بی اختیاری ادرار چیست؟

بی اختیاری ادرار هر گونه از دست دادن تصادفی یا غیر ارادی ادرار از مثانه را توصیف می کند. شدت بی اختیاری از یک نشت کوچک تا از دست دادن کامل کنترل مثانه متغیر است. خوشبختانه راه هایی برای بهبود و حتی درمان بی اختیاری ادرار وجود دارد. کمک به موقع توصیه می شود.

چه چیزی باعث بی اختیاری می شود؟

بی اختیاری چقدر شایع است؟

نشت ادرار (به نام "بی اختیاری ادرار") پس از زایمان بسیار شایع است. از هر 3 زنی که بچه دار شده است، یک نفر ممکن است در مقطعی دچار نشت شود.

برخی از تازه مادران ممکن است هنگام خنده، عطسه، سرفه یا ورزش ادرار نشت کنند. این به بی اختیاری استرسی معروف است.

احتمال بروز بی اختیاری استرسی بعد از تولد بیشتر است، اگر:

• - قبل از بارداری مشکلات مثانه یا روده داشته باشید - احتمال دارد بعد از زایمان بدتر شوند.
• - مشکلات مثانه در دوران بارداری
• - اولین بچه خود را به دنیا می آورید.
• - در حال داشتن یک بچه بزرگ دوباره باردار شده باشید.
• - زایمان طولانی، به ویژه مرحله دوم زایمان داشته باشید.

• - زایمان سخت، مانند نیاز به بخیه، پارگی، یا نیاز به فورسپس در طول زایمان

زنانی که سزارین می‌شوند نیز ممکن است دچار مشکلات مثانه شوند. سزارین می تواند خطر بی اختیاری شدید را از 10٪ به 5٪ برای اولین نوزاد کاهش دهد، اما بعد از سزارین سوم، زنان به همان اندازه زنانی که از طریق واژینال زایمان می کنند، به مشکلات مثانه مبتلا می شوند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

اکثر زنانی که پس از زایمان ادرارشان نشت می کند، متوجه می شوند که در چند هفته اول، با بهبودی عضلات و بافت های کشیده شده، از بین می رود.

با این حال، برای برخی از زنان ممکن است ماه ها طول بکشد در حالی که برخی دیگر متوجه می شوند که کف لگن آنها هرگز به طور کامل بهبود نمی یابد.

اگر نشت ادرار دارید، می‌توانید با پزشک یا یک فیزیوتراپیست زنان صحبت کنید. به یاد داشته باشید که برخورد زودهنگام با آن می تواند خطر تبدیل شدن به یک مشکل مادام العمر را کاهش دهد.

بی اختیاری چگونه درمان می شود؟

درمان به نوع بی اختیاری و شدید آن دارد. 

پس از تولد، باید به کف لگن زمان دهید تا بهبود یابد. در چند روز اول منطقه پرینه را یخ بگذارید و استراحت کافی داشته باشید.

سپس می توانید با انقباضات ملایم کف لگن در حالی که دراز کشیده اید شروع کنید. 3 ثانیه نگه دارید، 15 ثانیه استراحت کنید و 3 بار تکرار کنید. سعی کنید تا زمانی که می توانید نگهدارنده های طولانی تری ایجاد کنید. انجام این تمرینات ممکن است به جلوگیری از مشکلات طولانی مدت مثانه کمک کند.

تغییرات ساده در سبک زندگی نیز ممکن است کمک کند، مانند کاهش وزن بارداری، خوردن فیبر بیشتر، نوشیدن آب بیشتر و ورزش کمتر.

اگر بی اختیاری ادرار بهتر نشد، با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است شما را به متخصص دیگری ارجاع دهند. درمان های طولانی مدت برای ضعف مثانه ورزش، دارو یا جراحی است.

تمرینات کف لگن

ماهیچه های اطراف مثانه، روده و رحم را می توان مانند هر ماهیچه دیگری در بدن ورزش، تقویت و تمرین داد. انجام این کار قبل، حین و بعد از بارداری به جلوگیری از بی اختیاری ادرار در دوران بارداری و بعد از تولد نوزاد کمک می کند. انجام آنها در هر مکان و در هر زمان آسان است.

برای مثال:

- نفس عمیق بکشید.

- ماهیچه های کف لگن را به سمت بالا بکشید و به سمت داخل بکشید انگار می خواهید جلوی ادرار کردن خود را بگیرید.

- فشار را به مدت 10 ثانیه در حالی که به طور طبیعی نفس می کشید نگه دارید.

- آرام باشید و در 10 ثانیه تکرار کنید.

- فشار را تکرار کنید و رها کنید.

- این تمرین را 3 بار در روز انجام دهید.

