آلرژی به نیکل یکی از علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک است - یک بثورات خارش دار که در جایی ظاهر می شود که پوست یک ماده معمولاً بی ضرر را لمس می کند.

آلرژی به نیکل اغلب با گوشواره و سایر جواهرات همراه است. اما نیکل را می توان در بسیاری از اقلام روزمره مانند سکه، زیپ، قاب عینک، لوازم آرایشی، مواد شوینده و حتی برخی لوازم الکترونیکی از جمله تلفن همراه و لپ تاپ یافت.

برای ایجاد حساسیت به نیکل ممکن است تماس مکرر یا طولانی مدت با اقلام حاوی نیکل لازم باشد. درمان ها می توانند علائم آلرژی به نیکل را کاهش دهند. با این حال، هنگامی که به نیکل حساسیت دارید، همیشه به فلز حساس خواهید بود و باید از تماس با آن خودداری کنید.

علائم

یک واکنش آلرژیک (درماتیت تماسی) معمولاً ظرف چند ساعت تا چند روز پس از قرار گرفتن در معرض نیکل شروع می شود. این واکنش ممکن است 2 تا 4 هفته طول بکشد. این واکنش تنها در جایی رخ می‌دهد که پوست با نیکل تماس داشته باشد، اما گاهی اوقات ممکن است در سایر نقاط بدن ظاهر شود.

 

علائم و نشانه های حساسیت به نیکل عبارتند از:

• بثورات یا برجستگی روی پوست
• خارش که ممکن است شدید باشد
• قرمزی یا تغییر رنگ پوست
• لکه های خشک پوست که ممکن است شبیه سوختگی باشد
• تاول و تخلیه مایع در موارد شدید
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد 

اگر بثورات پوستی دارید و نمی دانید چگونه به آن مبتلا شده اید، با پزشک خود صحبت کنید. اگر قبلاً آلرژی به نیکل برای شما تشخیص داده شده است و مطمئن هستید که به قرار گرفتن در معرض نیکل واکنش نشان می دهید، از درمان های بدون نسخه و درمان های خانگی که قبلاً پزشک توصیه کرده است استفاده کنید.

با این حال، اگر این درمان ها کمکی نکرد، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر فکر می کنید که ممکن است منطقه عفونی شده باشد، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید. علائم و نشانه هایی که ممکن است نشان دهنده عفونت باشند عبارتند از:

 

• افزایش قرمزی
• گرما
• چرک در ناحیه آسیب دیده
• درد
•  

علل

علت دقیق آلرژی به نیکل ناشناخته است. مانند سایر آلرژی ها، آلرژی به نیکل زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن نیکل را به عنوان یک ماده مضر و نه بی ضرر ببیند. به طور معمول، سیستم ایمنی فقط برای محافظت از بدن در برابر باکتری ها، ویروس ها یا مواد سمی واکنش نشان می دهد.

هنگامی که بدن نسبت به یک عامل خاص (آلرژن) - در این مورد، نیکل - واکنش نشان داد، سیستم ایمنی همیشه به آن حساس خواهد بود. این بدان معناست که هر زمان که با نیکل در تماس باشید، سیستم ایمنی بدن پاسخ می دهد و پاسخ آلرژیک ایجاد می کند.

حساسیت سیستم ایمنی بدن به نیکل ممکن است پس از اولین قرار گرفتن در معرض یا پس از قرار گرفتن در معرض مکرر یا طولانی مدت ایجاد شود.

 

 

منابع قرار گرفتن در معرض نیکل

موارد رایجی که ممکن است شما را در معرض نیکل قرار دهند عبارتند از:

 

• جواهرات برای پیرسینگ بدن
• سایر جواهرات، از جمله انگشتر، دستبند، گردنبند و بند جواهرات
• بند های ساعت
• بست های لباس، مانند زیپ، گیره و قلاب سوتین
• سگک کمربند
• فریم عینک
• سکه
• ابزار فلزی
• تلفن های همراه
• کلیدها
• گچ
• تجهیزات پزشکی
• لپ تاپ، تبلت، کامپیوتر
• سیگارهای الکترونیکی

برخی از افراد بسیار حساس ممکن است تحت تأثیر غذاهای حاوی نیکل قرار گیرند. برخی از غذاهایی که حاوی مقادیر زیادی نیکل هستند عبارتند از محصولات سویا، نخود فرنگی، غذاهای کنسرو شده، پودر کاکائو، صدف و بادام هندی.

