پزشک ممکن است بتواند هموروئید خارجی را ببیند. تشخیص هموروئید داخلی ممکن است شامل معاینه مجرای مقعد و رکتوم باشد.

 

معاینه دیجیتال. پزشک یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده را وارد راست روده می کند. او  هر چیز غیرعادی مانند زائده را احساس می کند.

 

معاینه بصری. از آنجایی که هموروئید داخلی اغلب آنقدر نرم است که در طول معاینه رکتوم احساس نمی‌شود، پزشک ممکن است قسمت پایینی روده بزرگ و راست روده را با آنوسکوپ، پروکتوسکوپ یا سیگموئیدوسکوپ بررسی کند.

 

 

پزشک ممکن است بخواهد کل روده را با استفاده از کولونوسکوپی معاینه کند اگر:

 

علائم و نشانه‌ها حاکی از آن است که ممکن است بیماری دستگاه گوارش دیگری داشته باشید.

عوامل خطر سرطان کولورکتال را دارید.

 

 

میانسال هستید و اخیرا کولونوسکوپی نکرده اید.

 

 

رفتار

درمان‌های خانگی

اغلب می توانید درد خفیف، تورم و التهاب هموروئید را با درمان های خانگی تسکین دهید.

 

غذاهای پر فیبر بخورید. بیشتر میوه، سبزیجات و غلات کامل بخورید. انجام این کار مدفوع را نرم می کند و حجم آن را افزایش می دهد، که کمک می کند از فشاری که می تواند علائم بواسیر موجود را بدتر کند، اجتناب کنید. فیبر را به آرامی به رژیم غذایی خود اضافه کنید تا از مشکلات ناشی از گاز جلوگیری کنید.

• از درمان های موضعی استفاده کنید. از کرم یا شیاف همورید بدون نسخه حاوی هیدروکورتیزون استفاده کنید یا از پدهای حاوی فندق جادوگر یا یک عامل بی حس کننده استفاده کنید.
• به طور منظم در یک حمام گرم یا حمام نشسته غوطه ور شوید. منطقه مقعد خود را دو تا سه بار در روز به مدت 10 تا 15 دقیقه در آب گرم ساده خیس کنید.
• مسکن های خوراکی مصرف کنید. می توانید به طور موقت از استامینوفن (تیلنول و...)، آسپرین یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB و...) برای کمک به تسکین ناراحتی خود استفاده کنید.

با این درمان ها، علائم هموروئید اغلب در عرض یک هفته از بین می رود. اگر تسکین نیافتید، یا اگر درد شدید یا خونریزی دارید، به پزشک مراجعه کنید.

 

 

داروها

 

اگر هموروئید فقط ناراحتی خفیفی ایجاد می کند، پزشک ممکن است کرم، پماد، شیاف یا پدهای بدون نسخه را پیشنهاد دهد. این محصولات حاوی موادی مانند فندق جادوگر یا هیدروکورتیزون و لیدوکائین هستند که می توانند به طور موقت درد و خارش را تسکین دهند.

 

از کرم‌های استروئیدی بدون نسخه برای بیش از یک هفته استفاده نکنید، مگر اینکه پزشکتان تجویز کرده باشد، زیرا می‌تواند پوست را نازک کند.

 

ترومبکتومی هموروئید خارجی

اگر یک لخته خون دردناک (ترومبوز) در یک هموروئید خارجی ایجاد شده باشد، پزشک می‌تواند هموروئید را خارج کند که می‌تواند تسکین سریع را فراهم کند. این روش که تحت بی حسی موضعی انجام می شود، در صورتی موثرتر است که در عرض 72 ساعت پس از ایجاد لخته انجام شود.

 

 

روش های کم تهاجمی

برای درمان مداوم یا هموروئید دردناک پزشک ممکن است یکی از روش های کم تهاجمی دیگر را توصیه کند. این درمان را می توان در مطب پزشک یا سایر محیط های سرپایی انجام داد و معمولاً نیازی به بیهوشی ندارد.

 

• بستن نوار لاستیکی. پزشک یک یا دو باند لاستیکی کوچک در اطراف پایه یک هموروئید داخلی قرار می دهد تا گردش خون آن را قطع کند. بواسیر پژمرده می شود و در عرض یک هفته می افتد.

  بستن هموروئید می تواند ناراحت کننده باشد و باعث خونریزی شود که ممکن است دو تا چهار روز پس از عمل شروع شود اما به ندرت شدید است. گاهی اوقات، عوارض جدی تری ممکن است رخ دهد.

