هورمون درمانی برای سرطان سینه

هورمون درمانی، درمانی برای سرطان سینه است که به هورمون ها حساس هستند. رایج ترین انواع آن با مسدود کردن هورمون ها از اتصال به گیرنده های سلول های سرطانی یا کاهش تولید هورمون های بدن عمل می کند.

هورمون درمانی فقط برای سرطان‌های سینه استفاده می‌شود که گیرنده‌هایی برای هورمون‌های طبیعی استروژن یا پروژسترون دارند.

هورمون درمانی برای سرطان سینه اغلب پس از جراحی برای کاهش خطر بازگشت سرطان استفاده می‌شود. همچنین ممکن است برای کوچک کردن تومور قبل از عمل جراحی استفاده شود و احتمال حذف کامل سرطان را افزایش دهد.

اگر سرطان به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است، هورمون درمانی ممکن است به کنترل آن کمک کند.

چرا این کار انجام می شود

هورمون درمانی برای سرطان سینه فقط برای درمان سرطان هایی استفاده می شود که به هورمون حساس هستند (سرطان های پستان با گیرنده هورمونی مثبت).

پزشکان به این سرطان ها به عنوان گیرنده استروژن مثبت (ER مثبت) یا گیرنده پروژسترون مثبت (PR مثبت) اشاره می کنند. این بدان معناست که این سرطان‌های سینه توسط هورمون‌های طبیعی استروژن یا پروژسترون تحریک می‌شوند.

پزشک متخصص در تجزیه و تحلیل خون و بافت بدن (پاتولوژیست) با تجزیه و تحلیل نمونه ای از سلول های سرطانی برای بررسی اینکه آیا آنها گیرنده های استروژن یا پروژسترون دارند، تعیین می کند که آیا سرطان شما ER مثبت است یا PR مثبت.

هورمون درمانی برای سرطان سینه می تواند به موارد زیر کمک کند:

جلوگیری از عود سرطان

کاهش خطر ابتلا به سرطان در بافت های دیگر پستان

کند یا متوقف کردن رشد سرطانی که گسترش یافته

کاهش اندازه تومور قبل از جراحی

خطرات

عوارض جانبی هورمون درمانی برای سرطان سینه عبارتند از:

گرگرفتگی
ترشحات واژن
خشکی یا تحریک واژن
خستگی
حالت تهوع
درد مفاصل و عضلات
ناتوانی جنسی در مردان مبتلا به سرطان سینه

عوارض جانبی کمتر شایع و جدی تر هورمون درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

لخته شدن خون در رگها
سرطان آندومتر یا سرطان رحم
آب مروارید
سکته
پوکی استخوان
بیماری قلبی

آنچه می توان انتظار داشت

روش های مختلفی برای هورمون درمانی وجود دارد.

داروهایی که مانع از اتصال هورمون ها به سلول های سرطانی می شوند

یکی از رویکردهای هورمون درمانی، جلوگیری از اتصال هورمون ها به گیرنده های سلول های سرطانی است. هنگامی که هورمون ها نتوانند به سلول های سرطانی دسترسی پیدا کنند، رشد تومور ممکن است کند شود و سلول ها ممکن است بمیرند.

داروهای سرطان سینه که این عملکرد را دارند عبارتند از:

تاموکسیفن. تاموکسیفن معمولاً روزانه به شکل قرص و اغلب برای کاهش خطر عود سرطان در زنانی که برای سرطان پستان در مراحل اولیه درمان شده اند، استفاده می شود. در این شرایط، معمولاً برای پنج تا 10 سال مصرف می شود.

این دارو ممکن است برای درمان سرطان پیشرفته استفاده شود.
تاموکسیفن برای زنان قبل از یائسگی و زنان یائسه مناسب است.
تورمیفن (فارستون). تورمیفن به عنوان یک قرص روزانه، برای درمان سرطان سینه که به سایر نواحی بدن گسترش یافته است استفاده می شود. این دارو برای استفاده در زنان یائسه تایید شده است.
فولوسترانت (Faslodex). فولوسترانت به صورت تزریقی هر ماه، پس از اولین دوز مصرفی هر دو هفته در ماه اول تجویز می شود. در زنان یائسه برای درمان سرطان سینه پیشرفته استفاده میشود.

داروهایی که بدن را از تولید استروژن پس از یائسگی باز می دارند

مهارکننده‌های آروماتاز دسته‌ای از داروها هستند که میزان استروژن را در بدن کاهش می‌دهند و سلول‌های سرطان سینه را از هورمون‌هایی که برای رشد نیاز دارند محروم می‌کنند.