آموزش مثانه

هنگامی که باردار هستید، کودک در حال رشد به مثانه فشار می آورد. این باعث می شود مثانه سریعتر از حد معمول احساس پری کند، به این معنی که شما نیاز به رفتن مکرر به توالت دارید.

پس از تولد نوزاد، ایده خوبی است که مثانه خود را دوباره آموزش دهید. می توانید این کار را با تلاش برای جلوگیری از رفتن به توالت انجام دهید، تا زمانی که مثانه پر شود.

دارو

اگر دچار بی اختیاری فوری یا مثانه بیش فعال هستید، دارو می تواند به عضلات مثانه کمک کند.

عمل جراحی

اگر همه چیز شکست بخورد، جراحی ممکن است یک گزینه برای برخی از زنان باشد. با پزشک خود در مورد اینکه چه چیزی برای شما بهتر است صحبت کنید.

سلامت عاطفی

بی اختیاری ادرار نه تنها بر سلامت جسمی بلکه بر سلامت عاطفی و رفاه عمومی شما تأثیر می گذارد. برای برخی از زنان این عارضه ممکن است با تجربه ترومای هنگام تولد نیز مرتبط باشد. اگر متوجه شدید که خلق و خوی ضعیفی دارید یا نگران هستید، تنها نیستید. خدماتی برای پشتیبانی از شما وجود دارد.

زندگی با بی اختیاری

متأسفانه بی اختیاری ادرار می تواند به یک مشکل طولانی مدت برای برخی از زنان تبدیل شود. در اینجا چند نکته وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند اگر با آن زندگی می کنید:

- از پدهای بی اختیاری که برای نشت ادرار ساخته شده اند به جای نوار بهداشتی استفاده کنید.

- وقتی بیرون می روید لباس زیر خود را عوض کنید.

- بدانید که توالت ها در کجا قرار دارند تا بتوانید به سرعت آنها را پیدا کنید.

- هنگام عطسه یا خندیدن پاهای خود را روی هم قرار دهید.

- برنامه تمرینی خود را اصلاح کنید تا از تمرینات پرتحرک مانند پریدن خودداری کنید.

برای جلوگیری از مشکلات مثانه بعد از تولد چه کنم؟

چند قدم ساده وجود دارد که می توانید در دوران بارداری برای کمک به جلوگیری از بی اختیاری انجام دهید.

- روزانه 6 تا 8 فنجان مایعات بنوشید، مگر اینکه پزشک دستور دیگری بدهد. از نوشیدنی های حاوی قند یا کافئین خودداری کنید، زیرا این نوشیدنی ها می توانند مثانه را تحریک کنند.

- یک رژیم غذایی با فیبر بالا با 2 قطعه میوه، 5 وعده سبزیجات و 5 وعده غلات/نان در روز بخورید.

- مطمئن شوید که وزن مناسبی دارید.

- سیگار نکشید.

- بیشتر روزها حداقل 30 دقیقه ورزش کنید.

-  تمرینات کف لگن را به طور منظم انجام دهید.

- زمانی که میل به باز کردن روده های خود دارید (مدفوع) به توالت بروید.

- به درستی روی توالت بنشینید.

- از یبوست پرهیز کنید، زیرا این امر ماهیچه های کف لگن را تحت فشار قرار می دهد.

- برای هر موردی به توالت نروید.

• - در صورت ابتلا به عفونت ادراری فوراً به پزشک مراجعه کنید.

همچنین مهم است که در بارداری و بعد از زایمان طبیعی ورزش کنید تا از بی اختیاری جلوگیری کنید. ورزش های ایده آل پیاده روی، ایروبیک کم تاثیر، ایروبیک در آب، دوچرخه سواری با دوچرخه ثابت، شنا، تمرین با وزنه سبک یا کلاس های ورزش بارداری هستند. 

برای محافظت از کف لگن، از موارد زیر جلوگیری کنید:

• - وزنه های سنگین
• - ضربه زیاد یا حرکات تند
• - حرکات جهشی
• - ورزش تماسی
• - فعالیت های چرخشی و چرخشی بیش از حد
• - ورزش هایی که نیاز به حبس نفس دارند.
• - ورزش هایی که نیاز به تغییر جهت یا پرش دارند.
• - ورزش هایی که باعث می شوند از یک پا بیشتر از پای دیگر استفاده کنید.
• - تمریناتی که شامل ایستادن روی یک پا برای مدت زمان مشخصی می شود.
• - فعالیت هایی که شامل تغییراتی در فعالیت است.
• - ورزش هایی که انحنای کمر را افزایش می دهد.

برای مشاوره و پشتیبانی بیشتر به کجا می توانم مراجعه کنم؟

برای اطلاعات بیشتر و پشتیبانی با پزشک یا مامای خود صحبت کنید.