اضطراب در کودکان چیست؟

همه کودکان نسبت به چیزهای واقعی و خیالی اضطراب یا ترس دارند. کودکان ممکن است احساس ترس کنند حتی اگر تهدیدی فوری برای ایمنی یا رفاه آنها وجود نداشته باشد.

اضطراب و ترس موقت در کودکان طبیعی است. می توانند بیایند و بروند. اما برخی از کودکان مدیریت احساسات اضطراب آور خود را دشوارتر و دنیا را ترسناک تر از دیگران می دانند.

ترس باعث ایجاد تغییراتی در بدن کودکان می شود و آنها را به فرار سریع از موقعیت ها وادار می کند. قلب آنها به سرعت می تپد و ممکن است شروع به تعریق کنند.

کمی اضطراب در واقع می تواند به افراد کمک کند هوشیار و متمرکز بمانند. داشتن ترس یا اضطراب در مورد برخی چیزها نیز می تواند مفید باشد زیرا باعث می شود کودکان به روش های ایمن تر رفتار کنند. برای مثال، کودکی که از آتش می ترسد از بازی با کبریت اجتناب می کند.

اما اگر اضطراب شدید باشد، ممکن است زندگی آنها را مختل کند. اگر نگران هستید، باید از یک پزشک یا روانشناس کودک کمک حرفه ای بگیرید.

آیا اضطراب فرزندم طبیعی است؟

اضطراب «عادی» ممکن است هنگام کنار آمدن با یک موقعیت جدید باشد. اما نشانه هایی که ممکن است فرزند شما به حمایت اضافی نیاز داشته باشد، عبارتند از:

آنها بیشتر از سایر کودکان هم سن خود مضطرب هستند.

با دوستان، مدرسه یا خانواده مشکل دارد.

ترس ها یا نگرانی ها با مسائل واقعی زندگی آنها نامتناسب به نظر می رسد.

علائمی که نشان می دهد کودک شما در مورد چیزی مضطرب است ممکن است شامل موارد زیر باشد:

به شما بچسبد، تکانشی یا پرت شدن

نیاز به اطمینان

وحشت یا عصبانیت هنگام جدا شدن از والدین

مشک

ضربان قلب و تنفس سریعتر

حالت تهوع

سردرد

دل درد

جدای از این علائم، والدین معمولاً می توانند تشخیص دهند که کودکشان در مورد چیزی بیش از حد احساس ناراحتی می کند. گوش دادن به نگرانی های آنها همیشه مفید است و گاهی اوقات فقط صحبت کردن در مورد ترس می تواند به کودک کمک کند تا فراتر از آن حرکت کند.

انواع بیماری دوران کودکی در سنین مختلف چیست؟

ماهیت اضطراب ها و ترس ها با رشد و تکامل کودکان تغییر می کند. آنها شامل ترس از غریبه ها، ارتفاع، تاریکی، حیوانات، خون، حشرات و تنها ماندن هستند. کودکان اغلب پس از مواجهه با یک تجربه ناخوشایند، مانند گاز گرفتن سگ یا تصادف، یاد می گیرند که از یک شی یا موقعیت خاص بترسند.

اضطراب جدایی زمانی رایج است که کودکان خردسال در حال شروع مهدکودک یا مدرسه هستند، در حالی که نوجوانان ممکن است اضطراب مربوط به پذیرش اجتماعی و پیشرفت تحصیلی را تجربه کنند.

در اینجا نمونه هایی از نوع اضطرابی که کودکان ممکن است در سنین مختلف تجربه کنند آورده شده است:

نوزادان ممکن است هنگام مواجهه با افراد جدیدی که نمی شناسند، اضطراب غریبه ای را تجربه کنند و به والدین بچسبند.

کودکان نوپا ممکن است اضطراب جدایی، مضطرب شدن و حتی کج خلقی را هنگام ترک یکی از والدین یا مراقبین تجربه کنند.

کودکان پیش دبستانی ممکن است از چیزهایی مانند بودن در تاریکی بترسند.

کودکان در سن مدرسه ممکن است در مورد چیزهایی که بر اساس واقعیت نیستند، مانند ترس از هیولاها و ارواح، اضطراب داشته باشند. آنها همچنین ممکن است ترس هایی داشته باشند که منعکس کننده شرایط واقعی است که ممکن است برای آنها اتفاق بیفتد، مانند آسیب بدنی و بلای طبیعی

با رشد کودکان، یک ترس ممکن است ناپدید شود یا جایگزین ترس دیگری شود. به عنوان مثال، کودکی که در 5 سالگی نمی توانست با چراغ خاموش بخوابد، ممکن است سال ها بعد از داستان ارواح لذت ببرد. و برخی از ترس ها ممکن است فقط به یک نوع خاص از محرک گسترش یابد. به عبارت دیگر، ممکن است کودکی بخواهد که شیری را در باغ وحش نوازش کند.

برخی از کودکان دچار   فوبیا می شوند - ترس بسیار شدید از چیزی خاص، مانند عنکبوت ها یا ملاقات با افراد جدید - که می تواند در زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد کند.

برخی دیگر دچار اضطراب عمومی می شوند، جایی که نگران چیزهای زیادی هستند. این معمولاً زمانی اتفاق می افتد که مدرسه را شروع می کنند و ممکن است احساس کنند نیاز به کمال گرا بودن دارند، نگران امتحانات هستند، از پرسیدن سؤال در کلاس می ترسند و احساس استرس زیادی می کنند.

اضطراب دوران کودکی چگونه درمان می شود؟

اگر نگران هستید که کودکتان اضطراب دارد، اولین قدم این است که با پزشک کودکتان صحبت کنید. او ممکن است به فرزند شما پیشنهاد کند که به یک روانشناس یا مشاور یا گاهی اوقات یک متخصص اطفال مراجعه کنید.

گاهی اوقات کودکان مبتلا به اضطراب شدید ممکن است در یک کلینیک تخصصی اضطراب یا توسط خدمت دهندگان بهداشت روان درمان شوند. درمان معمولاً شامل گفتگودرمانی و مشاوره است تا به کودک کمک کند احساس و دلیلش را تشخیص دهد، به او یاد دهد چگونه با آن کنار بیاید و به او کمک کند تا به اهدافش برسد. 

دارو می تواند به علائم شدید اضطراب کمک کند، اما معمولا برای کودکان توصیه نمی شود.

بهترین کاری که می توانید انجام دهید این نیست که به فرزندتان کمک کنید از چیزی که او را می ترساند دوری کند، بلکه به او بیاموزید چگونه کنار بیاید.

آنها را تشویق کنید که بایستند و چند نفس آرام و عمیق بکشند.

به جای نگرانی در تمام روز، زمانی را برای نگرانی در نظر بگیرید.

نگرانی های آنها را به تکه های کوچکتر و قابل کنترل تقسیم کنید.

آنها را تشویق کنید که مثبت فکر کنند، به جای نگرانی در مورد بدترین سناریو.

به آنها نشان دهید که چگونه بر موقعیت های ترسناک غلبه می کنید.

به آنها کمک کنید تا احساس کنند بر خود کنترل دارند.

از ترس آنها صحبت کنید.

سعی کنید بیش از حد محافظه‌کار نباشید و به آنها کمک کنید تا برای ایجاد انعطاف‌پذیری، کارها را برای خودشان حل کنند.