هیچ تست آزمایشگاهی برای شناسایی درمات آتوپیک (اگزما) لازم نیست. پزشک احتمالاً با معاینه پوست و بررسی سابقه پزشکی تشخیص می دهد. همچنین ممکن است از آزمایش پچ یا سایر آزمایش‌ها برای سایر بیماری‌های پوستی یا شناسایی شرایط همراه با اگزما استفاده کند.

اگر مشکوک هستید که غذایی باعث ایجاد بثورات در کودک شما می شود، به پزشک اطلاع دهید و در مورد آلرژی های غذایی بالقوه سوال کنید.

 

رفتار

درماتیت آتوپیک می تواند پایدار باشد. برای کنترل آن ممکن است لازم باشد چندین ماه یا سال درمان آن را امتحان کنید و حتی اگر درمان موفقیت آمیز باشد، علائم و نشانه ها ممکن است عود کنند (شعله ور شوند).

تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار مهم است تا بتوانید درمان را شروع کنید. اگر مرطوب کردن منظم و سایر اقدامات مراقبت از خود کمکی نکرد، پزشک ممکن است یک یا چند درمان زیر را پیشنهاد کند:

 

 

داروها

 

• کرم هایی که خارش را کنترل می کنند و به ترمیم پوست کمک می کنند.پزشک ممکن است کرم یا پماد کورتیکواستروئیدی را تجویز کند. پس از مرطوب کردن، آن را طبق دستور استفاده کنید. استفاده بیش از حد از این دارو ممکن است باعث عوارض جانبی از جمله نازک شدن پوست شود.

   

  سایر کرم‌های حاوی داروهایی به نام مهارکننده‌های کلسینورین - مانند تاکرولیموس (Protopic) و پیمکرولیموس (Elidel) - بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند. آنها توسط افراد بزرگتر از 2 سال برای کمک به کنترل واکنش پوست استفاده می شوند. پس از مرطوب کردن، آن را طبق دستور استفاده کنید. هنگام استفاده از این محصولات از نور شدید خورشید خودداری کنید.

   

  این داروها دارای جعبه سیاه هشدار دهنده خطر بالقوه سرطان هستند. اما آکادمی آلرژی، آسم و ایمونولوژی به این نتیجه رسیده است که نسبت خطر به سود پیمکرولیموس موضعی و تاکرولیموس مشابه بسیاری از درمان‌های مرسوم دیگر اگزمای مداوم است و داده‌ها از هشدار جعبه سیاه پشتیبانی نمی کنند.

• داروهای مبارزه با بیماری. اگر پوست باکتریایی، باز یا ترک داشته باشد، ممکن است پزشک کرم آنتی‌بیوتیک تجویز کند. ممکن است مصرف آنتی‌بیوتیک های خوراکی را برای مدت کوتاهی برای درمان توصیه کند.
• داروهای خوراکی که التهاب را کنترل می کنند. برای موارد شدیدتر، پزشک ممکن است کورواستروییدهای مانند پردنیزون خوراکی را تجویز کند. این داروها موثر هستند اما به دلیل عوارض جانبی جدی بالقوه نمی توانند آنها را طولانی مدت استفاده کنند.
• گزینه جدیدتر برای اگزمای شدید سازمان غذا و دارو  اخیراً یک بیولوژیک جدید تزریقی (آنتی بادی موکلونال) به نام دوپیلوماب (Dupixent) را بررسی کرده است. این دارو برای درمان افراد مبتلا به بیماری شدید که به سایر گزینه های درمانی پاسخ نمی دهند، استفاده می شود. این یک داروی جدیدتر است، بنابراین سابقه طولانی از نظر کمک به افراد ندارد. مطالعات نشان داده است که اگر طبق دستورالعمل استفاده شود، بی خطر است. این دارو بسیار گران است.

   

درمان ها

• پانسمان مرطوب. یک درمان موثر و فشرده برای درماتیت آتوپیک شدید شامل پیچاندن ناحیه آسیب دیده با کورتیکواستروئیدهای موضعی و بانداژ مرطوب است. گاهی اوقات این کار در بیمارستان برای افرادی که ضایعات گسترده دارند انجام می شود زیرا کار دشواری است و به تخصص پرستاری نیاز دارد. از پزشک خود در مورد یادگیری نحوه انجام این تکنیک در خانه سوال کنید.

