علائم دیابت نوع 1 اغلب به طور ناگهانی ظاهر می شود و اغلب دلیلی برای بررسی سطح قند خون است. از آنجایی که علائم سایر انواع دیابت و پیش دیابت به تدریج ظاهر می شوند یا ممکن است آشکار نباشند، انجمن دیابت دستورالعمل های غربالگری را توصیه کرده است. توصیه می سود که افراد زیر از نظر دیابت غربالگری شوند:

 

هر فرد با شاخص توده بدنی بالاتر از 25 ، بدون در نظر گرفتن سن، که دارای عوامل خطر مانند فشار خون بالا، سطح غیرطبیعی کلسترول، سبک زندگی بی تحرک، سندرم تخمدان پلی کیستیک یا بیماری قلب است و دارای بستگان نزدیک مبتلا به دیابت است.

• به افراد مسن تر از 45 سال توصیه می شود که غربالگری اولیه قند خون را دریافت کند و سپس، در صورت طبیعی بودن نتایج، هر سه سال یک بار غربالگری شود.
• به زنانی که دیابت بارداری داشته اند، توصیه می شود که هر سه سال یکبار غربالگری را انجام دهد.
• به هر فردی که مبتلا به پیش دیابت تشخیص داده شده است، توصیه می شود هر سال آزمایش شود.
•  

آزمایشات برای دیابت نوع 1 و نوع 2 و پیش دیابت

آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله (A1C). این آزمایش خون که نیاز به ناشتا بودن ندارد، میانگین سطح قند خون را در دو تا سه ماه گذشته نشان می دهد. درصد قند خون متصل به هموگلوبین، پروتئین حامل اکسیژن در گلبول های قرمز را اندازه گیری می کند.

هر چه سطح قند خون بالاتر باشد، هموگلوبین بیشتری با قند متصل خواهید داشت. سطح A1C 6.5٪ یا بالاتر در دو آزمایش جداگانه نشان می دهد که دیابت دارید. A1C بین 5.7 تا 6.4 درصد نشان دهنده پیش دیابت است. زیر 5.7 نرمال در نظر گرفته می شود.

 

 

اگر نتایج آزمایش یکسان نیست، آزمایش در دسترس نیست، یا شرایط خاصی دارید که می‌تواند آزمایش A1C را نادرست کند - مثلاً اگر باردار هستید یا شکل غیرمعمول هموگلوبین دارید (معروف به نوع هموگلوبین). - پزشک ممکن است از آزمایش های زیر برای تشخیص دیابت استفاده کند:

 

• آزمایش قند خون ناشتا. بعد از یک شب ناشتا نمونه خون گرفته می شود. سطح قند خون ناشتا کمتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر (5.6 میلی مول در لیتر) طبیعی است. سطح قند خون ناشتا از 100 تا 125 میلی گرم در دسی لیتر (5.6 تا 6.9 میلی مول در لیتر) پیش دیابت محسوب می شود. اگر در دو آزمایش جداگانه 126 میلی گرم در دسی لیتر (7 میلی مول در لیتر) یا بیشتر باشد، دیابت دارید.

• تست تحمل گلوکز خوراکی. برای این آزمایش، یک شب ناشتا هستید و سطح قند خون ناشتا اندازه‌گیری می شود. سپس یک مایع شیرین می نوشید و سطح قند خون به طور دوره ای برای دو ساعت آینده آزمایش می شود.

  سطح قند خون کمتر از 140 میلی گرم در دسی لیتر (7.8 میلی مول در لیتر) طبیعی است. خواندن بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر (11.1 میلی مول در لیتر) پس از دو ساعت نشان دهنده دیابت است. اندازه گیری بین 140 تا 199 میلی گرم در دسی لیتر (7.8 میلی مول در لیتر و 11.0 میلی مول در لیتر) نشان دهنده پیش دیابت است.

اگر مشکوک به دیابت نوع 1 باشید، ادرار شما برای بررسی وجود یک محصول جانبی تولید شده در زمانی که بافت عضلانی و چربی برای انرژی استفاده می‌شود، آزمایش می‌شود، زیرا بدن انسولین کافی برای استفاده از گلوکز موجود (کتون‌ها) ندارد. پزشک همچنین احتمالاً آزمایشی را انجام می دهد تا ببیند آیا سلول های مخرب سیستم ایمنی مرتبط با دیابت نوع 1 به نام اتوآنتی بادی ها را دارید یا خیر.