• تزریق (اسکلروتراپی). پزشک یک محلول شیمیایی به بافت هموروئید تزریق می کند تا آن را کوچک کند. در حالی که تزریق باعث درد کم می شود یا بدون درد است، ممکن است نسبت به بستن نوار لاستیکی موثرتر باشد.
• انعقاد (مادون قرمز، لیزر یا گرما). تکنیک های انعقاد از لیزر یا نور مادون قرمز یا گرما استفاده می‌کنند. آنها باعث سفت شدن و چروک شدن هموروئیدهای داخلی خونریزی دهنده کوچک می‌شوند. انعقاد عوارض جانبی کمی دارد و معمولاً ناراحتی کمی ایجاد می کند.

   

روش های جراحی

تنها درصد کمی از افراد مبتلا به هموروئید نیاز به جراحی دارند. با این حال، اگر سایر روش‌ها موفقیت‌آمیز نبودند یا هموروئید شدید شد، یکی از موارد زیر توصیه می شود:

 

• برداشتن هموروئید (هموروئیدکتومی). با انتخاب یکی از تکنیک های مختلف، جراح بافت بیش از حدی را که باعث خونریزی می شود، برمی دارد. جراحی را می توان با بی حسی موضعی همراه با آرامبخش، بی حسی نخاعی یا بیهوشی عمومی انجام داد.

  هموروئیدکتومی موثرترین و کامل ترین راه برای درمان هموروئیدهای شدید یا عود کننده است. عوارض می تواند شامل مشکل موقت در تخلیه مثانه باشد که می تواند منجر به عفونت دستگاه ادراری شود. این عارضه عمدتاً پس از بی حسی نخاعی ایجاد می شود.

   

  اکثر افراد بعد از عمل کمی درد دارند که داروها می توانند آن را تسکین دهند. خیساندن در حمام گرم نیز ممکن است کمک کند.

• منگنه زدن هموروئید. این روش که هموروئیدوپکسی منگنه نامیده می شود، جریان خون را به بافت هموروئیدی مسدود می کند. معمولاً فقط برای هموروئید داخلی استفاده می شود.

  منگنه کردن معمولاً درد کمتری نسبت به هموروئیدکتومی دارد و امکان بازگشت زودتر به فعالیت‌های منظم را فراهم می‌کند. با این حال، در مقایسه با هموروئیدکتومی، منگنه زدن با خطر بیشتری برای عود و افتادگی رکتوم همراه است که در آن بخشی از رکتوم از مقعد بیرون زده است.

   

  عوارض همچنین می تواند شامل خونریزی، احتباس ادرار و درد، و همچنین، به ندرت، یک عفونت خونی تهدید کننده زندگی (سپسیس) باشد. با پزشک خود در مورد بهترین گزینه برای خود صحبت کنید.

•  

•  

  آماده شدن برای قرار ملاقات

• اگر علائم و نشانه های هموروئید را دارید، با پزشک عمومی خود قرار ملاقات بگذارید. در صورت نیاز، پزشک ممکن است شما را برای ارزیابی و درمان به یک یا چند متخصص - از جمله یک پزشک متخصص گوارش یا یک جراح روده بزرگ و رکتوم ارجاع دهد. در اینجا چند پیشنهاد برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات وجود دارد.

•  

• آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید.

• فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم و مدت زمانی که شروع شده است

• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله عادات معمولی روده و رژیم غذایی، به ویژه فیبر مصرفی

• تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها

•  

• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

• در مورد هموروئید، برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

علت احتمالی علائم من چیست؟

 

• آیا احتمال دارد وضعیت موقتی یا دائمی باشد؟
• آیا من در معرض خطر عوارض مرتبط با این بیماری هستم؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• اگر درمان‌هایی که ابتدا امتحان می‌کنیم جواب نداد، در مرحله بعد چه چیزی را توصیه می‌کنید؟
• آیا من گزینه جراحی هستم؟ چرا بله و چرا نه؟
• آیا مراحل دیگری برای خودمراقبتی وجود دارد که ممکن است کمک کند؟
• من مشکلات پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم این موارد را همراه با هموروئید مدیریت کنم؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• علائم چقدر ناراحت کننده است؟
• عادات معمولی شما چیست؟
• رژیم غذایی تان چه مقدار فیبر دارد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
• آیا کسی در خانواده تان هموروئید یا سرطان روده بزرگ، راست روده یا مقعد دارد؟
• آیا تغییری در عادات روده خود داشته اید؟
• در حین اجابت مزاج، آیا متوجه شده اید که خون روی دستمال توالت، چکه در داخل توالت یا مخلوط شدن با مدفوع وجود دارد؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، اقداماتی را برای نرم کردن مدفوع انجام دهید. از غذاهای پر فیبر مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل بیشتر استفاده کنید و مکمل های فیبر بدون نسخه مانند متاموسیل یا سیتروسل را در نظر بگیرید. نوشیدن شش تا هشت لیوان آب در روز نیز ممکن است به تسکین علائم کمک کند.