اضطراب جدایی چیست؟

اضطراب جدایی زمانی است که نوزاد یا کودک خردسال از جدا شدن از افرادی که معمولاً نزدیک آنها هستند مضطرب می شود.

اضطراب جدایی بخشی طبیعی از رشد است و نشانه این نیست که کار اشتباهی انجام می دهید. در واقع، اضطراب جدایی می تواند نشانه ای از این باشد که فرزندتان  وابستگی (پیوند) نزدیک به شما دارد که برای رشد کودک مهم است.

چه چیزی باعث اضطراب جدایی می شود؟

اضطراب جدایی بخشی طبیعی از بزرگ شدن است. نوزادان به نزدیکان خود، معمولاً والدینشان وابسته می شوند. وقتی می توانند افرادی را ببینند که می شناسند و دوستشان دارند احساس امنیت می کنند.

جدا شدن از افرادی که به آن‌ها احساس امنیت می‌دهند، می‌تواند باعث ایجاد احساس اضطراب در آن‌ها شود، به‌ویژه اگر درک نکنند که عزیزانشان برمی‌گردند.

نوزادان و کودکان ممکن است زمانی که برای اولین بار به تنهایی به رختخواب می روند یا در محیط جدیدی با افراد ناآشنا مانند مهدکودک رها می شوند، دچار اضطراب جدایی شوند.

علائم اضطراب جدایی چیست؟

کودکان بسته به سن و شخصیت، اضطراب خود را به روش های مختلفی نشان می دهند.

گریه کردن

• کج خلقی
• چسبیده به شخص
• خجالتی بودن
• امتناع از صحبت کردن
• امتناع از تسلی دادن توسط دیگران

برخی از کودکان اضطراب جدایی را به عنوان علائم فیزیکی بیان می کنند، مانند:

سردرد

معده درد و یا استفراغ

مشکل در خوابیدن

چه کاری می توانم انجام دهم تا به فرزندم کمک کنم در یک محیط جدید مستقر شود؟

مهم است که احساسات کودک خود را بشناسید و به او کمک کنید تا با اضطراب خود کنار بیاید. در عین حال، مهم است که بین حمایت و اطمینان دادن به فرزندتان تعادل پیدا کنید و به او فرصت دهید تا احساسات خود را مدیریت کند و انعطاف‌پذیری خود را توسعه دهد.

چند استراتژی وجود دارد که می توانید برای کمک به فرزندتان در مدیریت اضطراب جدایی استفاده کنید. وقتی فرزندتان را ترک می کنید:

اگر می توانید آنها را به کسی بسپارید که از قبل می شناسد.

یک روال منظم ترک ایجاد کنید، تا فرزندتان بداند چه انتظاری دارد.

بدون خداحافظی ترک نکنید، بلکه سعی کنید خداحافظی کنید.

به فرزندتان بگویید که چه زمانی برمی گردی به روشی که او می تواند بفهمد (مثلاً «بعد از ناهار می برمت»)، و به این برنامه پایبند باشید.

به فرزندتان یک وسیله راحتی بدهید که به آن عادت دارد، مثلاً یک آدمک، عروسک یا پتو، یا چیزی که برای شماست.

شخصی که از فرزند شما مراقبت می کند می تواند در موارد زیر کمک کند:

به فرزندتان به گرمی و آرامش احوالپرسی کند.

اطمینان حاصل کنید که آنها قبل از رفتن شما در یک فعالیت لذت بخش قرار گرفته اند.

به طور منظم با شما ارتباط برقرار می کند، بنابراین آنها از هر رویدادی در زندگی فرزند شما که ممکن است اضطراب او را افزایش دهد آگاه باشند.

وقتی برگشتید، تمام توجه خود را به فرزندتان معطوف کنید - او دلتنگ شما شده است و مهم است که نشان دهید از دیدن دوباره او چقدر خوشحال هستید.

اگر اضطراب جدایی جدی تر شود، چه کاری می توانم انجام دهم؟

اضطراب جدایی معمولاً با گذشت زمان و با بزرگ شدن فرزند شما بهبود می یابد و به افراد و موقعیت های مختلف عادت می کند. اگر ادامه یابد، یا اگر تغییرات عمده ای در رفتار کودک خود مشاهده کردید، مانند وحشت، کابوس ، یا نگرانی و ترس بیش از حد ، ممکن است دچار اختلال اضطرابی شود.

از هر 25 کودک پیش دبستانی و مدرسه ای حدود 1 نفر دچار اختلال اضطراب می شود. گاهی اوقات این اتفاق می‌تواند به دنبال رویدادهای استرس‌زا باشد، مانند جابه‌جایی خانه یا تغییر مکان‌های مراقبت از کودک، آمدن نوزاد دیگری به خانواده یا جدایی والدین .

در اینجا برخی از علائم وجود دارد که نشان می دهد کودک ممکن است در رابطه با اضطراب خود به حمایت بیشتری نیاز داشته باشد:

به نظر می رسد که آنها بیش از سایر کودکان در همان محیط احساس اضطراب می کنند.

آنها به راحتی ناراحت می شوند و برای چیزهای کوچک گریه می کنند.

آنها از موقعیت هایی که احساس نگرانی می کنند اجتناب می کنند.

به نظر می رسد ترس و نگرانی آنها با آنچه در زندگی آنها اتفاق می افتد، تناسب ندارد.

اضطراب می تواند در سلامت و تندرستی کودک اختلال ایجاد کند، به خصوص با افزایش سن.

پشتیبانی زیادی وجود دارد، بنابراین اگر کودک در حال مبارزه است، بهتر است برای مشاوره به پزشک خود مراجعه کنید.

از کجا می توانم اطلاعات بیشتری در مورد خطر جدایی در کودکان کسب کنم؟

اگر نگران این هستید که فرزندتان دچار اضطراب جدایی شود، می توانید با یک پرستار بهداشت کودک مادر صحبت کنید.

همچنین می توانید با پزشک، متخصص اطفال صحبت کنید.