 

 

آزمایشات دیابت بارداری

 

پزشک احتمالاً عوامل خطر ابتلا به دیابت بارداری را در اوایل بارداری ارزیابی خواهد کرد:

• اگر در معرض خطر بالای دیابت بارداری هستید - برای مثال، اگر در ابتدای بارداری چاق بودید. در بارداری قبلی دیابت بارداری داشته اید. یا مادر، پدر، خواهر و برادر یا فرزندی دارید که مبتلا به دیابت است - پزشک ممکن است در اولین ویزیت قبل از زایمان آزمایش دیابت بخواهد.
• اگر در خطر متوسط ​​ابتلا به دیابت بارداری هستید، احتمالاً در طول سه ماهه دوم بارداری - معمولاً بین هفته های 24 تا 28 بارداری - آزمایش غربالگری دیابت بارداری را انجام خواهید داد.
•  

پزشک ممکن است از تست های غربالگری زیر استفاده کند:

• آزمایش چالش اولیه گلوکز. آزمایش چالش گلوکز را با نوشیدن محلول گلوکز شربتی آغاز خواهید کرد. یک ساعت بعد، برای اندازه گیری سطح قند خون خود، آزمایش خون می دهید. سطح قند خون کمتر از 140 میلی گرم در دسی لیتر (7.8 میلی مول در لیتر) معمولاً در آزمایش چالش گلوکز طبیعی در نظر گرفته می شود، اگرچه ممکن است در کلینیک ها یا آزمایشگاه های خاص متفاوت باشد.

  اگر سطح قند خون بالاتر از حد طبیعی باشد، تنها به این معنی است که خطر ابتلا به دیابت بارداری بیشتر است. پزشک برای تعیین اینکه آیا دیابت بارداری دارید یا خیر، آزمایش بعدی را تجویز می‌کند.

• پیگیر تست تحمل گلوکز. برای آزمایش بعدی، از شما خواسته می شود که یک شب ناشتا باشید و سپس سطح قند خون ناشتا را اندازه گیری کنید. سپس محلول شیرین دیگری می نوشید - این محلول حاوی غلظت بالاتر گلوکز است - و سطح قند خون هر ساعت به مدت سه ساعت بررسی می‌شود.

  اگر حداقل دو عدد از قرائت قند خون بالاتر از مقادیر طبیعی تعیین شده برای هر یک از سه ساعت آزمایش باشد، دیابت بارداری تشخیص داده می شود.

•  

رفتار

بسته به نوع دیابت، نظارت بر قند خون، انسولین و داروهای خوراکی ممکن است در درمان نقش داشته باشد. داشتن یک رژیم غذایی سالم، حفظ وزن سالم و شرکت در فعالیت منظم نیز از عوامل مهم در مدیریت دیابت هستند.

 

 

درمان انواع دیابت

بخش مهمی از مدیریت - و همچنین سلامت کلی - حفظ وزن سالم از طریق یک رژیم غذایی سالم و برنامه ورزشی است:

• تغذیه سالم. برخلاف تصور رایج، رژیم دیابت خاصی وجود ندارد. شما باید رژیم غذایی خود را بر روی میوه ها، سبزیجات، پروتئین های بدون چربی و غلات کامل متمرکز کنید - غذاهایی که دارای مواد مغذی و فیبر بالا و چربی و کالری کمی هستند - و مصرف چربی های اشباع شده، کربوهیدرات های تصفیه شده و شیرینی ها را کاهش دهید. در واقع، این بهترین برنامه غذایی برای کل خانواده است. غذاهای شیرین هر چند وقت یکبار خوب هستند، به شرطی که به عنوان بخشی از برنامه غذایی در نظر گرفته شوند.

  با این حال، درک اینکه چه چیزی و چه مقدار بخوریم می تواند یک چالش باشد. یک متخصص تغذیه می‌تواند کمک کند تا یک برنامه غذایی متناسب با اهداف سلامتی، ترجیحات غذایی و سبک زندگی خود ایجاد کنید. این احتمالاً شامل شمارش کربوهیدرات ها می شود، به خصوص اگر دیابت نوع 1 دارید یا از انسولین به عنوان بخشی از درمان خود استفاده می کنید.