مهارکننده های آروماتاز فقط در زنانی که یائسه شده اند استفاده می شود. آنها را نمی توان استفاده کرد مگر اینکه بدن در یائسگی طبیعی یا در یائسگی ناشی از داروها یا برداشتن تخمدان ها باشد

مهارکننده های آروماتاز که برای درمان سرطان سینه استفاده می شوند عبارتند از:

آناستروزول (آریمیدکس). آناستروزول برای کاهش خطر عود سرطان در زنانی که برای سرطان پستان در مراحل اولیه درمان شده اند استفاده می شود. همچنین می توان از آن برای درمان سرطان سینه پیشرفته استفاده کرد.

اگزمستان (آروماسین). اگزمستان برای کاهش خطر عود سرطان در زنانی که برای سرطان پستان در مراحل اولیه درمان شده اند استفاده می شود. گاهی اوقات پس از مصرف تاموکسیفن به مدت دو یا سه سال استفاده می شود. همچنین می توان از آن برای درمان سرطان سینه پیشرفته در زنانی که تاموکسیفن دیگر برای آنها موثر نیست استفاده کرد.

لتروزول (Femara). لتروزول برای کاهش خطر عود سرطان در زنانی که برای سرطان پستان در مراحل اولیه درمان شده اند استفاده می شود. می توان آن را به تنهایی یا پس از تکمیل درمان تاموکسیفن مصرف کرد. لتروزول همچنین برای درمان سرطان پستان پیشرفته استفاده می شود.

مهارکننده های آروماتاز به صورت قرص هایی که یک بار در روز مصرف می کنید تجویز می شوند. هر سه مهارکننده آروماتاز یکسان عمل می کنند و تولید استروژن را در بدن کاهش می دهند.

مدت زمانی که مهارکننده های آروماتاز را ادامه می دهید به وضعیت خاص شما بستگی دارد. تحقیقات کنونی نشان می دهد که رویکرد استاندارد مصرف این داروها تا 10 سال است، اما هر فرد متفاوت است و شما و پزشکتان باید به دقت ارزیابی کنید که چه مدت باید آنها را مصرف کنید.

درمان هایی برای توقف عملکرد تخمدان در زنان پیش از یائسگی

زنانی که یائسه نشده اند - چه به طور طبیعی و چه در نتیجه درمان سرطان - ممکن است تصمیم بگیرند که تحت درمان قرار گیرند تا تخمدان هایشان از تولید هورمون جلوگیری کند.

گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی برای برداشتن تخمدان (اووفورکتومی)

پرتودرمانی با هدف تخمدان ها

داروهایی مانند گوسرلین (Zoladex)

درمان‌هایی برای متوقف کردن عملکرد تخمدان ممکن است به زنان پیش از یائسگی اجازه دهد تا از داروهایی که فقط برای زنان یائسه در دسترس است استفاده کنند.

ترکیب درمان هدفمند با هورمون درمانی

هورمون درمانی برای سرطانی که به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد (سرطان متاستاتیک سینه) گاهی اوقات درمان های هورمونی را با درمان هدفمند ترکیب می کند. داروهای درمان هدفمند به نقاط خاصی در سلول های سرطانی حمله می کنند. این ترکیب می تواند هورمون درمانی را موثرتر کند.

داروهای مورد استفاده در این روش عبارتند از:

Abemaciclib (Verzenio)

پالبوسیکلیب (ایبرانس)

ریبوسیکلیب (کیسکالی)

Everolimus (Afinitor)

نتایج

در حین مصرف هورمون درمانی برای سرطان سینه، مرتباً با پزشک سرطان (انکولوژیست) خود برای بازدیدهای بعدی ملاقات خواهید کرد. انکولوژیست در مورد عوارض جانبی که تجربه می کنید می پرسد. بسیاری از عوارض جانبی را می توان کنترل کرد.

نشان داده شده است که هورمون درمانی پس از جراحی، پرتودرمانی یا شیمی درمانی خطر عود سرطان سینه را در افراد مبتلا به سرطان پستان حساس به هورمون در مراحل اولیه کاهش می دهد. همچنین می تواند به طور موثر خطر رشد و پیشرفت سرطان سینه متاستاتیک را در افراد مبتلا به تومورهای حساس به هورمون کاهش دهد.

بسته به شرایط، ممکن است در حین مصرف هورمون درمانی، تحت آزمایشاتی قرار بگیرید تا وضعیت پزشکی خود را کنترل کرده و عود یا پیشرفت سرطان را مشاهده کنید. نتایج این آزمایش‌ها می‌تواند به پزشک ایده دهد که چگونه به هورمون درمانی پاسخ می‌دهید و ممکن است درمان بر این اساس تنظیم شود.

مطالب مرتبط