‌تر باشد و در افرادی که در بیمارستان‌ها نرفته‌اند یا آنتی‌بیوتیک مصرف نکرده اند، ظاهر شوند. این سویه از سال2000  باعث بیماری می شود.

 

 

عوامل خطر

اگرچه افرادی که هیچ فاکتور خطر شناخته شده ای ندارند، از C. difficile بیمار شده اند، اما برخی عوامل خطر را افزایش می دهند.

 

 

مصرف آنتی بیوتیک یا سایر داروها

 

روده حاوی حدود 100 تریلیون سلول باکتری و تا 2000 نوع مختلف باکتری است که بسیاری از آنها به محافظت از بدن در برابر عفونت کمک می کنند. هنگامی که برای درمان عفونت آنتی بیوتیک مصرف می کنید، این داروها علاوه بر باکتری های عامل عفونت، برخی از باکتری های مفید و طبیعی را نیز از بین می برند. بدون باکتری سالم کافی برای کنترل آن، C. difficile می تواند به سرعت خارج از کنترل رشد کند. آنتی بیوتیک هایی که اغلب منجر به عفونت C. difficile می شوند عبارتند از:

 

فلوروکینولون ها

 

• سفالوسپورین ها
• پنی سیلین ها
• کلیندامایسین

مهارکننده های پمپ پروتون، دارویی که برای کاهش اسید معده استفاده می شود، ممکن است خطر ابتلا بهC. difficile را افزایش دهد.

 

 

اقامت در یک مرکز بهداشتی درمانی

اکثر عفونت‌های C. difficile در افرادی رخ می‌دهد که اخیراً در یک محیط مراقبت بهداشتی بوده‌اند - از جمله بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان و مراکز مراقبت طولانی‌مدت - که در آن میکروب‌ها به راحتی پخش می‌شوند، استفاده از آنتی‌بیوتیک رایج است و افراد به‌ویژه در برابر آن آسیب‌پذیر هستند. عفونت در بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان، C. difficile عمدتاً روی دست‌ها از فردی به فرد دیگر پخش می‌شود، اما همچنین روی تخت، میزهای کنار تخت، توالت‌ها، سینک‌ها، گوشی‌های طبی، دماسنج و حتی تلفن‌ها و کنترل‌های از راه دور نیز پخش می‌شود.

 

 

داشتن یک بیماری جدی یا عمل پزشکی

 

اگر شما یک بیماری جدی مانند بیماری بیماری روده یا سرطان کولورکتال، یا سیستم ایمنی ضعیف در نتیجه یک وضعیت پزشکی یا درمان (مانند شیمی درمانی) دارید، بیشتر مستعد آسیب به C. difficile هستید. خطر ابتلا به تشخیص C. difficile در صورت انجام جراحی شکم یا عمل گوارشی نیز بیشتر است.

 

سایر عوامل خطر

زنان بیشتر از مردان به بیماری C. difficile مبتلا می شوند.

سن بالاتر یک عامل خطر است. در یک مطالعه، خطر ابتلا به C. difficile برای افراد 65 سال و بالاتر در مقایسه با افراد جوان 10 برابر بیشتر بود.

به نظر می رسد که سن باعث افزایش ابتلا می شود.

 

عوارض

عوارض C. difficile عبارتند از:

 

• کم آبی بدن اسهال شدید می تواند باعث از دست دادن قابل توجه مواد و الکترولیت ها شود. این عملکرد طبیعی بدن را می‌سازد و می‌تواند باعث کاهش فشار خون به طرزی خطرناک شود.
• نارسایی کلیه. در برخی موارد، کم آبی می تواند آنقدر سریع اتفاق بیفتد که عملکرد کلیه به سرعت بدتر شود (نارسایی کلیه).
• مگاکولون سمی. در این وضعیت نادر، روده بزرگ قادر به دفع گاز و مدفوع نیست و باعث اتساع شدید آن می شود (مگاکولون). در صورت عدم درمان، کولون ممکن است پاره شود و باعث شود که باکتری های روده بزرگ وارد حفره شکم شوند. بزرگ شدن یا پارگی روده بزرگ نیاز به جراحی اورژانسی دارد و ممکن است کشنده باشد.
• سوراخی در روده بزرگ ( سوراخ شدن روده). این نادر است و باعث آسیب به پوشش روده بزرگ یا پس از مگاکولون سمی است. یک روده سوراخ شده می تواند آلودگی ها را از روده به حفره شکم بریزد و تهدید کننده زندگی (پرتونیت) شود.
• مرگ. حتی عفونت های خفیف تا متوسط ​​C. difficile می تواند به سرعت به بیماری کشنده تبدیل شود اگر به موقع درمان نشوند.
•  

جلوگیری 

برای کمک به جلوگیری از گسترش C. difficile، بیمارستان ها و سایر مراکز مراقبت های بهداشتی از دستورالعمل های کنترل عفونت پیروی می کنند. اگر دوست یا یکی از اعضای خانواده شما در بیمارستان یا خانه سالمندان است، از یادآوری به مراقبان برای رعایت اقدامات احتیاطی توصیه شده نترسید.

 

 

اقدامات پیشگیرانه عبارتند از:

 

• از مصرف آنتی بیوتیک ها خودداری کنید. آنتی بیوتیک ها گاهی برای بیماری های ویروسی تجویز می شوند که این داروها کمکی نمی کنند. در مورد بیماری های ساده یک رویکرد این است که منتظر بمانید. اگر به آنتی بیوتیک نیاز دارید، از پزشک خود بخواهید آنتی بیوتیکی را تجویز کند که محدوده محدودی داشته باشد و در کمترین زمان ممکن مصرف کنید.

   

• شستن دست. مراقبت های بهداشتی باید قبل و بعد از درمان هر فردی که تحت مراقبت است، رعایت شود. در یک الگوی C. difficile، استفاده از صابون و آب گرم بهترین روش بهداشتی برای شستن دست‌ها است، زیرا ضدعفونی‌کننده‌های دست‌ مبتنی بر الکل به روش پزشکی اسپور C. difficile را از بین نمی‌برند. بازدیدکنندگان همچنین باید بعد از خروج از اتاق یا استفاده از حمام دست های خود را با آب گرم و صابون بشویند.
• اقدامات احتیاطی. بیمارانی که با C. difficile در بیمارستان بستری می شوند، یک اتاق خصوصی دارند یا با فردی که به همین بیماری مبتلا می شوند، یک اتاق مشترک دارند. بیمارستان و بازدیدکنندگان هنگام حضور در اتاق، دستکش یکبار مصرف و روپوش ایزوله می پوشند.
• ضدعفونی کردن. در هر محیط مراقبت بهداشتی، تمام سطوح باید با دقت با محصولی که حاوی سفید کننده کلر است ضد عفونی شود. هاگ های C. difficile می تواند در معرض محصولات تمیز کننده معمولی که حاوی سفید کننده نیستند زنده بمانند.
•