• فعالیت بدنی. همه افراد به ورزش هوازی منظم نیاز دارند و افرادی که دیابت دارند نیز از این قاعده مستثنی نیستند. ورزش با انتقال قند به داخل سلول‌ها، جایی که برای انرژی استفاده می‌شود، سطح قند خون را کاهش می‌دهد. ورزش همچنین حساسیت به انسولین را افزایش می دهد، به این معنی که بدن به انسولین کمتری برای انتقال قند به سلول ها نیاز دارد.

  از پزشک خود برای ورزش کردن سوال کنید تا مطمئن شوید. سپس فعالیت های مورد علاقه خود را انتخاب کنید، مانند پیاده روی، شنا یا دوچرخه سواری. آنچه که بسیار مهم است این است که فعالیت بدنی را بخشی از برنامه روزانه خود قرار دهید.

   

  در بیشتر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه یا بیشتر ورزش هوازی یا حداقل 150 دقیقه فعالیت بدنی متوسط ​​در هفته را هدف قرار دهید. دوره های فعالیت می تواند به مدت 10 دقیقه، سه بار در روز باشد. اگر مدتی است که فعال نبوده اید، به آرامی شروع کنید و به تدریج افزایش دهید. همچنین ایده خوبی است که از نشستن بیش از حد طولانی خودداری کنید - اگر بیش از 30 دقیقه نشسته اید، سعی کنید بلند شوید و حرکت کنید.

   

درمان دیابت نوع 1 و نوع2

درمان دیابت نوع 1 شامل تزریق انسولین یا استفاده از پمپ انسولین، بررسی مکرر قند خون و شمارش کربوهیدرات است. درمان دیابت نوع 2 در درجه اول شامل تغییر سبک زندگی، نظارت بر قند خون، همراه با داروهای دیابت، انسولین یا هر دو است.

 

نظارت بر قند خون. بسته به برنامه درمانی خود، اگر انسولین مصرف می‌کنید، ممکن است قند خون خود را تا چهار بار در روز چک و ثبت کنید. نظارت دقیق تنها راه برای اطمینان از اینکه سطح قند خون در محدوده هدف باقی می ماند، است. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که انسولین مصرف نمی کنند، معمولا قند خون خود را خیلی کمتر چک می کنند.

افرادی که انسولین درمانی دریافت می کنند نیز ممکن است سطح قند خون خود را با یک مانیتور مداوم گلوکز کنترل کنند. اگرچه این فناوری هنوز به طور کامل جایگزین گلوکز متر نشده است، اما می تواند تعداد انگشتان لازم برای بررسی قند خون را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و اطلاعات مهمی در مورد روند سطح قند خون ارائه دهد.

 

حتی با مدیریت دقیق، سطح قند خون گاهی اوقات می تواند به طور غیر قابل پیش بینی تغییر کند. با کمک تیم درمان دیابت خود، خواهید آموخت که چگونه سطح قند خون در پاسخ به غذا، فعالیت بدنی، داروها، بیماری، استرس – و برای زنان، نوسانات در سطوح هورمونی تغییر می کند.

 

علاوه بر پایش روزانه قند خون، پزشک احتمالاً آزمایش منظم A1C را برای اندازه گیری میانگین سطح قند خون در دو تا سه ماه گذشته توصیه می کند.

در مقایسه با آزمایش های مکرر قند خون روزانه، آزمایش A1C بهتر نشان می دهد که برنامه درمان دیابت به طور کلی چقدر خوب عمل می کند. افزایش سطح A1C ممکن است نشان دهنده نیاز به تغییر در داروهای خوراکی، رژیم انسولین یا برنامه غذایی باشد.

 

هدف A1C ممکن است بسته به سن و عوامل مختلف دیگر، مانند سایر شرایط پزشکی که ممکن است داشته باشید، متفاوت باشد. با این حال، برای اکثر افراد مبتلا به دیابت، انجمن دیابت کمتر از 7٪ را توصیه می کند. از پزشک خود بپرسید که هدف A1C شما چیست.