 

عوامل خطر

عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به آلرژی به نیکل را افزایش دهند، از جمله:

• داشتن سوراخ گوش یا بدن. از آنجایی که نیکل در جواهرات رایج است، آلرژی به نیکل اغلب با گوشواره ها و سایر جواهرات سوراخ کننده بدن حاوی نیکل همراه است.

• کار با فلز. اگر در شغلی کار می کنید که دائماً شما را در معرض نیکل قرار می دهد، ممکن است خطر ابتلا به آلرژی در شما بیشتر از افرادی باشد که با این فلز کار نمی کنند.

  علاوه بر این، افرادی که در حین انجام "کار مرطوب" به طور منظم در معرض نیکل قرار می گیرند - در نتیجه عرق کردن یا تماس مکرر با آب - ممکن است بیشتر به آلرژی به نیکل مبتلا شوند. این افراد ممکن است شامل پیش خدمتان ، افرادی که در برخی صنایع غذایی کار می کنند و نظافتچی های خانگی باشند.

  سایر افرادی که ممکن است خطر ابتلا به آلرژی به نیکل را افزایش دهند شامل فلزکاران، خیاطان و آرایشگران هستند.

• زن بودن. احتمال حساسیت به نیکل در زنان بیشتر از مردان است. این ممکن است به این دلیل باشد که زنان تمایل بیشتری به پیرسینگ دارند. یک مطالعه اخیر نشان داد که به نظر می رسد زنان دارای اضافه وزن حتی بیشتر در معرض خطر آلرژی به نیکل هستند.
• داشتن سابقه خانوادگی آلرژی به نیکل. اگر سایر افراد خانواده به نیکل حساس باشند، ممکن است تمایل به ایجاد حساسیت به نیکل را به ارث برده باشید.
• حساسیت به فلزات دیگر. افرادی که به فلزات دیگر حساسیت دارند نیز ممکن است به نیکل حساسیت داشته باشند.
•  

جلوگیری

بهترین استراتژی برای جلوگیری از ایجاد آلرژی به نیکل، اجتناب از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اقلام حاوی نیکل است. اگر از قبل به نیکل حساسیت دارید، بهترین راه برای جلوگیری از واکنش آلرژیک، اجتناب از تماس با فلز است.

با این حال، اجتناب از نیکل همیشه آسان نیست زیرا در بسیاری از محصولات وجود دارد. کیت های تست خانگی برای بررسی وجود نیکل در اقلام فلزی موجود است.

 

نکات زیر ممکن است در جلوگیری از قرار گرفتن در معرض نیکل کمک کند:

 

از جواهرات ضد حساسیت استفاده کنید.

از جواهرات حاوی نیکل خودداری کنید. جواهراتی بخرید که از موادی ساخته شده باشند که احتمال ایجاد واکنش های آلرژیک ندارند. به دنبال جواهرات ساخته شده از فلزاتی مانند فولاد ضد زنگ بدون نیکل، فولاد ضد زنگ درجه جراحی، تیتانیوم، طلای زرد 18 عیار، یا طلای زرد بدون نیکل و نقره باشید.

فولاد ضد زنگ درجه جراحی ممکن است حاوی مقداری نیکل باشد، اما به طور کلی برای اکثر افراد ضد حساسیت در نظر گرفته می شود. مطمئن شوید که پشت گوشواره شما نیز از مواد ضد حساسیت ساخته شده است.

قبل از انجام پیرسینگ، مطمئن شوید که از سوزن‌های فولادی ضد زنگ استریل، بدون نیکل یا جراحی در بسته‌های مهر و موم شده استفاده می‌کند. اگر از تفنگ سوراخ‌کننده استفاده می‌کند، بررسی کنید که آیا قسمتی که فرد سوراخ‌شده را لمس می‌کند برای مشتریان دیگر استفاده نمی‌شود. 

 

 

از مواد جایگزین استفاده کنید

به دنبال جایگزین های ایمن تر برای اقلام رایج حاوی نیکل باشید:

 

• بند ساعت ساخته شده از چرم، پارچه یا پلاستیک
• زیپ یا بست لباس ساخته شده از پلاستیک یا فلزات روکش شده
• فریم عینک پلاستیکی یا تیتانیومی
•  

یک مانع ایجاد کنید

اگر مجبور هستید در محل کار در معرض نیکل قرار بگیرید، ایجاد یک مانع بین شما و نیکل ممکن است کمک کند. اگر دستانتان مجبور به لمس نیکل هستند، پوشیدن دستکش ممکن است کمک کند.

سعی کنید دکمه ها، گیره ها، زیپ ها یا دسته ابزار را با نوار چسب یا با یک مانع شفاف مانند محافظ نیکل بپوشانید. لاک شفاف روی زیورآلات ممکن است کمک کند.