لکنت چیست؟

لکنت یک اختلال گفتاری است که جریان طبیعی گفتار را متوقف می کند و می تواند صحبت کردن را دشوار کند.

لکنت (که لکنت زبان نیز نامیده می شود) الگویی از گفتار است که شامل علائم موارد است:

تردیدها

تکرارها

بلوک های بی صدا (زمانی که کودک سعی می کند صحبت کند اما صدایی بیرون نمی آید)

افرادی که لکنت دارند می دانند چه می خواهند بگویند، اما در بیان آن مشکل دارند.

لکنت می تواند تأثیر منفی و قوی بر دیدگاه کودک نسبت به خود و روابط اجتماعی اش داشته باشد.

معمولاً کودکان 3 تا 4 ساله دوره های لکنت زبان را پشت سر می گذارند. ممکن است یک شبه شروع شود یا به آرامی افزایش یابد. برخی از کودکان گهگاه لکنت زبان دارند، برخی دیگر همیشه. بسته به شرایط می‌تواند متفاوت باشد. ممکن است برای مدتی متوقف شود و دوباره شروع شود.

برای اکثر کودکان، این بخشی از یادگیری صحبت کردن است و به خودی خود بهتر می شود. به ندرت پیش می آید که بزرگسالان شروع به لکنت کنند.

علائم لکنت زبان

علائم و نشانه های لکنت بین کودکان می تواند بسیار متفاوت باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشکل در شروع یک کلمه، جمله یا عبارت

طولانی کردن یک کلمه یا صداها در یک کلمه

تکرار یک صدا، هجا یا کلمه

سکوت های کوتاه برای هجاهای خاص یا مکث های درون یک کلمه (کلمه شکسته)

اضافه کردن کلمات اضافی مانند 'مم' در صورت پیش بینی مشکل برای انتقال به کلمه بعدی

همچنین ممکن است کودک هنگام لکنت کارهای غیرکلامی انجام دهد، مانند:

شکلک درآوردن

چشمک زدن

تنش

لکنت می تواند غیر قابل پیش بینی باشد. ممکن است با خستگی یا استرس بدتر شود. همچنین می تواند بسیار خفیف تا بسیار شدید باشد.

انواع لکنت زبان

3 نوع اصلی لکنت وجود دارد:

تکرارها

طولانی شدن ها

بلوک ها

تکرار زمانی است که یک صدا، بخشی از یک کلمه، یک کلمه کامل یا یک عبارت تکرار می شود.

طولانی شدن زمانی است که صدایی کشیده شود.

بلوک زمانی است که هیچ صدایی خارج نمی شود.

فرزند شما ممکن است یک یا چند مورد از این رفتارها را انجام دهد.

چه چیزی باعث لکنت زبان می شود؟

هیچ کس نمی داند چه چیزی باعث لکنت می شود. لکنت با فعالیت های مغز مرتبط است. این به این معنی است که این یک مشکل جسمی است نه یک مشکل روانی.

لکنت ناشی از موارد زیر نیست:

• یک رویداد خاص
• خستگی
• اضطراب
• شیوه های فرزندپروری
• سایر عوامل روانی

در حالی که اضطراب باعث لکنت نمی شود، اما می تواند آن را بدتر کند. همچنین می تواند اضطراب را بدتر و یک چرخه منفی ایجاد کند.

لکنت در برخی از خانواده ها وجود دارد، اگرچه ممکن است خود به خود اتفاق بیفتد. احتمال لکنت زبان در مردان بیشتر از زنان است. از هر 100 نفر 1 نفر لکنت دارند.

لکنت افراد زیر را تحت تاثیر قرار می دهد:

همه سطوح هوش

همه شخصیت ها

درمان لکنت زبان

نمی توان گفت که آیا کودک به طور طبیعی پس از لکنت بهبود می یابد یا نیاز به درمان دارد. توصیه می‌شود همه کودکان پیش دبستانی که شروع به لکنت می کنند تحت درمان قرار گیرند.

کودکان خردسال بیشترین سود را از مداخله زودهنگام با گفتار درمانگر می برند. درمان در این سن موثرتر است. همچنین معمولاً اضطراب اجتماعی در کودکان از 7 سالگی شروع می‌شود که کمک بزرگی به درمان است.

گفتار درمانان در موارد زیر مداخله می کنند:

لکنت زبان

مداخلات مبتنی بر شواهد

آنها کمک می کنند تا برای فرزندتان اهدافی تعیین کنید و در راستای این اهداف تلاش کنید.

می توانید برای فرزندتان به صورت حضوری یا آنلاین کمک بگیرید. این جلسات می‌تواند فردی یا گروهی باشد.

هدف درمان برای نوجوانان و بزرگسالان هر دو مورد است:

گفتار را تصحیح کنید.

کاهش اضطرابی که معمولاً با آن همراه است.

هیچ دارویی برای کمک به لکنت وجود ندارد.

چگونه با فرزندم صحبت کنم؟

هنگام صحبت با کودکی که لکنت دارد:

• صبور باشید
• به آنچه می گوید گوش بدهید.
• سعی کنید جمله آنها را قطع یا تمام نکنید.