 

• انسولین. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای زنده ماندن نیاز به انسولین درمانی دارند. بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 یا دیابت بارداری نیز به انسولین درمانی نیاز دارند.

  بسیاری از انواع انسولین در دسترس هستند، از جمله انسولین کوتاه اثر (انسولین منظم)، انسولین سریع الاثر، انسولین طولانی اثر و گزینه های میانی. بسته به نیاز، پزشک ممکن است ترکیبی از انواع انسولین را برای استفاده در طول روز و شب تجویز کند.

   

  انسولین را نمی توان به صورت خوراکی برای کاهش قند خون مصرف کرد زیرا آنزیم های معده در عملکرد انسولین اختلال ایجاد می کنند. اغلب انسولین با استفاده از یک سوزن و سرنگ ظریف یا یک قلم انسولین - دستگاهی که شبیه یک قلم جوهر بزرگ به نظر می رسد - تزریق می شود.

   

  پمپ انسولین نیز ممکن است یک گزینه باشد. پمپ دستگاهی به اندازه یک تلفن همراه کوچک است که در قسمت بیرونی بدن قرار می گیرد. یک لوله مخزن انسولین را به کاتتری که در زیر پوست شکم قرار داده شده وصل می کند.

   

  یک پمپ تیوبلس که به صورت بی سیم کار می کند نیز اکنون در دسترس است. شما یک پمپ انسولین را برنامه ریزی می کنید تا مقادیر خاصی از انسولین را پخش کند. بسته به وعده‌های غذایی، سطح فعالیت و سطح قند خون، می‌توان آن را طوری تنظیم کرد که انسولین کمتر یا بیشتری ارائه کند.

   

  در سپتامبر 2016، سازمان غذا و دارو اولین لوزالمعده مصنوعی را برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 که سن آنها 14 سال و بالاتر است، تایید کرد. دومین پانکراس مصنوعی در دسامبر 2019 تأیید شد. از آن زمان تاکنون سیستم‌هایی برای کودکان بزرگ‌تر از 2 سال تأیید شده‌اند.

   

  به پانکراس مصنوعی تحویل انسولین حلقه بسته نیز گفته می شود. دستگاه کاشته شده یک دستگاه نظارت بر قند خون را که هر پنج دقیقه یکبار سطح قند خون را بررسی می کند، به پمپ انسولین متصل می کند. هنگامی که مانیتور نشان می دهد که انسولین مورد نیاز است، دستگاه به طور خودکار مقدار صحیح انسولین را تحویل می دهد.

   

• داروهای خوراکی یا داروهای دیگر. گاهی اوقات سایر داروهای خوراکی یا تزریقی نیز تجویز می شود. برخی از داروهای دیابت لوزالمعده را تحریک می کنند تا انسولین بیشتری تولید و آزاد کند. برخی دیگر از تولید و آزادسازی گلوکز از کبد جلوگیری می کنند، به این معنی که برای انتقال قند به سلول های خود به انسولین کمتری نیاز دارید.

  برخی دیگر از آنزیم‌های معده یا روده که کربوهیدرات‌ها را تجزیه می‌کنند یا بافت‌ها را نسبت به انسولین حساس‌تر می‌کنند، مسدود می‌کنند. متفورمین (Glumetza، Fortamet، و ...) به طور کلی اولین دارویی است که برای دیابت نوع 2 تجویز می شود.

  دسته دیگری از داروها به نام مهارکننده های SGLT2 ممکن است استفاده شود. آنها با جلوگیری از جذب مجدد قند توسط کلیه ها به خون کار می کنند. در عوض، قند از طریق ادرار دفع می شود.

• پیوند. در برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع 1، پیوند پانکراس ممکن است یک گزینه باشد. با پیوند موفق پانکراس، دیگر نیازی به انسولین درمانی نخواهید داشت.

  اما پیوندها همیشه موفقیت آمیز نیستند - و این روش ها خطرات جدی دارند. برای جلوگیری از پس زدن اندام ها به یک عمر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نیاز دارید. این داروها می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند، به همین دلیل است که پیوندها معمولاً برای افرادی که دیابت آنها قابل کنترل نیست یا کسانی که به پیوند کلیه نیز نیاز دارند اختصاص داده می شود.

