آلرژی به نیکل

پزشک معمولاً می تواند آلرژی به نیکل را بر اساس ظاهر پوست و مواجهه اخیر با مواردی که ممکن است حاوی نیکل باشند، تشخیص دهد.

با این حال، اگر علت بثورات مشخص نباشد، پزشک ممکن است آزمایش پچ (تست حساسیت تماسی آلرژی) را توصیه کند. او ممکن است شما را برای انجام این آزمایش به متخصص آلرژی یا متخصص پوست ارجاع دهد.

آزمایش پچ

در طی آزمایش پچ، مقادیر بسیار کمی از آلرژن های بالقوه (از جمله نیکل) روی پوست اعمال می شود و با تکه های کوچک پوشانده می شود. لکه ها به مدت دو روز روی پوست باقی می مانند قبل از اینکه پزشک آنها را بردارد. اگر حساسیت به نیکل دارید، پوست زیر چسب نیکل با برداشتن چسب یا در روزهای پس از برداشتن چسب ملتهب خواهد شد.

به دلیل غلظت کم آلرژن های مورد استفاده، پچ تست ها حتی برای افراد مبتلا به آلرژی شدید بی خطر هستند.

رفتار

اولین قدم در درمان آلرژی به نیکل اجتناب از تماس با فلز است. هیچ درمانی برای آلرژی به نیکل وجود ندارد. هنگامی که به نیکل حساسیت پیدا کردید، هر زمان که با فلز تماس پیدا کنید، دچار جوش (درماتیت تماسی) خواهید شد.

داروها

پزشک ممکن است یکی از داروهای زیر را برای کاهش تحریک و بهبود وضعیت بثورات ناشی از واکنش آلرژی نیکل تجویز کند:

کرم کورتیکواستروئیدی مانند کلوبتازول (Clobex، Cormax) و بتامتازون دی پروپیونات (دیپرولن). استفاده طولانی مدت از آنها می تواند منجر به نازک شدن پوست شود.

کرم های غیر استروئیدی مانند تاکرولیموس (پروتوپیک). شایع ترین عارضه جانبی، سوزش موقت در محل استفاده است.

اگر واکنش شدید باشد یا بثورات ناحیه وسیعی را پوشانده باشد، کورتیکواستروئید خوراکی مانند پردنیزون. این داروها می توانند عوارض جانبی زیادی از جمله افزایش وزن، نوسانات خلقی و افزایش فشار خون ایجاد کنند.

آنتی هیستامین های خوراکی، برای تسکین خارش. با این حال، اینها ممکن است برای خارش پوست خیلی موثر نباشند.

فتوتراپی

این درمان شامل قرار دادن پوست در معرض مقادیر کنترل شده اشعه ماوراء بنفش مصنوعی است. به طور کلی برای افرادی که با استروئیدهای موضعی یا خوراکی بهبود نیافته اند اختصاص داده می شود. ممکن است ماه ها طول بکشد تا فتوتراپی بر واکنش آلرژی به نیکل تأثیر بگذارد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

می‌توانید از برخی از درمان های زیر در خانه برای درمان درماتیت تماسی ناشی از حساسیت به نیکل استفاده کنید. اگر این درمان ها کمک نکرد یا بثورات پوستی بدتر شد، با پزشک خود تماس بگیرید. درمان های خانگی شامل موارد زیر است:

از لوسیون های تسکین دهنده مانند لوسیون کالامین استفاده کنید که ممکن است خارش را کاهش دهد.

پوست خود را به طور مرتب مرطوب کنید. پوست دارای یک سد طبیعی است که هنگام واکنش به نیکل و سایر آلرژن ها مختل می شود. استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌های نرم‌کننده، مانند وازلین یا روغن معدنی، می‌تواند نیاز به کورتیکواستروئیدهای موضعی را کاهش دهد.

از کمپرس مرطوب استفاده کنید، که می تواند به خشک شدن تاول ها و تسکین خارش کمک کند. یک پارچه تمیز را در آب لوله کشی یا محلول بورو، یک داروی بدون نسخه حاوی استات آلومینیوم خیس کنید.

از برخی پمادهای بدون نسخه، مانند کرم های آنتی بیوتیک، که ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده (به ویژه نئومایسین) باشند که می توانند واکنش آلرژیک را بدتر کنند، خودداری کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

در صورت بروز بثورات خارش دار که ممکن است مربوط به آلرژی به نیکل باشد، احتمالاً ابتدا به پزشک خانواده خود مراجعه کنید. آماده شدن برای قرار ملاقات می تواند کمک کند از وقت خود با پزشک بهترین استفاده را ببرید.

آنچه می توانید انجام دهید

شرحی از علائم خود، زمانی که برای اولین بار ظاهر شدند و اینکه آیا آنها در یک الگو ظاهر می شوند را بنویسید.

فهرستی از داروهایی که مصرف می کنید، از جمله ویتامین ها و مکمل های غذایی تهیه کنید.

لیستی از سوالات را تهیه کنید.

سوالاتی که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت بثورات پوستی من چیست؟

چه چیز دیگری ممکن است باعث آن شود؟

آیا آزمایشی وجود دارد که بتواند حساسیت به نیکل را تایید کند؟ آیا باید برای این آزمون آماده شوم؟

درمان های موجود برای آلرژی به نیکل چیست و کدام را توصیه می کنید؟

چه عوارض جانبی می توانم از این درمان ها انتظار داشته باشم؟

آیا می توانم از داروهای بدون نسخه برای درمان این بیماری استفاده کنم؟