• نور درمانی. این درمان برای افرادی استفاده می‌شود که یا با درمان‌های موضعی بهبود نمی‌یابند یا پس از درمان به سرعت دوباره شعله‌ور می‌شوند. ساده ترین شکل نور درمانی (فوتوتراپی) شامل قرار دادن پوست در معرض مقادیر کنترل شده نور طبیعی خورشید است. اشکال دیگر از اشعه ماوراء بنفش مصنوعی A (UVA) و فرابنفش باند باریک B (UVB) به تنهایی یا همراه با دارو استفاده می‌کنند.

  اگرچه نور درمانی طولانی مدت موثر است، اما اثرات مضری دارد، از جمله پیری زودرس پوست و افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست. به این دلایل، فتوتراپی کمتر در کودکان خردسال استفاده می‌شود و به نوزادان داده نمی شود. با پزشک خود در مورد مزایا و معایب نور درمانی صحبت کنید.

• مشاوره. صحبت با یک درمانگر یا مشاور دیگر ممکن است به افرادی که از وضعیت پوستی خود خجالت زده یا ناامید هستند کمک کند.
• آرامش، اصلاح رفتار و بیوفیدبک. این رویکردها ممکن است به افرادی که از روی عادت پوست خود را می خارانند کمک کند.
•  

اگزمای نوزاد

درمان اگزما در نوزادان (اگزمای نوزادی) شامل موارد زیر است:

شناسایی و اجتناب از محرک های پوستی

اجتناب از دمای شدید

چرب کردن پوست کودک با روغن حمام، کرم یا پماد 

 

اگر این اقدامات بثورات را بهبود نمی بخشد یا اگر بثورات عفونی به نظر می رسد به پزشک کودک خود مراجعه کنید. ممکن است کودک برای کنترل بثورات یا درمان عفونت به یک داروی تجویزی نیاز داشته باشد. پزشک همچنین ممکن است یک آنتی هیستامین خوراکی را برای کمک به کاهش خارش و ایجاد خواب آلودگی توصیه کند، که ممکن است برای خارش و ناراحتی شبانه مفید باشد.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

برای کمک به کاهش خارش و تسکین پوست ملتهب، این اقدامات خودمراقبتی را امتحان کنید:

• حداقل دو بار در روز پوست خود را مرطوب کنید. محصول یا ترکیبی از محصولات را پیدا کنید که برای شما مناسب باشد. ممکن است روغن حمام، کرم، پماد یا اسپری را امتحان کنید. برای یک کودک، دو بار در روز ممکن است یک پماد قبل از خواب و یک کرم قبل از مدرسه باشد. پوست در هنگام استفاده از پمادها، چرب تر بوده و کمتر احساس سوزش می کند.
• کرم ضد خارش را روی ناحیه آسیب دیده بمالید. یک کرم هیدروکورتیزون بدون نسخه، حاوی حداقل 1 درصد هیدروکورتیزون، می تواند به طور موقت خارش را تسکین دهد. پس از مرطوب کردن، آن را بیش از دو بار در روز روی ناحیه آسیب دیده بمالید. استفاده از مرطوب کننده به نفوذ بهتر کرم دارویی به پوست کمک می کند. هنگامی که واکنش بهبود یافت، ممکن است کمتر از این نوع کرم برای جلوگیری از شعله ور شدن استفاده کنید.
• از داروهای خوراکی آلرژی یا ضد خارش استفاده کنید. گزینه ها عبارتند از داروهای آلرژی بدون نسخه (آنتی هیستامین ها) - مانند ستیریزین (Zyrtec) یا فکسوفنادین (Allegra). همچنین، اگر خارش شدید باشد، دیفن هیدرامین (بنادریل و...) ممکن است مفید باشد. اما باعث خواب آلودگی می شود، پس برای زمان خواب بهتر است.
• نخارانید. به جای خاراندن هنگام خارش، سعی کنید پوست را فشار دهید. اگر نمی توانید از خاراندن آن جلوگیری کنید، ناحیه خارش را بپوشانید. برای کودکان، کوتاه کردن ناخن ها و استفاده از دستکش در شب ممکن است کمک کند.
• بانداژ بزنید. پوشاندن ناحیه آسیب دیده با باند به محافظت از پوست و جلوگیری از خراشیدگی کمک می کند.
• حمام آب گرم بگیرید. آب حمام را با جوش شیرین، بلغور جو دوسر نپخته یا بلغور جو دوسر کلوئیدی بپاشید - یک بلغور جو دوسر ریز آسیاب شده برای وان حمام (Aveeno،). 10 تا 15 دقیقه خیس کنید، سپس خشک کنید. در حالی که پوست هنوز مرطوب است از مرطوب کننده استفاده کنید.
• صابون های ملایم و بدون رنگ یا عطر را انتخاب کنید. از صابون های فوق چرب و غیر قلیایی استفاده کنید. حتما صابون را کاملا بشویید.
• از یک مرطوب کننده استفاده کنید. هوای گرم و خشک داخل خانه می تواند پوست حساس را خشک کرده و خارش و پوسته پوسته شدن را بدتر کند. یک مرطوب کننده خانگی قابل حمل به هوای داخل خانه رطوبت می افزاید.
• لباس خنک و صاف بپوشید. با اجتناب از لباس هایی که زبر، تنگ یا خراش دار هستند، تحریک را کاهش دهید. همچنین در هوای گرم یا در حین ورزش لباس مناسب بپوشید تا از تعریق زیاد جلوگیری کنید.
• استرس و اضطراب را درمان کنید. استرس و سایر اختلالات عاطفی می توانند درماتیت آتوپیک را بدتر کنند.
  
•  

مقابله و حمایت

درماتیت آتوپیک به ویژه برای نوجوانان و جوانان می تواند استرس زا، خسته کننده یا شرم آور باشد. می تواند خواب آنها را مختل کند و حتی منجر به افسردگی شود. و اعضای نزدیک خانواده افراد مبتلا به این بیماری ممکن است با مشکلات مالی، اجتماعی و عاطفی مواجه شوند.

از مشاوران، گروه های حمایتی، دوستان یا خانواده حمایت روانی بخواهید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک مراقبت های اولیه شروع کنید. اما در برخی موارد که برای تعیین نوبت تماس می گیرید، ممکن است به متخصص پوست ارجاع داده شوید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• علائم و نشانه های خود را فهرست کنید، زمانی که رخ داده اند و چه مدت طول کشیده است. همچنین، فهرست کردن عواملی که باعث تحریک یا بدتر شدن علائم می‌شوند - مانند صابون‌ها یا مواد شوینده، دود تنباکو، عرق کردن، یا دوش‌های آب گرم طولانی‌مدت ممکن است کمک کند.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها، مکمل ها و گیاهانی که مصرف می کنید تهیه کنید. حتی بهتر از آن، بطری های اصلی و یک لیست نوشته شده از دوزها و دستورالعمل ها را بردارید.
• سوالاتی را که باید از پزشک خود بپرسید فهرست کنید.

برای درماتیت اتوپیک، برخی از سوالات اساسی که ممکن است از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

چه چیزی ممکن است باعث علائم و نشانه های من شود؟

آیا برای تشخیص نیاز به آزمایش دارید؟

در صورت وجود چه درمانی را توصیه کنید؟

آیا این وضعیت موقتی است یا مزمن؟

آیا می توانم صبر کنم تا ببینم آیا این بیماری خود به خود از بین می رود؟

جایگزین های درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟

 

برای بهبود علائم من چه روش های مراقبت از پوست را توصیه می کنید؟

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال می پرسد، از جمله:

علائم را از چه زمانی شروع کردید؟

هر چند وقت یکبار این علائم را دارید؟

آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟

آیا شما یا یکی از اعضای خانواده آسم یا آلرژی دارید؟

سرگرمی های شما چیست؟

 

آیا وضعیت بر خواب یا توانایی برای انجام فعالیت های روزانه تأثیر می گذارد؟