• جراحی چاقی. اگرچه این روش به طور خاص درمانی برای دیابت نوع 2 در نظر گرفته نمی شود، افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که چاق هستند و شاخص توده بدنی بالاتر از 35 دارند ممکن است از این نوع جراحی بهره مند شوند. افرادی که تحت عمل بای پس معده قرار گرفته اند، بهبود قابل توجهی در سطح قند خون خود مشاهده کرده اند. با این حال، خطرات و مزایای طولانی مدت این روش برای دیابت نوع 2 هنوز مشخص نیست.

   

درمان دیابت بارداری

کنترل قند خون برای حفظ سلامت کودک و جلوگیری از عوارض حین زایمان ضروری است. علاوه بر حفظ یک رژیم غذایی سالم و ورزش، برنامه درمانی ممکن است شامل کنترل قند خون و در برخی موارد استفاده از انسولین یا داروهای خوراکی باشد.

پزشک همچنین سطح قند خون را در طول زایمان کنترل می کند. اگر قند خون افزایش یابد، ممکن است کودک سطوح بالایی انسولین ترشح کند که می تواند منجر به کاهش قند خون بلافاصله پس از تولد شود.

 

درمان پیش دیابت

اگر به پیش دیابت مبتلا هستید، انتخاب های سبک زندگی سالم می تواند کمک کند سطح قند خون خود را به حالت طبیعی بازگردانید یا حداقل از افزایش آن به سطحی که در دیابت نوع 2 مشاهده می شود جلوگیری کنید. حفظ وزن سالم از طریق ورزش و تغذیه سالم می تواند کمک کننده باشد. ورزش حداقل 150 دقیقه در هفته و کاهش حدود 7 درصد از وزن بدن ممکن است از دیابت نوع 2 جلوگیری کند یا آن را به تاخیر بیاندازد.

گاهی اوقات داروهایی - مانند متفورمین (گلوکوفاژ، گلومتزا، و غیره) - اگر در معرض خطر بالای دیابت هستید، از جمله زمانی که پیش دیابت بدتر می شود یا اگر بیماری قلبی عروقی، بیماری کبد چرب یا سندرم تخمدان پلی کیستیک دارید، گزینه ای هستند.

 

در موارد دیگر، داروهایی برای کنترل کلسترول - به ویژه استاتین ها - و داروهای فشار خون بالا مورد نیاز است. در صورتی که در معرض خطر هستید، پزشک ممکن است درمان با دوز پایین آسپرین را برای کمک به پیشگیری از بیماری قلبی عروقی تجویز کند. با این حال، انتخاب سبک زندگی سالم همچنان کلیدی است.

 

علائم مشکل در هر نوع

از آنجایی که عوامل زیادی می توانند بر قند خون تأثیر بگذارند، گاهی اوقات ممکن است مشکلاتی ایجاد شود که نیاز به مراقبت فوری دارد، مانند:

• قند خون بالا (هیپرگلیسمی). سطح قند خون ممکن است به دلایل زیادی افزایش یابد، از جمله خوردن بیش از حد، بیمار بودن یا مصرف نکردن داروهای کاهش دهنده گلوکز کافی. سطح قند خون خود را طبق دستور پزشک بررسی کنید و مراقب علائم و نشانه های قند خون بالا باشید - تکرر ادرار، افزایش تشنگی، خشکی دهان، تاری دید، خستگی و تهوع. اگر هیپرگلیسمی دارید، باید برنامه غذایی، داروها یا هر دو را تنظیم کنید.

• افزایش کتون در بیماری (کتواسیدوز). اگر سلول ها گرسنه انرژی باشند، بدن ممکن است شروع به تجزیه چربی کند. این باعث تولید اسیدهای سمی به نام کتون می شود. مراقب از دست دادن اشتها، ضعف، استفراغ، تب، درد معده و نفس شیرین و میوه ای باشید.

   

  می توانید ادرار خود را از نظر وجود کتون های اضافی با یک کیت تست کتون بدون نسخه بررسی کنید. اگر کتون های اضافی در ادرار دارید، فورا با پزشک خود مشورت کنید یا به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید. این وضعیت در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 شایع تر است.

• سندرم هیپراسمولار غیرکتوتیک هیپرگلیسمی. علائم و نشانه‌های این وضعیت خطرناک زندگی عبارتند از: قند خون بالای 600 میلی‌گرم در دسی‌لیتر (33.3 میلی‌متر در لیتر)، خشکی دهان، تشنگی شدید، تب، خواب‌آلودگی، گیجی، از دست دادن بینایی و توهم. سندرم هیپراسمولار در اثر قند خون بالا ایجاد می شود که خون را غلیظ و شربتی می کند.

  این بیماری در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دیده می شود و اغلب پیش از آن یک بیماری وجود دارد. اگر علائم یا نشانه های این بیماری را دارید با پزشک خود تماس بگیرید یا به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید.

• قند خون پایین (هیپوگلیسمی). اگر سطح قند خون به زیر محدوده هدف کاهش یابد، به آن قند خون پایین (هیپوگلیسمی) می گویند. اگر داروهایی مصرف می‌کنید که قند خون را کاهش می‌دهند، از جمله انسولین، سطح قند خون به دلایل زیادی کاهش می‌یابد، از جمله حذف یک وعده غذایی و فعالیت بدنی بیشتر از حد معمول. قند خون پایین همچنین در صورت مصرف بیش از حد انسولین یا مصرف بیش از حد داروهای کاهش دهنده گلوکز که باعث ترشح انسولین توسط پانکراس می شود، رخ می دهد.

   

  سطح قند خون خود را به طور مرتب چک کنید و مراقب علائم و نشانه های قند خون پایین باشید - تعریق، لرزش، ضعف، گرسنگی، سرگیجه، سردرد، تاری دید، تپش قلب، تحریک پذیری، اختلال گفتار، خواب آلودگی، گیجی، غش و تشنج. قند خون پایین با کربوهیدرات هایی که به سرعت جذب می شوند، مانند آب میوه یا قرص های گلوکز درمان می شود.

•  

شیوه زندگی و درمان های خانگی

دیابت یک بیماری جدی است. پیروی از برنامه درمان دیابت نیازمند تعهد شبانه روزی است. مدیریت دقیق دیابت می تواند خطر عوارض جدی - حتی تهدید کننده زندگی - را کاهش دهد.

برای مدیریت خود متعهد شوید. هر چه می توانید در مورد بیماری دیابت بیاموزید. با یک مربی دیابت، ارتباط برقرار کنید و در صورت نیاز از تیم درمان دیابت خود کمک بگیرید.

• غذاهای سالم را انتخاب کنید و وزن خود را حفظ کنید. ااگر اضافه وزن دارید، در صورت داشتن پیش دیابت یا دیابت نوع 2، کاهش تنها 5 درصد از وزن بدن می تواند در کنترل قند خون تفاوت ایجاد کند. یک رژیم غذایی سالم، رژیمی است که حاوی مقدار زیادی میوه، سبزیجات، پروتئین بدون چربی، غلات کامل و حبوبات، با مقدار محدودی چربی اشباع شده باشد.

• فعالیت بدنی را جزئی از برنامه روزانه خود قرار دهید. ورزش منظم می تواند به پیشگیری از پیش دیابت و دیابت نوع 2 کمک کند و می تواند به کسانی که قبلاً دیابت دارند کمک کند تا کنترل بهتری روی قند خون داشته باشند. حداقل 30 دقیقه ورزش متوسط ​​- مانند پیاده روی سریع - در بیشتر روزهای هفته توصیه می شود. حداقل 150 دقیقه فعالیت هوازی متوسط ​​در هفته را هدف قرار دهید.

  همچنین بهتر است زمان کمتری را صرف نشستن کنید. سعی کنید حداقل هر 30 دقیقه یا بیشتر زمانی که بیدار هستید چند دقیقه بلند شوید و به اطراف حرکت کنید.

   

سبک زندگی برای دیابت نوع 1 و نوع2

علاوه بر این، اگر دیابت نوع 1 یا 2 داشته باشید:

• خودتان را شناسایی کنید. برچسب یا دستبندی بپوشید که نشان دهد دیابت دارید. در مواقع اضطراری قند خون پایین یک کیت گلوکاگون را در نزدیکی خود نگه دارید - و مطمئن شوید که دوستان و عزیزانتان می دانند چگونه از آن استفاده کنند.
• برای معاینات فیزیکی و منظم چشم برنامه ریزی کنید. معاینات منظم دیابت جایگزین معاینات فیزیکی سالانه یا معاینات معمول چشم نیست. در طول دوره فیزیکی، پزشک به دنبال هرگونه عوارض مرتبط با دیابت و بررسی سایر مشکلات پزشکی خواهد بود. متخصص مراقبت از چشم علائم آسیب شبکیه، آب مروارید و گلوکوم را بررسی می کند.

• واکسن های خود را به روز نگه دارید. قند خون بالا می تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کند. هر سال واکسن آنفولانزا بزنید و پزشک ممکن است واکسن پنومونی را نیز توصیه کند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) همچنین در حال حاضر توصیه می کند که واکسیناسیون هپاتیت B را در صورتی که قبلاً علیه هپاتیت B واکسینه نشده اید و بزرگسالی در سنین 19 تا 59 سال مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 هستید، توصیه می کند.

  جدیدترین دستورات انجام توصیه های CDC می تواند در اسرع وقت پس از تشخیص دیابت نوع 1 یا 2 واکسینه شود. اگر 60 سال یا بیشتر دارید و قبلاً واکسن را دریافت نکرده اید، با پزشک خود در مورد اینکه آیا این واکسن برای شما مناسب است یا خیر صحبت کنید.

• به پاهای خود توجه کنید. روزانه پاهای خود را با آب ولرم بشویید. آنها را به آرامی به خصوص بین انگشتان پا را خشک کنید. از لوسیون استفاده کنید، اما نه بین انگشتان پا. هر روز پای خود را از نظر تاول، بریدگی، زخم، قرمزی یا تورم چک کنید. اگر زخمی یا مشکل دیگری دارید، با پزشک خود مشورت کنید.
• فشار خون و کلسترول خود را تحت کنترل نگه دارید. خوردن غذاهای سالم و ورزش منظم می تواند به کنترل فشار خون بالا و کلسترول کمک کند. ممکن است نیاز به دارو نیز باشد.
• مراقب دندان های خود باشید. دیابت ممکن است شما را مستعد عفونت های جدی تر لثه کند. حداقل دو بار در روز دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. و اگر دیابت نوع 1 یا 2 دارید، معاینات منظم دندانپزشکی را برنامه ریزی کنید. اگر لثه های شما خونریزی کرد یا قرمز یا متورم به نظر می رسید فوراً با دندانپزشک خود مشورت کنید.
• اگر سیگار می‌کشید یا از انواع دیگر تنباکو استفاده می‌کنید، از پزشک خود بخواهید که در ترک سیگار کمک کند. سیگار خطر ابتلا به عوارض مختلف دیابت را افزایش می دهد. بر اساس گزارش ها، سیگاری‌هایی که دیابت دارند بیشتر از غیرسیگاری‌هایی که دیابت دارند، بر اثر بیماری‌های قلبی عروقی می‌میرند. با پزشک خود در مورد راه های ترک سیگار یا ترک دیگر انواع تنباکو صحبت کنید.
• استرس را جدی بگیرید.هورمون هایی که بدن ممکن است در پاسخ به استرس طولانی مدت تولید کند، ممکن است از عملکرد صحیح انسولین جلوگیری کند که باعث افزایش قند خون و استرس بیشتر می شود. برای خود محدودیت هایی تعیین کنید و وظایف خود را اولویت بندی کنید. تکنیک های تمدد اعصاب را یاد بگیرید و به اندازه کافی بخوابید.
•  

طب جایگزین

در برخی از مطالعات نشان داده شده است که مواد متعددی حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد، در حالی که مطالعات دیگر هیچ فایده ای برای کنترل قند خون یا کاهش سطح A1C پیدا نکرده اند. به دلیل یافته های متناقض، هیچ درمان جایگزینی وجود ندارد که در حال حاضر برای کمک به همه افراد در مدیریت قند خون توصیه شود.

 

اگر تصمیم دارید هر نوع درمان جایگزین را امتحان کنید، مصرف داروهایی را که پزشک برایتان تجویز کرده است، قطع نکنید. حتماً در مورد استفاده از هر یک از این درمان ها با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که آنها باعث ایجاد واکنش های نامطلوب یا تداخل با درمان فعلی نمی شوند.

 

 

علاوه بر این، هیچ درمانی - جایگزین یا متعارف - وجود ندارد که بتواند دیابت را درمان کند، بنابراین بسیار مهم است که افرادی که انسولین درمانی برای دیابت دریافت می‌کنند، مصرف انسولین را متوقف نکنند، مگر اینکه پزشکشان این کار را تجویز کند.

 

مقابله و حمایت

زندگی با دیابت می تواند دشوار و خسته کننده باشد. گاهی اوقات، حتی زمانی که همه کارها را به درستی انجام داده اید، ممکن است سطح قند خون افزایش یابد. اما به برنامه مدیریت دیابت خود پایبند باشید و احتمالاً هنگام مراجعه به پزشک، تفاوت مثبتی در A1C خود خواهید دید.

 

از آنجایی که مدیریت خوب دیابت می‌تواند زمان‌بر و گاهی طاقت‌فرسا باشد، برخی افراد صحبت کردن با کسی را مفید می‌دانند. پزشک احتمالاً می تواند یک متخصص سلامت روان را برای صحبت با شما توصیه کند، یا ممکن است بخواهید یک گروه حمایتی را امتحان کنید.

 

به اشتراک گذاشتن ناامیدی ها و پیروزی های خود با افرادی که درک می کنند که در چه شرایطی هستید می تواند بسیار مفید باشد و ممکن است متوجه شوید که دیگران نکات بسیار خوبی در مورد مدیریت دیابت دارند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائم دیابت دارید، احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید. اگر کودک علائم دیابت دارد، ممکن است به متخصص اطفال کودک خود مراجعه کنید. اگر سطح قند خون بسیار بالا باشد، احتمالاً به اورژانس فرستاده می شوید.

 

اگر سطح قند خون به اندازه کافی بالا نباشد که شما یا فرزندتان را فوراً در معرض خطر قرار دهد، ممکن است به پزشک متخصص غدد ارجاع داده شوید. به زودی پس از تشخیص، احتمالاً با یک مربی دیابت و یک متخصص تغذیه نیز ملاقات خواهید کرد تا اطلاعات بیشتری در مورد مدیریت دیابت خود به دست آورید.

 

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید چه انتظاری دارید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید که آیا لازم است کاری انجام دهید. این احتمالاً شامل محدود کردن رژیم غذایی مانند آزمایش قند خون ناشتا خواهد بود.

• هر گونه علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است نامربوط به نظر برسند، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید. اگر مقادیر گلوکز خود را در خانه کنترل می کنید، یک رکورد از نتایج گلوکز همراه داشته باشید و تاریخ و زمان آزمایش را با جزئیات ذکر کنید.
• فهرستی از هرگونه آلرژی و تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• سابقه پزشکی خانوادگی خود را یادداشت کنید. به طور خاص، به بستگانی که دیابت، حملات قلبی یا سکته داشته اند توجه کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید . کسی که شما را همراهی می کند می تواند کمک کند اطلاعاتی را که نیاز دارید به خاطر بسپارید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

تهیه لیستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید. در مورد دیابت، برخی از سوالات مطرح شده عبارتند از:

 

• آیا علائمی که دارم مربوط به دیابت است یا چیز دیگری؟

  آیا به آزمایشی نیاز دارم؟

  چه کار دیگری می توانم برای محافظت از سلامت خود انجام دهم؟

  چه گزینه هایی برای مدیریت دیابت من وجود دارد؟

  من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم به بهترین شکل مدیریت کنم؟

  آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

  آیا باید به متخصص دیگری مانند متخصص تغذیه مراجعه کنم؟

  آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟

  آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

   

•  

  از پزشک خود چه انتظاری دارید

•  

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

آیا می توانید وضعیت خود را توضیح دهید؟

آیا همیشه علائم دارید یا می آیند و می روند؟

علائم چقدر شدید است؟

آیا سابقه خانوادگی پره اکلامپسی دارید؟

از رژیمتان بگویید.

 

آیا ورزش می کنید؟ چه نوع و چقدر؟